نویسنده: دبی لین الیاس

برای افرادی که در هر زمانی از شبانه روز یک وقت خوب و غم انگیز را نمی پسندند،جشنواره آبجوهمیشه یک برنده است، اگرچه اکنون که روی DVD است، شاید بیشتر از این باشد. با توجه به آن، منطقی است که همان تیم مارمولک شکسته که آن سرگرمی کف آلود را ارائه می کند، داستانی سرگرم کننده منحصر به فرد در مورد بانک های اسپرم و موضوعات داغ در فیلم های اواخر، باروری و پدر شدن قریب الوقوع خواهد داشت. متأسفانه، آنچه اکنون می نویسم مرا بی انتها عذاب می دهد، زیرا برای چند لحظه درخشان که باعث تولد برخی 'خنده دار' واقعی می شود، بچه سازان در داستان و اجرا بی حرکت هستند.

تامی و آدری زوج جوان متحرک شما هستند. آنها که ظاهراً متاهل هستند، در یک خانه بسیار زیبا در یک محله بسیار زیبا زندگی می کنند و از امکانات بسیار خوبی با مبلمان، هنر، ماشین و غیره برخوردارند. البته، تامی هنوز هم گروه دوستان خود را با ذهنیت بسیار دانشگاهی دارد. آنها از 'سندرم پیتر پن' رنج می برند، یعنی هرگز بزرگ نمی شوند. اما چیزی که این زوج ندارند فرزندان هستند، چیزی که آدری به شدت می خواهد. اما آیا تامی آماده پدر شدن است؟

تامی در نهایت با تسلیم شدن به اراده‌های حیله‌گرانه آدری، به تمرین این می‌پردازد که ابتدا سر باردارش را به دست می‌آورد، اول پاها، در هر کجا، در هر زمان و به هر نحوی. متأسفانه آدری علیرغم تمام تلاش هایشان هرگز باردار نمی شود. تامی با اطمینان از اینکه او مشکلی ندارد، مخصوصاً با توجه به پول‌های گذشته‌اش برای فروش اسپرم «با کیفیت» خود به یک بانک اسپرم برای خرید حلقه نامزدی آدری، موافقت می‌کند برای اثبات مردانگی‌اش تحت آزمایش قرار گیرد. تعجب او را تصور کنید وقتی متوجه شد که در واقع مشکل اوست. او در حال «تیراندازی به جای خالی» است یا به قول خودش، اسپرم‌هایش فقط «گیج» هستند. با افسرده شدن آدری و به چالش کشیده شدن مردانگی تامی، باید راه حلی برای مشکل آنها وجود داشته باشد. و وجود دارد. به بانک اسپرمی که او به آن اهدا کرده است برگردید و اسپرم او را پس بگیرید. اما یک مشکل دیگر وجود دارد. فقط یک نمونه باقی مانده است و قبلاً خریداری شده است و قرار است ظرف چند روز ادعا شود. این تنها یک گزینه برای تامی باقی می گذارد - سرقت بانک اسپرم.

با تماس با دوستان صمیمی وید و زیگ زاگ، پسرها متوجه می‌شوند که برای دزدی به کمک «حرفه‌ای» نیاز خواهند داشت و ران جون، مافور محلی هندی را برای رهبری تیم استخدام می‌کنند. آیا این گروه نامناسب می‌تواند شیک‌ترین سرقت قرن را انجام دهد؟

پل اشنایدر و اولیویا مان بازیگران (حداقل در تیتراژ) در نقش تامی و آدری نقش آفرینی می کنند. با این حال، جفت شدن آنها فاجعه ای از جهنم است زیرا آنها شیمی صفر دارند، و منظور من صفر است. برش مقوایی از Munn جذاب تر بود. هیچ ارتباطی با این وجود ندارد که هر کسی باور کند که آنها یک زوج هستند، چه برسد به یک زوج 5 ساله. بر ناباوری اجرای مشترک آنها، کمبودهایی در داستان افزوده می شود. آن‌ها در خانه‌ای خوب زندگی می‌کنند، اما ما هیچ‌وقت نمی‌فهمیم که آن‌ها از نظر کار کاری «انجام می‌دهند»... یا اینکه از ذهنیت دبیرستانی مهمان‌دار و کالج خانه‌ای فرت گذر کرده‌اند. مون در بازی خود صاف است (اگرچه نمی توان متوجه شد که کمد لباس و دوربین طوری طراحی شده اند که در هر لحظه ممکن روی سینه های غیر متحرک او تمرکز کنند). هیچ صداقتی در ارائه دیالوگ او وجود ندارد، هیچ علاقه واقعی به تامی اشنایدر وجود ندارد، و تصوری که او ایجاد می کند این نیست که بچه بخواهد و تمام مسئولیت آن را بر عهده دارد، بلکه بیشتر به این دلیل است که انجام دادن آن سرگرم کننده به نظر می رسد زیرا دیگران انجام می دهند. آی تی. به سادگی عملکرد بی نظیر. آدری اولیویا مان غرفه یک شبی است که هرگز به خانه نرفت.

