نویسنده: دبی لین الیاس

اقتباسی توسط نویسنده/کارگردان اندرو دومینیک از رمان جنایی چارلز وی هیگینز در سال 1984تجارت کوگانبه آرامی کشتن آنها از بوستون پر از اوباش هیگینز در دهه 1970 به سال 2008 و فروپاشی اقتصادی در آنی تاون (یا هر تاون) ایالات متحده منتقل می شود، جایی که به نظر می رسد حتی اوباش در ساختار دولتی خود با مشکلات مالی روبرو هستند.

در این راه جکی کوگان، مجری اوباش است که با قراردادی برای 'مراقبت' از چند هود نیکل که یک بازی پوکر محافظت شده توسط اوباش مارکی تراتمن را اجرا کردند، به خدمت گرفته شد. متأسفانه برای تراتمن، او درخشان‌ترین لامپ در جعبه نیست و چند سال پیش با دست خود در ظرف کوکی گرفتار شد، بنابراین اکنون اوباش را به سمت بالا هدایت می‌کند که بخواهند او نیز حذف شود. به هر حال، مارکی اکنون می‌توانست بی‌احتیاطی‌های قبلی‌اش را تکرار کند، اما حداقل، او فردی بی‌کفایت است که اجازه می‌دهد تا جانی آماتو و مردان پایش، فرانکی و راسل، در بازی نفوذ کنند و از بین بروند. در هر صورت یک برد-برد برای اوباش است.

اما از آنجایی که او و تراتمن با هم دوست هستند، کوگان با اینکه شخصاً او را پایین بیاورد مشکل دارد، بنابراین میکی را صدا می‌زند، قاتلی که بیشتر به مشروبات الکلی، دمنوش و کوکائین علاقه دارد.

و در حالی که کوگان دوست دارد از راه دور دست به کارهایش بزند، یعنی «به آرامی آن‌ها را بکشد»، واقعیت‌های اقتصادی صرفه‌جویی با پول اوباش برای اجرای دستوراتش ممکن است او را ملزم به انجام وظایف خود کند. این بار دستانش را کمی کثیف تر کن به نظر می رسد که حتی اوباش نیز در برابر رکود اقتصادی مقاوم نیستند، زیرا کوگان دائماً توسط رابط خود، پیام رسان مقامات بالاتر، مردی که فقط به عنوان راننده شناخته می شود، یادآوری می شود.

بازیگران فیلم‌های «چه کسی» از فیلم‌های اوباش می‌خوانند زیرا نویسنده/کارگردان، اندرو دومینیک نه تنها با برد پیت که با او کار کرده بود، همکاری می‌کند.ترور جسی جیمز توسط رابرت فورد بزدل، اما همه بازیکنان سنگین را از جمله جیمز گاندولفینی، ری لیوتا، مکس کازلا و سام شپرد به همراه می آورد و سپس با ریچارد جنکینز، اسکات مک نیری و بن مندهلسون کیک را می چیند. به گفته دومینیک، «ایده من این بود که این کار را مانند یک عکس قدیمی استودیویی انجام دهم و «انواع» را انتخاب کنم که فوراً قابل تشخیص هستند. بنابراین شما یک مرد چاق، مرد لاغر به نظر احمق، یک پسر عرق کرده استرالیایی را دارید - تقریباً شبیه یک کارتون. و سپس آن را با افراد سرسخت تایپ کنید. بنابراین شما 'تونی سوپرانو' و 'هنری هیل' را نیز در آنجا دارید. و مخاطب فوراً متوجه می شود که آن افراد چه کسانی هستند. من حدس می‌زنم در مورد جیم [گاندولفینی] و ری [لیوتا] آن‌ها کمی در مقابل تیپ بازی می‌کنند، اما اگر آن‌ها در کنار هم نبودند، نمی‌توانستند در مقابل تیپ بازی کنند.»

به همان اندازه که پیت و جنکینز به ترتیب در نقش کوگان و درایور عالی هستند، اگر یک عملکرد وجود داشته باشد که منفجر شود، آن بازی ری لیوتا است. به عنوان مارکی تراتمن، لیوتا در مقابل تیپ بازی می کند و در حالی که هنوز یک اوباش است، یک رگه زرد به طول یک مایل از پشتش می گذرد. دومینیک می‌گوید: «واقعاً تحت تأثیر ری قرار گرفته‌ام»، دومینیک در می‌یابد که «بسیاری از بازیگران مرد در یک سن خاص، واقعاً مانند او دست از پا در نمی‌آیند. اما [لیوتا] فوق العاده بود و چنین سربازی. و آنقدر مصمم است که آن سکانس [تیراندازی] را کاملاً دافعه برانگیز کند.»

تماشای جیمز گاندولفینی آزاردهنده است. گاندولفینی در حالی که میکی کتک خورده بداخلاق، انزجار بصری نادیده‌ای را در پیش می‌گیرد، چون از نقش دوری می‌کند، بزاق دهانش را می‌ریزد و از هر عیب و ایراد حمامی که حمامی پوشیده است لذت می‌برد.

