کلایو اوون همیشه در هر فیلمی مورد استقبال قرار می گیرد، به ویژه در فیلمی به هوشمندی ظریف و جذاب مانند «تأیید» باب نلسون، و در آن اوون با یکی از بزرگ ترین استعدادهای جوان (و غالباً او را از صحنه خارج می کند) صفحه نمایش را به اشتراک می گذارد. نسل بعدی Jaeden Lieberher.

'تأیید' بی سر و صدا متحرک است، مملو از طنز و درد ذاتی زندگی است. مطالعه شخصیت زیبا در دینامیک پدر و پسر، شیمی بین اوون و لیبرهر جادویی است - و کاملاً باورپذیر. باب نلسون، نویسنده و کارگردانی که اولین بار است، فیلمنامه‌ای با ظرافت احساسی با قوس مشخصی ساخته است که به لطف جنبه مذهبی «تأیید»، زمینه را برای تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر «قاعده طلایی» فراهم می‌کند و پرسش‌هایی را درباره درست و نادرست مطرح می‌کند. سفید کوچولو به عنوان یک پسر جوان - و پدرش - نه تنها یکدیگر را پیدا می کنند، بلکه خودشان را نیز پیدا می کنند.

آنتونی 8 ساله از همه نظر یک پسر عالی است. آنتونی که با مادر کاتولیک سخت‌گیرش بانی و همسرش کایل زندگی می‌کند، ساکت و خوش اخلاق است و وقتی به او گفته می‌شود، کاری را انجام می‌دهد. تکالیف خود را انجام دهید، هر چیزی را که در بشقاب تان است بخورید، دعوا نکنید، به کلاس تایید بروید، نمازتان را بخوانید، به اعتراف بروید، استغفار کنید. اما در مورد آنتونی، او چیزی برای اعتراف ندارد. این تا زمانی است که یک آخر هفته را با پدرش والت سپری می کند.

والت که طلاق گرفته و از اقبالش رنج می‌برد، بیش از سهم خود مشکلاتی دارد که از نوشیدن بیش از حد الکل شروع می‌شود. خشم و ناامیدی برای همسر سابق بانی، اغلب اوقات، والت نمی تواند با آنتونی وقت بگذراند. یک نجار خوداشتغال، پول همیشه تنگ است و آدم احساس می کند که مشروب خواری نقش مهمی در از دست دادن شغل، از دست دادن درآمد و از دست دادن زمان با آنتونی دارد. در حالی که بانی «قاعده طلایی» را از طریق آموزه‌های کلیسا چکش می‌کند، والت همان پیام‌ها را (اگر بانی گوش می‌داد) از طریق روشی عملی‌تر برای نگریستن به جهان به او منتقل می‌کند. و این آخر هفته، آنتونی ممکن است از بینش والت بهره مند شود، زیرا بانی و کایل به سمت یک کلیسا می روند و آنتونی را تحت مراقبت والت قرار می دهند.

جای تعجب نیست، تعطیلات آخر هفته برای والت چندان خوب شروع نمی شود، زیرا وقتی قرار است آنتونی را سوار کند، ماشینش خراب می شود. والت در مورد ماشین چیزی به بانی نمی گوید که مبادا وقت او با پسرش را به خطر بیندازد، والت آن را به راحتی بازی می کند که آب از پشت یک اردک سر می خورد. همانطور که والت و آنتونی به راه افتادند، همه چیز شروع به جالب شدن کرد. و نه به روش خوبی

