نویسنده: دبی لین الیاس

یک هجوم بی وقفه آدرنالین از ابتدا تا انتها، LOCKOUT فیلمی است که معتادان اکشن - به ویژه آنهایی که عاشق فیلم های اکشن دهه 80 هستند - التماس کرده اند. اثبات اینکه چیزهای خوب نصیب کسانی می شود که منتظرند، LOCKOUT چیز بسیار خوبی است. با سنگ محک باشکوه به فیلم‌های محبوب روزهای گذشته، به سرعت متوجه می‌شوید که ذهن خود را از آن جا پرت می‌کندبیگانهبهجان سختبهتانگو و پول نقدبهسلاح کشندهبهنور روزبهماموریت غیرممکنبهکابوی های فضاییبهآخرالزمانبهتاثیر عمیقبهعنصر پنجمو حتیپیشتازان فضاوجنگ ستارگانوفایل های X، شما خود را مانند من در تمام مدت در بهشت ​​ادای احترام خواهید دید. نامه ای عاشقانه به بزرگان اکشن دهه های گذشته، استفن سنت لجر و جیمز ماتر، نویسندگان/کارگردانان مشترک، خلاء خط زمانی فیلم را پر کرده اند.

زمانی در آینده، آمریکا اولین ایستگاه فضایی 'عمومی' خود را در حال راه اندازی و راه اندازی می بیند. MS-ONE یک زندان شناور است که برای نگهداری از 500 نفر از شنیع ترین جنایتکاران روی زمین طراحی شده است که اکنون با MS-ONE به فضا فرستاده شده و در طول مدت محکومیت خود در حالت سکون قرار می گیرند. از نظر تئوری، هر یک باید بتواند در هر زمانی از سکون بیدار شود و هیچ عارضه بدی نداشته باشد، اما دختر بشردوستانه رئیس جمهور، امیلی، آن را نمی‌خرد و به ایستگاه می‌رود تا خودش از نزدیک ببیند که چه وضعیتی دارد. خوب، زمان بندی همه چیز است و امیلی نمی تواند بدتر از این باشد، زیرا با ورود او، همه زندانیان از سکون بیدار می شوند که منجر به شورش خشونت آمیز قاتلان دیوانه با کارکنان زندان، گروگان گرفتن امیلی و تیمش می شود.

پس یک رئیس جمهور وقتی دخترش گروگان گرفته می شود چه باید بکند؟ خوشبختانه برای او - و امیلی - مامور ویژه بسیار آموزش دیده اسنو به تازگی برای جنایتی که مرتکب نشده است (فروش اسرار به دشمن) راه اندازی شده است. داستان اسنو با اظهار بی گناهی بر روی گوش های ناشنوا قرار می گیرد و به لطف عصبانیت مردم در برخی مکان های عالی، دستور داده می شود که او را به MS-ONE ببرند. رئیس جمهور با اطلاع از سرنوشت اسنو، راه حل مشکل خود را می بیند. هیچکس بهتر از اسنو نیست او را بفرست تا امیلی را نجات دهد.

