نویسنده: دبی لین الیاس

THE GRANDMASTER باله ای از تصاویر زیباست که نه تنها به لطف اجراهای قدرتمند و روشمند ضمنی تونی لیونگ و زییی ژانگ، بلکه به لطف طراحی بصری دقیق و ساختار داستانی جذاب، احساسات شدیدی را ثبت و برمی انگیزد. نویسنده/کارگردان وونگ کار وای شبکه‌ای از رمز و راز و استادی می‌بافد که دیدن آن در هر سطحی زیباست.

بیش از ده سال از ساخت ایده ای از کار وای تا تجربه نهایی سینمایی THE GRANDMASTER، داستان زندگی استاد بزرگ هنرهای رزمی Wing Chun، Ip Man، در روزهای طلایی هنرهای رزمی آغاز می شود. در دهه 1930 و با تمرکز بر ریشه ها و تکامل او چه از نظر جسمی و چه از نظر روحی تا دهه 1950 و آموزش نهایی او از بروس لی افسانه ای، این سفر نه تنها تاریخی است، بلکه در ارائه آن مجلل است.

از همان ابتدا، به لطف جلوه های بصری کار وای، فرد مجذوب می شود. اشباع فوق العاده رنگ و تصاویر و ویرایش لبه های راپیر که طراحی و استفاده از رنگ های نفس گیر و مجلل را به نمایش می گذارد. روکش بصری براق بسیار شیک‌شده فقط لایه‌ای از ظرافت درخشان را اضافه می‌کند که حس تقریباً لمسی از کریستال یا چینی ظریف، گلدان‌های مینگ، با حسی خیره‌کننده از «نگاه کنید، اما لمس نکنید» به شما می‌دهد. کادربندی هر شات کمال است. اما پس از آن که مخاطب مسحور شد، با داستان سرایی هنرمندانه و کاردستی، عمیقاً به درون فیلم و خود تاریخ کشیده می‌شود. من به طور جدی فیلیپ لو سورد، فیلمبردار، و همچنین مدیران هنری، بل چانگ سوک پینگ و آلفرد یاو وای مینگ را برای گرفتن جایزه اسکار تحت فشار خواهم گذاشت. کمال بصری نفس گیر در هر سطح.

با شروع داستان در اواسط دهه 1930، با یک مرد 40 ساله Ip Man آشنا می شویم. یک نجیب زاده کانتونی ساکت و ممتاز، ایپ من در فوشان زندگی می کند. ما که به دلیل نبض بودن به متخصصان هنرهای رزمی در هر رشته‌ای شناخته می‌شویم، به‌سرعت با اصولی در دنیای هنرهای رزمی و همچنین رشته‌های مختلف آشنا می‌شویم، زیرا استاد بزرگ سالخورده سلطنت، گونگ بائوسن، به‌دنبال کسی است که عنوان آن را بر عهده بگیرد. استاد بزرگ به عنوان 'خون جدید'. در مواجهه با Ip Man، واضح است که GRANDMASTER کیست، چیزی که برای دختر بائوسن، گونگ ار، که معتقد است باید این عنوان را داشته باشد که میراث خانوادگی را حفظ کند، خوشایند نیست.

به همان سرعتی که درگیری‌های عاشقانه بین گونگ ار و ایپ من پدیدار می‌شود، جنگ آنها را از هم می‌پاشد و هر کدام در زندگی پیش می‌روند و تنها با شعرهایی که به زودی محو می‌شوند به هم متصل می‌شوند.

با انتقال این فصل از داستان به گونگ ار، او مصمم است در هر فرصتی از شرافت و اعتبار خانوادگی خود دفاع کند و همانطور که با Ip Man انجام داد، اکنون با ما سان روبرو می شود. با گذشت زمان و ادامه انقلاب، سرنوشت این است که ایپ من و گونگ ار یک بار دیگر ملاقات کنند. اما آیا دوست، معشوق یا دشمن خواهد بود؟

به عنوان Ip Man، تونی لئونگ با عزم ذهنی پولادین و کنترل آرام و روشمند مسحور می شود. تضاد کنترل عاطفی Ip Man با سرعت تیغه‌شده نه تنها او، بلکه رشته‌های متعدد هنرهای رزمی دیگر، باعث می‌شود فرد در داستان سرمایه‌گذاری کند، زیرا تعادل فرد را مانند یک ضربه رزمی که شما را غافلگیر می‌کند، از تعادل خارج می‌کند.

