مشاهده 45 سال کوبا از دریچه جان آلپرت با کوبا و فیلمبردار

نتفلیکسکوبا و فیلمبرداربه کارگردانی جان آلپرت، مستندساز برنده جوایز امی و نامزد اسکار، زندگی در کوبا در طول 45 سال، از خوش بینی محتاطانه این کشور در اوایل دهه 1970 تا دهه دلخراش دهه 1990 پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی را به تصویر می کشد. ، به مرگ فیدل کاسترو در سال گذشته. در این فیلم که در جشنواره فیلم ونیز امسال به نمایش درآمد، آلپرت بر سه خانواده کوبایی و رشد و مبارزه آنها در طول دهه ها تمرکز دارد. او همچنین به طرز شگفت‌آوری توانست به خود کاسترو دسترسی بی‌سابقه‌ای داشته باشد و جنبه‌ای صمیمی‌تر از کاسترو را که قبلاً توسط عموم دیده نشده بود، آشکار کرد.

از سال 1959، زمانی که فیدل کاسترو در انقلابی که دورانی را رقم زد، به قدرت رسید، هیچ کس به اندازه جان آلپرت به عمق کوبا نرفته بود.بغداد داعش،فاجعه غیرطبیعی چین: اشک های استان سیچوان). این مستندساز برنده چندین جایزه امی و نامزد جایزه اسکار در سال 1972 فیلمبرداری خود را در کوبای کاسترو آغاز کرد و سال ها قبل مجذوب این کشور، مردم و فرهنگ آن شده بود. آلپرت یک خدمه کوچک و یک دوربین قابل حمل را همراه خود آورد و یک وقایع تاریخی جذاب، صمیمی و چند دهه از کشور کمونیستی را آغاز کرد که در 90 مایلی سواحل فلوریدا قرار داشت، یک دشمن سیاسی دیرینه، اما یک راز برای بسیاری از جهان.

آلپرت که از بیش از هزار ساعت فیلم تهیه شده و طی 45 سال فیلمبرداری شده است، سه خانواده و فیدل کاسترو را دنبال می کند. او برای سوسیالیسم خوش‌بینانه کوبا در اوایل دهه 70 و برای قایق‌بری ماریل بی در سال 1980 حضور داشت، زمانی که بیش از 100000 کوبایی همراه با زندانیان آزاد شده از زندان‌ها و دیوان‌خانه‌ها از جزیره گریختند. او بازگشت تا سختی های دهه 1990 را پوشش دهد. 'دوره ویژه' دلخراش پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، زمانی که کوبا به معنای واقعی کلمه تاریک شد. او نحوه برخورد این خانواده ها و رهبر کوبا با چالش های جدی کشورشان را مستند کرد.

از جمله افشاگری های مستند اصلی نتفلیکسکوبا و فیلمبردارخود کاسترو است – بدون محافظ، خارج از کاف، و ویرایش نشده. در مصاحبه‌های متعدد خود در مقابل دوربین، این انقلابی سیگار‌فروش با محبت آلپرت را که مستقیماً تیراندازی می‌کرد، «روزنامه‌نگار» نامید و جنبه‌ای از خود را نشان داد که هرگز در انظار عمومی دیده نشده بود. آلپرت یکی از آخرین آمریکایی هایی بود که کاسترو را قبل از مرگش دید.