همانطور که در اوایل سال جاری با مستند تحسین شده 'به من گوش کن مارلون' دیدیم، یک ابزار داستان گویی موثر با مستندی که موضوع اصلی آن دیگر در میان ما نیست، آرشیوهای صوتی شناخته شده و تازه کشف شده موضوع را در هم می پیچد تا یک واقعیت واقعی را ارائه دهد. حس یک فرد با «Steve McQueen: The Man & Le Mans»، ما فقط همین چیزها را دریافت می کنیم، از جمله مصاحبه با پسر مک کوئین، چاد، همسر سابقش نیل، تعدادی از رانندگان اتومبیل های مسابقه و فیلمسازان، به علاوه نامه ها و نوشته های ناشناخته قبلی و همچنین ضربه زدن به مادر با فیلمی که زمانی تصور می شد از بین رفته است از فیلم 'لمانز'.

کارگردانان مشترک جان مک کنا و گابریل کلارک با تمرکز بر سه تا چهار ماه فیلمبرداری «لمانز» در اواخر تابستان و اوایل پاییز 1970 در فرانسه، پرتره ای صمیمی از مردی می سازند که در دوراهی زندگی اش قرار دارد. ما 'پادشاه باحال' را نمی بینیم. در عوض، پرچم رها می‌شود و مسابقه ادامه دارد و ما را با ساخت «لمانز» و تمام درام‌های پشت صحنه‌ای که در دنیای استیو مک‌کوئین در حال رخ دادن بود، به اطراف پیست و داخل گودال می‌برد.

با حمایت خانواده مک کوئین و مشارکت مستقیم چاد مک کوئین و نیل مک کوئین، ما از امیدها و رویاهای استیو مک کوئین برای «لمانز» آگاه هستیم. 'لمانز' با داشتن عشق و مهارت شناخته شده برای مسابقه، نامه عاشقانه او به این ورزش بود. مک کوئین با قدم گذاشتن در نقش تهیه کننده، ایده هایی برای آنچه که می خواست منتقل کند، از مسابقه واقعی شروع کرد. متأسفانه به دلیل نداشتن فیلمنامه، مشکلات مداوم سر صحنه فیلمبرداری از جمله یک تصادف غم انگیز، استعفای کارگردان و جایگزینی با تفکر مک کوئین، فیلمی که در نهایت ساخته شد دیدگاه مک کوئین نبود. او که از محصول نهایی ناامید شده بود، حتی از حضور در اولین نمایش فیلم خودداری کرد. با این حال، در طول سال‌ها، این فیلم در میان جامعه مسابقه‌ای و علاقه‌مندان به مسابقات اتومبیل‌رانی به یک محبوبیت تبدیل شده است، به غیر از سینماگرانی که از دستاوردهای تکنولوژیکی و سبک فیلمبرداری انقلابی ناشی از تلاش‌های مک‌کوئین آگاه هستند. (اول - یک ماشین مسابقه ای واقعی پورشه دوباره طراحی شد تا سه دوربین پنهان در طراحی ماشین را در خود جای دهد. پیشگامانه این بود که ماشین دوربین و تمام ماشین های مسابقه دیگر - که توسط رانندگان حرفه ای مانند درک بل و دیوید پایپر رانندگی می شدند - در مسابقه رانندگی می کردند. سرعت‌های بیش از 200 مایل در ساعت. اولین بار دیگر - ماشین دوربین‌دار که توسط مسابقه‌دهنده افسانه‌ای جاناتان ویلیامز رانندگی می‌شد، همراه با سایر رانندگان مسابقه داد و در واقع در پایان مسابقه نهم شد. این فیلم همچنین آخرین مصاحبه ویلیامز قبل از مرگش در سال 2014 را نشان می‌دهد.)

«استیو مک‌کوئین: مرد و لمانز» هرگز حقیقت زندگی مک‌کوئین و آن دوره خاص را مبهم نمی‌کند. ما از شایعه 12 خیانت او در هفته می شنویم. ما تنش بین مک کوئین و نیل را می بینیم و مصاحبه های امروزی او را در مورد ازدواج متزلزل آنها می بینیم و می شنویم. ما نامه‌های واقعی را می‌بینیم که پس از قتل شارون تیت به نمایندگان مک‌کوئین در ایالت فرستاده می‌شود، زمانی که فهرستی تهیه شده توسط چارلز منسون برای شناسایی قربانیان مورد نظر کشف می‌شود و نام مک‌کوئین در آن وجود دارد. ما صدای مک کوئین را می شنویم که می لرزد و ناامید می شود و شما در ستون فقرات خود احساس سرما می کنید. و ما ناامیدی محسوس او را از تولید پرمشکل «لمانز» می بینیم، می شنویم و احساس می کنیم. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، می بینیم که مک کوئین احساسات خود را در آستین خود می پوشاند، زیرا دنیایش در حال فروپاشی است. نمای خنک از بین رفته است. این مرد در آسیب پذیرترین حالت خود است.

اما تنها چیزی که هرگز از بین نمی رود و به عنوان یکی از شادی های همیشگی زندگی مک کوئین مشهود است، پسرش چاد است. فیلم‌های خانگی، فیلم‌های پشت صحنه پدر و پسری تکان‌دهنده، تاثیرگذار و واقعی هستند. بازدید چاد از لمانز در سال 2014 بسیار موثر است. اولین باری که او پس از فیلمبرداری 'لمانز' در سال 1970 به سایت بازگشت. عشق و هیجان او به خاطر مرور خاطرات شاد پدرش اشک شما را در می آورد زیرا با هیجان به علائم خاصی در مسیری که در آن اتفاق خاصی رخ داده اشاره می کند. . صادقانه بگویم، اگر دلیل دیگری نداشته باشد، دیدن عشق چاد مک کوئین به پدرش تا به امروز ارزش پذیرش دارد.

در حالی که «استیو مک‌کوئین: مرد و لمان» به‌سختی از نظر صحت بررسی شد، تنها چیزی که مستند به آن اشاره می‌کند، فیلم‌های گمشده از فیلمبرداری فیلم «لمان» است. پس از جستجوی جامع برای مستندات و اطلاعات مستند، یافتن 400-600 جعبه فیلم، از جمله برش‌ها و نگاتیوها، ارزش طلا را دارد. تمام فیلم‌های مسابقه‌ای که McKenna و Clarke در مستند گنجانده‌اند، از نگاتیوهایی است که پس از آن صدا با صدای موتور معتبر برای هر ماشین در سرعت‌های مناسب تقویت شده است. از نظر فنی، طراحی صدای مستند هیجان انگیز است.

یک لمس جالب یک موسیقی دوست داشتنی و در عین حال ترسناک از جیم کاپرویت است. انتخاب صداهای موسیقی مشخص برای افراد خاص - مک کوئین با فلوگل هورن شناخته می شود. با پس‌زمینه ملودیک ملایم‌تری، نتیجه به‌اندازه خود استیو مک‌کوئین به‌طور فراموش‌نشدنی تکان‌دهنده است.

به کارگردانی جان مک کنا و گابریل کلارک