نویسنده: دبی لین الیاس

وقتی نوبت به تاریخ و فیلم استیون اسپیلبرگ می‌رسد، همیشه می‌توانید روی چند چیز حساب کنید: (1)تحقیق دقیق، (2) تصویر و نامهاجرای کامل طراحی تولیدو به ویژه نبردهای تاریخی، (3)فیلمبرداری خیره کنندهاثر دست راست اسپیلبرگ، یانوش کامینسکی، (4)ویرایش همهجانبهتوسط مایکل کان، و (5) داستان سرایی که فراتر از سنتی است، با بهره گیری از جزئیات بیوگرافی و تاریخی که نه تنهاجذاب اما جذب کننده. در مورد لینکلن چنین است.

اسپیلبرگ فراتر از مرد و اسطوره‌اش، به پیچیدگی‌ها و دسیسه‌های نظام سیاسی ما دست می‌زند و این داستان را بر دستکاری‌های مخاطره‌آمیز خود لینکلن و دیگران به دستور او متمرکز می‌کند تا به تصویب 13 برسد.^هفتماصلاح قانون اساسی، لغو برده داری. نتیجه این استیکی از بهترین روایت ها و بررسی های فصلی در تاریخ آمریکا که تا به حال روی پرده نمایش داده شده استدر حالی که نقش‌آفرینی‌های شایسته اسکار و بدون شک برنده اسکار را از تامی لی جونز و احتمالاً دنیل دی لوئیس نشان می‌دهد. لینکولن چیزی است که تاریخ – و فیلم‌ها – از آن ساخته می‌شود و در این مورد، تماشای آن برای هر دانش‌آموز دبستانی و راهنمایی در آمریکا باید اجباری باشد.

تمرکز بر ماه‌های پایانی، اما خونین و رو به زوال جنگ داخلی بین ژانویه 1865 و پایان نهایی جنگ در 9 آوریل، که ما را به گذر از 13 می‌برد.^هفتممتمم و ترور لینکلن در تمام روزهای جمعه خوب، تنها پنج روز بعد، ما از نبرد نه در میدان جنگ، بلکه در میدان نبرد مجلس نمایندگان آگاه هستیم. به اندازه مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری که کشور ما اخیراً تحمل کرد، با تمرکز بر جنگ بین یک حزب جوان جمهوری خواه رادیکال با آرمان های ضد برده داری و دموکرات های ضد الغا، بازی های قدرت ساخته می شود، برنده می شود و باخته است، لابی شخصی نیاز دارد. شکل و در لحظات صمیمی، ما چیزی در مورد مردانی که پشت جنون سیاست هستند، می آموزیم.

مری تاد لینکلن و مری تاد لینکلن که در پس‌زمینه سطحی آبراهام لینکلن و از دست دادن‌های شخصی آنها با مرگ پسرشان، به لطف یکفیلمنامه با جزئیات فراوانتوسط تونی کوشنر، ما از نزدیک شاهد مشکلات زناشویی لینکلن ها هستیم، در حالی که آنها با افسردگی مداوم مری مبارزه می کنند، در حالی که او به عنوان سرسخت ترین مدافع لینکلن خدمت می کند. با گوش به زمین، او می تواند مانند هر مردی در کنگره قدرت را دستکاری و به کار گیرد.

با بخش عمده روایت در سبک محاوره ای، ما مگس هایی روی دیوار هستیم. به قدری دقیق، بسیار عالی و دقیق، گویی با لینکلن و وزیر امور خارجه‌اش ویلیام سوارد پشت میز نشسته‌ایم و در حال بحث و گفتگو و ایده‌هایی برای پایان دادن به جنگ و جمع‌آوری 20 رای دموکرات‌ها برای رسیدن به تصویب آن هستیم. اصلاحیه. آنها در مورد امکان دستیابی به هر دو هدف با یکدیگر اختلاف دارند، در صورت وجود، هم افزایی یانگ و یانگ بین این دو وجود دارد. یک لینکلن روشمند آرام در مقابل یک سیوارد خونگرم که حاضر است هر کاری را که لازم است (البته با انکار قابل قبول ریاست جمهوری) انجام دهد تا در روند سیاسی پیش برود.

در حالی که بسیاری از حامیان او در کنگره بر این باورند که لینکلن فقط باید موافقت کند و به پایان جنگ رضایت دهد و به امضای اعلامیه رهایی در سال 1863 و تصویب 13 قانون در سنا رضایت دهد.^هفتممتمم، او در عزم خود برای پایان دادن به جنگ و تصویب مجلس قبل از 1 فوریه 1865 متزلزل نخواهد شد. با درخواست از موسس حزب پرستون بلر برای حمایت، تجارت اسب بخار با شکوه تمام دیده می شود، به ویژه زمانی که W.N. از بیلبو و رابرت لاتام خواسته می شود تا مقداری «عضله متقاعدکننده» را تمرین کنند. در حالی که تادئوس استیونز و فرناندو وود در خانه با سخنان سخنوری پا به پا می شوند، بیلبو و لاتام در پشت صحنه به کارگردانی سیوارد کار می کنند.

