نویسنده: دبی لین الیاس

جان گری، نویسنده/کارگردان، با لطافت بهترین ویسکی ایرلندی، یا کف بی‌نقص گینس، با WHITE IRISH DRINKERS، یک مطالعه شخصیتی درون‌نگر شگفت‌انگیز نه تنها از افراد، بلکه یک جامعه و قومیت را برای ما به ارمغان می‌آورد. گری که در محدوده بروکلین اواسط دهه 70 در محله ای سفیدپوست و کاتولیک ایرلندی اسیر شده است، نه تنها با سنگ های آزمایشی نیمه اتوبیوگرافیک برای آن جامعه خاص و جوانانش، بلکه با سنگ های مشابه در بالا و پایین سواحل شمال شرقی، پول دارد. شخصیت ها پیچیده و با طراوت هستند. داستانی که ویژگی های یک فیلم کپر و داستان روی سن را در هم تنیده است، راحت، غافلگیرکننده، سرگرم کننده و سرشار از احساس است. اجراها بافت عمیقی دارند، مملو از صداقت و حساسیت خام و قانع کننده هستند. حس اجتماع و خانواده عمیقاً طنین انداز می شود و راحتی و رفاقت معمولی دوستان در پس زمینه کافه محله یا دعوا و خنده خانواده دور میز شام پخش می شود، حس گرمی از هوس سرگردانی نوستالژیک را ایجاد می کند که روح را پر می کند.

لیری ها خانواده معمولی کاتولیک ایرلندی شما هستند. پدر در ساحل کار می کند در حالی که مادر به صورت پاره وقت به عنوان پیشخدمت کار می کند. حتی با دو درآمد، تامین مخارج زندگی سخت است، اما به نوعی مادر همیشه یک غذای گرم روی میز می‌خورد. برش کوپن یک ضرورت است و به اندازه طلا ارزشمند است. پدر خلق و خوی تند ایرلندی دارد که توسط نوشیدنی تقویت می شود، در حالی که مادر تمام تلاش خود را می کند تا خانواده را کنار هم نگه دارد، پدر را آرام نگه دارد و پسرانش را دوست داشته باشد.

کوچکترین پسر خانواده، برایان، بر سر دوراهی قرار دارد. مدت‌هاست که دبیرستان را پشت سر گذاشته است، او در مورد آینده‌اش دچار مشکل شده است. یک هنرمند بسیار با استعداد، او خود و کارهایش را در زیرزمین پنهان می کند، دائماً طراحی و نقاشی می کند، اما به نظر می رسد کار زیبای او در زیرزمین باقی بماند و استعدادش محو شود، زیرا بچه های یقه آبی در دهه 70 بروکلین هیچ چیز دیگری را در سر نمی پروراندند. یقه آبی ماندن و زندگی در اجتماع. تقریباً همه دوستان او در مشاغل خدمات ملکی کار می کنند یا سالانه 9000 دلار به علاوه مزایای جمع آوری زباله به دست می آورند. اما برایان نمی‌خواهد مانند آن‌ها تمام شود، فقط می‌گذرد، آبجو می‌نوشد و منتظر بازنشستگی در 50 سال آینده است. او می خواهد رویای خود را زندگی کند. اما، او همچنین نمی‌خواهد مانند بهترین دوستش تاد، دوستی آنها را از دست بدهد، وقتی که بورسیه تحصیلی کارنگی ملون را پذیرفت و در بین بچه‌های شهر زادگاهش به تمسخر تبدیل شد. در همین حین، برایان یک شغل نیمه وقت در تئاتر محلی دارد و برای مالک قدیمی آن وایتی کار می کند.

برادر بزرگتر برایان، دنی، گوسفند سیاه خانواده است. بیشتر سرمایه‌گذاری‌های دنی با طرح‌های سریع پولدار شدن بیشتر از آن‌هایی است که می‌توانید به آن‌ها دست بزنید، بیشتر سرمایه‌گذاری‌های دنی شامل ارتکاب جنایات است، جنایاتی که او می‌خواهد برایان در آنها کمک کند. و اگرچه برایان صلابت لازم برای پیروی از دنی را ندارد، او همچنان برادرش را دوست دارد و بدون توجه به عواقبش به او نگاه می کند.

