نویسنده: دبی لین الیاس

تریلرها را می بینید. شما به پوسترها نگاه می کنید. شما فکر می کنید، 'من قبلاً همه اینها را دیده ام.' تپه‌ها، در اعماق جنگل، بدون تلفن همراه، بدون تلفن/بدون دوچرخه/بدون ماشین موتوری/هیچ لوکس/ابتدایی که می‌شود، همراه با بچه‌های احمقی مست/ دبیرستان/دانشگاه که کار احمقانه دیگری انجام می‌دهند و به دنبال دردسر هستند. ، نه، مشکل تولید، همه به یک اثر وخیم است. اما TUCKER & DALE VS. EVIL فیلم معمولی شما نیست! با تشکر از درخشش نویسنده/کارگردان الی کریگ و نویسنده همکار مورگان یورگنسون، TUCKER & DALE VS. EVIL وحشت تپه‌ای را وارونه می‌کند و چیزی را به ما می‌دهد که فقط می‌توان آن را به عنوان «رستگاری» توصیف کرد که با جوایز داروین ملاقات می‌کند... و پس از دیدن آن، به شما اجازه می‌دهم تصمیم بگیرید که چه کسی برای هر دسته‌بندی مناسب است.

با Alan Tudyk و Tyler Labine به عنوان شخصیت های عنوان، ما Hope & Crosby of the 21 را داریم.^خیابانقرن. شیرین، مهربان، دوست داشتنی و به شدت مورد سوء تفاهم مردم شهر که همه چیز را می دانند. و خنده دار خنده دار خنده دار. این دو از زندگی روزمره کمدی می آفرینند. آنها برای خنده دراز نمی کشند. همه چیز بسیار ارگانیک است. و شخصیت‌های آنها، تاکر و دیل، اتفاقاً آنها عاشق آبجو، ماهیگیری و شیوه زندگی روستایی خود هستند. به کابین تعطیلات جدید تاکر اشاره نکنیم. یک قصر برای آنها

با انجام هر لحظه با صمیمیت و استفاده از تمام عناصر استاندارد بصری «وحشتناک»، سرگرمی زمانی شروع می‌شود که در یک پمپ بنزین محلی توقف می‌کنید و در حال جمع‌آوری لوازم و مواد برای تعمیر کابین «جدید» تاکر هستید. البته، ما بچه‌های کالج فالوتین عالی را داریم که اتفاقاً همزمان با تاکر و دیل در پمپ بنزین هستند. حالا دیل، باید بگوییم، کمی با خانم ها به چالش کشیده شده است. هرگز در کنار دخترها آسوده یا راحت نیست، می توانید ترس او را از تلاش برای مکالمه با آلیسون، یکی از دختران دانشگاهی زیبا اما بداخلاق که در ایستگاه جاسوسی می کند، تصور کنید. البته او در حالی که می خواهد با او صحبت کند یک داس در دست دارد.

همانطور که احزاب ما به راه های جداگانه خود ادامه می دهند، ما شاهد مشکلاتی هستیم زیرا راه های جداگانه آنها کاملاً از هم جدا نیست. در حالی که نوزادان دانشگاهی ما توسط چاد خود شیدا و جنگ طلب هدایت می شوند که دوست دارد وقت خود را صرف پرکردن سرهای خالی همه با داستان های مضحک وحشت در جنگل کند، تاکر و دیل به سمت شانگری لا جنگلی خود می روند.