والت با توقف در بار محلی برای صحبت با کسی در مورد شغل، آنتونی را در ماشین رها می کند. اما وقتی چند دقیقه به 30 یا بیشتر تبدیل می‌شود، آنتونی برای جستجوی پدرش به بار می‌رود. در همین چند دقیقه، والت و آنتونی به بیرون برمی‌گردند تا تمام ابزار والت را که از کامیونش دزدیده شده‌اند، بیابند. حالا چی؟ او برای کار به آن ابزار نیاز دارد. فراتر از آن، آن ابزار متعلق به پدر والت بود و احساسات و وابستگی زیادی به آنها اضافه می کرد. وقتی والت و آنتونی به خانه والت می‌رسند، وقتی والت و آنتونی به خانه والت می‌رسند، متوجه می‌شوند که والت به دلیل پرداخت نشدن اجاره‌بها از خانه بیرون شده است، وضعیت بد به بدتر می‌شود. آنچه را که درباره آنتونی گفتم به خاطر دارید که هرگز گناهی برای اعتراف نداشت؟ این در شرف تغییر است زیرا از آنتونی خواسته می شود با خزیدن از پنجره وارد خانه شود. و سپس ماشین کاملاً می میرد، بنابراین پسرها به خانه آنتونی می روند و در آنجا آخر هفته را می گذرانند در حالی که والت ماشین بانی را می راند (البته غیرقابل رانندگی به دلیل نداشتن ترمز که منجر به عمل خوب او با تعمیر ترمزها می شود) همانطور که آنها راهنمایی ها را دنبال می کنند تا پیدا کنند. که ابزار والت را دزدید. و از طریق همه اینها، ما شاهد پسر کوچک در هر دو و مرد هستیم که هر کدام در این ماجراجویی توم سایر-هاک فین تبدیل می شوند.

Jaeden Lieberher بخش عاطفی 'تأیید' را با خرد و سهولت همبازی های بسیار باتجربه خود بر روی شانه های جوان بسیار توانمند خود حمل می کند. به لطف کارگردانی ماهرانه نلسون و لنزهای زیبا توسط تری استیسی، ما احساسات ظریفی را می بینیم که لیبرهر از طریق حالت چهره منتقل می کند. احساس می کنیم آنتونی بیشتر به والت نزدیک می شود و درک فراتر از جوانی او را در چشمان او می بینیم. نمی توان منکر استعداد Jaeden Lieberher یا شیمی او با Clive Owen شد.

به همان اندازه که لیبرهر عالی است، کلایو اوون نیز بسیار عالی است. به سادگی مسحور کننده والت است، مردی که از DTs و ترک الکل رنج می برد. درد والت به لطف عملکرد اوون قابل لمس است، به طوری که به جای قضاوت والت به خاطر کاستی هایش در زندگی، احساس همدردی، همدلی و امید به رستگاری والت می کنیم. اما از طرف دیگر، او والت را به شخصیتی کاملاً احساسی و با اندام تبدیل می کند. مانند بسیاری از مردان، هنوز یک پسر کوچک، اما مردی که هنوز در تلاش است تا از پدر خود تقلید کند، در حالی که پسرش در حال بحث است که آیا از او الگوبرداری کند یا به او نگاه کند. پویایی جذابی که به لطف تفاوت های ظریف اوون ارائه می شود. اوون و لیبرهر فقط از یکدیگر تغذیه می کنند. دیالوگ و متن فرعی نلسون در رابطه با افکار والت در مورد زندگی برجسته است. به لطف طراحی شخصیت از طریق مردی که از کلیسا دور شده است، و ارائه متفکرانه اوون، آن را قدرتمندتر می کند.

پر کردن فیلم با انواع شخصیت‌ها صرفاً سرگرم‌کننده است – به‌ویژه با توجه به اینکه برخی از آشنایان والت کاملاً مخالف «غلتک‌های مقدس» هستند که بانی ماریا بلو از آن‌ها حمایت می‌کند. اگرچه در صحنه های محدود، بلو به همان اندازه به عنوان یک مادر دلسوز، هر چند کمی سرسخت، و همسر سابق تحقیرکننده کامل است. پاتون اسوالت به عنوان یک کلاهبردار محلی با قلب طلا و گوش به زمین، یک لگد به الاغ است. و استیون توبولوفسکی تنها با یک چشم، به عنوان پدر لیون، شما را در هیستریک خواهد داشت. مایکل اکلاند به‌عنوان یکی از پسران خوب محلی که در زنجیره سرقت ابزارهای والت مظنون است، یک تماس خوب و تعامل جذاب با اوون اضافه می‌کند. اغلب تحت تأثیر متیو مودین قرار نمی گیرد، در اینجا به عنوان کایل، او غیرقابل تحمل است. خوش آمدید حضور حکیمانه رابرت فورستر در نقش بهترین دوست والت و پدر به ظاهر جانشین اوتو است. برخی از مبادلات کلیدی بین فورستر و لیبرهر به ویژه تحسین برانگیز است.

