نویسنده: دبی لین الیاس

هرکسی که با عکاسی آنتون کوربین آشنا باشد، ظرافت سخت، ساده و در عین حال قدرتمند او را می شناسد و از آن قدردانی می کند - به ویژه با کارهای سیاه و سفید یا رنگی او. او یک چشم بسیار استعاری دارد که او را قادر می‌سازد تا کل داستان را با یک قاب روایت کند، افکار و احساسات درون‌نگر را برانگیزد و برانگیزد، هدیه‌ای که نویدبخش انتقال او به فیلم است. او برای گفتن یک داستان نیازی به کلمات ندارد، چیزی که او را به کارگردانی عالی برای فیلم آمریکایی تبدیل می کند. کوربین بر اساس رمان «آقای بسیار خصوصی» مارتین بوث، همراه با جورج کلونی، شبکه‌ای از دسیسه‌های روان‌شناختی و عاطفی را می‌بافد که بر استعداد خام کلونی و زیبایی‌شناسی بصری استعاری کوربین تکیه دارد. نتیجه اغلب هیجان‌انگیز، همیشه اسرارآمیز و فشرده است، اما حتی بیشتر از آن، وقتی به ذهن سامورایی می‌پردازیم، جذاب و جذاب است.

یک آتش آرام، یک زن زیبا، یک مرد خوش تیپ. موسیقی کلاسیک به آرامی در پس‌زمینه پخش می‌شود و این زوج به آرامی نوشیدنی‌های خود را می‌نوشند. جک دارای شدت سوزش و خشن با لمس ترس در چهره اش است. به نظر می رسد او در تماس نیست و هزار مایل دورتر است. هنگامی که این زوج به خارج از منزل می روند، با زیبایی و خلوص بکر سرزمین عجایب زمستانی پوشیده از برف مواجه می شویم. سکوت تقریباً کر کننده است تا اینکه اینگرید شروع به گفت و گو در مورد خرید می کند. ناگهان جک که همیشه نگاه می‌کند، همیشه پشتش را تماشا می‌کند، منظره‌ای آزاردهنده می‌بیند. آهنگ هایی در برف دست نخورده تازه افتاده. حیوانات در منطقه دو به دو راه می روند. این آهنگ ها تک هستند. فوراً غرایز جک شروع می‌شود و او و اینگرید در برف عمیق زانو می‌دوند تا در صخره‌ای سنگی بپوشند. جک به سرعت و بی صدا اسلحه ای را از جیبش بیرون می آورد. صدای تیراندازی از کنار آنها می گذرد و به سنگ برخورد می کند. جک با سرعت و آرامش یک غزال به اطراف می لغزد تا تیرانداز را بهتر ببیند. عکس های بیشتر جک شلیک می کند. به هدفش می زند. مردی می افتد و از بالا روی زمین می افتد. با پارس کردن به اینگرید، جک می‌چرخد و متوجه می‌شود که چیزی درست نیست. او هدف می گیرد. او شلیک می کند. خون سرخ اینگرید روی برف سفید می ریزد. جک کیست و ما به تازگی شاهد چه چیزی بوده ایم؟

جک با پشت سر گذاشتن تراژدی سوئد، راهی ایتالیا می شود. با تماس با 'رئیس' خود برای دستورالعمل، متوجه می شویم که جک یک قاتل است. جک که در تجارت تنهاست، در یک دوراهی عاطفی قرار دارد. آیا اینگرید یک مجموعه بود؟ آیا او با اجازه دادن به او به زندگی خود، مراقب خود را ناامید کرد؟ آیا او و شیوه زندگی اش در خطر انقراض است؟ وقت آن است که از تجارت خارج شوید. اما رئیسش از او می‌خواهد که یک کار دیگر انجام دهد، فقط یک کار دیگر و این کار شامل تیراندازی نمی‌شود. صرفاً ساخت و تحویل یک سلاح سفارشی با دقت دوربرد یک تفنگ، قدرت شلیک یک مسلسل فرعی، بی صدا و قابل جا شدن در یک دریچه لوازم آرایشی.

