نویسنده: دبی لین الیاس

«عکس یک ساعته» تنها چیزی است که برای متقاعد کردن یکی از فضیلت های دوربین های دیجیتال لازم است. «عکس یک ساعته» با بازی رابین ویلیامز که بدون شک یکی دیگر از بازی‌های شایسته اسکار است، داستان سیمور «سای» پریش است، نجیب‌زاده‌ای میانسال تنها اما به ظاهر مهربان و آرام که پشت چند عینک بزرگ پنهان شده و به عنوان نقش آفرینی می‌کند. یک پردازنده فیلم برای یک غرفه عکس یک ساعته در فروشگاه محلی Say Mart. با یک شادی اجباری که از طریق صداهای زمزمه بیان می شود، نوعی ناامیدی به سطح می ریزد که فرد را به این باور می رساند که «عمو سای» دقیقاً آن چیزی نیست که او می خواهد ما او را باور کنیم و زیر آن آرامش بیرونی، بمب ساعتی است که منتظر انفجار است. .

در ظاهر، عمو سای مظهر کمال در یک کارمند عکس است – سریع و حواسش به مشتریانش است، نه به ذکر تخفیف های سخاوتمندانه یا 5×7 به جای 4×6 در زمانی که عکس ها به طور خاص «خوشحال» هستند. کسب و کار اصلی او مشتریان مکرر است که به برخی از آنها محبت زیادی پیدا می کند و هیچ کدام بیشتر از خانواده به ظاهر خوشبخت یورکین نیست. به نظر می‌رسد که سی با علاقه‌ی استثنایی به یورکین‌ها به آن‌ها محبت می‌کند، مراقبت ویژه‌ای از عکس‌های آن‌ها و توجه ویژه به نینا یورکین دارد. (اکنون، بارمن‌هایی که انتظار دارم توجه ویژه‌ای به مشتریان «خاص» خود داشته باشند – آنها راهنمایی می‌گیرند. اما مرد عکس‌دار؟) با این حال، نگاهی گذرا به آپارتمان سای، وجهی کاملاً متفاوت از او را نشان می‌دهد. بیشتر شبیه زیارتگاهی برای یورکین هاست تا مکان سای، دیوارها را می بینیم که با عکس های خانوادگی یورکین پوشیده شده است، از جمله تصاویری از پسرشان جیک که 8 سال زندگی جوان او را در بر می گیرد. کیف سای حاوی عکس‌های یورکین است که با خوشحالی آنها را به عنوان «خانواده‌اش» نشان می‌دهد.

اما، همانطور که انتظار می‌رود، خرده‌فروشی و رایگان‌ها دست به دست هم نمی‌دهند، و مدیریت از سخاوتمندی سای خسته می‌شود، بدون اینکه به ویژگی و وسواس او نسبت به یورکین‌ها اشاره کنیم (آیا ما می‌گوییم چاپ‌های چهارگانه)، که منجر به اخراج او شد. . این مکانیسم ماشه ای در Sy است که منجر به نوعی جنایت خشونت آمیز نامشخص می شود (که من فاش نمی کنم) که داستان ما را تنظیم می کند.

مارک رومانک، کارگردان و نویسنده ای که برای اولین بار به خاطر پیشینه اش در موزیک ویدیوها شناخته می شود، کار خیره کننده ای را انجام می دهد که با فضول و ظرافت چهره سای را از هم جدا می کند، نه تنها از استعدادهای خارق العاده صداگذاری و شخصیت پردازی ویلیام بهره می برد، بلکه با تکیه شدید به فیلمبرداری هیجان انگیز ویلیام. جف کراننوث. رومانک با استفاده از یکی از تکنیک های مورد علاقه من، فیلم را با بازجویی از سای در بازداشت باز می کند و اساساً وقایع زندگی خود را برای مخاطب بازگو می کند. فیلمنامه مینیمالیستی است – تمیز و قوی با کمی افراط – هر چیزی که گفته می شود و انجام می شود یک نقطه و هدف خاص در رساندن داستان سای به یک اوج نگران کننده و ترسناک دارد.

کانی نیلسون در نقش نینا یورکین بازی درخشان خود در 'گلادیاتور' را با شخصیت پردازی عالی از زن خانه دار حومه شهر و همسر و مادر دلسوز دنبال می کند. مایکل وارتان (مجله «People» به عنوان یکی از جذاب‌ترین و واجد شرایط لیسانس‌های امسال انتخاب شد)، که تصویر پسر خوب خود را که در «هرگز بوسیده نشد» را پشت سر گذاشت، در نقش ویل یورکین - تاجر موفق خودساخته‌ای که ظاهراً از همسرش ناراحت است، جذاب است. عادات خرج کردن بیش از حد، به ما یک شخصیت دوگانه دیگر را به عنوان یک قطعه اضافه شده به این پازل می دهد. اریک لاسال از شهرت 'ER'، به طور قانع کننده ای وارد معارضه می شود و نام ضمنی خود را به عنوان کارآگاهی که در حال تحقیق در مورد جنایتی است که سای به آن متهم شده است، وارد می کند.

تعلیق واقعی است. وضعیت امروز و عصر - قابل باور است. پس از کارش در «بی‌خوابی» اخیر، فکر می‌کردم تقریبا غیرممکن است که ویلیامز پاکت را بیشتر به سمت تاریکی سوق دهد. من اشتباه میکردم. رابین ویلیامز این فیلم را با بازی نترس و ناراحت کننده خود از سای عکس مرد بی باک می سازد و وحشتناک ترین، گزگز ترین فیلم سال را به ما می دهد.