تاکر و دیل با شبی آرام و مهتابی که دو جناح کوچک ما را در برگرفته بود، تا آخر شب برای ماهیگیری بیرون آمده بودند، در حالی که چاد و شرکت چند آبجو، آبجو، آبجو، و غواصی لاغر می اندیشیدند. اما آلیسون در حین لذت بردن از آرامش و آرامش شبانه دچار حادثه ای کوچک می شود. با سقوط از یک سنگ و به داخل دریاچه، او بیهوش می شود. و تنها شاهدان؟ تاکر و دیل. با غواصی دیل برای نجات این دختر مضطرب، پسرها او را برای مراقبت های پزشکی به کابین می برند. در همین حال، چاد و خدمه اش نمی دانند که آلیسون گم شده است. اما وقتی متوجه می‌شوند، چاد به نتیجه استاندارد کرایه ترسناک می‌پرد - آلیسون توسط آدم‌هایی که احتمالاً قاتل هستند ربوده شده است. به هر حال، آیا همه Redneck Hillbillies قاتل سریالی نیستند؟ در حالی که این می‌تواند به شکلی مورد انتظار اجرا شود، اما در دست نویسنده/کارگردان الی کریگ، وضعیت تغییر می‌کند که هر چیزی جز «معمول» است. کریگ با استفاده از این واقعیت که مردم به سرعت نتیجه‌گیری می‌کنند و فرض می‌کنند (و در نتیجه از «تو» و «من» یک الاغ درست می‌کنند، فیلم را در 2 جهت پیش می‌برد – نوجوانان هیستریک و به لحاظ محاسباتی پست به رهبری چاد تا حدودی روان‌شناس. مصمم به نجات آلیسون از مرگ حتمی، و مهربانی و سادگی تاکر و دیل هستند که در هر کاری که انجام می دهند، از جمله مراقبت از آلیسون مجروح، با قلب های خوب زندگی می کنند.

در حالی که چاد و دوستانش نقشه حمله و نجات خود را می‌کشند و برنامه‌ریزی می‌کنند، اقدامات حماقتی سنگین آن‌ها زمانی خنده‌دار می‌شود که با بی‌گناهی و ساده‌لوحی سادگی و صداقت تاکر و دیل، که دومی خود را در حین پرستاری عاشق می‌بیند، ترکیب می‌شود. آلیسون برای کمک برگشت. پیچ و تاب‌ها، چرخش‌ها، اجساد مرده و کمدی با تکامل داستان به وفور یافت می‌شود و باعث ایجاد FUN، FUN، FUN، FUN، FUN و جهش‌های خنده‌دار و خنده‌دار می‌شود.

تایلر لابین با تمام معصومیت و ساده لوحی دنیا نقش دیل را بازی می‌کند که وقتی در ابتدا توسط آلیسون کاترینا باودن مخالفت می‌کند، بلافاصله همدردی و همدلی تماشاگران را برانگیخت. دلت برایش می سوزد. او یک خرس عروسکی از یک پسر با سر کرکی و قلبی از طلا است. شما فقط شخصیت را از ابتدا تا انتها دوست دارید. برای لابین، علاوه بر اینکه در نهایت در یک فیلم نقش اول را برعهده داشت، در بازی در نقش دیل به این ایده کشیده شد که من می‌توانم حقه‌های معمولم را کنار بگذارم... ترفندهای بد، همه چیز، و بهترین دوست. الی خیلی ساده به من اعتماد کرد که به طور معمول چه کاری انجام می دهم. فقط یک حیوان واقعا شیرین و گنگ باشید. ایده انجام این کار را خیلی دوست داشتم. با قلب خود رهبری می کنید و همیشه گیج هستید. فقط به طور آشکار شیرین فکر کردم، 'این خیلی خوب است که کسی حتی آن را در من می بیند.' این بسیار جذاب بود.

و سپس آلن تودیک به عنوان تاکر، بهترین دوست فداکار که واقعاً می‌خواهد به دیل کمک کند، وارد صحنه می‌شود. آوردن لحنی بسیار عمل گرایانه و قدردانانه به تاکر، مانند لابین، صداقت و اصالتی که تودیک به نقش می دهد، به طور مشترک فیلم را حمل می کند. تودیک «منتظر فقط کمدی آن بود. انجام آن بسیار سرگرم کننده به نظر می رسید. قطعا جنبه فیزیکی برخی از چیزها. کار با هیزم شکن، در واقع تلاش برای بیرون آوردن چیزی از چرخ دنده «ماشین مرگ» در حالی که خون به صورت شما پاشیده می شود، سرگرم کننده است. [همچنین] صحنه ای که کلانتر ظاهر می شود و باید خودتان را توضیح دهید. من آن موقعیت ها را دوست دارم. تقریبا مسخره است من نمایش های مسخره را خیلی دوست دارم و این مرا به یاد نمایشنامه می اندازد. من عاشق نگه داشتن توپ ها در هوا هستم.' و تودیک با اشاره به نقش تکرار نشدنی خود در 'مرگ در مراسم تشییع جنازه' فرانک اوز، بسیار آشکارا با خنده اعتراف می کند که بازی در نقش تاکر ' سرگرم کننده تر از سوختن روی پشت بام بود. خوشحال بودم که مجبور نشدم در این یکی برهنه یا حتی در آب باشم.'