به محاکمه‌های سیاسی لینکلن، شکایت‌های مداوم مری و همچنین درگیری‌های والدین با رابرت پسر ارشد لینکلن است که دانشگاه را رها می‌کند و قصد دارد در ارتش ثبت نام کند و به جنگ برود. لینکلن که همیشه با جذابیت و استدلال وکیل کشوری حکایتی دارد، هر نبردی را - چه در خانه، چه در میدان جنگ یا زمین بازی سیاسی - با اطمینان و آرامشی که او را برای مردم آمریکا بسیار محبوب کرده است، اداره می کند.

و در حالی که ما برای رای گیری مجلس و پایان جنگ روز شماری می کنیم، رویدادهایی که میراث لینکلن را در کتاب های تاریخ بیمه می کنند، شخص دیگری برای روزی شمارش می کند که در حالی که زندگی لینکلن را خاموش می کند، فقط شعله ابدی او را تشدید می کند. تحقق آرزوی نهایی خود - اتحاد مجدد یک ملت.

در حالی که بسیاری از بازیگران را دیده‌ایم که آبراهام لینکلن را به تصویر می‌کشند، از جمله برخی نقش‌های تحسین‌شده توسط هال هولبروک که در اینجا در نقش پرستون بلر ظاهر می‌شود، هیچ‌یک به اندازه دنیل دی لوئیس جذاب نبوده است. دی لوئیس با اشاره به تاریخچه شواهد واقعی بر خلاف اسطوره‌شناسی، صدا را چند اکتاو بالاتر از چیزی که ما از نظر اساطیری مدت‌ها معتقد بودیم که باریتون یا باس عمیق‌تر لینکلن است (از آنجایی که صدای عمیق‌تر متناسب با مرد بلندتر است)، صدا را افزایش می‌دهد. و به کیفیتی متمایز و به یاد ماندنی دست یافت، همانطور که مستند است صدای دقیق لینکلن بود. دی لوئیس با فرض یک حالت خمیده و آهنگ کند و کند حرکت، بار عاطفی جنگ و زمان هایی را که بر مرد سنگینی می کرد، به صورت فیزیکی بیان می کند. پر کردن قدرت شناخته شده شخصیت و قابلیت دسترسی لینکلن،دی لوئیس یک اجرای تور د فورس را با یک سوزش آهسته ارائه می دهد که با طنز عامیانه همراه است، به راحتی نشان می دهد که چرا لینکلن واقعاً مرد مردم بود. موهای خود، آرایش و کمد لباس را پرت کنید و احساس می کنید که آبه لینکلن خودش درست از صفحات تاریخ وارد سینما می شود و آماده است تا برای گفتگو بنشیند.

دیوید استرایتارن به عنوان وزیر امور خارجه، ویلیام سوارد، خط باریک وفاداری، صداقت و حمایت ریاست جمهوری را طی می کند و تعادلی راحت اما قوی برای لینکلن دی لوئیس ایجاد می کند.

متأسفانه، اگرچه سالی فیلد در نقش مری تاد لینکلن بازی خوبی ارائه می‌کند، اما برای نقش بانوی اول 47 ساله احساس «بسیار پیر» می‌کند و بین قدرت قانع‌کننده و بی‌علاقگی واهی و غم‌انگیز در نوسان است. جوزف گوردون لویت به راحتی نقش رابرت لینکلن را پر می کند. با یک رگه سرکشی سرکش، هر والدینی با مری و آبه در برخورد با این نوجوان سرسخت همدردی می کند.

