نویسنده: دبی لین الیاس

به دوران جوانی خود و آن محله‌های کوچک حومه شهر یا جوامع شهری یا حتی اکنون در این عصر فناوری‌سازی فکر کنید. یادتان هست زمانی که آقای جونز یک ماشین جدید گرفت؟ پدرت رفت بیرون و چیکار کرد؟ رفت و ماشین نو گرفت. البته، بعد آقای جونز بیرون رفت و یک ماشین جدیدتر و شیک‌تر گرفت که به این معنی بود که هر پدر دیگری باید ماشین جدیدتر و شیک‌تر را بیاورد. و در مورد آن حصار 4 فوتی بالای زمین و حصار سرو که آقای جونز در آن قرار داده است، چطور؟ چقدر طول کشید تا همه خانه‌های دیگر در بلوک همان چیزی را داشته باشند، اما متوجه شدم که تا پایان ساخت آنها، آقای جونز یک استخر به شکل کلیه در زمین داشت؟ و خانم جونز چطور؟ آیا این کیف دستی پرادای جدیدی نیست که او حمل می کند؟ خوب، کافی است به فروشگاه محلی پرادا بروید و به ناچار نیمی از محله را در حال خرید همان کیف پول خواهید یافت. و آن بچه های جونز چطور؟ باید ترکیب جدید I-pad و I-phone آنها را دوست داشته باشم. سریع! بیایید برای دریافت یکی از بهترین خریدها به سراغ بهترین خرید برویم! آه بله، همگام با جونز. این یک شیوه زندگی است که به دوران سوماریان باستان و سیستم لوله کشی 'سرپوشیده' آنها برمی گردد. به نظر می‌رسد که وجود ما بر اساس این ایدئولوژی است که یک خانواده معیار را تعیین می‌کند و به نظر می‌رسد که «همه چیز را دارد» در حالی که بقیه همه آنچه را که می‌خواهند می‌خواهیم، ​​در نتیجه به کسب‌وکار آزاد، تجارت، رشد اقتصادی و ورشکستگی منجر می‌شود. اما چه می‌شود اگر همه اینها نقشه‌ای دقیق محاسبه‌شده و مهندسی‌شده توسط صنعت تبلیغات باشد تا ما را به خرج کردن، خرج کردن، خرج کردن بیش از حد ناخودآگاه ترغیب کند؟ وارد ذهن خلاقانه بارور نویسنده/کارگردان دریک بورت شوید که به طرز بسیار هوشمندانه و طنزی مصرف گرایی و نیاز ذاتی ما به طمع را با نگاهی «تخیلی» به بازاریابی مخفیانه غارتگرانه صنعت تبلیغات با گروه جونز ترکیب می کند.

استیو و کیت جونز زوج ایده آلی هستند. ظاهری فوق العاده زیبا، صیقلی و دوستانه نسبت به یک گسل، بت هستند. رانندگی با جدیدترین ماشین، پوشیدن جدیدترین لباس‌ها و به نظر می‌رسد که «همه چیز را دارند»، آنها مظهر داشتن بهترین‌ها، از جمله بچه‌های نوجوان کامل، جن و میک هستند. در واقع، جونزها آنقدر عالی هستند که فکر می کنیم در استپفورد به دنیا آمده اند.

نقل مکان به یک محله جدید همیشه دشوار است، اما انتقال به جامعه مطمئناً زمانی آسان به نظر می رسد که جدیدترین و زیباترین همه چیز را داشته باشید. بلافاصله برای استقبال از جونزها، همسایگان، لری و سامر سیموندز، هجوم می آورند. هدایایی متشکل از یک خط لوازم آرایشی جدید Summer is hawking (a la Mary Kay، Tupperware، Amway)، سایموندها، که هوای سگ های برتر بودن را در بلوک به ارمغان می آورند، خودشان با وسایل، وسایل، زرق و برق و زرق و برق پر شده اند. از جونزها استیو و کیت با در آغوش کشیدن سیموندها به گونه ای که گویی برای همیشه آنها را می شناسند، به سرعت اتحادی ناگسستنی ایجاد می کنند. همانطور که آنها گشت و گذار بزرگ خانه را به آنها ارائه می دهند، نام های تجاری به راحتی مانند قرار دادن محصول در یک فیلم بر سر زبان ها می چرخند. در پایان هفته‌ها، جن و میک بر جمعیت دبیرستان محلی نیز جذب شده‌اند و طولی نمی‌کشد که به زودی می‌بینیم که همه با THE JONESES به‌عنوان محصول، بعد از محصول، بعد از غذا، بعد از جواهر، بعد از ماشین، بعد از ابزار همراه هستند. ، شروع به ظاهر شدن در سراسر شهر کنید.

