توسط:دبی لین الیاس

کپی رایت عکس تصاویر والت دیزنی

'آیا به معجزه اعتقاد داری؟!؟' پس از گذشت 23 سال، این خط همچنان یکی از منادی ترین ها در ورزش، در کشور و جهان است. ال مایکلز مفسر قدیمی ABC در مسابقه ورزشی که منجر به کسب مدال طلای المپیک 1980 تیم هاکی ایالات متحده شد، این پنج کلمه کوچک هنوز در آنها زنده است (خوب، درست است - با نهایت شور و شوق فریاد زد) قلب هر آمریکایی که در آن شب بازی های المپیک را تماشا می کند و هنوز هم این توانایی را دارد که لرزی به ستون فقرات وارد کند و غرور در سینه متورم شود. به لطف افراد دیزنی، همه می‌توانیم آن لحظات جادویی را دوباره زنده کنیم و داستان پشت آن‌ها در 6 فوریه با «معجزه» رقم می‌خورد.

در حالی که در یک زمینه تاریخی میهن پرستانه است، 'معجزه' قبل از هر چیز در مورد هاکی و به ویژه در مورد مربی هرب بروکس است، مردی که مسئول 'معجزه روی یخ' است. این زمان در سال 1979 است و گاوین اوکانر کارگردان، همراه با تدوینگر فیلم، جان گیلروی، صحنه را با یک مونتاژ ابتدایی از فیلم‌های صوتی و تصویری تاریخی جهان در آن زمان‌های پر دردسر که منتهی به مقر تمرین المپیک در فورت کالینز می‌شد، به‌طرز عالی تنظیم می‌کند. کالینز جایی که بروکس برای سمت سرمربیگری تیم هاکی المپیک 1980 مصاحبه می کند. سکانس آغازین به خودی خود یک درس تاریخ است.

مصاحبه فشرده بینشی از شخصیت و باورهای بروکس می دهد. او که نیاز به بازنویسی کتاب بازی هاکی را می‌دید، می‌خواست به آمریکایی‌ها سبکی شبیه به سرسخت‌ترین حریفشان، روس‌ها بدهد، تیمی که در سال‌های 64، 68، 72 و 76 طلا را به خانه برده بود. هدف او شکست روس ها و آوردن طلا به خانه است. به لطف انگیزه، میل و جاه طلبی آینده نگر، بروکس به عنوان مربی معرفی شد و روند طولانی جمع آوری 'تیم رویایی' خود را آغاز کرد.

کرت راسل کهنه کار دیزنی، نقش هرب بروکس را بازی می کند و عملکردی قانع کننده را در نقش این مرد حسابگر و سخت پسند ارائه می دهد، حتی با فرض اینکه بروکز کاملاً بدنی است تا موهای بدش و لهجه نه کاملاً کانادایی. او اعتماد به نفسی بیرونی دارد که ناامنی ها و تردیدهای درونی بروکس را رد می کند و در عین حال صفحه را با اشتیاق به ورزش، بازیکنانش و هدف پر می کند. راسل آنقدر در این نقش متقاعد کننده است که گاهی فراموش می کنید که این خود بروکس روی پرده نیست.

با تمرکز فیلم بر روی بروکس، اما برای چند استثنا، کارگردان O'Connor تیم را با مجموعه ای از ناشناخته ها پر می کند که به طور موثر به عنوان وسیله ای برای مطالعه شخصیت بروکس عمل می کنند. با این حال، ظاهراً فقط «چهره‌ها روی یخ» در بسیاری از فیلم‌ها ظاهر می‌شود، اما بازی‌های این مردان جوان به گونه‌ای است که نمی‌توان احساسات و شدت تک‌تک بازیکنان و هر ضربه را حس کرد. همانطور که آمریکا در پذیرش تیم هاکی واقعی انجام داد، تماشاگر فیلم در اینجا چنین خواهد کرد.

اوکانر که در اکثر فیلم‌های ورزشی غیرمعمول است، رویدادهای جهان را مانند یک خیاط ماهر در داخل و خارج داستان می‌بافد، هرگز خیلی موعظه‌گر یا سیاسی نمی‌شود، اما به فیلم عمق و شخصیت می‌دهد، در حالی که هاکی و بروکس را حفظ می‌کند. در خط مقدم با خط زمانی در حال اجرا از جهان به عنوان یک پس زمینه محجوب. اما لازم نیست که عاشق هاکی باشید تا از زیبایی و مهارت این فیلم قدردانی کنید. اوکانر هرگز تماشاگران را با تمرینات چوبی، زمان یخ و غیره غرق نمی کند، بخش عمده اسکیت را برای سی دقیقه آخر فیلم حفظ می کند و داستانی را روایت می کند و به آن اوج باشکوه و معجزه آسا می پردازد. او همچنین زوایای دوربین جالبی را ارائه می‌کند که شدت احساسی صحنه‌های خاص را افزایش می‌دهد، و نه بیشتر از رویارویی با روس‌ها. بدون توجه به ارجاعات سیاسی بالقوه، اوکانر توانایی تجسم موفقیت آمیز قدرت درونی، انگیزه، تمرکز و میل بازیکن فردی را با یک فریم دارد. دن استولوف، فیلمبردار نیز نقش خود را انجام می‌دهد و به طرز ماهرانه‌ای حس و حال آن دوره را به تصویر می‌کشد و به‌ویژه با انعکاس ماهیت و ظاهر فیلم‌ها و فیلم‌های روز به خوبی عمل می‌کند.

این داستان درباره مردی با رویا و اراده است. داستانی از بافت تاریخی با پیامی پیروزمندانه. داستانی که باعث می شود بخندی، گریه کنی، لبه صندلی ات بنشینی و در آخر با شادی گزگز فریاد بزنی: 'آیا به معجزه اعتقاد داری؟' تو بچا و این یکی از آن هاست.

کرت راسل: هرب بروکس جیم کریگ: ادی کیهیل پاتریک اوبراین دمسی: مایک اروزیون میشل مانتنوتو: جک اوکالاهان

به کارگردانی Gavin O’Connor. نوشته اریک گوگنهایم عکس والت دیزنی دارای رتبه PG