نویسنده: دبی لین الیاس

شکی نیست که امروزه در جهان با بحران آب شیرین مواجه هستیم. و بله، من می گویم 'جهان' زیرا این یک موضوع نسبت جهانی است. با این حال، از آنجایی که تمرکز رسانه‌ها در مورد خشکسالی و آلودگی عمدتاً روی «کشورهای جهان سوم» یا آفریقا است، آن‌هایی که در ایالات متحده هستند به ندرت توجه می‌کنند و به دلیل آبیاری چمن‌های خود در روز اشتباه توسط شهر جریمه نمی‌شوند. جسیکا یو، کارگردان برنده اسکار، با آخرین مستند خود، «آخرین تماس در واحه» تلاش می‌کند تا این نقص را برطرف کند.

همانطور که ممکن است همه شما از کلاس اول و دوم به یاد داشته باشید، چرخه آب بسیار واضح است. آب به صورت مایع، بخار، برف، یخ و غیره بر روی زمین می‌بارد و توسط زمین بازیابی می‌شود یا برای کشاورزی و استفاده شخصی استفاده می‌شود، فقط برای اینکه آب از طریق تبخیر، بازیافت، احیا، آب‌های زیرزمینی به سیستم بازگردد. جذب، و غیره. این یک چرخ همستر دائمی است، به اصطلاح. پس چرا با ساختار چرخه‌ای کامل مادر طبیعت، سطح آب کاهش می‌یابد و کمبود اتفاق می‌افتد؟ اینکه چگونه آب سریعتر از ماهیت چرخه‌ای «آفرینش» آن ناپدید می‌شود، ذهن را به فکر کردن و پرسیدن سؤالاتی وادار می‌کند که امیدواریم پاسخ‌هایی برای آنها در فیلم داشته باشیم، اما این پاسخ‌ها هرگز به اندازه کافی درک، توضیح یا پشتیبانی نمی‌شوند.

با علاقه و اشتیاق فراوان در مورد کاهش عرضه آب (و ادغام درس علوم دبستان ما)، توجه زیادی به لاس وگاس معطوف شده است، که باعث ایجاد علاقه و ایجاد لحن در دسترس می شود. شهری که در یک بیابان ساخته شده است که باید برای برآوردن نیازها یا ساکنان و بخش گردشگری آن آب لوله شود، از بسیاری جهات لاس وگاس پوستر آب دادن به یک سرزمین بی آب است. اما به چه قیمتی؟ آمارها در مورد مصرف خاص آب توسط ساکنان و فواره های جاری کازینو (فیلم نشان می دهد که کازینوها فقط 3٪ از کل آب وگاس را مصرف می کنند، اما آمار واقعی در سپتامبر 2011 نشان دهنده 7٪ استفاده از آب است)، اما داده های حمایتی کوتاه است. ، به ویژه هنگامی که صحبت از رشد جمعیت می شود، اما نمی توان به چگونگی کاهش جمعیت منطقه به دلیل اقتصاد اشاره کرد. ردیف‌ها و ردیف‌هایی از خانه‌ها به ما نشان داده می‌شود، اما واقعاً چند خانه در حال حاضر اشغال شده‌اند؟ بحث لاس وگاس واقعاً زمینه را برای دعوای حقوقی خط لوله آب در حال حاضر آماده می کند، موضوعی که صرفاً نادیده گرفته شده است.

با مناظر پانوراما از دریاچه مید، سد هوور، سیرا نواداس، ما از نظر روانی در زیبایی بکر آب تمیز و تازه غرق می شویم. اما این تصویر دوست داشتنی به سرعت از بین می رود زیرا مستند از کمبود آب به کیفیت آب تبدیل می شود و تبدیل به یک آگهی تجاری یا تبلیغاتی برای ارین بروکوویچ و مشاور ارین بروکوویچ می شود. استفاده از تصویر بروکویچ به لطف بازی جولیا رابرتز برنده اسکار از او درارین بروکوویچ، بخش عمده ای از زمان نمایش بروکوویچ صرف تقلید صحنه هایی از فیلم می شود در حالی که او در اتاقی پر از مردم ایستاده است که سرش را با ناباوری تکان می دهند، هینکلی و PG&E را تکرار می کند، به EPA بد دهن می کند و به مردم می گوید که هیچ کس را در کنار خود ندارند. اما برای او تنها تفاوت این است که این بار، صحنه میدلند، تگزاس است. با ظاهر و احساس کاملاً صحنه‌سازی شده (از جمله نشستن در ایوان با یک زن محلی میدلند که در مورد نوزادانش در استخر صحبت می‌کند در مقابل مارگ هلگنبرگر و جولیا رابرتز در هینکلی که در مورد فرزندان شخصیت هلگنبرگر صحبت می‌کنند)، حضور بروکوویچ و تصاویر فرمت شده با علاقه ساختگی فقط در خدمت بی اعتبار کردن فیلم و اهمیت موضوع مورد بحث است و در بهترین حالت آن را به یک «درام مستند» تبدیل می کند. همچنین باب بوکوک 'بازپرس' بروکوویچ نگران کننده است. هیچ وقت این فیلم هیچ گونه اعتبار یا اطلاعاتی در مورد اینکه او چه نوع 'بازپرس' است در اختیار ما قرار نمی دهد. به این نکته اشاره شد که او واقعاً فقط نشان می‌دهد که او کسی است که دستانش را در آب کثیف فرو می‌کند و نه بروکوویچ. هیچ چیز اعتباری در مورد اینکه چرا ما باید به او گوش دهیم یا چرا یا چه کاری انجام می دهد را ثابت نمی کند. یک صحنه بسیار به یاد ماندنی و نگران کننده، فیلمی از جلسات واقعی سنا است که بروکوویچ در آن سخنرانی می کرد. همانطور که بروکوویچ خود را به عنوان امید بزرگ سفید نشان می دهد، باربارا باکسر به طور واضح از او سوال می کند که 'چرا' مردم با او تماس می گیرند نه با EPA یا آژانس های دیگر. فیلم به طور ناگهانی قطع می شود و هرگز پاسخی به ما نمی دهد.

