چه کسی مایکل کین را دوست ندارد؟ آیا می توانید از او سیر شوید؟ می دانم که نمی توانم. و به لطف نویسنده/کارگردان پائولو سورنتینو، کین به همراه هاروی کایتل در جوانی نقش اول و مرکزی را دارند. یک بررسی و تفکر منحصر به فرد از زندگی و سن، که به طور منحصر به فرد با برخی رها کردن تصادفی روایت می شود، اما پر از طنزی تاریک و در عین حال گاه دمدمی مزاج. سورنتینو یک فیلم فوق‌العاده هوشمند چه در فیلمنامه و چه در مفهوم، با استعاره بصری و کنار هم قرار دادن دوگانه‌اش در سراسر فیلم اوج می‌گیرد.

فرد بالینگر بیش از 20 سال است که در یک اسپا در سوئیس استراحت می کند. بیشتر شبیه بازگشت به اسپاهای بهداشتی برای نخبگان اروپایی در دهه های 30 و 40 است، استراحتگاهی راحت است که به نظر می رسد فرد آن را گرامی می دارد. آیا خاطراتی است که از روزهای گذشته دارد یا چیز دیگری؟ فرد آهنگساز و رهبر ارکستر سمفونی مشهور جهان مدت زیادی است که بازنشسته شده است. دخترش لنا که هنوز به دنبال خاطراتش است و از نوشتن آنها امتناع می کند، 'مدیر' اوست. با این حال، دیدن رابطه تیره بین پدر و دختر، که دلایل آن با پیشرفت فیلم به دقت آشکار می شود، دشوار نیست. اما این فقط خاطرات او نیست که مردم به دنبال آن هستند. ملکه می خواهد 'اجرای دستوری' از فرد که مشهورترین آهنگ خود، 'آهنگ های ساده' را در مراسمی برای شاهزاده فیلیپ رهبری کند. یک فرستاده کاخ باکینگهام در آبگرم ظاهر می شود و برای موافقت فرد التماس می کند، البته در ازای لقب شوالیه. فرد 'به دلایل شخصی' که فاش نمی کند، امتناع می کند.

همچنین در آبگرم، قدیمی‌ترین دوست و شوهر زن فرد، میک بویل، حضور دارد. میک، فیلمسازی که باور ندارد دوران اوج خود را پشت سر گذاشته است، خود را با گروهی از افراد جوان نامطلوب احاطه کرده است تا نویسندگی را به پایان برساند و آنچه را که میک توصیف می‌کند به عنوان «وصیت» او به جهان، فیلمی با عنوان «آخرین روز زندگی» بسازد. ” و در مورد بخش نسبی، دختر فرد، لنا با پسر میک، جولیان ازدواج کرده است، تا زمانی که جولیان لنا را برای ستاره پاپ، پالوما فیث ترک می‌کند و لنا را به لیست مهمانان اسپا توچال اضافه می‌کند.

مهمانان جالب دیگر آبگرم نیز فراوانند، از جمله بازیگر بسیار باهوش جیمی تری (فکر کنید جانی دپ با جیمز فرانکو ملاقات می کند) که وقت خود را صرف مشاهده و روشنفکری دیگران می کند. شخصیت جذاب برای تماشا. همچنین یک ستاره سابق فوتبال چاق که کارل مارکس را روی پشتش خالکوبی کرده و یک آویز بزرگ عیسی در جلوی خود دارد، ماساژور جوانی که دستانش با فرد شبیه نت های یک ترکیب «صحبت می کند»، و سرگرمی های شبانه شبیه به نت های ترکیبی است که با فرد خالکوبی شده است. تئاتر زیبای وودویل در اطراف. و سپس حضور برندا مورل، ستاره سالخورده هالیوود، عشق سابق و بانوی پیشرو در زندگی و حرفه میک وجود دارد.

در میان همه اینها، فرد و میک از پوچ بودن همه چیز شگفت زده می شوند، با الگوهای فرسوده گپ چت روشنگرانه، مکث ها و سکوت ها و تأمل در مورد یک زندگی خوب در مقابل زندگی هنوز زنده است. و سپس دو مونولوگ قدرتمند وجود دارد، یکی از لنا و دیگری از برندا، که بیش از آنچه میک یا فرد تا به حال به آن فکر کرده اند، در مجموع ده دقیقه خود درباره زندگی آشکار می کند. احساسات برای زندگی ها فراوان است و عشق های از دست رفته.

به عنوان فرد و میک، مایکل کین و هاروی کایتل در راس بازی خود هستند. کین با ظرافتی ملایم آن را از قسمت حذف می کند، در حالی که کایتل شهوت ناامیدانه ای برای زندگی دارد که تقریباً حسادت می کند و در عین حال بسیار غمگین است. راشل وایز واقعاً به شخصیت لنا می‌خورد و به ما اجازه می‌دهد تا ظهور باشکوه یک زن را ببینیم، مانند پروانه‌ای که برای اولین بار بال‌هایش را باز می‌کند. احساساتی که او به لنا القا می‌کند، هم به‌عنوان یک همسر رها شده و هم به‌عنوان دختری که اغلب رها شده است، خام، درونی و دلخراش است. مونولوگ اتاق گلی او به تنهایی کافی است تا توجه آکادمی را برای بازیگر نقش مکمل زن جلب کند.

وقتی صحبت از اسکار شد، یک نفر نور درخشانی را به جین فوندا می تاباند که در دو صحنه کوتاه، تمام اسطوره ها، افسانه ها و حقیقت هالیوود و زندگی را به تصویر می کشد و منتقل می کند. من طلسم شده بودم و در حین صحبت های او با کایتل پلک نمی زدم. و نباید نادیده گرفت، چرخش غیرقابل حذف دیگری در سال جاری از پل دانو است. این بار به عنوان رصدی «جانی دپ» در نقش جیمی تری.

طراحی بصری و محیط سورنتینو فراتر از چشمگیر است. یک استعاره بصری زرق و برق دار برای زندگی، بی پایان به آسمان و در عین حال محدود توسط خود کوه ها. به خصوص صحنه برفی فونیکولار با میک کایتل و نویسندگان کوچک او قابل توجه است. قطعات اجرای شبانه عجیب و غریب هستند، و به آن لمس جذاب دمدمی مزاجی اضافه می کنند - که اتفاقاً با غوطه ور شدن دنیای قدیمی این «آبگرم» (به وضوح یک آسایشگاه در دهه های قبل) همخوانی دارد.

قدم زدن ممکن است گاهی کمی کند به نظر برسد، اما بصری و شخصیت‌ها با داستان‌های در حال باز شدنشان جذاب هستند و حتی اگر احساس کنید زمان کمی عقب افتاده است (مانند زندگی)، غیرممکن است که به آن‌ها نگاه کنید. برخی از افشاگری های بزرگ وجود دارد که شوکه کننده است.

برخی از سکانس‌های رؤیایی نفیس کین فرد را از دست ندهید، و همچنین اجرای اوج توسط سوپرانوی کلوراتوری مشهور جهان، سومی جو که خودش در حال خواندن ترانه‌های بسیار زیبای دیوید لانگ «آهنگ‌های ساده» است، کلیدی در ساختار فیلم و فرد. خط داستان.

سادگی در مورد جوانی وجود دارد که لمس کننده، تأمل برانگیز و احساساتی است. YOUTH می تواند یک 'آهنگ ساده' باشد. این سنی است که پیچیده می شود.

نویسنده و کارگردان پائولو سورنتینو
بازیگران: مایکل کین، هاروی کایتل، جین فوندا، ریچل وایز، پل دانو