نویسنده: دبی لین الیاس

برای حدود دو سال، 'ماجراهای پلوتون نش' روی قفسه ای نشسته بود که منتظر تمام شدن بود. برادران وارنر توضیح داد که تاخیر به دلیل «پیچیدگی جلوه‌های بصری» بوده و برای درست کردن آن‌ها به زمان نیاز است. خب اشتباه میگم واضح است که دلیل تاخیر در اکران جدیدترین وسیله نقلیه پیش بینی نشده ادی مورفی یک دلیل و تنها یک دلیل بود - این یکی از بدترین فیلم های 20 است.^هفتمو 21^خیابانقرن ها شاید «ایشتر» شایستگی بیشتری نسبت به «پلوتون نش» داشته باشد.

مورفی در نقش پلوتو نش، یک 'قاچاقچی ماه' یا 'ریل هاپر' سابق که وقت خود را گذرانده و اکنون به عنوان صاحب کلوپ شبانه در آمریکای کوچک در حال قدم زدن در مسیر مستقیم و باریک است، در نقش پلوتو نش، اجرای بسیار بی‌علاقه‌ای ارائه می‌کند. به نظر می رسد طی 80 سال آینده، کنگره بالاخره بودجه برنامه فضایی را افزایش داد و به ما اجازه داد ماه را مستعمره کنیم. آمریکای کوچک تنها یکی از آن شهرهای مستعمره و تنها نقطه روشن در کل فیلم است. متأسفانه برای زمینی ها، یکی از زمان های ملی مورد علاقه ما، قمار، (ببینید در نتیجه حملات بیسبال چه اتفاقی می افتد)، در شرف غیرقانونی شدن است. اگرچه زمان می گذرد، زمان هرگز تغییر نمی کند، و یک سندیکای مافیوزویی تصمیم می گیرد تا ماه بی قانون را به یک لاس وگاس عظیم تبدیل کند که البته متعلق به سندیکا است. رکس کراتر، رئیس سندیکا که تمام ماه را برای خودش می‌خواهد، افراد خود را با پیشنهاد خرید 10 میلیون دلاری غیرقابل مذاکره به نش می‌فرستد که نش آن را رد می‌کند. بدیهی است که نش با پخش مجدد تلویزیون آشنا نیست و ظاهراً «سوپرانوها» را از دست داده است، زیرا همانطور که همه ما می دانیم، نه گفتن به سندیکا خوب نیست، اما نش به هر حال این کار را انجام می دهد و در نهایت جای او به قلع و قمع می شود. توسط دهانه.

نش که یک کمپینگ شاد نیست، همراه با خواننده نامحسوس دینا لیک و محافظ رباتش برونو، تصمیم می‌گیرند به دنبال کراتر بروند، که منجر به شیرین کاری‌های ایول نایول (Snake River Canyon) را به خاطر دارید؟)، تعقیب و گریز سراسری در ماشین‌های شناور (فکر کنید « بازگشت به آینده 2»)، تیراندازی، کشتار، مواد آتش‌نشان، و غیره، همه یادآور غرب قدیم در اینجا روی زمین هستند - فقط با قدرت، باورپذیری یا مهارت نه چندان زیاد.

نیل کاتبرت نویسنده، که «مردان اسرارآمیز» و «هوکوس پوکوس» را به ما هدیه داد، سعی می‌کند با رگبار بی‌پایان جوک‌های باسن خود خنده‌دار باشد، روبات‌های ظاهراً سکسی خدمتکار فرانسوی که دوست دارند خم شوند و لباس‌های زیر زنانه فردریک هالیوود، هیلاری کلینتون را به نمایش بگذارند. در مورد اسکناس دلار و حیوانات یخ زده (فقط به نام چند مورد از خنده های ادعایی)، اما به طرز بدی شکست می خورد. فیلمنامه با وجود یک بازیگر کهنه‌کار و حضور در صحنه‌های کوتاه و مناسب برای پرکردن تئاتر کداک، با وجود یک بازیگر کهنه‌کار، و به‌طور کامل از توسعه شخصیت‌ها خالی است. و کارگردان، ران آندروود - او به چه چیزی فکر می کرد که با این بوقلمون برخورد کند؟ با هدایت فیلم‌هایی مانند «City Slickers»، «Speechless» و بازسازی «Mighty Joe Young» در سال 1998، باید بپرسم که آیا او واقعاً فیلمنامه «Pluto Nash» را قبل از امضای پروژه خوانده است یا خیر. صرف نظر از استایل نئون وگاس مانند «آمریکای کوچک»، حتی ست‌ها بی‌درخشنده و بی‌نظیر هستند.

علیرغم بازیگران فوق‌العاده‌ای از جمله رندی کواید، جی مور، پیتر بویل، برت یانگ، پم گریر، جان کلیس، ایلینا داگلاس و لوئیس گوزمن، و البته خود مورفی نیز نقش‌آفرینی کردند. اگرچه به نظر می رسد که همه در حال تفریح ​​هستند، اما این سرگرمی سخت و اجباری به نظر می رسد، زیرا شخصیت ها فاقد هرگونه شیمی هستند و حتی تلاش برای کمدی فیزیکی به دلیل فیلمنامه ضعیف با شکست مواجه می شود.

همانطور که خود مورفی در چند لحظه اول فیلم می گوید: 'وحشتناک، وحشتناک، وحشتناک، وحشتناک بود.' یا همان طور که ژان هاگن در نقش تعیین کننده اش در نقش لینا لامونت در «آواز خواندن در باران» بسیار شیوا بیان کرده است.