نویسنده: دبی لین الیاس

کوین رینولدز، کارگردان، که احتمالاً به خاطر فاجعه باشکوهش، «Waterworld» به یاد می‌آید، به‌طور تحسین‌برانگیزی خود را با این تولید مجلل و ظاهراً بدون هزینه «کنت مونت کریستو» نجات می‌دهد. با دقت بسیار زیاد، توجه خیره کننده به جزئیات، انتخاب مکان و لباس های بدیع، مجلل، فقط طنز مناسب و همه آن عناصر خوب حسادت، خیانت، طمع و انتقام، ناگفته نماند، دزدی، دوئل، قتل و گنج غرق شده، همچنین، رینولدز جان تازه‌ای به دوران بزرگداشت الکساندر دوما با همین نام می‌بخشد.

ممکن است در جایی در اعماق ذهن خود داستان ادموند دانتس را به یاد بیاورید، فردی عادی با قلبی مهربان که به عنوان یک ملوان کار می کند، که توسط چند تن از اعضای اشراف به اتهام خیانت به خاطر کمک به فرار ناپلئون تبعیدی از کشور متهم می شود. جزیره البا با انحراف از نسخه دوما، توطئه‌گر اصلی، فرناند موندگو، نه تنها یک نجیب‌زاده، بلکه بهترین دوست ادموند از دوران کودکی است. در حالی که به نظر می رسد از نظر تاریخی غیرممکن است که اشراف و مردم عادی با هم ترکیب شوند و در دوستی با هم آمیخته شوند، این انحراف جزئی توسط جی ولپرت، فیلمنامه نویس، تنها داستان را تقویت می کند و به شخصیت ها و خود اکشن عمق و اشتیاق بیشتری می بخشد.

به قول معروف، سیاست همسفران عجیبی می‌سازد، و حتی در زمان دوما، این از این قاعده مستثنی نبود. تلاش‌های موندگو با موفقیت همراه شد و دانتس به حبس ابد در Chateau D'If فرستاده می‌شود که ویلفور جاه‌طلب سیاسی را در شبکه فریب و تخریب‌اش درگیر می‌کند تا شاید نامزد زیبای ادموند مرسدس را برای خودش داشته باشد. نیازی به گفتن نیست که وقتی ویلفور به پدر مرسدس و ادموند گزارش می دهد که ادموند مرده است، داستان غلیظ تر می شود و مرسدس را در آغوش 'دوست' دیگرش، موندگو، هل می دهد.

در همین حال، ادموند در جهنم زندگی خود در Chateau D’If است. ادموند که توسط دورلیک شرور اداره می شود و ایده سرگرم کننده اش ضرب و شتم زندانیان در سالگرد حبس آنها است، با یک سیری ناپذیری برای انتقام از کسانی که او را به خاطر مرگ رها کرده اند، به مرز جنون کشیده می شود. در پایان طناب او پس از هشت سال حبس، رستگاری به شکل آبه فاریا به دست می آید، یک سرباز کشیش تبدیل شده که از کف سنگ در سلول ادموند بیرون می آید. بر خلاف ادموند، فاریا یک روح پیر شاد و دانا است که با حفر تونل فرار ذهن، جسم و امید خود را برای آزادی زنده نگه داشته است. متأسفانه او کمی به چالش کشیده شد و به جای حفاری، او را کنده و با ادموند برخورد کرد. اما همه چیز به دلیلی اتفاق می افتد و این دست انداز در جاده نیز از این قاعده مستثنی نیست زیرا فاریا ادموند را در تلاش های فرار خود به خدمت می گیرد. فاریا در ازای مکالمه و کمک توانمند ادموند، ادموند بی سواد را در خواندن، نوشتن، اقتصاد، تاریخ، سیاست، ریاضیات، هنرهای جسمی و ذهنی، و هوسبازی آموزش می دهد و به او امید، زندگی، استحکام ذهنی و، اوه بله، به او می دهد. نقشه به گنج مدفون

پس از پنج سال دیگر، ادموند سرانجام فرار می‌کند (بدون شک هنوز یکی از شگفت‌انگیزترین و ماجراجویی‌ترین آدم‌هایی است که تاکنون تصور شده است) و با دزدان دریایی و به‌ویژه جاکوپو ملاقات می‌کند که خدمتکار و دوست واقعی او می‌شود. پس از بازیابی گنج دفن شده در جزیره مونت کریستو، ادموند خود را به عنوان کنت دوباره اختراع می کند و از ثروت خارق العاده خود برای ورود دوباره به جهان، بازپس گیری زندگی خود و انتقام دقیق از کسانی که او را از تمام چیزهای انسانی محروم کرده اند استفاده می کند.

مطمئناً جیم کاوزیل را از یک هنرپیشه خوب به یک مرد برجسته رمانتیک تبدیل می کند، بازی او از ادموند چیزی نفس گیر نیست و به طرز متقاعدکننده ای از یک بی سواد بی گناه به یک نجیب زاده، تحصیل کرده و دنیادار با عزم سخت گرانیت زندان تبدیل می شود. در تمام این مدت شما را با قدرت آرام، ظرافت و رمز و راز خود مسحور می کند. گای پیرس در نقش موندگو، شرارتی فاخر و ویزلی به این نقش می‌آورد که از هر چیزی که در هنگام خواندن رمان تصور می‌شد فراتر می‌رود. جیمز فرین در نقش ویلافورت، توطئه‌گر همکار، چرخش خوبی ارائه می‌کند، در حالی که ریچارد هریس، که در حال حاضر در نقش پروفسور دامبلدور در «هری پاتر» سوار می‌شود، بار دیگر در به تصویر کشیدن آبه فریار، لذتی مطلق می‌دهد. شگفتی واقعی در اینجا لوئیس گوزمان در نقش جاکوپو است. Guzman با استعدادی برای تحویل در ظرف مرده و لمس بیش از حد، تسکین دلپذیر و کمی وجدان را در لحظه مناسب فراهم می کند. همانطور که او به درستی به ادموند می گوید: «سوگند یاد کرده ام که از تو محافظت کنم. حتی اگر به معنای محافظت از شما در برابر خودتان باشد.»

رینولدز و اندرو دان فیلمبردار فیلمبرداری شده در لوکیشنی در ایرلند و مالت با غارها، قلعه ها، قلعه ها، املاک وسیع، مناظر دریایی و زندان ها، کار قابل توجهی را انجام دادند و به فیلم امتیاز ۱۸ دادند.^هفتمرئالیسم قرن سکانس های زندان به ویژه قدرتمند و گیرا هستند و تقریباً به شما اجازه می دهند بوی تعفن را در هوا استشمام کنید و زبری سرد کف سنگی را که ادموند روی آن خوابیده است احساس کنید. هر چند یک ناامیدی - شمشیربازی کافی نیست. احساسات خام و رقص بین Caveziel و Pearce (و دوبلورهای بدلکاری آنها) در دوئل های یک به یک آنها به قدری انرژی بالا و هیجان انگیز است که می بینید بیشتر می خواهید. نسخه 2002 'مونته کریستو' بسیار برتر از نسخه 1934 رابرت دونات، مانند خود کتاب، مطمئناً تبدیل به یک کلاسیک برای اعصار خواهد شد.