نویسنده: دبی لین الیاس

آه، ژولیت. تنها ذکر نام ممکن است حتی سخت‌ترین قلب‌ها را نیز از فکر به دست آوردن عشق یا از دست دادن عشق کمی هوس کند، در حالی که برای رمانتیک‌های واقعی، ممکن است قلب‌ها تیره‌تر شود و چشم‌ها با اشک‌های شادی یا درد دل شوند. به هر حال ژولیت نیمی از عاشقانه ترین و مسحورترین زوج های اعصار است، هرچند در ادبیات. با تشکر از ویلیام شکسپیر، 14^هفتمداستان قرن مونتاگ ها و کاپولت ها و عشق ممنوعه و سرنوشت ساز رومئو و ژولیت قرن ها را دوام آورده است. رومئو و ژولیت که در شهر زیبای ورونا، ایتالیا قرار دارد، الهام بخش عاشقان، صنعتگران، نویسندگان و تقریباً هر کسی با هر نوع قلبی بوده است. اما ژولیت، ژولیت شیرین، شیرین. او حتی بیشتر الهام گرفته است.

برای چندین دهه، هزاران نامه به شهر کوچک ورونا سرازیر شده است، همه خطاب به ژولیت، و همه به دنبال مشاوره از قلب هستند. چیزهایی که به «گیلیتا، ورونا، ایتالیا» پست نمی‌شوند، مانند بیش از یک قرن گذشته، روی دیوارهای حیاط ژولیت قرار می‌گیرند. نگهبانی ایستاده در انتظار رومئو او، مجسمه ای برنزی از خود بانو، امید و اقبال خوبی را برای کسانی که سینه راست او را لمس می کنند به ارمغان می آورد. و به لطف کلاب دی گویلیتا، به همان میزان، داوطلبان این نامه های قلب را جمع آوری می کنند و به نام عشق و ترویج داستان رومئو و ژولیت، به تک تک آنها پاسخ می دهند. چیزی جاودانه در مورد عشق - و حتی بیشتر از آن در مورد افسانه و نامه های ژولیت - وجود دارد که از نسل ها فراتر می رود و تخیل را تسخیر می کند و مسحور می کند، به طوری که تهیه کنندگان کارولین کاپلان و الن بارکین الهام گرفتند تا داستان ژولیت را دنبال کنند و خلوص، زیبایی و آن را به ارمغان آورند. زندگی عاشقانه در دستان بسیار توانا کارگردان گری وینیک با نامه هایی به ژولیت.

سوفی و ​​ویکتور همه چیز را دارند. جوان و عاشق، عروسی آنها نزدیک است. هر دو با مشاغل موفق و وقت گیر - سوفی، یک حقیقت شناس برای نیویورکر و نویسنده مشتاق، و ویکتور، یک آشپز و رستوران دار مشتاق - تصمیم می گیرند یک تعطیلات قبل از عروسی داشته باشند، مدتی را به تنهایی، دور از کار، دور بگذرانند. از شلوغی برنامه های عروسی. و چه جایی بهتر از یکی از رمانتیک ترین مکان های روی زمین - ورونا، ایتالیا. از این گذشته، نه تنها زیبایی و عاشقانه وجود دارد، بلکه ویکتور می تواند فروشندگان و شراب سازی ها را به عنوان تامین کنندگان رستوران جدید خود بررسی کند.

طولی نمی کشد که سوفی زیبا و چشم نواز متوجه می شود که ایده های ویکتور برای گشت و گذار واقعاً به کار مربوط می شود، و نه چیزی که او بخواهد در آن شرکت کند، بنابراین او التماس می کند که خودش رها شود، واقعیتی که اینطور نیست. ویکتور را ناامید نکن سوفی در حالی که در خیابان های سنگفرش شده قدم می زند، به حیاط جادویی ژولیت برخورد می کند. خودش که وارد شده است - یک نویسنده نامتعارف - ساعت ها در حیاط می نشیند و به دنبال الهام خودش است. و همانطور که می نشیند، زنانی را در هر سن، شکل و اندازه ای تماشا می کند که به دیوار حیاط می آیند و یادداشت هایی از خود می گذارند. در پایان روز، زن جوان دیگری اسکناس ها را در یک سبد جمع می کند و می رود. روزنامه نگاری که در سوفی مجذوب شده است او را تعقیب می کند و خود را در دفتر دبیران ژولیت می یابد و از افسانه و مأموریت مقدس آنها باخبر می شود.

