نویسنده: دبی لین الیاس

سنگ صبر نه تنها یک تجربه فرهنگی غوطه‌ورکننده از نظر احساسی است، بلکه یک مشت عاطفی ظریف را به همراه دارد که مانند گلوله‌ای به گردن شما را مورد حمله قرار می‌دهد. عتیق رحیمی نویسنده/کارگردان به همراه ژان کلود کریر، نویسنده همکار، رمان پرفروش رحیمی به همین نام را با چنان تمثیلی شاعرانه اقتباس می کنند که دل آدم را از حرکت در می آورد.

با برداشتن پرده زنان مسلمان در یک جامعه مردسالار، به کشوری جنگ زده در خاورمیانه کشیده می شویم. ازدواجی ترتیب داده شده بین یک زن جوان زیبا و یک مرد بسیار مسن تر. شوهری که در جنگ به گردنش گلوله خورد و او را فلج و کما کرد، توسط همرزمانش به خانه اش انداخته می شود تا از همسر جوان زیبایش مراقبت کند. در حالی که جبهه نبرد به شهر کوچکشان می رود و شوهری که نمی تواند نقل مکان کند، زن بچه های کوچکش را به خانه عمه اش در ریاض می برد در حالی که او با وظیفه شناسی از شوهر در حال مرگش مراقبت می کند. اما در سکوت، سرانجام می‌تواند با او صحبت کند و روح و اسرار او را به همراه داشته باشد زیرا او به «سنگ صبر» او تبدیل می‌شود.

با بازی گلشیفته فراهانی بازیگر ایرانی در نقش زن، فراهانی مسحور کننده است. چشمانش حرف زیادی می زنند. انگشتان و دستان او نیز. یک چرخش ساده سر، یک اشک - همه چیز معنایی دارد، اما با بی زحمتی انجام می شود که تئاتر حساب شده را نادیده می گیرد. او شعر در حرکت است. بازی فوق‌العاده از Massi Mrowat می‌آید که اولین بازیگری خود را انجام داد، خلوص ساده لوحی و معصومیت را در نقش سرباز جوانی که به دنبال شکل آسایش و آرامش خود از The Woman است، ارائه می‌کند.

خلوص و سادگی صادقانه در مَثَل سنگ صبور که وقتی به امروز و دنیای جنگ زده ترجمه می‌شود، آرامش و حتی توجیهی بزرگ برای وحشت‌های جنگ و بار فرهنگ‌ها و مذاهب خاص، مانند مسلمانان است. و/یا جهان افغانستان. گفتن این داستان روی فیلم از نگاه یک زن، با توجه به اینکه چگونه در چنین فرهنگ‌هایی به زنان تحقیر می‌شود، لایه دیگری از احساسات و جذابیت را به ساختار اضافه می‌کند. داستان‌سرایی غیرخطی روایی ما را سرپا نگه می‌دارد، ما را علاقه‌مند نگه می‌دارد و همانطور که زن تکه تکه‌ها و تکه‌ها بار خود را از سنگ صبور می‌کشد، ما هر چه عمیق‌تر به دنیای او و به جادوی اسطوره‌شناسی و حس‌گرایی زن می‌کشیم.

Hypnotic فیلمبرداری تیری آربوگاست است. آربوگاست در ارائه سینمایی، صمیمیت تئاتری با زوایای کم دوربین، زوایای کج یا چشمانی که به سمت بالا هستند (که به خوبی به عملکرد گلشیفته فراهانی کمک می کند، در حالی که او اغلب به سمت بالا می رود، به سمت بالا می رود که گویی به بهشت ​​در جستجوی پاسخ است.) واضح و صیقلی در طول مونولوگ های صمیمی. رنگ‌ها با صحنه‌های بنفش و فوشیا در نمای بیرونی مختصر روشن هستند و با پیشرفت داستان و زن بیشتر و بیشتر به شوهر به ظاهر مرده‌اش، به تدریج راه خود را در روند فیلم پیدا می‌کنند. با استفاده از نور خورشید به بهترین وجه به عنوان تابش از طریق پلاستیک تیره یا الگوی نازک پرده ها، نور مانند یک رویا نرم می شود و به رمز و راز و جادوی داستان پیامبر می افزاید. از طریق کلوزآپ های شدید روی چشم ها – چه زن، چه شوهر و چه سرباز جوان با قلبی مهربان – واقعاً روح ها آشکار می شوند که حقیقت احساسی و درد واقعی را در فیلم به نمایش می گذارند و اجراها را به نمایش می گذارند. وضوح به قدری قوی است که ما شاهد ریزش سوراخ‌های گلوله‌ها یا رنگ و گچ خرد شده از ترکش‌ها هستیم - شبیه جنگی که زندگی را از بین می‌برد، همان‌طور که زن در حال شکستن سنگ صبور است و فقط منتظر است تا به آزادی باز شود. .

سبکی در لنز وجود دارد که شناوری را برای سوژه های سنگین فراهم می کند. همانطور که زن روی پاهایش سبک است، دوربین هم همینطور است. همانطور که او بلند می شود، دوربین بلند می شود، همانطور که او به آرامی سرباز جوان یا شوهرش را نوازش می کند، دوربین و نور به آرامی او را نوازش می کنند و حمام می کنند. کار دوربین آربوگاست به ما این امکان را می دهد که بخشی از جوهر زن، صمیمی ترین افکار او شویم.

سنگ صبور - زیبایی روح افسون کننده ای که از طریق قلب و با قلب صحبت می کند.

به کارگردانی عتیق رحیمی

نوشته ژان کلود کریر و رحیمی بر اساس رمان رحیمی، سنگ صبر

بازیگران: گلشیفته فراهانی، حمید جوادان، مسی مروت