برایان در تلاش برای جلوگیری از طغیان های خشن مستانه پدرش، برایان بیشتر وقت خود را (وقتی نقاشی نمی کشد) با وایتی می گذراند. وایتی که خودش رویاپرداز است، با اقبالش کم شده است و فروش بلیت به‌طور پیوسته کاهش می‌یابد تا جایی که، بی‌خبر برایان، او مدیون یک کوچولو محلی شده است. با این حال، وایتی همچنان امیدوار است که تئاتر را تغییر دهد. او فقط نمی داند چگونه. اما برایان این کار را می کند. در مورد یک نمایش راک اند رول چطور؟ چند گروه موسیقی بیاورید و خانه را فروختید. خوب، این ممکن است کارساز باشد - به خصوص که رفیق قدیمی وایتی اتفاقاً مدیر جاده رولینگ استونز است. قراردادی که فقط برای یک شب، اجرای اعلام نشده توسط استونز در تئاتر Whitey و قبل از حضور در مدیسون اسکوئر گاردنز انجام شود، این ممکن است بلیت غذا برای همه باشد. برای وایتی، او می توانست بدهی خود را بپردازد. برای برایان، او پاداشی به دست می آورد که می تواند به او این آزادی را بدهد که شهر را ترک کند و به کالج برود. و برای دنی، دزدی از دروازه او را یا پشت میله ها یا در خیابان ایزی می برد.

نیک ترستون به سادگی در نقش برایان می درخشد. او این معصومیت و جذابیت بزرگ را دارد که صفحه را روشن می کند. تورستون که ممکن است یک خطا را دوست داشته باشد، باعث می‌شود که برایان ریشه‌یابی کنید. شما درد، ناامیدی، شادی، غم او را احساس می کنید. و به یاد می آورید که در زندگی خود در یک چهارراه مشابه قرار گرفته اید.

اما در مورد یک اجرا صحبت کنید - جف ویگدور! پسر بد قرن بیست و یکمی تونی مانرو! کاریزماتیک، بافت دار، پر بدن - تصویر قاتل دنی. وقتی او روی پرده است، نگاه کردن به او غیرممکن است. و هنگامی که او با آقای لیری استفن لنگ پا به پا می شود، لحن و ساختار شخصیت تشدید می شود، به ویژه زمانی که ویگدور حساسیت را در تعامل با کارن آلن و عشق برادرانه خالصی که به برایان تارستون نشان می دهد متعادل می کند.

و کارن آلن در نقش خانم لیری چطور؟ این نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل زن اسکار یا جایزه اسپیریت همینجاست. او همه را به عنوان همسر و مادری سرکوب شده، ترسناک و در عین حال دوست داشتنی نشان می دهد. او احساسات خام در ابتدای خود است. اما پس از آن باید به پیتر ریگرت نگاه کنیم! وای در مورد عملکرد دو لبه صحبت کنید. همانطور که وایتی، دوست، شخصیت پدر، مهربانی و شادی برایان در خانه ندارد، ریگرت اوج می گیرد. اما پس از آن، یک چرخش کامل شخصیت که مانند پتک به سر شما می زند. درخشان به گفته ریگرت، 'وایتی چیزی دارد که او را جذاب و جالب می کند و در پایان روز، زندگی او در خطر است. اغراق آمیز نیست، اما وایتی باید کیفیتی [خلاقانه] داشته باشد. او یک تئاتر را اداره می کند. این یک افزوده جالب به ماهیت او است. . . من فکر می‌کنم آنچه که نوشته جان را خوب می‌کند این است که او تناقضات و تضادهای افراد را درک می‌کند. شما باید به داروین فکر کنید نه دیزنی. وایتی نیز برای بقای خود می جنگد و بقا تقریباً بر همه چیز غلبه دارد.

وقتی از وایتی و رابطه اش با برایان صحبت می کند، ریگرت پرشور و متفکر است. 'من فکر می کنم [وایتی] به برایان علاقه دارد. این بستگی به سن ما دارد، اما وقتی کوچک‌تر هستیم، به مربی‌ها نگاه می‌کنیم، شخصیت‌های پدری که اغلب آنها را صدا می‌زنند، و وقتی بزرگتر می‌شوی، غیرممکن است کسانی را که در جوانی به تو یادآوری می‌کنند، نبینی. بین این دو نفر یک همدلی وجود دارد.»

این داستان به نویسندگی و کارگردانی جان گری، نیمه اتوبیوگرافی از دوران جوانی گری و تقاطع شغلی اوست. فیلمنامه برجسته است. متفکر. خوب گفته شده. رفاقت جامعه مثال زدنی و صادقانه است. تعاملات خانوادگی درست است. دیالوگ و زبان عامیانه کامل است. او که همیشه طرفدار فیلم های تله ای گری است، با WHITE IRISH DRINKERS به یکی از فیلمنامه نویسان مورد علاقه من تبدیل شده است.

فیلمی معتبر و زیبا، نه تنها با شخصیت ها و صحنه، بلکه با احساسات، WHITE IRISH DRINKERS فیلمی است که توسط ستاره پیتر ریگرت توصیف شده است: «به طرز شرم آور احساسی. بدبینانه یا خجالتی نیست. این بسیار مشتاق است که این افراد چه کسانی هستند.'