ما یک معرفی بسیار گرم و خوشایند برای هر دو شخصیت ارائه می کنیم که در طول فیلم حفظ می شود تا با پایان تیتراژ، شما بخواهید بیشتر ببینید. یک مرد بی‌نقص-بازیگر مرد خنده‌دار، چیزی که باعث می‌شود جفت‌سازی بهتر شود، تغییر نقش است. این واقعیت که Tudyk و Labine یکدیگر را نمی‌شناختند و قبل از فیلمبرداری فقط یک جدول از فیلمنامه خوانده شده بود، با شیمی روی صفحه (و خارج از صفحه) آنها رد می‌شود. این دو با هم جادویی هستند.

به گفته لابین، در منطقه کلگری فیلمبرداری شده است، 'در آن زمان بستر خوبی برای وارد شدن به برخی شیطنت ها بود... ما مجبور شدیم به روشی که دوستان به طور طبیعی برقرار می کنند و همچنین در حین انجام آن فیلمبرداری کنیم.'

جسی ماس در نقش چاد دیوانه و جنگ طلب روان پریشی که نباید نادیده گرفته شود، در حالی که کاترینا باودن سطحی از بلوغ و سلامت عقل را به گروه بازیگران اضافه می کند.

پنج سال در ساخت از مفهوم تا تئاتر، کلید موفقیت فیلم، خارج از انتخاب بازیگران تودیک و لابین، کمال دقیق تقلید و سادگی اصلی داستان و هر عنصر درون آن است. اولین بار کارگردان فیلم، کریگ، همراه با نویسنده همکار یورگنسون، آن را ساده و قابل تشخیص نگه می دارند، اما اصول اولیه نجابت و انسانیت را ارائه می دهند که به سرگرمی دامن می زند. خودانگیختگی بسیاری از صحنه‌ها به این دلیل است که بازیگران در اوقات فراغت خود به صورت آزاد آزاد می‌دهند. به گفته Labine، 'این یک برند بسیار منحصر به فرد تبلیغاتی بود. اینطور نیست که ما رویکرد [جاد] آپاتو را انجام دادیم. ما قبل از آگهی libbed. در جدول خواندن کمی همکاری کرد. برخی از ایده‌ها را بیرون انداخت و این باعث جرقه ایده‌های دیگر می‌شد و سپس ما آن را با آگهی‌های تبلیغاتی از پیش تأیید شده در آنجا شلیک می‌کردیم و سپس آن‌ها به ناچار منجر به انتشار آگهی در ad-lib می‌شد. ما همیشه توپ را با ایده‌ها نگه می‌داشتیم. اینطور نبود که بخواهیم خودنمایی و تبلیغ کنیم. ما فقط سعی می‌کردیم چیزهایی را به هر لحظه اضافه کنیم که به نظر می‌رسد به داستان کمک می‌کنند.» تودیک توضیح می دهد که به همین دلیل است که او و لابین با هم خوب بودند. «ما می‌خوانیم [و فکر می‌کردیم] چه چیزی در اینجا خوب است این است، یا، من فکر کردم، اوه می‌دانی چه چیزی می‌تواند خنده‌دار باشد... با الی، وقتی شروع می‌کردیم به همدیگر، همه این چیزها را بیرون می‌دادیم. روی میز، بنابراین وقتی به روز رسیدیم و مشغول عکسبرداری بودیم، برخی از آن چیزها برداشته شدند، برخی از آن چیزها جا ماندند و برخی دیگر اضافه شدند. این یک همکاری خلاقانه بود.»