در نوسان بین زیست‌شناسی، هورمون‌های قورباغه، نگرانی‌های کشاورزی، تأثیر اقتصادی بر کشاورزان، احیای آب، نمک‌زدایی، تصفیه پسماند برای آب آشامیدنی، نظر کارشناسان محیط‌زیست و حافظان محیط زیست، اطلاعات زیادی در اختیار ما قرار می‌گیرد – در واقع بیش از حد. و از برخی تصاویر منزجر کننده ضایعات مدفوع فاضلاب و صدها کاندوم کثیف شناور در کثیفی کف آلود غافل نشویم. در حالی که برخی از اطلاعات تحت تأثیر بسیار جالب هستند و توانایی باز کردن درهای بحث و گفتگو را دارند، زمان آنقدر کوتاه است که فقط یک قطعه به ما داده می شود و ما را ناآگاه می کند و نمی توانیم اظهار نظر کنیم یا نظرات خود را توسعه دهیم. تلاش برای گنجاندن بسیاری از موضوعات مختلف زیر یک چتر، تنها باعث می‌شود که مستند پیچیده و گیج‌کننده شود - چیزی که مخاطب حوصله امتحان کردن و غربال کردن آن را ندارد. فیلم باید با مسیری که در مقدمه ترسیم شده است، ادامه می‌یابد - از بین رفتن آب و کمبود آب. مدیریت زباله، سمیت، مسمومیت، احیا، گرم شدن زمین و ال گور، همه فیلم را به جهات مختلف و موضوعات مختلف بردند، که هر کدام باید مستند خاص خود باشد.

به همان اندازه ناامیدکننده این است که آمارها به عنوان «بالا»، «وحشتناک»، «قاتل» توصیف می‌شوند، اما به‌عنوان استثنا، فیلم نمی‌تواند اعداد پایه را برای آنچه «عادی» یا «قابل قبول» است ارائه کند.

یک حذف آشکار فقدان کامل اطلاعات، تفسیر یا تکذیب لیزا جکسون در EPA یا هر آژانس یا مرکز تحقیقاتی دیگر است. هیچ تعادلی بین موضوعات ارائه شده وجود ندارد که فیلم را کاملاً یک طرفه می کند بدون اینکه مبانی واقعی توضیحی برای استدلال ارائه شده باشد. همچنین به بحث بین حافظان محیط زیست، مهندسان و متخصصان آب و محیط بانان و اینکه آیا صرفه جویی برای رفع کمبود آب کافی است یا خیر، اشاره شده است. وقتی مقامات ادعایی با هم اختلاف دارند و شخص واقعاً کلمات 'حفاظت راه حل نیست' را می شنود، این مانند تکان دادن پرچم قرمز برای یک گاو نر است. در اذهان بسیاری، آنها فقط اجازه دادند که صرفه جویی نکنند.

هیچ زمان مشخصی برای زمان ساخت این مستند وجود ندارد. ارجاعات 2009 و فیلم های خبری قدیمی از 2008-2009 وجود دارد (و اگر به صورت آنلاین اخبار اخبار را بررسی کنید، رویدادهای Midland TX در آنجا در سال 2009 رخ داده است)، اما من به یاد نمی آورم که چیزی دیده باشم که باعث شود LAST CALL AT THE OASIS جریان داشته باشد. سال گذشته هیچ نتیجه یا پیگیری وجود ندارد. من دوست داشتم حداقل آخرین اطلاعات را ببینم، حتی در یک کارت عنوان بسته. به عنوان مثال، در ماه دسامبر، اداره احیای ایالات متحده افزایش تقریباً 11 فوتی دریاچه مید را در سال آینده بر اساس بسته برف 11-2010 پیش بینی کرد. با این حال، اکنون به دلیل برف کمتر در سال‌های 2011-2012، اداره پیش‌بینی می‌کند تا ژانویه 2013 13 فوت آب افت کند. این مستند هرگز به این واقعیت اشاره نمی‌کند که سطح دریاچه/آب می‌تواند افزایش یابد و شواهد مستندی در این مورد وجود دارد. رخ می دهد. لحن خیلی خیلی منفی

نقطه اوج؟ تیتراژ عنوان آغازین و تکه‌هایی از گرافیک‌های متحرک الهام‌گرفته شده که در سرتاسر آن پر شده‌اند نه تنها سرگرم‌کننده و خوب هستند، بلکه نشان دهنده جلب توجه هستند. آنها همچنین در اشاره به پیچیدگی موقعیت کمک می کنند و مناطقی از مصرف آب را نشان می دهند که ما معمولاً به آنها فکر نمی کنیم، اما، مانند بقیه فیلم، هرگز استفاده را توضیح نمی دهد.

LAST CALL AT THE OASIS ممکن است چشم‌ها را باز کند و بحث‌هایی را درباره این موضوع بسیار جدی و ترسناک آب به راه بیندازد، اما متأسفانه، بدون شک به دلیل ناکافی بودن بیش از حد، به سرعت مخاطبان خود را از دست خواهد داد. شخصاً مطالعه و درک کار Friends of the Earth خاورمیانه ( www.foeme.org ) نه تنها به جهان کمک خواهد کرد تا بحران آب و سایر مسائل زیست محیطی را درک کند و با آن مقابله کند، بلکه نمونه ای از چگونگی دستیابی به صلح باشد.

به کارگردانی جسیکا یو.