نویسنده: دبی لین الیاس

دیویی فین روز بدی را سپری می کند. خوب، آن را به یک زندگی بد تبدیل کنید. دیویی با این باور که خودش یک راک اند رولر بزرگ است، آرزوی تبدیل شدن به یک اسطوره راک را دارد. با این حال، مشکل بزرگ - او تنبل، تنبل، خودمحور است (بدون دلیلی برای بودن) و واقعاً اعضای گروهش را به قدری از کار انداخته است که او را اخراج می کنند. برو شکل! دیویی غرق در بدهی و غلبه بر افسردگی، دوست دوران کودکی خود، ند اسنیبلی را آزاد می کند. او بدون اجاره در آپارتمان ند زندگی می کند. او غذای ند را می خورد. او آبجو ند را می نوشد (فکرش را نابود کن!). و او از پتی دوست دختر ند ناراحت می شود. حرکت نادرست و بد. پتی پایش را با ند پایین می‌آورد و باعث تنش بین پسرها می‌شود و دیویی در موقعیتی منحصربه‌فرد قرار می‌گیرد - بدون هیچ مهارت واقعی (اما برای یک گیتار هوایی عالی) او اکنون باید به 'دنیای واقعی' برود و امرار معاش کند. AAGGHH! خوشبختانه ند یک معلم جایگزین است. خوشبختانه، دیویی یک تماس تلفنی را که ند را به کلاس فرا می‌خواند، قطع می‌کند. با کمال تعجب، ند هرگز این پیام را دریافت نمی کند. دیویی در یک درخشش درخشش تصمیم می گیرد ند شود و در آستان مدرسه ابتدایی هوراس گرین ظاهر می شود، یک مؤسسه خصوصی دانشگاهی بسیار محکم، شاداب، و آماده برای شکل دادن به ذهن جوان از اتهاماتش. نه!

علی‌رغم اطمینان‌هایی که به رئیس مولینز داده بود، از همان روز اول مشخص بود که دیوی/ند برای تدریس مناسب نیست. پاهایش را روی میز می گذارد. او به بچه ها می گوید که ساکت شوند تا بتواند چرت بزند. او با کتک زدن بچه ها به او ساندویچ می دهد. او یک روز کامل به کلاس استراحت می دهد. در مورد برنامه های درسی - برنامه درسی چیست - تا زمانی که او متوجه شود که این بچه ها استعداد واقعی موسیقی دارند که به 'Mr. Sneebly” یک درخشش دیگر. بیایید بچه ها! بیایید یک نمایش برگزار کنیم، یک گروه تشکیل دهید! (وقتی به آنها نیاز دارید میکی و جودی کجا هستند.) دیویی که هنوز در ذهن خود یک افسانه است، معتقد است که تحت هدایت او، کلاس می تواند او را در رقابت در نبرد باندها به ستاره شدن راک اند رول سوق دهد. و البته با این ستاره شدن، یک چک بزرگ نیز به همراه دارد. اضافه کردن برخی فتنه های طنز به برنامه او نیاز به نگه داشتن همه چیز در QT است تا کارکنان، مدیر مالینز و والدین چیزی از این طرح ندانند.

جک بلک با «مدرسه راک» بالاخره وسیله‌ای عالی برای کمدی‌های تاب‌دار و پیچ‌خورده خودش پیدا کرد و به اندازه دیویی مؤثر است، تشخیص اینکه جک بلک کجا تمام می‌شود و دیویی فین کجا شروع می‌شود، دشوار است. او با نیرویی شبیه گردباد، با ارائه کمیک بی عیب و نقص و فیزیکی که یادآور جان بلوشی فقید است، بسیار ساده وارد صحنه می شود، اجرای او چنان جادویی و پرانرژی است که اگر او روی صحنه بود تنها یک اتاق ایستاده فروخته می شد.

یکی از مورد علاقه‌های من، جوآن کیوزاک، در نقش پرینسیپال مولینز، یک اجرای برنده دیگر را انجام می‌دهد. با قرار دادن، فقط از این طرف که یک الاغ کاملاً تنگ است، کیوزاک مفهوم 'اصلی' را انسانی می کند و هرگز بیشتر از زمانی که موهایش را پایین می گذارد، با دیویی چند آبجو می خورد و تفسیری جالب و مستانه از استیوی انجام می دهد. شماره نیک مایک وایت، فیلمنامه نویس، در نقش اسمی، اما تعیین کننده طرح، در نقش آقای اسنیبلی وظیفه دو چندان می کند.

گروه بازیگران بچه ها جذابیت بیشتری دارند. با تمجید از فیلمنامه‌نویسی با استعداد مایک وایت، ما می‌بینیم که گروه هویت خود را به عنوان همراهان یک سوپراستار راک به خود می‌گیرد، با برخی از نوازندگان و خوانندگان بااستعداد، برخی فوق‌العاده با استعداد، برخی به عنوان راهنما، برخی به عنوان مدیر و برخی مدیریت روابط عمومی. ، لباس و حتی امنیت. در مورد طرح درس زندگی صحبت کنید! ترکیبی هماهنگ از استعدادها، در حالی که هیچ بازیگری متمایز نیست، اما همه آنها بخش جدایی ناپذیر بوم موسیقی هستند که توسط دیویی نقاشی می شود. نکته مهم این است که می توانید لذتی را که آنها از انجام این فیلم و کار با جک بلک دارند، احساس کنید.

به لطف فیلمنامه هوشمندانه و شوخ مایک وایت، بلک دیگر به یک دستیار احمق تبدیل نمی شود و با تمرکز بر حس ذاتی شیدایی موسیقیایی خود، با موفقیت به مرکز صحنه می رود. وایت که قبلاً جواهراتی مانند «دختر خوب» و «اورنج کانتی» را برای ما به ارمغان آورده است، در حالی که با «مدرسه راک» هیچ مفهوم پیشگامانه‌ای را به نمایش نمی‌گذارد، اما چرخشی تازه‌ای را در قالب قدیمی راکی ​​به نمایش می‌گذارد. ضعیف (یا بوفون) قهرمان می شود و این کار را با نتایج برنده انجام می دهد.

کارگردان ریچارد لینکلیتر، که احتمالاً بیشتر به خاطر کار مستقل خود در 'Dazed and Confused' شناخته می شود، داستان را همراه با زمان بندی یک مترونوم سریع حرکت می کند و چند لحظه احساسی را در هم می آمیزد (بله، باورش سخت است، اما جک بلک می تواند emotion) با چند سکانس موزیکال تکان دهنده که فقط جوراب شما را از بین می برد. و اگرچه چند نت مسطح وجود دارد، لینکلیتر همه را با نمایش دادن بلک و دادن آزادی عمل عالی به او برای بیان و خلاقیت لجام گسیخته برای برند موسیقی جذاب خود که در سراسر فیلم وجود دارد، جمع می کند.

بیایید مردم! بیایید راک اند رول کنیم!

دیویی فین: جک بلک

مدیر اصلی مولینز: جوآن کیوزاک

ند اسنیبلی: مایک وایت

پتی: سارا سیلورمن

به کارگردانی ریچارد لینکلیتر. نوشته مایک وایت دارای رتبه PG-13. (108 دقیقه)