اما می‌دانید که در مورد هر چیزی که به نظر می‌رسد خوب است، چه می‌گویند، عموماً درست است. بمانید زیرا پشت درهای بسته، استیو و کیت در اتاق خواب های جداگانه می خوابند، جن و میک به والدین خود بداخلاق، بی ادب و بی احترامی می کنند، البته ناگفته نماند که کیت با مردی متاهل رابطه داشته است، در حالی که میک زن قاتل به یک پسر پاس می دهد. . و با آمدن کوسه شرکتی، KC، 'رئیس' بازاریابی مخفی کاری و افشای این که جونزها اصلا جونز نیستند، همه قطعات پازل شروع به جمع شدن می کنند.

وقتی صحبت از اجراها به میان می‌آید، بازی در همه سطوح از دیوید دوکوونی و دمی مور که کمال هستند شروع می‌شود. بازی در نقش استیو و کیت جونز، فوق العاده. شما آنها را باور دارید، به آنها اعتماد دارید، می خواهید مانند آنها باشید. Moore’s Kate یک نیروگاه با آتشی پرانرژی برای موفقیت و اجرای آن است که مسری است. او به کیت انگیزه ای می دهد که اعتماد به نفس و تقلید را القا می کند. با توجه به پیش‌فرض یک خانواده بازاریابی مخفیانه، می‌توان انتظار داشت که کیت سطح کمی شلوغی یا فروشندگی داشته باشد، با این حال مور این راحتی و راحتی همسایه‌ای را به ارمغان می‌آورد که هر تصور از پیش تصور شده از فروشندگان را به چالش می‌کشد، و به آنچه می‌توانست عمق و بُعد می‌بخشد. اجرای یک نت بوده است. برای مور، «وقتی فیلمنامه را خواندم بسیار قابل ربط بود. مردم چیزهایی را برای ما ارسال می کنند به این امید که شما با آن دیده شوید یا عکس بگیرید. این در واقع بازاریابی مخفیانه است. چیزی که در فیلمنامه دریک بسیار درخشان بود این بود که او چیزی را که همه ما می‌توانستیم با آن ارتباط برقرار کنیم استفاده کرد، درست بیرون از جعبه، اما نه آنقدر دور که متوقف نشوید و بگویید که واقعاً ممکن است.»

دیوید دوکوونی در نقش استیو جونز می درخشد. یکی از بازیگران مورد علاقه من که مدت هاست خیلی ها او را کوتاه فروخته اند و به او اعتباری را که به خاطر استعداد مثال زدنی اش بر عهده دارد نمی دهند. به عنوان استیو، او با خیالی آسوده از راه می گذرد که تماشای آن لذت بخش است. کاریزماتیک و دوست‌داشتنی، دوکوونی کمال ظریفی را به نقش می‌آورد، لحن و شوخ طبعی را بالا می‌برد و فیلم را با قلب شخصی می‌کند. و در حالی که شیمی او با مور غیرقابل انکار است، به ویژه هنگامی که ما شاهد آشکار شدن رابطه کیت و استیو در برابر ما هستیم، با صحنه های او با گری کول مقایسه نمی شود. این دو باید کمدی خاص خود را داشته باشند. هیستریک هستند. با شوخ طبعی خشک و مغزی Duchovny که در برابر حماقت تند تر لری کول الگو گرفته بود، نمی توانستم به مارتین و لوئیس فکر نکنم. و حتی زمانی که کول با دوچونی جفت نمی شود، تمام صحنه هایی را که در آن حضور دارد می دزدد.

لورن هاتون افسانه ای به عنوان رئیس بازاریابی مخفی کاری KC وارد کار می شود. هاتون با اعتماد به نفس، خواستار، کنترل، به عنوان KC، یک ملکه یخ است و به آن افتخار می کند. او یک لبه دستکاری را به ارمغان می آورد که پیشرفت داستان و به ویژه استیو Duchovny را منجنیق می کند. گلن هدلی به ساموندز جان می دهد. هدلی کاملاً مخالف کیت مور، به کیت خاکی و خاکی می بخشد که داستان را در واقعیت پایه گذاری می کند. و به عنوان فرزندان جونز، بن هولینگسورث و امبر هرد بیش از حد خود را در برابر 'والدین' کهنه کار خود نگه می دارند و سطوح جدیدی از استعدادهای بازیگری خود را به نمایش می گذارند.

