نویسنده: دبی لین الیاس

قدرتمند چشمگیر. ذره ای. دلخراش. تواضع. الهام بخش

احتمالاً همه شما مجموعه تلویزیونی محبوب «فلیپر» را به خاطر دارید یا حداقل می شناسید. بخشی جدایی ناپذیر از موفقیت 'فلیپر' ریچارد اوباری بود که در دهه 1960 مرجع پیشرو در آموزش دلفین ها در جهان بود. تالاب، اسکله و خانه فلیپر در واقع متعلق به اوباری بود و آنجاست که او به آموزش و مراقبت از دلفین هایی می پرداخت که به نوبت فلیپر را بازی می کردند. به خوبی مراقبت شده و آزادانه در آب های آزاد شنا می کند، با لغو برنامه تلویزیونی و فرستادن دلفین ها به یک دریاچه، همه چیز به شدت متوقف شد. آنجا بود که دلفین خاص اوباری، کسی که اکثر صحنه‌های فلیپر را بازی می‌کرد، کتی، در آغوش او مرد. به گفته اوباری که در یک تانک کوچک قرار دارد، نمی تواند آزادانه شنا کند، با انسان ها ارتباط برقرار کند و به درستی ورزش کند، او واقعاً معتقد است که کتی سرانجام از افسردگی دست کشیده است. و در آن یک لحظه، اوباری می دانست که نام زندگی او اکنون چه خواهد بود - اطمینان حاصل کرد که سستی ها (نهنگ ها، دلفین ها) آزاد می مانند. اکنون که خود را «لغوگر» اسارت دلفین‌ها می‌داند، به‌عنوان «آنها در اسارت خوب عمل نمی‌کنند»، این حمایت و کنشگری اوباری است که به ما کمک می‌کند.

تایجی، ژاپن به خاطر گله‌داری سالانه دلفین‌ها توسط ماهیگیران محلی شهرت دارد که در آن دلفین‌ها با سر و صدایی که نه تنها بر قابلیت‌های سونار آن‌ها تأثیر می‌گذارد، به داخل تالاب هدایت می‌شوند. (طبق گفته اوباری، دلفین ها احساساتی دارند و پس از چند دقیقه گوش دادن به او، خود شما نیز شکی نخواهید داشت.) هنگامی که دلفین ها در تالاب قرار گرفتند، فروش دلفین ها آغاز می شود زیرا تایجی جایی است که آکواریوم های دریایی، افراد خصوصی است. و تولیدکنندگان نمایش های آبی برای خرید دلفین های خود می روند که قیمت برخی از آنها به 150000 دلار می رسد. همانطور که می توانید تصور کنید، همه دلفین ها فروخته نمی شوند. پس چه اتفاقی می افتد برای کسانی که پشت سر مانده اند؟

در گوشه ای از تالاب یک یارو وجود دارد. این قلعه که توسط کارگردان Louie Psihoyos به عنوان یک 'قلعه طبیعی' توصیف شده است، از سه طرف توسط صخره های سنگی محافظت می شود. فقط یک ورودی وجود دارد و آن هم از دریا. دسترسی به صخره ها از روی زمین با حصارکشی مسدود شده و محافظت می شود. چرا؟

برای سال‌ها مشخص بود که به دلیل غیرقابل دسترس بودن یارو، هیچ‌وقت مستند نشده بود، که ماهیگیر تایجی دلفین‌های فروخته نشده را به داخل یارو می‌برد، سپس آنها را با گلوله می‌کشد و گوشت را به فروشگاه‌ها، رستوران‌ها و حتی مدارس محلی می‌فروشد و/یا اهدا می‌کند. در سراسر ژاپن، اغلب اوقات آن را به عنوان 'گوشت نهنگ' پنهان می کنند. مقاماتی که از این موضوع آگاه هستند، در زنجیره غذایی سیاسی بالا می روند. سالانه چند دلفین برای این کار کشته می شوند؟ تقریبا 23000

برای اولین بار کارگردان Louie Psihoyos که در کنفرانسی با حضور 2000 دانشمند برتر پستانداران دریایی جهان شرکت می کرد که O’Barry قرار بود در آن سخنرانی کند، وارد شوید. در آخرین لحظه، اوباری از حیاط بیرون کشیده شد و توسط حامی کنفرانس Sea World از سخنرانی منع شد. پسیهویوس که کنجکاو شده بود می‌خواست دلیل آن را بداند و با اوباری که داستان تایجی را برای او تعریف کرد ارتباط برقرار کرد. در آن لحظه، هم زندگی Psyihoyos و هم زندگی ما برای همیشه تغییر می کند.

