توسط:دبی لین الیاس

کپی رایت عکس والت دیزنی

مرا دیوانه یا دختر کوچکی که هرگز بزرگ نشد بنامید، اما به هیچ وجه نمی‌توانستم از نقد این قسمت سوم در فرانچایز فیلم وینی پو دیزنی بگذرم. در واقع، یکی از اولین «نقدهایی» که نوشتم، در دوران دبستان برای «وینی پو و روز بلوستری» (که پدرم بعد از این همه سال نجات داده است) انجام شد، بنابراین به نظر می‌رسد که من مناسب باشد. حدود 40 سال بعد به ماجراجویی پو دیگر نگاهی بیندازید، این بار با نگاهی 'بزرگسالانه' اما همچنان با همان اندازه شادی و لذت از جادوی پو.

'راز اسرارآمیزترین نوع' در 100 Acre Wood شکل می گیرد. صدای شیپور عجیب ساکنان آن را می ترساند. برخی از ردپاهای بسیار بسیار بزرگ غیرقابل شناسایی به این معما اضافه می شود. تحت هدایت خرگوش پیر قلاب‌پیچ، پو، پیگلت، آیور، تایگر و حتی رو کوچولو جمع می‌شوند تا در مورد وضعیت صحبت کنند. و این را به Rabbit بسپارید تا بفهمد که صداها و رد پاها توسط کسی جز Heffalump گریزان ایجاد نمی شود. حالا برای کسانی از شما که نمی‌دانند، بنفش مایل به صورتی با دسته‌های مو و دم پف‌کرده، هفالومپ «موجودی وحشتناک است، بینی‌اش قصه‌اش است و برعکس». (برای شما دوستداران دیزنی، ممکن است به یاد داشته باشید که هفالومپس و ووزلز در ابتدا در گنجینه انیمیشن دیگری به نام «شمشیر در سنگ» معرفی شدند). در روح ایور، 'اوه، چه باید کرد، چه باید کرد.' اگر به Rabbit گوش دهید، 'چه باید کرد' ساده است.

با مشخص بودن ماموریت، خرگوش تصمیم می گیرد پو، پیگلت، ایور و تایگر را به هفالومپ هالو بفرستد تا هفالومپ همیشه گریزان را که به جسارت به 100 آکر وود ادامه می دهد، شکار کند. رو کوچولو که همیشه مشتاق یک ماجراجویی است اما ظاهراً همیشه به دلیل سن کمش کنار گذاشته می شود، به خانه فرستاده می شود تا با مادرش کانگا منتظر ماموریت باشد. نه کسی که باید منصرف شود یا کنار گذاشته شود، رو به تنهایی برای تصرف هفالومپ به راه می افتد و با ماجراجویی خود روبرو می شود - ماجراجویی مربوط به لامپی، موجودی بسیار کنجکاو با سر یک فیل و انتهای عقبی یک خرگوش. پس از دنباله‌ای از خرده‌های کوکی و هسته‌های سیب، این دو به زودی خود را در جنگل‌های اسرارآمیز می‌بینند و به دوستانی سریع تبدیل می‌شوند. این تا زمانی است که آنها نمی توانند مادر لامپی را پیدا کنند که باعث دعوت رو به خانه می شود. وقتی این دو به خانه رو برمی‌گردند، همه چیز تغییر می‌کند، جایی که خرگوش، پو، پیگلت، آیور و تایگر با آنها روبرو می‌شوند که همگی قصد دارند یک هفالومپ را بگیرند.

داستانی جذاب و دلربا از دوستی، کودکان و بزرگسالان به طور یکسان، همراه با گروهی از 100 Acre Wood، می‌تواند درس‌های ارزشمند زیادی در مورد دوستی، تحمل، احساسات و ترس‌ها از فیلمنامه سرگرم‌کننده نویسندگان دیزنی برایان هولفلد و ایوان اسپیلیوتوپولوس بیاموزد. این دو با توجه زیاد به جزئیات، کلاسیک دیگری خلق کرده اند که با آثار رنگارنگ هنرمند استوری برد هنری تاکر و تیم انیمیشن دیزنی به سرپرستی اسکات پترسون، که به ویژه در طول سکانس های فانتزی که در فیلم The Horribly تنظیم می شود، استثنایی است. هفالوم های خطرناک!» ترانه. از نظر نئونی و شاد، نمی توانم به کودک یا بزرگسالی فکر کنم که به لطف انیمیشن های زنده تر، به جادوی داستان کشیده نشود. یک مزیت بزرگ، توجه آنها به انیمیشن کلاسیک پس‌زمینه پو در مقایسه با تصاویر کامپیوتری است. به کارگردانی فرانک نیسن، انیماتور قدیمی، این دومین بار است که او در راس یک فیلم قرار می‌گیرد و امیدوارم آخرین فیلم او نباشد. با آوردن فیلم در 68 دقیقه فشرده، احتمال خستگی یا عدم توجه به لطف و پرانرژی و در عین حال یکنواخت داستان وجود دارد.

برای اینکه از یک فرمول موفق و شناخته شده دور نشوید، صداها دوباره توسط جیم کامینگز در نقش پو و تایگر، کن سانسوم در نقش خرگوش خشمگین، پیتر کالن در نقش ایورِ دوست‌داشتنی، جان فیدلر در نقش پیگلت، نیکیتا هاپکینز در نقش رو و کات سوسی در نقش کانگا. برندا بلتین، نامزد اسکار، به گروه بازیگران ملحق می‌شود که صداپیشگی برای Heffalumps را ارائه می‌کنند، در حالی که کایل استنگر تازه‌وارد در نقش لامپی بسیار خوشحال است. دیوید اوگدن استایرز کل بسته را با روایت شیوای خود آورده است.

دیزنی که به‌خاطر موسیقی‌های متن‌های دوستانه برای آواز خواندن شناخته می‌شود، با آهنگ‌های نسبتاً جذابی که تا حد زیادی به لطف کارلی سایمون، که در این سومین بازی خود ثابت کرده است که بخشی جدایی‌ناپذیر از فرنچایز Pooh است، به نام خود صادق است.

برای بچه های کوچک، بچه های بزرگ و بچه های کوچک همه ما، هنوز هیچ چیز به اندازه پو و دوستانش و جادوی جنگل های 100 هکتاری آرامش بخش یا دوست داشتنی نیست. پس از این همه سال هنوز یک برنده دست پایین است.

پوه/تایگر: جیم کامینگز خرگوش: کن سانسوم خوکچه: جان فیدلر آیور: پیتر کالن هفالومپس: برندا بلتین

به کارگردانی فرانک نیسن. نوشته برایان هولفلد و ایوان اسپیلیوتوپولوس. انتشار یک نمای خوب. دارای رتبه G. (68 دقیقه)