lbj

این کار را به کارگردانی راب راینر بسپارید تا با جدیدترین فیلمش، LBJ، نگاهی سینمایی جذاب و سرگرم‌کننده به برشی از تاریخ و سیاست ارائه دهد. همه ما LBJ را می شناسیم. او سی و ششمین رئیس جمهور ایالات متحده بود که با ترور جان اف کندی قدرت را به دست گرفت. او به عنوان فردی متعصب، تسلیم ناپذیر و بی همدردی دیده می شد. برای بسیاری، LBJ با تشدید جنگ در ویتنام مرتبط است. اما او خیلی بیشتر بود. میراث LBJ شامل Medicare و Medicaid، قانون حقوق رای، و قانون حقوق مدنی است، قانون اخیر که بخشی از ابتکار JFK بود و LBJ تصمیم گرفت آن را تکمیل کند - و انجام داد. همانطور که راینر در تحقیقات خود کشف کرد، LBJ یک معتاد به کار بود و مصمم بود که خود را از طریق توانایی های خود ثابت کند. او از نظر موفقیت قانونگذاری و کارهایی که توانست به انجام برساند، پس از FDR در رتبه دوم قرار دارد.

با این حال، برای اهداف راینر، او تصمیم گرفت بر یک دوره زمانی بسیار خاص در تاریخ LBJ تمرکز کند - چارچوب زمانی که شامل فرود کندی ها در لاو فیلد در دالاس به سخنرانی حقوق مدنی جانسون قبل از جلسه مشترک کنگره است. مشاهده این داستان از طریق این دریچه باریک از یک موقعیت پراسترس و آشکار کننده شخصیت که در آن LBJ بار ریاست جمهوری را بر عهده می گیرد، و شخصیت خود مرد را به خوبی بیان می کند. با توجه به وضعیت سیاسی-اجتماعی امروز ایالات متحده نمی‌توان فیلمی به‌موقع و گویاتر را در این مقطع زمانی خاص داشت. یافتن یک نگاه احساسی رضایت بخش تر به کارهای خصوصی یک شخصیت عمومی دشوار است.

LBJ با افزودن به ارزش‌های تولیدی مثال زدنی، دارای یک بازیگر قابل توجه و شایسته جایزه است که با وودی هارلسون در نقش اصلی شروع می‌شود. دست هارلسون اسکار بهترین بازیگر مرد در حال حاضر. در مورد یک اجرا صحبت کنید! حتی در زیر پروتزهای سنگین صورت که او را شبیه LBJ کند، بیان چشمان او از یک چشمک حیله گر گرفته تا یک حرکت دهنده آتشین، تا یک رهبر دلسوز و دلدار، تا یک مرد مأیوس و شکست خورده، تا یک شوهر دوست داشتنی و سپاسگزار متغیر است. هارلسون هرگز چنین حجمی را با چشمانش نگفت. جسمانی که او برای این نقش به ارمغان می آورد از راه رفتن و موضع جانسون گرفته تا مشت های چکشی ثبت شده، حرکات، و سایر تیک ها و ترفندهایی که در طول دهه ها به طور مستقیم چه در کنگره و چه در کاخ سفید دیده ایم، به همان اندازه چشمگیر است. اما این اعتقاد به احساسات است که فیلمنامه لایه‌بندی فوق‌العاده‌ای از جوی هارتستون را ارتقا می‌دهد و باعث می‌شود که آثار هارلسون نه تنها عملکرد فیلم را به نمایش بگذارد، بلکه عمق واقعی تاریخ را نیز به نمایش می‌گذارد. توجه به جزییات و جزئیاتی که LBJ می توانست در یک چشم به هم زدن به یاد بیاورد در طول زندگی او به خوبی شناخته شده بود، اما دیدن اینکه هارلسون آن را محصور می کند و آن را با خودانگیختگی زنده می کند، گواهی بر مهارت او به عنوان یک بازیگر است. یکی دیگر از راه های احساسی که با موفقیت به نمایش گذاشته شد، برند شوخ طبعی LBJ است. این همه روشنگر، جذاب و جذاب است.

و سپس جنیفر جیسون لی در نقش لیدی برد وجود دارد. آفرین به آرایش مو و آرایشی که در ایجاد لیدی برد بسیار مهم است، ممکن است خودتان را در حال انجام یک کار دوگانه بیابید. تکمیل تصویر لیدی برد، لباس اوست که دوره ای عالی و برای شخصیت عالی است. نگلیژها و پیراهن‌ها بسیار شیک و در عین حال ساده هستند و برای زنی از تگزاس با شوهری در دولت مناسب هستند. لباس ها می توانستند از صفحه کاتالوگ سیرز خارج شوند. جالب، قدرت آرام و آرامشی است که جیسون لی در اجرای خود ایجاد می کند و توجه را به زن پشت سر مرد جلب می کند. راینر و شرکت به شدت صحت هر دو جانسون و عدم تظاهر آنها را به تصویر کشیده اند و تضاد واضحی با کندی ها ایجاد کرده اند.

وقتی صحبت از کندی ها شد، به جفری دانوان به عنوان پیشرو JFK نگاه نکنید. همانقدر که گرگ کینیر با ایفای نقش جی اف کی در مینی سریال «کندی ها» در LBJ خوب بود، دونوان هم در کنار اوست و جی اف کی را به سه راهی میخکوب می کند. فیزیک بدنی، راه رفتن تحت تاثیر جراحات کمر، ظرافت و قد، نحوه نشستن و خم کردن سرش به پهلو هنگام گوش دادن یا فکر کردن. برنده واقعی با لهجه است. کمال آوازی دونوان ظرایف عاطفی صوتی متضادی را در دیالوگ های جی اف کی القا می کند چه با ال بی جی یا بابی کندی صحبت کند. بسیار گویا. کل اجرا کالیبر جایزه است. اما در جایی که JFK وجود دارد، RFK وجود دارد و مایکل استال-دیوید یک برداشت عاطفی، سر گرم و سرسختانه از بابی ارائه می دهد - چیزی که در نبردهای RFK با LBJ شناخته شده است. تماشای تفسیر استال دیوید بسیار جذاب است. و شیمی او با LBJ هارلسون؟ مبادلات و چهره آف آنها برقی است.