به عنوان اسنو، گای پیرس هرگز بهتر از این نبوده است (و هرگز داغتر یا بدتر به نظر نمی رسید). ما قبلاً گای پیرس را مانند این ندیده بودیم - طنز تحقیرکننده، خشمگین، خشک و شوخ‌آمیز که فقط اوج می‌گیرد و کاملاً خنده‌دار و خنده‌دار است. با زمان بندی بی عیب و نقص وقتی صحبت از طعنه به میان می آید، پیرس بی عیب و نقص تک لاینرها را حذف می کند - بم، بم، بم! و تماشای حالات صورت او با هر 'شوخی' قیمتی ندارد. بسیار بروس ویلیس آلا جان مک‌کلین. با طعنه زننده عنصر نسبتاً جدیدی برای پیرس (اگرچه او مهارتی برای ارائه به موقع درکنت مونت کریستواو تسلط خود را بر کلمات کم رنگ می کند و آن را به فیلمنامه ای فوق العاده نسبت می دهد. با این حال، «برخی [شوخی‌ها] را باید کمی تنظیم می‌کردم تا برایم کار کنند، که به هر حال در هر فیلمی انجام می‌دهم. اگر چیزی به درستی از دهان شما خارج نمی شود، باید این واقعیت را بپذیرید که در تلاش برای ارائه یک عملکرد صادقانه هستید. اگر به درستی از دهان شما خارج نشود، کارساز نخواهد بود. . من نمی خواستم فقط یک وسیله یا جنبه ای از فیلم باشد. من به آن نیاز داشتم تا در درون شخصیت صادق باشم. من نیاز داشتم کسی را پیدا کنم که به طور طبیعی چنین باشد و به نقطه ای در زندگی اش رسیده باشد. فکر می‌کنم اینطور به آن نگاه کردم، که این مردی بود که قبلاً بارها این کارها را انجام داده بود. او از کتک خوردن به هم می خورد. او از داشتن این نوع زندگی بیمار است و احتمالاً از زن ستیز بودن بیمار است. برای مثال، کار با مگی [گریس] خوب بود، کسی که چنین سطح پخته‌ای در مورد او دارد و می‌توانست [اسنو] را در زمانی که می‌توانست به جای او بگذارد. او کمی باهوش است و به سختی می توان آن را در جای خود قرار داد. من می‌خواستم شخصیتی صادق به نظر برسد. من نمی خواستم بروم 'اوه، باشه. یکی از آن فیلم هاست این چیزی است که انجام می دهند. آنها خط وحشی یک خط را تحویل می دهند.»

همچنین یکی از جنبه های جدید پیرس در LOCKOUT هیکل حجیم اوست. پیریس که یک بار در سن 16 سالگی یک بدنساز مسابقه بود، برای آماده شدن برای آمادگی جسمانی اسنو و تمام بدلکاری ها و کارهای سیمی، «به باشگاه بازگشت. من در جوانی زیاد در باشگاه ورزش می کردم. . [T] ورزشگاه کاملا آشناست و من می دانم که در آنجا چه کار می کنم. این در واقع مصرف مقدار زیادی پروتئین بود و تا جایی که می‌توانستم آن را تقویت کنم، که از روزی که عکسبرداری را تمام کردیم متوقف شد. به چند دلیل، و بدیهی است برای ظاهر شخصیت، فکر می‌کنم مهم این بود که او مانند یک قهرمان اکشن جدی به نظر می‌رسید، هرچند که او این حس شوخ طبعی کمی نسبت به کل ماجرا را دارد و کمی احساس پیری و پیری می‌کند. کمی ترس از ارتفاع اما برای من خوب بود چون یک نقش فیزیکی بود. این خوب بود که احساس قدرت می کردم و احساس می کردم در فرم هستم، حتی اگر هر هفته به خودم آسیب می رساندم. کمی بین من و خدمه شوخی شد. 'اوه، او این بار چه کار کرده است؟'

مگی گریس من را در سطوح مختلف شگفت زده کرد. به عنوان امیلی، او با Pearce’s Snow یک مبارزه لفظی خوب ایجاد کرد و در عین حال به رزومه خود فیزیکدانی و کار با سیم اضافه کرد، چیزی که او کاملاً به آن افتخار می کند. من و گای [پیرس] هر دو کمی زودتر به صربستان رسیدیم تا کمی کار سیمی داشته باشیم و کمی آموزش رزمی ببینیم. همیشه خوب است که برای موارد اضافی فقط در صورت بروز چیزی آماده شوید. اما کار سیمی مورد علاقه من بود. روز اول ویدیویی را برای والدینم به خانه فرستادم. پاتریک کودرلیه بدلکار باورنکردنی ماست. او همه چیز را طراحی کرد و به همه ما سیم را یاد داد و به اندازه کافی مهربان بود که با هم یک ویدیوی کوچک از ضرب و شتم من بدلکاران بزرگ صرب را ویرایش کرد. پس سرگرم کننده بود. این یک تجربه فیزیکی بسیار بود.» و در حالی که گریس هرگز با زمان بندی طعنه آمیز عالی پیرس برابری نمی کند، به نظر می رسد 'یک قدم عقب تر' فقط به شخصیت می افزاید.