پسیهویوس که اوباری را تا تایجی همراهی می‌کرد، می‌خواست به حقیقت برسد و داستان را بازگو کند، نه تنها داستان کشتار شنیع دلفین‌ها، بلکه تصویر بزرگ‌تر مربوط به مسمومیت با جیوه است که در نتیجه پخش شدن گوشت دلفین در یک منطقه مانند آتش‌سوزی گسترده می‌شود. عمومی ناخواسته و رابطه علی بین انسان، آلودگی، زنجیره غذایی و دریا. امید او این بود که با همکاری دولت و شهروندان تایجی داستانی متعادل را روایت کند. اما اینطور نبود. پسیهویوس با توصیف آن به عنوان شهری «مثل رمان استیون کینگ» که ظاهراً عادی به نظر می‌رسد اما بویی از پنهان کردن راز کثیف می‌دهد، پسیهویوس مصمم شد به یارو نفوذ کند و ببیند چه خبر است. اما این به دقت نظامی نیاز دارد.

با مستندسازی گام به گام عملیات، پسیهویوس را دنبال می کنیم که او تیم خود را از بهترین ها برای ماموریتی که می تواند به خطرناکی ماموریتی که توسط هر نظامی انجام می شود، گرد هم می آورد. با دعوت از غواصان آزاد قهرمان بسیاری از Rae-Cruikshank و Kirk Krack، Industrial Light and Magic، متخصص الکترونیک که قبلاً با نیروی هوایی کانادا و حتی 'دزدان دریایی' کار می کرد، Psihoyos تیم 'Ocean's 11' خود را جمع آوری کرد و به عملیاتی که شامل نظارت و استفاده بود ادامه داد. هلیکوپترهای کنترل از راه دور، بالگردها و پهپادها، دوربین‌های حرارتی درجه نظامی و کارهای سختی که تقریباً به طور انحصاری در شب انجام می‌شود تا از نگهبانان تایجی فرار کنند. برای Psihoyos، کلید موفقیت این فیلم این است که «در این مورد همه متوجه شدند که داستان واقعی چیست. ما با یارو شروع کردیم. زمانی که تصمیم گرفتیم، موضوع 11 این Ocean را ادامه دادیم. چگونه با هم جمع شده است؟ ما فیلم را داشتیم. 600 ساعت فیلم.»

Psihoyos و تیمش با بالا بردن پیچیدگی به سطوح جدید، بیش از 7 سفر به ژاپن انجام دادند که در طول 1 ½ سال فیلمبرداری کردند، با '7 شب در یارو'. گاهی اوقات بسته به تعداد نگهبان در تالاب، فقط یک یا دو دوربین داشتیم. اگر این مکان را داشتیم، سعی می‌کردیم 4 یا 5 دوربین وارد کنیم. اما گاهی اوقات فقط می‌توانستیم یک یا دو دوربین داشته باشیم. یا یکی از دوربین‌های محصور شده در سنگ‌های فوم ایجاد شده توسط ILM را در راه می‌شکستیم. تقریباً چهار یا پنج موقعیت در یارو داشتیم که از دوربین‌های 1، 2، 3، 4، 5 و سپس فیلم هلیکوپتر استفاده کردیم. سپس یک دوربین پایین تر.»

هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند شما را برای آنچه در این فیلم خواهید دید آماده کند. با وضوح بالا گرفته شده است، تصاویر بسیار واضح هستند و شما را از آب بیرون خواهند برد. ناراحت کننده، ناراحت کننده و هولناک، آنچه روی صفحه می بینید، جلوه های ویژه Cecil B. DeMille نیست که توسط دست خدا یا عصای موسی اجرا شده است. آنچه خواهید دید از ظلم و ستم انسان حاصل می شود.

هیچ مانعی وجود ندارد، هیچ سنگی روی آن باقی نمانده است، هیچ تصویری بدون فیلم باقی مانده است. سازندگان فیلم واقعاً این پاکت را تحت فشار قرار می دهند. تدوین جف ریچمن درجه یک است و شما را روی لبه صندلی‌تان نگه می‌دارد و به لحظه‌ای می‌رسید که در نهایت فیلم مخفی یارو نمایش داده می‌شود. و فیلمنامه مارک مونرو پیچیدگی و احساسات بسیار مهم برای پسیهویوس و داستان را به تصویر می کشد. در این مستند به اندازه هر فیلم هیچکاک تنش‌سازی وجود دارد. به گفته Psihoyos. من واقعاً در تلاش برای پیچیده نگه داشتن داستان مؤثر بودم. من هرگز نمی خواستم آن را ساده کنم و ساده کنم. برای من، این زیبایی آن است - این که پیچیده است. بافت دار است. این فقط یک فیلم درباره COVE نیست، بلکه شامل مسمومیت با جیوه، ماهیگیری بیش از حد، داستان پشتی Ric، داستان رستگاری او است. حتی داستان Mandy [Cruikshank] و Kirk [Krack]، آن سکانس کوچکی که می بینید آنها با نهنگ ها و دلفین ها پیوند دارند. اینها فقط چیزهای عاطفی احشایی هستند که من واقعاً می خواستم آنها را در فیلم حفظ کنم زیرا برای من بسیار مهم بودند.'