وقتی ویکتور به تنهایی کار نمی کند، سوفی تصمیم می گیرد به خانم ها ملحق شود و شاید حتی به برخی از نامه ها پاسخ دهد، اما یک نامه خاص وجود دارد که با او ارتباط دارد. این نامه که در سال 1951 نوشته شد، پشت یک سنگ شل در دیوار قرار گرفت و در تمام این سال ها پنهان ماند تا به معنای واقعی کلمه به دست سوفی افتاد. سوفی که تحت تأثیر سخنان یک کلر اسمیت جوان قرار گرفته، از داستان عاشق شدن یک جوان تیزبین ایتالیایی متاثر می شود، اما به جای اینکه زندگی و عشق را تحت کنترل خود درآورد و او را مال خود کند، از آنجا دور می شود. و سوفی شروع به تعجب می کند - چه اتفاقی برای کلر در این 50 سال گذشته افتاده است؟ بلافاصله پس از پاسخ به نامه کلر، ماجراجویی خود سوفی زمانی آغاز می شود که کلر، که اکنون بیوه شده است، به همراه نوه خوش تیپ و مجرد خود، چارلی، به ورونا می رسد و مصمم به ملاقات با وزیر ژولیت است که به نامه او پاسخ می دهد.

کلر با الهام از سوفی و ​​اشتیاق و اشتیاق او به عشق، با کمک سوفی و ​​چارلی بیش از حد محافظه‌کار، در سراسر حومه ایتالیا حرکت می‌کند تا معشوقه‌اش لورنزو را پیدا کند. و با ویکتور در ماجراجویی آشپزی خود، و سوفی در شرکت کلر و چارلی، آیا ممکن است ورونا و ژولیت روی بیش از یک نفر در این گروه کوچک جادو کنند؟

از آنجایی که ما از سفرنامه ای زیبا و خیره کننده از توسکانی مطلع هستیم، سوفی و ​​چارلی مانند یک زوج متاهل مسن آب دهان خود را تفکیک کردند، در حالی که چشمان کلر هر روز که می گذرد - و حتی با هر ناامیدی یا رویداد کمدی- بیشتر می درخشد - در قلب او می دانست که آیا او. پیر و فراموشکار است یا هنوز خوش تیپ و پر جنب و جوش است، لورنزو آنجاست، جایی.

نمی توانم کسی را جز آماندا سیفرید در نقش سوفی تصور کنم. او با چهره‌ای تازه، چشم‌های خشن، مشتاق به لطف یک فرشته، عشق و عاشقی را به تصویر می‌کشد. در واقع، می توان به راحتی او را به عنوان ژولیت تصور کرد، با تمام عشق، امیدها و رویاهایی که شکسپیر خلق کرده است. سیفرید طراوت و گرمی در او دارد که باعث می‌شود نه تنها سوفی، بلکه داستان را نیز عاشق کنید.

به عنوان کلر، ونسا ردگریو ظرافت و ظرافت را به تصویر می کشد. این قلب و خرد اوست که شما را بیشتر به درون فیلم می کشاند. شما برای کلر ریشه دارید. شما برای عشق ریشه دارید. شما دنبال یک پایان خوش هستید. تماشای ردگریو برایش لذت بخش است، زیرا او نه تنها به چارلی کریستوفر ایگان، بلکه به سوفی عشق مادری می دهد و به خوبی از پس زمینه شخصیت های جوان تر تعریف می کند.

و دوباره، من باید از آنچه سرزمین Down Under به هالیوود می آورد شگفت زده شوم. کریستوفر ایگان نه تنها از نظر چشم آسان است، بلکه به عنوان چارلی، تماشای طعنه آمیز و متکبرانه او از سوفی لذت بخش است. نمی‌توانستم صبر کنم تا ببینم هر کدام برای دیگری چه زینگری دارند. شیمی آنها بی عیب و نقص است. بعلاوه، او بیش از حد خود را در برابر ردگریو نگه می دارد، پا به پای او می رود، مانند یک پسر کوچک متواضع است اما سعی می کند پسر بزرگی باشد و از مادربزرگش محافظت کند. تماشای تعامل فوق العاده است.