و بعد اشنایدر را داریم که احساس می‌کند با تمام وجودش فشار می‌آورد و خودش را مجبور می‌کند با دیالوگ خنده‌دار باشد. فقط صاف می افتد - به خصوص وقتی با مان پا به پا می شوید. او مقابل هفرنان خیلی بهتر عمل می کند. اما باز هم هفرنان در حال انجام کارهای کمدی سنگین و برنده شدن است. اشنایدر خیلی ساده و غیر جذاب است – که با توجه به بازی‌های دراماتیک اخیر او در «گل‌های جنگ» و «معشوق» که فوق‌العاده هستند، به نظر من بسیار شگفت‌آور است. باورش سخت است که اینجا حتی همان مرد است. با این حال، او با جنبه‌های کمدی فیزیکی شخصیت که فقط آن را در بیل میخکوب می‌کند، عالی است!

نور درخشان عظیم در THE BABYMAKERS کوین هفرنان است. او همیشه یک 'لایک' تضمینی در هر پروژه ای دارد (اما برای بازسازی صفحه بزرگ 'Duks of Hazzard')، او بامزه، خنده دار، خنده دار فریاد می زند. به عنوان وید، انرژی و شور و نشاط او نه تنها به دزدی مو مغز، بلکه به کل فیلم دامن می زند. شخصاً فکر می‌کنم اگر نطفه او در میان باشد که سطوح جدیدی از شخصیت، احساسات و کمدی را به ترکیب اضافه می‌کند، بهتر کار می‌کند. با این حال، یک نقطه ضعف برای اجرای او، و من آن را به تدوین و کارگردانی چاندراسخار نسبت می دهم، یک شیب لغزنده حماقت منی است. خود اجرا، و به طور کلی این یک صحنه، به مراتب بهترین و خنده دارترین فیلم است، اما چاندراسخار به جای اینکه تنها بماند تا تماشاگر از کمدی ناب لحظه لحظه لذت ببرد، اغراق را تا درجه N می برد و فقط ویران می کند. کمدی منظره و لغزش‌های لغزنده هفرنان با عدم قدردانی از شوخی، و در عوض با تکرار مجدد صحنه چهار بار دیگر مانند رکوردی که با سوزن در یک جا پرش می‌شود، بیش از حد پیش می‌رود.

به عنوان زیگ زاگ، نات فاکسون هیجینک هایی با مضمون دوست سنگر که به آن ها شهرت دارد ارائه می دهد، اما این کار را با مهربانی و شیرینی فراوان انجام می دهد که تعادلی کاملاً مکمل با انرژی هفرنان است. کیمیایی زیبای بازیگری با هفرنان و فاکسون. در بخش زنانه، خدا را شکر برای آیشا تایلر که به عنوان دوست آدری، کارن، دیدگاهی غیر عاطفی را به همه چیز اضافه می کند. هر خط از دیالوگ‌ها کاملاً واقعی و معمولی ارائه می‌شوند که وقتی به اتفاقات بقیه بازیگران و بازی‌های آنها (خارج از هفرنان، فاکسون و تایلر) نگاه می‌کنیم، تازه می‌شود.

جی چاندراسخار با بازی خودش در نقش شخصیت ران جون (و در کل فیلم) چه فکری می کرد؟ بیش از حد، بیش از حد بالا، بیش از حد مسخره، بیش از حد غلیظ لهجه ای که فراتر از تقلید و WAAAAYYYY بسیار بلند است. واضح است که او به دنبال یک سبک انحصاری و پرتحرک بود که به آن شهرت دارد، اما بعد از آن در سطوح مختلف، از بازی خود در نقش رون جون شروع کرد و سپس اجازه داد تا به بقیه فیلم نفوذ کند. (مثل اسپرم روی زمین - مردی که یک بار لیز می خورد و سر می خورد خنده دار است اما سه بار فقط می گوید: 'نمی دانم چه چیز دیگری را اینجا بگذارم تا دزدی را از بین ببرم، پس بیایید به استفاده از آن ادامه دهیم.)