گریس مشتاقانه اعتراف می کند که جذب او به پروژه «طنز بود. اینطوری دوست دارم فیلم های اکشن من پخش شوند. خودش را خیلی جدی نمی گیرد. اگر به دنبال یک فیلم پیام گرا هستید، این چنین نیست. این یک سواری بی شرمانه و بدون عذرخواهی است. این یک ماجراجویی علمی تخیلی است، اما مملو از این خط‌های تیز و این نوع کهن‌الگوی بازگشتی از بازیگر مردی است که طعنه‌آمیز و دارای مزیت است. نمی دانی به او ضربه بزنی یا ببوسش یا چه کار کنی.»

بازیگران نقش مکمل پیتر استورمار و لنی جیمز به ترتیب به عنوان مدیران سیا، لنگال و شاو، لذت بخش هستند. هر دو در مسیری باریک قدم می‌زنند که حسی را در کل فیلم نشان می‌دهد که هیچکدام آنطور که به نظر می‌رسند نیستند. Stormare خوشمزه است زیرا او هوای تقریباً جنگ سرد شوروی را پخش می کند، در حالی که جیمز به شاو علاقه زیادی نشان می دهد که یک بحث فوق العاده پلیس خوب و پلیس بد ایجاد می کند.

برای استورمار، لنگال یک نقش رویایی است. «بخش خوبی است. فیلمنامه زیبایی بود که به دست شما رسید. گاهی اوقات اسکریپت ها کمی در همه جا پخش می شوند. . .وقتی فیلمنامه را خواندم، انگار [تهیه کننده اجرایی لوک بسون] تقریباً کمی با فیلم های گذشته معاشقه می کرد. او همیشه به شخصیت ها فضایی می دهد. . . فکر می‌کنم این یک فیلمسازی قدیمی برای من است، جایی که شما یک فیلم با شخصیت‌ها می‌سازید. شما فقط یک پسر ندارید که در اطراف بدوید. البته، گای زیاد می دود و این طرف و آن طرف می دود. اما، در عین حال، جایی برای من و لنی [جیمز] و همچنین برای جنایتکاران آن بالا وجود دارد. ما کمی با آنها آشنا می شویم و فکر می کنم اگر این یک محصول کاملا آمریکایی بود، ظاهر بسیار متفاوتی داشت. فیلمنامه یکسان به نظر نمی رسید. . مثل یک فیلیپ مارلو قدیمی است، ریموند چندلر. . برای من فیلمسازی خوب قدیمی است و فقط فیلمنامه زیبایی بود. این بخش برای من خوب بود، زیرا مثل وای بود، 'او همیشه از من فرار می کند.' او در چه کاری است؟ آیا او واقعاً پسر بدی است یا پسر خوبی؟ او در چه سمتی است؟» هرگز متوجه نمی‌شوید، که به نوعی جالب است.»

وینس ریگان در نقش رهبر شورش الکس واقعا استثنایی است که نرمی و مهربانی را برای الکس به ارمغان می آورد که او را تقریبا قابل تحسین می کند. هر نکته ظریف و ظریفی که گویای همه چیز است. جوزف گیلگون، که مرا آزار دادهری براون، اینجا هم من را اذیت می کند. در نقش هایدل، برادر دیوانه الکس، این اجرا بسیار تکراری بود.تهوع آگهی،فقط یک مورد را از لحظه فیلم حذف می کند. یک هایدل محدودتر با زمان کمتری برای نمایش بهتر به فیلم خدمت می کرد. یک اجرای بسیار تند از تیم پلستر می آید که به عنوان شریک و دوست اسنو، میس، قلب شما را به درد می آورد و در یک شات بسیار خاص، در یک لحظه بسیار 'اسپاک' و 'کرک' اشک از چشمان شما جاری می شود.