جک که به همه و همه چیز مشکوک است، از دستورات خود منحرف می شود و در دهکده کوچک Castel del Monte در منطقه کوهستانی آبروزو سوراخ می شود. جک که بی سر و صدا بر روی مأموریت خود کار می کند، متوجه می شود که نمی تواند هویت واقعی خود را برای مدت طولانی تری پنهان کند. یک کشیش محلی بسیار شهود و مهربان، که اسرار خود را پنهان می کند، روح خویشاوندی را می شناسد و جک و پوشش او را به عنوان عکاس مناظر، طبیعت و معماران زیر سوال می برد. او همچنین متوجه می‌شود که جک آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد، وقتی جک می‌گوید «نمی‌تواند با ماشین‌ها کار کند» و بنابراین هیچ تلفن همراه، فکس، رایانه و غیره ندارد، اما می‌تواند فقط با یک پیستون غیرفعال در ماشین کشیش، پیستون را راه‌اندازی کند. تکه سیم با احترام متقابل ضمنی، این دو رابطه منحصر به فردی برقرار می کنند.

جک که برای از بین بردن بخشی از تنهایی و ناراحتی خود به همراهی نیاز دارد، به یک فاحشه زیبا به نام کلارا روی می آورد. مانند نیازشان به تنهایی و ناشناس ماندن هویت واقعیشان با توجه به ماهیت کارشان، آنها همتای کاملی دارند. مکانیکی و شدید در ارضای نیازهای فیزیکی آنها، این رابطه حرفه ای شروع به شخصی شدن می کند، زیرا جک با استفاده از نام مستعار ادواردو، شروع به جلب رضایت کلارا می کند در حالی که کلارا به لمس های شخصی کوچک در جک/ادواردو، مانند خالکوبی پروانه ای در خطر انقراض توجه می کند. . اگر آنها فقط فرار کنند چه؟ زندگی جدیدی را شروع کن. آیا ممکن است این اتفاق بیفتد؟

و در حالی که جک پس از رها شدن از 'تجارت' شروع به چشیدن طعم زندگی می کند، او با بدگمانی و ترس فزاینده ای روبرو می شود زیرا برخی از شخصیت های سیاه ظاهر در شهر ظاهر می شوند در حالی که 'مشتری' او دلیلی برای ترس به او می دهد.

این جورج کلونی است که قبلا ندیده بودیم. پراکنده در کلمات (اگر او 200-300 در کل فیلم داشته باشد تعجب می کنم)، او برای گفتن داستان و توصیف جک به حالت چهره خود تکیه می کند. کلونی مسحور کننده است. با حمل بیانی پرپیچ و خم برای بخش عمده فیلم، می توانید ترس و پارانویا را در چشمان او بخوانید. مانند شفیره‌ای که به پروانه بالغ تبدیل می‌شود، از طریق چشمان کلونی، دگردیسی عاطفی درونی ایجاد می‌کنیم که لحظاتی از زیبایی مشترک را به وجود می‌آورد و یک قاتل پولادین را انسان‌سازی می‌کند. او برای هر عمل، هر حرکتی که تماشای اجرای آن جذاب است، دقتی روشمند و دقیق دارد.

ویولانته پلاسیدو (که دختر مایکل کورلئونه در «پدرخوانده» است) در نقش کلارا جذابیت می‌کند و در حالی که ما دخترها باسن برهنه کلونی را می‌گیریم، شما بچه‌ها نیز می‌توانید تعداد زیادی از پلاسیدو را در شکوه او ببینید. چیزی که من در اجرای او جالب می دانم معصومیت و شادمانی دخترانه ای است که او با صلابتی ناشناس برای کلارا به ارمغان می آورد. پائولو بوناچلی در نقش پدر بندتو وجدان اخلاقی را به این فیلم می بخشد که جرقه ای از دگردیسی جک اف اس می دهد. بوناچلی و کلونی با هم پویایی جالبی برای تماشا دارند. Thekla Reuten نقش ماتیلد، مشتری نهایی جک را بازی می کند. عملکرد او واقعاً دوام نمی آورد و ضعیف به نظر می رسد.

