نویسنده: دبی لین الیاس

یک مرد یک مجموعه شرکتی. یک مدیر کاوشگر مشکوک دختر بچه. یک همسر عصبانی یک لوح سفید برای یک دفتر. یک لوح سفید برای یک آپارتمان. نظارت. دوربین های فیلمبرداری دستگاه های ردیابی GPS ویندوز همه جا چشمان دنیا که همه و همه چیز را تماشا می کنند. این SHADOWPLAY است. SHADOWPLAY به نویسندگی و کارگردانی اد اوسقیان، اولین حضور خود در لس آنجلس را در Dance with Films 2013 انجام می‌دهد. SHADOWPLAY شما را درگیر می‌کند و باعث می‌شود توقف کنید، نگاه کنید، گوش کنید و فکر کنید.

دیوید مرد متوسط ​​شماست. او که طلاق گرفته، یا حداقل از همسری بسیار نابخشوده و کینه توز جدا شده است، پدر دختر کوچک زیبایی است که پدرش را تا ماه و برگشت دوست دارد. عشق او به او به همان اندازه زیاد است. زمانی که با او سپری می‌شود ایده‌آل است. اما پس از آن دیوید به آپارتمان خود بازگشت. با نازک ترین اثاثیه، یک تصویر یا مهارت در سایت وجود دارد. او هر روز یک تیم تحقیقاتی و توسعه بسیار طبقه بندی شده را در E-Global در یک برج شیشه ای مشرف به جهان رهبری می کند. دفترش هم مثل خانه اش خالی است. حتی عکسی از دختر دلبندش نیست.

ناظر دیوید معاون شرکت گری است. زنی سرسخت و بی مزخرف که دستور کار خودش را دارد و ظن خودش را به دیوید دارد. سوء ظن هایی که او را وادار می کند که او را 24 ساعته تحت تعقیب قرار دهد و در هر گوشه و کنار زندگی اش به طور مخفیانه بررسی شود. همه چیز خالی می شود مثل یک سوت تمیز کنید. خیلی تمیز شاید اما گری متقاعد نشده است که پاکیزگی در کنار خداپرستی است. به او ادامه دهید. دنبالش برو متوقفش کن اما او را از چه چیزی بازدارد؟

در فریم اول، SHADOWPLAY واضح، تیز، سخت و صیقلی است. من عاشق فیلمبرداری مایکل بالفری هستم. POV زاویه‌دار و نور و لحن دناتوره‌شده لبه‌های تیز و فولاد سرد یخی پویایی شرکت را به تصویر می‌کشد که به خودی خود تنش، هیجان و ناآرامی ایجاد می‌کند که چه اعمال شیطانی در پشت بی‌شمار پنجره‌ها در حال انجام است. چه بدی در زیر آنچه می بینیم نهفته است. با شروع بصری ساختمان فولادی پنجره‌دار، کارگردان اسقیان صحنه را تنظیم می‌کند و همه چیز را به تماشای زیر میکروسکوپ تشبیه می‌کند. سپس دوربین‌های نظارتی، رایانه‌ها و یک دنباله واقعی را روی دیوید بیندازید و شدت آن به طور تصاعدی افزایش می‌یابد و همه چیز و همه زیر میکروسکوپ به نظر می‌رسند. تنظیم فیلم در زمستان یک لبه یخی به روند کار اضافه می کند.

توسعه کاراکتر سریع اما به طور موثر استوار است. دیوید لوئیس به عنوان دیوید ایده آل است. یک جو معمولی با ظاهری جدی جوان و در عین حال پسرانه، تنها از طریق تصاویر بصری، می بینیم که دیوید طلاق گرفته یا حداقل از هم جدا شده است و این یک موقعیت بحث برانگیز است. به لطف صحنه ای شیرین روی نیمکت پارک کنار دریاچه، متوجه می شویم که دیوید پدری فداکار است که دخترش او را بسیار دوست دارد. با دانستن اینکه اسلون «سرباز» وی پی گری در میان بوته‌ها کمین کرده است، تماشاگران را مانند مگس روی دیوار به داخل می‌کشاند و همچنین در میان بوته‌ها پنهان می‌شود و چیزی بسیار خصوصی، بسیار شخصی و نه برای چشم جهان می‌بیند. باز هم، این جنبه تنش و «هیجان‌انگیز» را تقویت می‌کند و این سؤال و انتظار را ایجاد می‌کند که «آخر چه خواهد شد؟»

از طریق اجرای پویا و هیجان‌انگیز اینگرید تورنس در نقش گری، تماشاگران با سوء ظن و احساس گناه از او پیروی می‌کنند، اما پس از آن اسلون اثر کرت مکس رونت به‌طور یکپارچه چین و چروک‌هایی را در ترکیب ایجاد می‌کند و قاطعیت تورنس و اعتقاد به گناه دیوید در مورد چیزی را زیر سوال می‌برد. جای تعجب اینجاست که همه اینها در عرض چند دقیقه روی پرده اتفاق می افتد، اما اصغیان در داستان سرایی خود آنقدر ماهر است و اوزان بیرون در تدوین خود آنقدر ماهر است که تنش تقریباً بلافاصله بالا می رود اما ما گذر زمان و عمق تحقیق را احساس می کنیم. و دسیسه

لحن بصری در سراسر SHADOWPLAY با تضاد زیبایی بین دنیای شرکتی دیوید و دنیای او و دخترش ادامه دارد. اولی، سرد و یخبندان. دومی، گرم و رنگارنگ حتی در یک روز سرد زمستانی.

عناصر ظریف و ظریف طراحی تولید در توالی ایستگاه قطار با علائم زرد رنگ که روی آن نوشته شده است «ROGUE» تعلیق را به دورتر می‌برد. آیا دیوید 'سرکش' است؟ آیا اسلون در بازی گری «سرکش» شده است؟ زرد = احتیاط + ROGUE = ظرافت فوق العاده. اندکی پس از آن، خون قرمز روشن را روی انگشتان یخی کم رنگ گری و پالت رنگی سفید/خاکستری می بینیم - هیچ چیز مانند خون روی دست ها نمی گوید 'خون روی دستان شما'.

و درست زمانی که فکر می‌کنید اوسقیان تمام شده است، او ما را با یک پیچ و تاب دیگر خوشحال می‌کند. پیشگویی از برتری - SHADOWPLAY.

نویسندگی و کارگردانی اد اوسقیان.

بازیگران: دیوید لوئیس، اینگرید تورنس، کرت مکس رانته