به نویسندگی و کارگردانی اندرو دومینیک، کلید کشتن آنها به نرمی، شخصیت ها هستند. Dominik با بافتی غنی و معتبر، نه تنها برای زنده کردن هر یک از آنها، بلکه برای داشتن هدفی برای هرکدام، از دست نمی دهد. هیچ چیز اضافی در مورد هیچ شخصیت یا هر عنصر داستانی وجود ندارد. توصیف طرح موجود درتجارت کوگانبه عنوان یک «نوعی الفجرم و مجازاتنوع داستان 'دومینیک' به سرعت متوجه شد که داستان یک بحران اقتصادی است و با وضعیت اقتصادی کنونی جهان مشابهت هایی دارد، زیرا اقتصاد جنایتکارانه ای بود، با قمار حمایت می شد و به دلیل شکست سقوط کرد. آئین نامه. و [سپس] وقتی مجبور شدند آن را پاکسازی کنند، باید نه تنها با مشکل، بلکه با برداشت از مشکل مقابله می‌کردند، بنابراین این یک داستان سیاسی بود. اگرچه این یک عالم کوچک بسیار ساده بود، اما یک عالم کوچک از آنچه در آن زمان در جهان می گذشت بود.»

دومینیک با استفاده از لحن شخصیت و داستان به جلوه های بصری خود، از استعدادهای فیلمبردار گریگ فریزر استفاده کرد. با استفاده برای اولین بار از فیلم جدید Kodak 500T 5230، نتیجه بصری خیره کننده است. بافت غنی، استوک امکان نورپردازی و بازی بیشتری را فراهم می‌آورد که به خوبی برای ماهیت فیلم است. میانه‌شات‌های صمیمی صحنه‌های سنگین دیالوگ بین پیت و جنکینز، مخاطب را به گونه‌ای غرق در داستان می‌کند که گویی با آنها در صندلی عقب ماشین نشسته است و بیشتر هوشمندی دیالوگ و استعاره‌ی کلی سیاسی را به نمایش می‌گذارد.

یکی از نفس‌گیرترین صحنه‌هایی که تا به حال در فیلم دیده‌ام، تیراندازی با شخصیت ری لیوتا، مارکی تراتمن است. این سکانس با استفاده از نماهای کوتاه، لحظه ای، کلوزآپ شدید و لانگ شات، دوربین های متعدد و انواع دوربین که همگی در یک مونتاژ ظریف و ظریف ترکیب شده اند، یک خیره کننده بصری واقعی است که می تواند به عنوان یک خانه هنری به تنهایی بایستد. به گفته دومینیک، «ما [دومینیک و فریزر] اساساً دور هم می‌نشستیم و از ایده‌ها عکس می‌کشیدیم، چیزی که می‌خواستیم در سکانس ببینیم. سپس هر اسباب بازی را از کامیون بیرون کشیدیم تا کار کند. . .ما دوربین هایی داریم که با سرعت های مختلف کار می کنند. ما حتی یک دوربین بالستیک قدیمی داریم که حدود 12000 فریم در ثانیه عکس می گیرد. شما حتی فیلم را از طریق آن اجرا نمی کنید. این شبیه یک افکت آینه چرخان است که تصاویر را روی نگاتیو پرتاب می‌کند تا بتواند گلوله‌هایی را که از اسلحه‌ها و مواردی از این دست می‌آیند، ثبت کند.» عالییی که قلب را متوقف می کند!

به آرامی کشتن آنها را اینگونه توصیف می کند: «ایده این بود که تمام دنیا با شما صحبت می کنند. این که داستان پیش‌زمینه درباره داستان پس‌زمینه نظر می‌دهد، داستان پس‌زمینه درباره داستان پیش‌زمینه نظر می‌دهد.» دومینیک از موسیقی برای ایجاد فاصله برای شخصیت‌ها و مخاطب استفاده کرد و همه اینها به نتیجه عالی رسید.

یک فیلم فوق‌العاده صیقلی در سطح خانه هنری، KILLING THEM SOFTLY به لطف یک فیلمنامه هوشمندانه نوشته شده، استعاره و تشبیه متقاعدکننده، دیالوگ سریع‌تر به‌ویژه بین شخصیت‌های پیت و جنکینز، بازی‌های بی‌عیب لیوتا، پیت و جنکینز، از ابتدا تا انتها جذاب است. بافت بصری که مظهر ماهیت آهنگین یک فیلم جنایی فیلم نوآر دهه 40 یا 50 است.

کشتن آنها به نرمی باعث مرگ می شود…..

نوشته و کارگردانی اندرو دومینیک بر اساس این رمان استتجارت کوگانتوسط چارلز وی هیگینز.

بازیگران: برد پیت، ریچارد جنکینز، ری لیوتا، جیمز گاندولفینی، مکس کازلا، سم شفرد، ریچارد جنکینز، اسکات مک‌نیری و بن مندلسون