نوشته پیتر گاولک و گری پرستو، و کارگردانی جی چاندراسخار، The BABYMAKERS، یک فرضیه خنده دار و بدیع است. مطمئناً، اخیراً تعداد زیادی فیلم باروری دیده‌ایم، و فیلم‌های سرقت بانک سنگ بنای تاریخ سینما هستند، اما ما هرگز سرقت بانک اسپرم را ندیده‌ایم. پتانسیل خنده بسیار زیاد است. با این حال، متأسفانه، پتانسیل تحقق نیافته است و بسیار بیشتر از محصول نهایی یا اجرای آن است. در حالی که چیدمان برای دزدی ضروری است، هیچ چیز روی پرده ارزش تقریبی 45 دقیقه ای را ندارد که برای رسیدن به خود دزدی لازم است، بنابراین باعث می شود که کمدی با دیالوگ های خنده دار رنج بکشد که شاید 1 از 10 بار به نشان خود ضربه بزنند. و سپس دزدی به خودی خود ترکیبی از بدرفتاری است که اشتباه رفته است. همچنین ناامیدکننده حجم برشی جوک‌های پرخاشگر و خودارضایی است که فراتر از حد است. گوش دادن به آنها در هواپیمای بدون سرنشین کافی است تا تمایلات عاشقانه هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد. (در واقع خیلی بد است، این می تواند توضیح دهد که چرا اسپرم تامی گیج یا خالی است – آنها برای اجتناب از این فیلم مخفی شده اند.) بدون شک به دلیل کارگردانی چاندراسخار، ویرایش نیز کوتاه است، زیرا او اجازه می دهد شات در شوخی ها باقی بماند. طولانی، مثل یک کمدین روی صحنه در انتظار خنده…..فقط خنده ها نمی آیند. یک استندآپ کمیک خوب می‌داند که اگر خنده قبل از اتمام جوک وجود نداشته باشد، هرگز نمی‌آید و ادامه می‌دهد. با بسیاری از بچه‌سازان، خنده وجود ندارد و شما فقط باید ادامه دهید. چاندراسخار اینطور نیست. گویی او تشخیص می دهد که آیا به اندازه کافی شات را نگه دارد یا خیر، در نهایت مخاطب تصمیم می گیرد بخندد یا صحنه خنده دار می شود. این کار را نمی کند.

خود داستان نمونه‌ای بارز از جایی است که می‌توان به یک موضوع جدی به صورت طنز نگاه کرد، اما یک کارگردان باید فیلم‌نامه‌ای داشته باشد که پای آن بیشتر باشد تا به آن پایه محکمی بدهد و تهوع کمتر خنده‌دار + گگ غیر خنده دار + گگ غیر خنده دار + گگ غیر خنده دار + گگ خنده دار. و یک کارگردان باید بداند که چه زمانی خنده دار خنده دار نیست و یا آن را از فیلم حذف کند، فیلمبرداری مجدد کند یا ادامه دهد.

چاندراسخار به THE BABYMAKERS به عنوان یک پله بالا نگاه می کند و به سمت موضوعی بالغ تر می رود. در حالی که موضوع ممکن است پخته تر باشد، ارائه آن چنین نیست. من واقعاً با 'Beerfest' خندیدم که در آن هجینک‌های ذهنی مردانه دانشگاهی و بدجنس را جشن می‌گرفت، اما در یک کلیپ خنده‌دار حرکت می‌کرد. متأسفانه، با THE BABYMAKERS، همه چیز دقیقا برعکس است. مانند اسپرم گیج‌شده تامی، بچه‌سازان قبل از اینکه به یک مرگ خنده‌دار تنهایی بمیرند، فقط در دایره‌هایی بدون جهت واقعی می‌روند.

تامی – پل اشنایدر

آدری – اولیویا مون

وید – کوین هفرنان

زیگ زاگ توسط نات فاکسون

کارن – آیشا تایلر

رون جون – جی چاندراسخار

به کارگردانی Jay Chandrasekhar. نوشته پیتر گالکه و گری پرستو.