افزودن عمق به تجربه سیاسی و توانایی های LBJ در متقاعدسازی و عمل گرایی، تبادلات هارلسون با و درگیری هایی است که بیل پولمن و ریچارد جنکینز به ترتیب برای سناتورهای یاربورو و راندال به ارمغان می آورند، زیرا می بینیم که شانس آنها با LBJ در حال رخ دادن است. پویایی آن سه گانه بخشی از تاریخ است که ممکن است بسیاری از آن آگاه نباشند یا با گذشت زمان آن را فراموش کرده باشند. تماشای اجرای آن در اینجا نه تنها از نظر تاریخی طراوت‌بخش است، بلکه در بسیاری از جنبه‌های سیاست و همچنین اعتقاد و قدرت متقاعدسازی LBJ چشم‌گشا است.

با این حال، بدون فیلمنامه جوی هارتستون، LBJ آن چیزی که هست نخواهد بود. همانطور که با کارگردانی راب راینر تعجب آور نیست، به ما یک درس تاریخ داده می شود - چه عمومی و چه در پشت درهای بسته - از یک دوره بسیار ناپایدار در آمریکا و سیاست آمریکا. شاید در آن زمان به اندازه اکنون تفرقه‌انگیز نباشد، اما تماشای این فیلم و دیدن و درک موهبت‌هایی که LBJ برای سازش و/یا چسبندگی و متقاعدسازی داشت، با درس‌های آموخته‌شده‌ای که امروزه می‌توان از آنها استفاده کرد، درخشان و گویا است. در حالی که اکثر این بازیکنان به خوبی برای اکثر افراد شناخته شده هستند، این دسیسه های قانونگذاری واشنگتن هستند که چشم نوازی دارند و به تقویت داستان کمک می کنند.

به لطف قانون آزادی اطلاعات، راینر و هارتستون با تحقیقات گسترده پشت سر خود، فیلمی را می سازند که علاوه بر سوابق قانونی عمومی، نامه های خصوصی، کتاب های تاریخ، نوارهای صوتی، ویدئو و موارد دیگر را در بر می گیرد و به آن ها اجازه می دهد تا یک فیلم کامل خلق کنند. ملیله LBJ، مرد. ما عمق محرومیت و ناامیدی LBJ را به عنوان معاون رئیس جمهور احساس می کنیم، اما پس از آن می توانیم ببینیم که او مانند موتور کوچکی که می تواند به جلو فشار می آورد. سطحی از احترام در فیلم نفوذ می کند، حتی در جنجال برانگیزترین موقعیت ها، شاید گویاترین در پویایی بین LBJ و Yarborough، و LBJ و سناتور راسل. همچنین در مورد حقوق شهروندی و کارت مسابقه که هر دو طرف حصار به خوبی به صورت بصری و در گفتگو نشان داده شده است، هیچ محدودیتی وجود ندارد. شیوا و دلسوز یک مونولوگ LBJ در مورد حقوق مدنی است که در آن از خانواده آشپز آفریقایی-آمریکایی خود صحبت می کند و از اینکه او نمی تواند در جنوب رانندگی کند و قادر به استفاده از سرویس بهداشتی نیست مقاومت کند.

فیلمبرداری بری مارکوویتز بی عیب و نقص است. لنز زدن سنتی و موثر است. نورپردازی در برخی صحنه‌های پر شارژ فوق‌العاده است و سختی موقعیت‌ها را منعکس می‌کند. از طرف دیگر، زنگ های طلایی اقامتگاه جانسون در واشنگتن، به ویژه صحنه آشپزخانه در شبی که او به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد می کند، گرما را ایجاد می کند زیرا LBJ عملاً در خانه می چرخد و ذهن او یک مایل در دقیقه حرکت می کند و دولت را در حال کار نگه می دارد. ، موقعیت خود را تثبیت کرد و همچنان به فکر استفاده از 'لوازم التحریر خوب' برای نوشتن نامه به جان جان و کارولین کندی بود. قاب بندی در LBJ فقط اجراها را تشدید می کند و در عین حال ارتباط صمیمانه تری با مرد برای مخاطب ایجاد می کند.

همانطور که از راینر با رئیس جمهور آمریکا دیدیم، موسیقی مارک شیمن غنی، سرسبز و پر است، به نظر محترمانه و بسیار ریاست جمهوری است.

با اذعان به اینکه بسیاری از مخاطبان سینمای امروز نه تنها در زمان جانسون به عنوان سناتور یا رئیس جمهور متولد نشده اند، بلکه احتمالاً دانش کمی از تاریخ سیاسی دارند، LBJ هوشمندانه بر جنبه قانونی LBJ و ریاست جمهوری او تمرکز می کند، به ویژه. قانون حقوق شهروندی، و همچنین گفتمان و گفتگوی محترمانه میان مخالفان. وقتی از دریچه امروزی نگاه می‌کنیم، راینر تفسیری تند درباره دولت ناکارآمد امروزی و ناتوانی مردان مسئول در ایجاد و اعمال تغییر ارائه می‌دهد.