با خلق دنی و برایان، در نوشته گری، ریگرت می‌بیند که «دو برادر دو طرف ما را به‌عنوان انسان‌ها نشان می‌دهند. ما نه تنها خوب یا فقط بد هستیم. هر کس هر دو را در درون خود دارد و گاهی اوقات یکی به سوی بدی بر دیگری مسلط می شود. این داستان انسان ها را از طریق دو شخصیت روایت می کند که دو طرف یک شخص را تشکیل می دهند. شخصیت برایان به نوعی با خودش در حال جنگ است. و درست همانطور که او نقاشی های [دنی] را در پایان فیلم کشف می کند، به نظر من بسیار هوشمندانه است. [دنی] همچنین با خلاقیت معاشقه کرد اما هرگز نتوانست آن را پرورش دهد. بسیار هوشمندانه از جانب جان انجام شد. بسیاری از تصاویر ادبی در یک رسانه تصویری.”

همانطور که گری دوست دارد به من یادآوری کند، 'ما چند چرخش و چرخش سرگرم کننده داریم. ما دوست داریم تاکید کنیم که چون مردم همیشه تمایل دارند که فکر کنند: 'اوه، فیلم شخصیت. خیلی کند خواهد شد.» از برخی جهات این یک نوع فیلم کپر است.'

گری که مدت‌ها از طرفداران فیلم بود، لنز دیجیتال پرش را با دوربین Red HD ساخت، «کاری که قبلاً هرگز انجام نداده بودم». باید اعتراف کرد، «واقعاً در مورد آن عصبی هستم»، گری اکنون اعتراف می کند، «تجربه فوق العاده ای بود. فقط فوق العاده بود متوجه شدم از این نگاه راضی هستم.» و از نظر ظاهری، غوطه وری بصری کاملی از سنگ و دانه فیلم 1975 وجود دارد. «فیلمبردار من، سیموس تیرنی، ایده درخشان استفاده از لنزهای 40 ساله ای را که در دهه 70 تولید شده بودند، مطرح کرد. من واقعاً باور داشتم که به ما کمک کرد تا برخی از آن ظاهر فوق‌العاده تیز را که HD دارد از بین ببریم و ظاهری تا حدودی شن و ماسه به آن بخشیم.»

فیلمی که گری توسط خود تامین مالی شد، صرفه جویی کلیدواژه آن روز بود. اما، همان‌طور که از پدرم و 59 سال حضورش در تلویزیون می‌دانم، صرفه‌جویی نیز خلاقیت را ایجاد می‌کند و با WHITE IRISH DRINKERS، خلاقیت فنی فراوانی در کار بود. گری با ستایش از بخش هنری خود می گوید: «درسی که آن ها به من آموختند این است که ... ما بودجه ای نداریم که به آنجا برویم و یک صحنه بزرگ در خیابان بگیریم. چیزی که می توانید از عهده آن برآیید، جزئیات کوچک برای پر کردن آپارتمان است. جا دستمال کاغذی، تلفن.. همه جزئیات کوچک. این چیزهایی است که می توانید با سکه تهیه کنید. اینها چیزهایی هستند که شما سعی می کنید روی آنها تمرکز کنید، بیش از تلاش برای انجام یک عکس غول پیکر و ساختن جلوی فروشگاه ها.' توجه به جزئیات بی عیب و نقص است و نه تنها برای مخاطب، بلکه خود اجراها یک نقطه مرجع قوی است.

منابع محدود نیز به افراد محدود نیاز دارد. اعتبار تیم AD برای صحنه‌های تئاتر، «ما فقط 90 نفر اضافی برای یک روز داشتیم. بنابراین ما مجبور شدیم با 90 نفر شوت های واید بزرگ خود را بلاک کنیم. پس از میلاد در به نمایش گذاشتن آن‌ها به روش‌های خاص و ایجاد سطوحی از مردم بسیار درخشان بودند. توهم این است که این عمق مردم وجود دارد.» باز هم - خلاقیت.

گری که داستانی با ماهیت شخصی بود، می‌خواست «احساس آن زمان، آن مکان در زمان در دهه ۷۰» را ایجاد کند. [یک] فیلمی که با مردم از نظر خانواده و روابطشان طنین انداز می شود، و مهمتر از آن، رویاهای خودشان که وقتی جوان هستید و باید با آنچه قرار است درگیر شوید، شروع به بیدار شدن در شما می کند. تلاش کن و این رویا را دنبال کن.»

جان گری که جواهری مستقل برای سال 2011 است و نامزد دریافت جایزه Spirit در فوریه است، با دیگ طلای خودش - WHITE IRISH DRINKERS - کاملاً پول می گیرد.

برایان لیری – نیک ترستون

دنی لیری – جفری ویگدور

خانم لیری – کارن آلن

وایتی – پیتر ریگرت

آقای لیری – استیون لانگ

نویسنده و کارگردان جان گری.