هالیوود بالاخره با اکران فیلم The JONESES به نتیجه رسید. نه خیلی زود و نه خیلی دیر، The Joneses زنگ خطری برای بحران اقتصادی زمان ما است. فیلم The JONESES که توسط اولین بار دریک بورت نوشته و کارگردانی شده است، نه تنها شیک، حیله گر و شوخ است، بلکه یکی از خلاقانه ترین فیلمنامه هایی است که در مدت زمان طولانی ساخته شده است. مفهوم‌سازی ایدئولوژیک صیقلی بورته شما را از همان ابتدا جذب می‌کند و نه تنها به داستان بلکه به خود شخصیت‌ها نیز سرگرم و علاقه‌مند می‌شود. شما این افراد را دوست دارید، می خواهید این افراد باشید، و در حالی که ممکن است در حین باز شدن داستان شروع به زیر سوال بردن ارزش های مصرف گرایی کنید، مانند هر محصول خوب، نمی توانید چشمان خود را از صفحه بازگردانید.

بورت با توجه به گزارش ها و مطالعات دهه 1960 در مورد تبلیغات پنهان، ما را به 21 می آورد.^خیابانقرن با در هم آمیختن هر رسانه بازاریابی و ترفندی که برای بشر (و سپس برخی) شناخته شده است و تکمیل آن با یک طرح اساسی هرمی و مفهوم بازاریابی پنهانی که اکنون بسیار رایج است. دوکوونی با توجه به این که «همه ما تحت تأثیر آنچه می‌بینیم تحت تأثیر قرار می‌گیریم، با فیلمنامه یکی می‌شویم. همه ما سبک خود را از اتر انتخاب می‌کنیم، هر آنچه که در بیرون وجود دارد» در حالی که برای هاتون، THE JONESES به ما اجازه می‌دهد «ببینیم کجا کثیف هستید و چگونه به سر شما آمده و چگونه به همه ما رسیده است. ما بیشتر متعلق به سپاه هستیم تا شهروندی. مصرف کنندگان بیشتر از شهروندان این چیزی است که برای کودکان و نوجوانان مهم شده است.» متأسفانه، اگرچه بورته با فیلم‌نامه‌ای دقیق کار می‌کند، برخی از تدبیرهای اساسی «فانی» را در میان شخصیت‌ها به کار می‌برد که اگرچه انسان‌ساز هستند، اما از عالی بودن فیلم‌نامه‌ای که فیلم را برای 40 دقیقه اول یا بیشتر به نمایش می‌گذارند، کوتاهی می‌کنند. و گرچه اوج احساسی بسیار ضعیف است، اما صد برابر می شود.

سرعت بورته یکنواخت است و با داستان و شخصیت‌ها رو به افول است و لنز یارون اورباخ کالاهای درجه یک را به نمایش می‌گذارد. برخی از ستارگان واقعی این فیلم، کریستی زئا، طراح صحنه و لباس، رنه ارلیش کالفوس و طراح صحنه، فرانک گالین هستند. زئا که به لطف «اعترافات یک شاپرک» و «وال استریت 2» آینده، با مجلل و برتر خط غریبه نیست، سبک زندگی و طراحی تجاری، از جمله تیراندازی در حومه آتلانتا را شکست می‌دهد. طراحی تولید او برای مردن در حالی که گالین کاملاً تک تک ست ها را به یک سه راهی تقسیم می کند. به نظر می‌رسد کالفوس از «لباس روزمره» طراحان با نام‌هایی مانند YSL که به‌طور معمولی به‌عنوان طبیعت دوم به کار می‌روند، از هیچ هزینه‌ای دریغ نمی‌کند. با این حال، اگر من کالفوس یا دمی مور بودم، به لباس طرح پلنگی YSL فکر می کردم که سینه های مور را صاف و باسن او را مانند یک خانه پهن می کرد.

با THE JONESES همراه باشید. آنها به طلا، اپل، IBM، مایکروسافت، سونی، دیزنی، AT&T، مد، غذا، شراب و ... می ارزند. . . . .

استیو جونز – دیوید دوکوونی

کیت جونز – دمی مور

لری سیموندز – گری کول

سامر سیموندز - گلن هدلی

کی سی - لورن هاتون

نویسنده و کارگردان دریک بورت.