اسپنسر دروِر در نقش پسر همسایه آلن و شیمی او با جیدن بسیار جذاب است. جنبه هاک فین-تام سایر با صدای بلند و واضح با این دو نفر و همچنین با فرار والت و آنتونی ظاهر می شود.

«تأیید» به نویسندگی و کارگردانی باب نلسون، کار یک کارگردان برای اولین بار را تکذیب می کند (در سن 60 سالگی، همانطور که او دوست داشت در مصاحبه اخیر ما به من یادآوری کند). او با استفاده از بسیاری از همان اصول بنیادی قدرت شخصیت که نلسون با فیلمنامه «نبراسکا» ارائه کرد، دوباره ریشه‌ها و فلسفه‌های اصلی زندگی خود مانند «قاعده طلایی» را به عنوان مبنایی برای هر شخصیت می‌خواند. و داستان در کل نلسون با بهره‌گیری از سال‌ها تجربه‌اش در نوشتن کمدی، لحظات و خنده‌های سبک‌تری را به عنوان ذاتی برخی از نارسایی‌ها و سرگرمی‌های ماجراجویی‌های والت و آنتونی القا می‌کند. هیچ چیز بیش از حد ساخته شده یا اجباری نیست.

این دو با هوشمندی از فیلمبردار تری استیسی، گرامر بصری طراحی می کنند که به زیبایی سینمایی است. استیسی لحن بصری را روشن نگه می‌دارد، با تکیه بر نور طبیعی که ظاهری تا حدودی پراکنده در آسمان زمستانی دارد. هیچ واقعیت فوق العاده اشباع شده ای وجود ندارد. این سبک با سادگی و ظرافت نشان داده شده است که به صحنه ها اجازه تنفس می دهد و حس سینمایی را تقویت می کند. نورپردازی همه چیز را واقعی نگه می‌دارد و در عین حال که همچنان با نور طبیعی بازی می‌کند، ماهیت سرکوب‌شده وضعیت مخمصه والت را به تصویر می‌کشد، و به فیلم نت امیدوارکننده‌ای می‌دهد. در تقابل با فرار والت و آنتونی، ما با اتو رابرت فورستر، چه در خانه و چه در لباس او، غنای بافت و رنگ داریم. از کلوزآپ ها با احتیاط استفاده می شود، بنابراین هنگامی که ظاهر می شوند، ضربه ای عاطفی به خود می گیرند.

امتیاز جف کاردونی نباید نادیده گرفته شود. به آرامی کم بیان شده، امتیاز دنبال می شود، به جای اینکه به تماشاگر فشار بیاورد، احساسات یک صحنه را تقویت می کند.

اگرچه «تأیید» کمی آهسته شروع می‌شود، اما همانطور که داستان باز می‌شود، سرعت اولیه منطقی است زیرا پایه و اساس ماجراجویی صمیمانه پدر و پسر و رشد عاطفی بعد از آن را می‌سازد. بازی‌های فوق‌العاده با داستانی متفکرانه و گرم و بافت سینمایی این هفته یک چیز را تأیید می‌کند - «تأیید» فیلمی است که باید ببینید.

نویسنده و کارگردان باب نلسون
بازیگران: کلایو اوون، جیدن لیبرهر، ماریا بلو، رابرت فورستر، متیو مودین، مایکل اکلاند، پاتون اسوالت، استیون توبولوفسکی