اماهیجان و هیجان واقعی لینکلن توسط جیمز اسپیدر و تامی لی جونز حاصل می شود. لطفاً، بیایید اکنون اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به جونز بدهیم که در نقش تادئوس استیونز یک صحنه دزدی را ارائه می دهد! جونز با گستاخی سخنوری و گستاخی (و به وضوح از این نقش لذت می برد)، به عنوان اولین قهرمان واقعی ملت برای برابری کامل به قدرت می رسد. با صدایی پر رونق که اغلب به مرزهای پر هیاهو می نشیند و به شدت به عصا تکیه می کند، بار جنگ های استیونز، سنگینی شیاطین شخصی را احساس می کنید، اما سپس صدای جونز و سخنرانی های جونز شما را به آسمان ها می برد و نمی توانید جلوی خود را بگیرید. به قدرت مردم ایمان داشته باشید سپس Spader وجود دارد. به عنوان دبلیو. یک مکمل کامل برای شیطنت‌ها و روش‌های اجباری بیلبو در به دست آوردن آرای لینکلن، استایل‌های عصبی نلی «شریک جنایتکار» بیلبو، رابرت لاتام است که به زیبایی توسط جان هاکس زنده شده است. و بیایید تیم بلیک نلسون را نادیده بگیریم که به عنوان نفر سوم در چرخ بیلبو، لاتام، ریچارد شل، بافت خاص خود را به ترکیب اضافه کرد و در عین حال عمداً هیئت صلح کنفدراسیون را در راه واشنگتن به اشتباه هدایت کرد، ظاهراً برای ملاقات با لینکلن.

شادابی و پویایی جوانی که لی پیس برای رقیب استیونز، فرناندو وود، به ارمغان می آورد، نباید از دست داد. مناظره پیس و جونز حتی از مناظره شماره 2 اوباما و رامنی هیجان انگیزتر است.

این فیلمنامه توسط تونی کوشنر، نویسنده «مونیخ» بر اساس کتاب دوریس کرنز گودوین، «تیم رقبا» نوشته شده است، این فیلمنامه مملو از شخصیت‌های غنی تاریخی و جزئیات سرسبز یک دموکراسی در حال رشد است. با تطبیق کارشناسانه با رای اوج مجلس به 13^هفتماکشن اصلاحی، احساسی و فیزیکی به طور چشمگیری افزایش می یابد، که توسط سطح عالی عملکرد بازیگران تقویت می شود. مانندپرچین و جذاب ندا دهندههمان‌طور که نقش متقابل شخصیت‌ها وجود دارد، جایی که لینکولن پوشش عاطفی را تحت فشار قرار می‌دهد با لحظات آرام کوشنر است که امکان پرتره‌های کاملاً متمایل به یانوش کامینسکی از تنهایی لینکلن یا سکون آبی، سیاه و خاکستری مرگ در میدان جنگ را فراهم می‌کند. نورپردازی ملایم و منعکس کننده رنگ های زرد فانوس ها و شمع ها با درخششی رنگی است که مظهر تاریکی جنگ و طلوع عصر جدید است. نکته قابل توجه این است که داستان فراتر از تصویب اصلاحیه از طریق ترور در تئاتر فورد است. اما به دنبال یک تفریح ​​معمولی یا بیان رویداد نباشید. مایکل کان با هوشمندی نوشته و با دقت ویرایش کرده است، اگرچه همه ما نتیجه نهایی بازدید لینکلن از تئاتر در آن شب را می دانیم، اما وقتی این اتفاق می افتد نمی توانید غافلگیر و غافلگیر شوید.

آیا می‌توانست با گذشت 13 فیلم با یک یادداشت شاد به پایان برسد^هفتماصلاحیه؟ قطعا. از سوی دیگر، با ادامه داستان آبراهام لینکلن تا پایان آن، فیلم در کل به سطح احساسی جدیدی از قدردانی و درک ارتقا می‌یابد که مخاطب اجازه دارد در آن لحظات پایانی تأمل کند.

طراحی تولید ریک کارتر مانند لباس های دوره و ساخت جوآنا جانستون مثال زدنی است. یک دکمه یا سنجاق سر وجود دارد که پریود کامل نیست. تلفیقی از هر عنصر فنی زیر نظر اسپیلبرگ است که لینکلن را حتی بیشتر از یک درس در تاریخ می کند.

به‌طور شگفت‌انگیزی شاداب‌کننده و مناسب، موسیقی مجلل اما محدودی از جان ویلیامز است که گمان می‌کنم نامزدی اسکار دیگری را برای او به ارمغان بیاورد.

دلیلی وجود دارد که شعله ابدی لینکلن تا به امروز بسیار روشن است. به لطف استیون اسپیلبرگ، می‌توانید میراث را ببینید، با مرد ملاقات کنید و بافت تاریخ را با لینکولن «احساس کنید».

به کارگردانی استیون اسپیلبرگ

نوشته تونی کوشنر بر اساس کتاب «تیم رقبا: نابغه سیاسی آبراهام لینکلن» نوشته دوریس کرنز گودوین.

بازیگران: دنیل دی لوئیس، سالی فیلد، دیوید استراتایرن، جوزف گوردون لویت، جیمز اسپیدر، هال هالبروک، تامی لی جونز، جان هاکس، جکی ارل هیلی، بروس مک گیل، تیم بلیک نلسون، جوزف کراس، جرد هریس، لی پیس