استفاده کریگ از استفاده از عناصر روزمره مانند اره برقی، چوب شکن، زنبور عسل و غیره برای ایجاد اعمال ترسناک درک شده که صرفاً اتفاقات ناگواری است که توسط نوجوانان در زمان های نامناسب مشاهده می شود، فقط به جنبه های خنده دار دامن می زند. من به راحتی می توانم بفهمم که چرا وقتی زنبورها به آن حمله می کنند، اطراف اره برقی تکان می خورد. یا اینکه چگونه کسی می تواند بدون دیده شدن در چوب شکن فرود بیاید. باز هم سادگی. هیچ چیز به طرز افتضاحی نوشته یا طراحی نشده است.

اگرچه آنها مسلماً در طول فیلمبرداری از سبک کارگردانی کریگ وحشت داشتند، هر دو لابین و تودیک چیزی جز تعریف و تمجید از کریگ به عنوان کارگردان ندارند. پس از تماشای اولین برش فیلم، لابین گفت: «وای! او به وضوح می دانست که دارد چه می کند.» تودیک کریگ را 'بسیار بی ادعا' توصیف می کند.

طراحی تولید فراتر از سرزنش است. کریگ با دعوت از طراح جان بلکی، نه تنها تجربه پس‌زمینه بصری معتبر فیلم‌های ترسناک پشت‌وود را تکرار می‌کند، بلکه به فیلم‌های ترسناک کلاسیک و عناصری مانند کابین در «مردگان شیطانی» سام ریمی ادای احترام می‌کند. مه، مه، دود همه جای خود را دارند. اما بلکی جادوی واقعی را در تبدیل یک انبار قدیمی خراب به یک کارخانه چوب بری 'عملکرد' ​​انجام داد.

ایجاد سردردهای تولیدی تگرگ غیرقابل فصل، باران، باد و طوفان های رعد و برق بود. این همچنین باعث نگرانی لابین شد که مجبور شد به درون دریاچه کوچکی بپرد که دو روز قبل «تا ته آن یخ زده بود» و آن را «سرد مثل جهنم... سرد بود». آن شب دچار هیپوترمی شدم.» و تودیک 'آزمایش ها و پیروزی های' خود را داشت. آویزان کردن وارونه به طور خاص بسیار دردناک بود. ساعت از آن. از آنجایی که ما سریع عکس می‌گرفتیم، زمان زیادی نداشتیم، بنابراین منطقی بود که من را آنجا رها کنیم... 15 و 20 دقیقه بود.. بد بود. بد بود! بعد از 3 روز نتوانستم فکر کنم. سرم ورم کرده بود. چشمام ورم کرده بود سردرد داشتم چیز بدی بود.» نتایج نهایی نشان می دهد که این سختی ها ارزش تلاش را داشتند.

ویرایش توسط بریجت دورنفورد فشرده است و نه تنها با طنز و زمان بندی لابین و تودیک همگام می شود، بلکه اثرات خشونت و حماقت نوجوانان را تشدید می کند. و خون‌ریزی و خون‌ریزی (که هیچ کمبودی در آن وجود ندارد) برای کلمات خیلی خنده‌دار است. فیلمبرداری دیوید گدس زیبایی منطقه، رمز و راز و ترس از سایه‌های پنهان را به نمایش می‌گذارد و همچنین لحنی زیبا یا طلایی به کابین می‌دهد و حسی خانگی به آن می‌دهد. و عکس های شبانه در دریاچه آرام و زیبا هستند. اما در قلب همه اینها Labine و Tudyk قرار دارند. نمی توان کسی را جز آنها در این نقش ها تصور کرد.

شرور، وحشی، خنده دار و سرگرم کننده. TUCKER & DALE VS EVIL ترکیبی عالی از کمدی، قلب و ترسناک است. الی کریگ، دنباله من کجاست؟

تاکر – آلن تودیک

دیل – تایلر لابین

چاد – جسی ماس

آلیسون – کاترینا باودن

به کارگردانی الی کریگ. نوشته کریگ و مورگان یورگنسون.