گائل گارسیا برنال به راحتی از عهده نقش ویکتور برمی آید، اما بازی او در مقایسه با سایر بازیگران اصلی کمرنگ است، که با توجه به قدرت او در «Rudo y Cursi» شگفت انگیز است. با این حال، لهجه ایتالیایی او غیرقابل باور است! چرخش کوچک خوبی توسط الیور پلات در نقش بابی سردبیر نیویورکر سوفی. من هنوز هرگز از پلات لذت نبرده ام. او به هر نقشی که بازی می‌کند، حس فوق‌العاده‌ای می‌افزاید. البته خانم هایی که منشی های ژولیت را به تصویر می کشند را نباید از دست داد. به رهبری لوئیزا رانیری در نقش ایزابلا، هر کدام گرم، دوست داشتنی و سرگرم کننده هستند و نسل ها و جنبه های مختلف عشق را جشن می گیرند.

یک کودتای واقعی شوهر واقعی ردگریو، فرانکو نرو در نقش لورنزو است. داستان عاشقانه خود آنها منعکس کننده داستان کلر لورنزو است که در سال 1967 با 'کاملوت' آشنا شدند. آنها با هم صاحب یک پسر شدند، راه خود را رفتند، ارتباط خود را از دست دادند و سپس در سال 2006 دوباره یکدیگر را پیدا کردند، زمانی که در نهایت ازدواج کردند. ناگفته نماند که عشقی که در چشمان آنها در دوربین وجود دارد به همان اندازه واقعی است که عشق در قلب آنها وجود دارد.

نوشته خوزه ریورا و تیم سالیوان، با توجه به سوابق آنها، من بیش از آنچه آنها در نامه به ژولیت خلق کرده اند تحت تأثیر قرار گرفته ام. ریورا، که بیشتر به خاطر نوشتن «خاطرات موتورسیکلت» و سالیوان، «سرگرفته شده» شناخته می‌شود، هدایای درام و کمدی خود را با هم ترکیب کرده‌اند تا ترکیبی عالی از عاشقانه‌های سبک. داستان ساده، شیرین و زیباست. سرعت 'ماجراجویی' در یافتن لورنزو با لحظات کمدی عالی مانند تعامل بین سیفرید و ایگان نشانه گذاری شده است. روحی ترین دیالوگ آنها کاملاً خوشمزه است. همه شخصیت‌ها جالب و کامل هستند و تعامل بین همه آنها - مهم نیست که چقدر جزئی باشد - به داستان کلی مرتبط است. در هیچ کجای فیلم بار اضافی وجود ندارد. بسیار چشمگیر از ساختار داستانی POV، به ویژه با توجه به عمق محدود و تجربه قبلی از سالیوان و ریورا.

گری وینیک کارگردانی ایده آل برای نامه به ژولیت است. وینیک که بیش از توانایی کارگردانی یک کمدی رمانتیک مانند «13 Going on 30» یا اقتباسی کلاسیک جذاب مانند «شارلوت وب» را نشان می‌دهد، نه تنها نگاه کارگردان، بلکه تهیه‌کننده را نیز دارد. نقطه‌گذاری این تجربه قبلی او به‌عنوان یک ویراستار است که چشم او را برای داستان‌گویی تیزتر کرده است. گسترش قدرت وینیک، فیلمبرداری مارکو پونتکوروو است که نور یا لنز نامطلوب در کل تولید ندارد. جالب اینجاست که کار پونتکوروو در تجلیل از زیبایی های طبیعی نه تنها ورونا و حومه ایتالیا، بلکه زیبایی طبیعی ردگریو و سیفرید به خوبی عمل می کند. وینیک و پونتکوروو فیلم را در گرما و درخشش خورشید توسکانی می پوشانند و ستاره های درخشان یک شب مهتابی را در چشمان سیفرید و ردگریو به تصویر می کشند. جادویی است

به سادگی خیره کننده! داستانی زیبا که تماشای آن زیباست. نامه به ژولیت جادوی عشق را جشن می گیرد و بر قلب فرد طلسم می کند. این یک نامه عاشقانه برای اعصار است.

سوفی – آماندا سیفرید

کلر – ونسا ردگریو

چارلی – کریستوفر ایگان

ویکتور – گائل گارسیا برنال

لورنزو-فرانکو نرو

به کارگردانی گری وینیک. توسط تیم سالیوان و خوزه ریورا نوشته شده است.