رابطه بین مرد Ip لئونگ و گونگ ار چانگ شعر ناب است، رقصی از احساسات کنترل شده با داستانی که از طریق شدت و نرمی چشمان آنها روایت می شود. بیان ضمنی که هر یک فقط از طریق چشمان خود بیان می کنند، هم خواب آور و هم دلخراش است. و سپس صحنه‌های آرام و زیبای ساده‌ای خواهید داشت که بر روی یک دکمه ساحل تمرکز می‌کنند. دل را پاره کن چرا دونچا!! شیرینی لطیف و قدرت آن دکمه و لئونگ فقط روح را پر می کند که خلوص و اعتقاد یک عاشق ستاره دار را تماشا می کند.

وانگ چینگ شیانگ به عنوان استاد بزرگ گونگ بائوسن، عنصری شاهانه و محترمانه را به فیلم می آورد. صرف حضور او و صحنه پردازی هر صحنه خفت کننده است. احساس می کنید نه تنها در حال تماشای عظمت هستید، بلکه در حضور آن هستید. نمی‌توان عاشق عنصر دوگانه‌ای که ژانگ جین به ما سان می‌دهد، نبود. به طور موثر خوشمزه است. چانگ چن در نقش تیغ یک عنصر سرگرم کننده با سبک هنرهای باجی او است که در یک لحظه منفجر می شود.

مکان‌ها شگفت‌زده و شگفت‌زده می‌کنند، همانطور که تاریخ مفصل نه تنها دوران جمهوری‌خواهان، بلکه استان‌ها و رشته‌های هنرهای رزمی خاص هر منطقه را شگفت‌زده می‌کند. من نه تنها در مورد تاریخ چین، بلکه حتی بیشتر از آنچه قبلاً از جکی چان، جت لی و ژان کلود ون دام آموخته بودم، در مورد وینگ چون و باگوآ یاد گرفتم. و من چیزی در مورد Xingyi نمی دانستم.

Jaw-dropping یک سکانس ایستگاه قطار است که آخرین ملاقات Ip Man و Gong Er را به تصویر می کشد. همان‌قدر که سکانس ایستگاه قطار در سال گذشته آنا کارنینا با کایرا نایتلی در رابطه با امپراتوری روسیه شگفت‌انگیز بود، در THE GRANDMASTER با شکوه و اصالت، اگر نگوییم بهتر، برابر است.

هیچ طراح رقص هنرهای رزمی بهتر از یوئن وو پینگ وجود ندارد و با تعدد رشته های هنرهای رزمی که در THE GRANDMASTER به نمایش گذاشته شده است، او نه تنها درک و تسلط خود را بر هر یک، بلکه ساختار، ظرافت و درنده بودن را نیز به نمایش می گذارد. بین میزان رقص، بدون ذکر پیچیدگی های آن و تعداد بسیار زیاد رشته های نمایش داده شده، به راحتی می توان دید که چگونه تونی لیونگ نه تنها در تمرین، بلکه در تیراندازی نیز دستش را شکست.

عناصر وقار و احترام در THE GRANDMASTER نفوذ می کند و هر شخصیت، هر اتاق، هر صحنه را پر می کند. خیلی تاثیرگذار است، فقط با تماشای این حس به آدم می‌دهد که باید کمی بلندتر بنشینند، چانه‌شان را کمی بالاتر ببرند و به آنچه که تماشا می‌شود احترام بگذارند با همان احترامی که کسانی که این تاریخ هستند و کسانی که اکنون آن را زنده می‌کنند. . ترکیبی کامل از نظم فیزیکی و فلسفی. افتخار، احترام، غرور و وقار چیزی است که ما واقعاً فقط در این داستان‌های بزرگ صمیمی از چین یا تا حدودی ژاپن می‌بینیم و هیچ‌کس آن را زنده نمی‌کند.

THE GRANDMASTER هم استاد است و هم شاهکار.

نویسنده و کارگردان وونگ کار وای

بازیگران: تونی لیونگ، زی ژانگ، وانگ چینگ شیانگ، ژانگ جین، چانگ چن، کونگ لی