وقتی نوبت به کریستوفر واکن و برداشت نسبتاً جذابی از ناکارآمدی خانواده در یک بار دیگر می‌رسد، قطعاً یک بار کافی نیست.

پل لومبارد در آن زمان یک ستاره بود. در حال کرون کردن آلا سیناترا، ضربه‌ای پشت سر هم زده بود. اما همانطور که با گذشت زمان اتفاق می افتد، سلیقه موسیقی تغییر می کند و طرفداران ناپدید می شوند. پل راضی نیست که بنشیند و زمان را که از کنارش می گذرد، شب هایش را صرف به روز رسانی صفحه ویکی پدیا با صفت های درخشان تر از ستاره های آسمان می کند. پل همیشه خودخواه است و تمام کارهایی را که انجام می دهد برای خانواده اش توجیه می کند. یه آهنگ جدید داره یکی که او نوشته است اما به غیر از همسرش لوسیل، او عشق و حمایت خانوادگی را که فکر می‌کند باید داشته باشد، دریافت نمی‌کند. دخترش جود، خواننده و آهنگساز مشتاق پانک راک که نمی تواند از راه خودش یا سایه پل کنار بیاید و نمی تواند با آواز گاه به گاه صدای جینگ خرج زندگی اش را بسازد، با اخراج مواجه می شود و مجبور می شود با پل به خانه برگردد. و همسرش در همپتونز متأسفانه جود به دلیل سبک زندگی آزادانه و اعتیادهای مختلف همیشه گوسفند سیاه خانواده تلقی می شود، چیزی که پدرش را سرزنش می کند. در طرف دیگر سکه خواهر و برادر خواهر کوچک کورین با نام مستعار خانم کوچولو گودی دو کفش قرار دارد. بزرگ‌ترین مشکل کورین، یک قهرمان قهوه‌ای دماغ، این است که او احساس می‌کند از سوی پل نادیده گرفته شده است، زیرا او می‌گوید هیچ استعدادی ندارد. او، البته، فکر می کند که دارد. اضافه کردن کمی اختلال بیشتر به ترکیب خانوادگی این واقعیت است که کورین با دوست پسر سابق جود، تیم ازدواج کرده است.

از آنجایی که هیجان پل در یادگیری بیشتر می شود، نه تنها آهنگ جدید او به عنوان یک تک آهنگ منتشر می شود تا قبل از اینکه همه چیز را با یک آلبوم به نمایش بگذارد، ببیند در کجای جدول قرار می گیرد، به لطف مدیر/وکیلش آلن، او به عنوان افتتاحیه لب های شعله ور رزرو شده است. ، چیزی که جود در هر فرصتی آن را تحقیر می کند و تا آنجا پیش می رود که در کنسرت پدرش را 'میمون رقصنده' می خواند. بدون عذرخواهی، پل با این جمله پاسخ می دهد: «می دانم. فکر می کنی من این را نمی دانم؟ چه کسی اهمیت می دهد؟» بی ارزش در داستان پلاتین در هنگام تحویل توسط Walken.

مبارزه هویت برای هر یک، به صورت فردی و درون پویایی خانواده به عنوان یک کل واقعی است. نه تنها برای پل، بلکه آمبر و کورین، زیرا هر کدام به خاطر یافتن زمینه مشترک برای نجات پدرشان و رویاهایش، تلاش می کنند با نوعی عشق خانوادگی که در کتاب داستان یافت نمی شود، کنار بیایند.

بسیاری فراموش می کنند که کریستوفر واکن یک خواننده و رقصنده برادوی است، اما او مطمئناً این را در یک بار دیگر یادآوری می کند. واکن در نقش پل لومبارد بسیار شبیه به بازی اخیر آل پاچینو در «دنی کالینز» است، در نقشی عالی که ویژگی‌های عجیب و غریب واکن را با قلب خانواده ترکیب می‌کند. این کمدی مرده وار Walken-ese در بهترین حالتش است.

یک فویل عالی برای واکن، امبر هرد است که ما را وادار می کند عشق ناامیدتر دختر به پدر را احساس کنیم. و در حالی که طرفدار زیادی از آواز خواندن او نیست، او خودش را حفظ می کند. کلی گارنر در نقش کورین یک خواهر و برادر بداخلاق است در حالی که هامیش لینکلیتر سگ توله سگی است که در نقش تیم جذاب است. الیور پلات به عنوان وکیل و مدیر پل، آلن، سطح لذت خاص خود را در ترکیب به ارمغان می آورد، در حالی که آن مگنوسون لوسیل بسیار حنایی و زننده است.

ONE MORE TIME به نویسندگی و کارگردانی رابرت ادواردز شخصیت جذابیت دارد. ناکارآمدی خانواده و حسادت خواهر و برادر، در حالی که در نهایت برای پل گرد هم می آیند، زمانی که او در موقعیتی سخت قرار می گیرد، آنقدر معتبر و طنین انداز است که به طور ارگانیک آشکار می شود، هرگز احساس اجبار یا فیلمنامه نمی کند. ضربات خواهر و برادری بین جود و کورین فوق‌العاده است و باز هم برای هر خواهر و برادری که تماشا می‌کند طنین‌انداز است. یک جریان غزلی خوشایند و آشنا، پویایی خانواده را تجسم می بخشد، به ویژه در صحنه هایی که همه با هم هستند.

لنز به لطف فیلمبردار آن اتریج زیبا است. تمیز و ساده. پولیش دیجیتال به عنوان یک لمس استعاری به روکشی که پل می خواهد روی زندگی خود بگذارد عالی است. طراحی تولید اسکات کوزیو به خوبی انجام شده است، به خوبی تقسیم شده است.

موسیقی به سادگی شگفت انگیز است، به خصوص آهنگ های Walken. و مطمئن شوید که از تیتراژ ادامه می‌دهید، زیرا عناوین پایانی داستان کوچک خودشان هستند که از بازی با کلمات عناوین آلبوم و ادای احترام روی جلد آلبوم استفاده می‌کنند و یک لمس کیچ دوست‌داشتنی به آن اضافه می‌کنند.

نویسنده و کارگردان رابرت ادواردز
بازیگران: کریستوفر واکن، امبر هرد، هامیش لینکلیتر، کلی گارنر، آن مگنوسون، الیور پلات