این آینده خاص به نویسندگی و کارگردانی سنت لگر و ماتر، در عین آینده‌نگر بودن، آنقدر نزدیک است که می‌تواند ظرف چند دهه به واقعیت تبدیل شود، که فقط به هیجان و هیجان می‌افزاید. هیچ چیز 'فوق العاده' وجود ندارد. صدایی از حقیقت و واقعیت است که شما را در صندلی جلوی یک ترن هوایی در حالی که سوار هیجان کل فیلم می شوید، قرار می دهد. واضح است که در اینجا عمل کلیدواژه روز است، اما خود داستان به مسائل اجتماعی و سیاسی و انسانیت می‌پردازد - سوالاتی که مدت‌هاست در محافل علمی و پزشکی مورد بحث قرار گرفته‌اند.

Stormare چیزی جز ستایش LOCKOUT و آزادی ای که لوک بسون، تهیه کننده اجرایی به کارگردانان Saint-Leger و Mather داده است برای بازگشت به فیلمسازی خوب قدیمی ندارد. «یک ضرب المثل قدیمی وجود دارد که در روزهای خوب گذشته فیلم می ساختند. باید به مخاطب اجازه داد تا بخشی از فیلمنامه باشد، فیلمنامه را بنویسد. به مخاطب 60 درصد بدهید و آنها 40 درصد را پر خواهند کرد. اگر آن را در گلو پایین بیاورید، فقط احساس سیری می کنند و سپس می خواهند بیرون بیاورند. اما، اگر آنها بخشی از نوشته باشند، فیلم را به خاطر خواهند آورد و هر فرد نظرات متفاوتی در مورد فیلم خواهد داشت. این شبیه افسانه های قدیمی است، شیوه قدیمی گفتن یک فیلم، که من آن را دوست دارم، و برخی کارگردانان هنوز در هالیوود این کار را انجام می دهند. برخی از کارگردانان جسارت دارند، اما به نظر من، ما شاهد رونق بیش از حد، تصادف، انفجار، انفجار، سقوط از آسمان یا غلت خوردن هستیم و شما حوصله‌تان را سر می‌برید، زیرا نمی‌توانید [در آن شرکت کنید]. اگر از استفاده از فانتزی خود منع شده اید، مثل اینکه من دوست دارم همچنان خیال پردازی کنم، همان طور که در یک پسر بچه بودم. اگر فیلمی را ببینم، می‌خواهم درباره‌ی موضوع آن خیال‌پردازی کنم. [LOCKOUT] مخاطبان را دعوت می کند. مخاطب را بیرون نمی کند. به مخاطب می‌گوید: «بیا، بخشی از این سفر باش».

ارزش های تولید با نمای بیرونی آینده نگرانه و واقعیت تلخ داخلی بالاست. طراحی صحنه رومک دلماتا که همینطور استبیگانگان / پیشتازان فضا / جنگ ستارگان،نه تنها کاربردی است، بلکه بافت بصری و سردرگمی احساسی را برای شخصیت ها اضافه می کند. جیمز ماتر، که به عنوان فیلمبردار نیز فعالیت می‌کند، با سبک‌های مینیمالیستی مختلف، به‌ویژه در نورپردازی، با استفاده از نورهای نقطه‌ای و رنگ به‌عنوان نقاط مرجع، برتری می‌یابد. و سپس یک سکانس متضاد خیره کننده از پشت زمین که بدون شک نتیجه فیلم است - یک خط افق چشمک زن پانوراما فوق العاده که تمیز، واضح و تیز است.

قفل و بار! خارج از LOCKOUT قفل نشوید. و بله... من الان دنباله ام را می خواهم.

برف - گای پیرس

امیلی – مگی گریس

لانگرال – پیتر استورمار

شاو – لنی جیمز

الکس – وینس ریگان

میس - تیم گچ

نویسندگی و کارگردانی استفان سنت لگر و جیمز ماتر.