لامپکین، جورجیا، مگر اینکه مثل من آنجا رفته باشید و زیبایی های طبیعی و تاریخی آن را دیده باشید، لمپکین، جورجیا جایی نیست که خیلی ها برای فیلمبرداری فکر کنند، اما در مورد «مرد خانه دار» تامی لی جونز. Lumpkin یک کمال بود.

در حالی که بسیاری از فیلم‌ها مانند «ما سرباز بودیم»، «دختر ژنرال» و «کلاه‌های سبز» و همچنین مستندها و برنامه‌های تلویزیونی مانند «M*A*S*H» و «The Walking Dead» از این فرصت استفاده کرده‌اند. Ft. لومپکین در نزدیکی کلمبوس، جورجیا، و حتی همسایه همسایه اوماها، جورجیا با فیلم The Long Riders، تا حدودی سرزمینی بیگانه برای فیلمسازان باقی مانده است.

درست قبل از جنگ جهانی اول، استودیو فاکس پتانسیل ساخت فیلم در شهرستان لومپکین و جامعه آن در داهلونگا را دید. فاکس با بهره‌مندی از جنگل ملی Chattahoochee، آب‌های بکر نهر Hannahatchee و رودخانه Chattahoochee و ساختمان‌های آجری قدیمی که در دهه 1830 برجسته شدند، احساس کرد که این منطقه ظاهری «غربی قدیمی» دارد. متأسفانه، فاکس پس از ساخت تنها سه فیلم، از جمله «غارتگر»، کامیون‌ها و استعدادهایش را جمع کرد و لامپکین کانتی را ترک کرد. «غارتگر»، معروف‌ترین فیلم از میان سه فیلمی که فاکس در منطقه فیلمبرداری می‌کند، امیدهای اولیه استخراج طلا در جورجیا و خود لامپکین را جشن می‌گیرد و داستان تخیلی معدنی به نام «صلیب طلا» و آن بود. مالک در سال 2005، هالیوود دوباره به لومپکین بازگشت، این بار به وستویل تاریخی، برای فیلمبرداری کمدی ترسناک تیم سالیوان، '2001 Maniacs' با بازی رابرت انگلوند. اما فراتر از آن، اما برای یک یا دو فیلم کوتاه محلی، لمپکین عملاً توسط هالیوود دست نخورده باقی مانده است.

اما 'The Homesman' ممکن است همه چیز را برای شهرستان کوچک آرام و شهرهای تاریخی آن، به ویژه Westville تغییر دهد.

فیلمی که فیلمبرداری آن برای خودش داستانی نفس گیر است، جونز و فیلمبردار رودریگو پریتو برای یافتن مکان مناسب برای فیلمبرداری به چالش کشیده شدند. همانطور که جونز به من گفت، 'این یک سفر به سمت شرق است، و مقصد بسیار متفاوت از مبدا به نظر می رسد.' شروع سفر در دشت‌های دهه 1850 نبراسکا و رفتن به شرق به آیووا نیاز به توپوگرافی خاص داشت. من واقعاً از تلاش برای فهمیدن اینکه چگونه می‌خواهیم گالیستئو، نیومکزیکو را شبیه جنگل‌های بوسکی کنیم، خسته شدم. ما به همه چیز و همه نوع تصویربرداری کامپیوتری و درختان ساختگی فکر کردیم و کار نکرد.» گالیستئو برای نبراسکا به خوبی کار کرد زیرا جونز و پریتو از افق باز گسترده به عنوان خط چشم با لنزهای پانوراما با زاویه باز استفاده کردند که نه تنها یک پالت بصری زیبا بلکه به لحاظ استعاری احساسی ایجاد کرد. اما همانطور که داستان‌های فیزیکی و احساسی همیشه به سمت شرق سفر می‌کردند، با نیاز به نیروی زندگی سبز و سبز آن جنگل‌های بزرگ، عدسی‌سازی به تدریج تنگ‌تر شد. همانطور که جونز می گوید، 'خیلی خوش شانس بودیم که لمپکین، جورجیا را پیدا کردیم، جایی که مردی با درآمد قابل توجهی سعی کرد هر خانه قرن نوزدهمی را در جورجیا و آلاباما بخرد، و او آن را آورد و آن را به یک شهر کوچک تبدیل کرد. کاملاً با اهداف ما مطابقت داشت.» آن شهر کوچک وستویل تاریخی است.

وست‌ویل که در انتهای جنوبی لومپکین واقع شده، دهکده‌ای موزه‌ای تاریخ زنده در دهه 1850 است که از حدود 30 ساختمان اولیه بازسازی‌شده و مبله شده واقعی، از جمله دادگاه، کلیسا، میدان شهر، اقامتگاه‌ها و مدارس تشکیل شده است و در 82 جریب زمین واقع شده است. نه تنها دهکده، بلکه مزارع و مراتع، شاخه‌ای از نهر هاناهاچی و آن «جنگل‌های بزرگ» را که برای تامی لی جونز و مأموریت او برای اصالت در «خانه‌دار» ضروری است، شامل می‌شود. «ما خیلی خیلی خوش شانس بودیم که آن مرکز را پیدا کردیم. به دلیل تضاد بین نبراسکا و آیووا، ما می خواستیم پایان سفر بسیار متفاوت از ابتدا باشد. . . .لمپکین. جای قشنگیه.'