من مستندهای زیادی در مورد تراژدی و غیرانسانی بودن انسان در سراسر جهان - به ویژه دارفور - دیده ام. جنگ، گرسنگی آفریقا، آب/خشکسالی، و غیره، اما هیچ چیز – هیچ چیز – با نیرویی که COVE با آن من را تحت تأثیر قرار داد و به اعتقاد من بر شما تأثیر خواهد گذاشت، قابل مقایسه نیست. دیدن تراژدی با قربانیان مردم یک چیز است. اما ظاهراً افراد دارای قدرت مغز و توانایی ابراز شکایات، موضع گیری و انجام کاری برای حل مشکلات یا شرایط خود هستند. حیوانات این کار را نمی کنند. با این حال، از قضا، همانطور که اوباری توضیح داده است، دلفین‌ها این هوش را دارند که نگرانی‌های خود را «صدا کنند» و درخواست کمک کنند، و اگر فرصت داده شود، می‌توانند احساسات خود را منتقل کنند (همانطور که در این فیلم با صداهایشان انجام می‌دهند). اما به دلیل تفکر عقب مانده و منیت انسان که معتقد است هیچ موجودی نمی تواند به اندازه انسان باهوش باشد، انسان از یادگیری و رشد و برقراری ارتباط با این موجودات باورنکردنی امتناع می ورزد و در مورد تایجی فقط به عنوان بلیط غذا به آنها نگاه می کند.

برای اوباری، امید او این است که THE COVE 'کلمات را در سراسر جهان منتشر کند' و مردم را در امر لغو اسارت دلفین ها و کشتار تایجی و همچنین انگیزه سیاستمداران برای اتخاذ موضع فعال در کمیسیون های بین المللی ترغیب کند. روی موضوع. برای Psihoyos، او امیدوار است که COVE باعث شود مردم «فکر کنند که باید متوجه شوند که این حیوانات پیچیده‌تر از آن چیزی هستند که بیشتر مردم به آنها اعتبار می‌دهند. بنابراین این بدان معنا نیست که آنها را زندانی کنیم و به آنها آموزش دهیم که برای سرگرمی ما ترفندهای احمقانه انجام دهند. من می خواهم آنها متوجه شوند که ما سیاره زمین را آلوده می کنیم و نه فقط دلفین ها و نهنگ ها، بلکه چیزهایی را که دوست داریم بخوریم آلوده می کنیم. . ما منبع اصلی پروتئین خود یعنی غذاهای دریایی را به خطر می اندازیم. و این از طریق سوزاندن سوخت های فسیلی است. مردم واقعاً به این ارتباط نیاز دارند. مسمومیت با جیوه واقعی است. داره بدتر میشه و این فقط جیوه نیست. سرب، کادمیوم است. اساساً هر چیزی که [ما] می‌خریم در یک نقطه به دریا بازمی‌گردد. ما کاری را انجام می دهیم که هیچ حیوان وحشی انجام نمی دهد. و این لانه خودمان را آلوده می کند. [دریا] یک منبع واقعاً با ارزش است. ما داستان را از طریق پس‌زمینه‌ی ریک و دلفین‌ها و نهنگ‌ها روایت کردیم – این مگاپایان کاریزمیک بزرگ و مردم به آن‌ها اهمیت می‌دهند. من هم همین‌طور، اما فکر می‌کنم تصویر بزرگ‌تر این است که در همان زمان به خودمان آسیب می‌زنیم. من امیدوارم که از طریق. . . در این فیلم هیچ کمبودی برای افراد بد وجود ندارد. . . این رابطه علّی وجود دارد. ما بخشی از همان زنجیره رویدادهایی هستیم که سیاره را آلوده می‌کنند.»

تماشای COVE باعث می‌شود به این فکر کنید که دقیقاً چه کسی گونه‌ی باهوش است - انسان یا دلفین‌ها. رای من به دلفین ها و افرادی مانند ریک اوباری و لویی پسیهویوس است.

به کارگردانی Louie Psihoyos. نوشته مارک مونرو

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کشتار دلفین‌ها، Save Japan Dolphins و Ric O’Barry با موسسه جزیره زمین، به http://www.savejapandolphins.org. برای اطلاعات بیشتر در مورد کمپین THE COVE برای نجات دلفین ها، به http://www.takepart.com/thecove/. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لوئیس پسیهویوس، مدیر انجمن حفاظت از اقیانوس ها، و ماموریت OPS در اقیانوس ها، موجودات و سیاره ما، به http://www.opsociety.org/about-ops.htm.