The AMERICAN که توسط روآن جوفه از رمان 1990 مارتین بوث با عنوان «آقای بسیار خصوصی» اقتباس شده است، بیشتر یک مطالعه شخصیتی هیجان انگیز از نظر روانشناختی است تا هیجان انگیز. کاملاً خالی از هر گونه داستان پس زمینه ای، ماهیت این فیلم باعث می شود که چه کسی، چه چیزی، کجا، چه زمانی، چرا و چگونه پیشینه جک را مطرح کند – به هر حال، قاتل شدن چیزی نیست که فرد خودسرانه تصمیم بگیرد که یک روز صبح از خواب بیدار شود. اما چیزی که ساخته شده است، مانند شخصیت جک، با جزئیات دقیق نه با کلمه، بلکه با تصاویر قدرتمند است. ماهیت کم حرف فیلم و دیالوگ های پراکنده به اندازه کافی برای درک آنچه که بصری بر آن گسترش می یابد، آشکار می کند.

اولین چیزی که در فیلم The AMERICAN توجه می شود، کادربندی عالی هر شات است. نکته بعدی که فرد متوجه می شود (بعد از چشمان کلونی، شکم و باسن برهنه - بله خانم ها!!) شیوایی صدای کوربین با استفاده از نماهای بالای سر Castel del Monte است. از آنجایی که روستایی در بالای کوه است، جاده‌های داخل شهر سنگفرش‌شده و دایره‌ای هستند و به نظر می‌رسند که مارپیچ به سمت بهشت ​​می‌روند یا به اعماق جهنم فرود می‌آیند، اما مهم نیست از کدام طرف، بی‌پایان در هم تنیده شده و به سردرگمی استعاری در جک کمک می‌کند. تمجید بیشتر از این داستان، عدسی وسیع جاده های باز است که پر از پیچ و خم است. از طرف دیگر، کوربین همچنین وسعت و پوچی جهان را با صحنه‌های پوشیده از برف پانوراما در سوئد جشن می‌گیرد، تنها پس از آن با صمیمیت یک نهر نور خورشید که در کنار طاقچه‌ای از درختان سرسبز قرار دارد خیره می‌شود. واضح است که استعدادهای او به عنوان یک عکاس و کار در موزیک ویدیو همگی منجر به این پروژه شده است که از ویژگی قبلی او، 'کنترل' و انتظارات من با THE AMERICAN فراتر رفته است. با این حال، متأسفانه، برخی از گام‌های اشتباه در ویرایش وجود دارد، که منجر به برخی از اقداماتی می‌شود که برای شخصیت نامناسب هستند و/یا ممکن است بر جهت داستان تأثیر بگذارند، اما هرگز به آن پرداخته نشدند و چند حفره باقی می‌مانند. یکی از این سوراخ ها شامل جک و چند کفش است.

در حالی که امروزه یکی از مشهورترین سینماگران در این تجارت نیست، اگرچه یکی از بااستعدادترین آنهاست، اما مارتین روهه از استعداد بصری برابری با کوربین برخوردار است و او را به یک شریک سینمایی عالی در آمریکایی تبدیل می کند. روهه همانند کارهایش در «کنتس» و «هری براون» با استفاده از نور و سایه، و به ویژه با رنگ‌های کم‌رنگ و کار در شب، برتری می‌یابد و به هر صحنه‌ای هیجان و تنش زیادی می‌دهد. در اینجا، صحنه‌های شبانه در کوچه‌های سنگ‌فرش‌شده Caste del Monte با انعکاس رنگ‌های زرد عمیق فانوس که در تاریکی فرو رفته و روی رطوبت بافت زمین سنگفرش شده منعکس شده است، به طرز میخ‌کوبنده‌ای جادویی است. به سادگی کار خیره کننده.

امتیازی مثال زدنی توسط هربرت گرونمایر به حال و هوای موضوعی اضافه می شود.

The AMERICAN که با دقت و توجهی برابر با دقت و توجه خود جک در ساخت یک سلاح پرقدرت دوربرد ساخته شده است، اثری خوب، روشمند، متفکرانه و تفسیری بصری است که مانند پروانه همنام جک، شکلی در خطر انقراض است. فیلمسازی

جک/ادواردو – جرج کلونی

کلارا – ویولانته پلاسیدو

پدر بندیتو – پائولو بوناچلی

به کارگردانی آنتون کوربین. نوشته روآن جوفه بر اساس رمانی از مارتین بوث.