نویسنده: دبی لین الیاس

هنوز اولین 'غذایی' را که برای کسی پختم به یاد دارم. در اولین آپارتمان من و برای تفنگداران دریایی سابق مورد علاقه من - هات داگ جوشانده شده در آب و لوبیا سبز با نقره بادام بود. (عجیب است، می دانم، اما با ذائقه یک تفنگدار دریایی بحث نمی شود.) بزرگ ترین استاد آشپزی نیستم، مگر زمانی که زیر نظر مادربزرگم در حال آشپزی یا پختن، هات داگ ها را سوزاندم – و منظورم سوختن است. رویدادی که بیش از 30 سال بعد مستلزم یادآوری است، می‌توانید وحشت من و او را در عدم مهارت آن زمان من در آشپزخانه تصور کنید. از بهشت ​​برای جولیا چایلد سپاسگزارم زیرا همان هفته به کتابفروشی محلی رفتم و برای خودم نسخه ای از تسلط بر هنر آشپزی فرانسوی خریدم. چیزی که بیش از همه مرا در مورد کتاب آشپزی تحت تاثیر قرار داد، استفاده کودک از کره بود. پس از گذراندن زندگی ام با خوردن کره مادربزرگم با آشپزی آلمانی پر از کره، چطور ممکن است هر سرآشپز یا کتاب آشپزی با حمایت از زیبایی کره خوب نباشد. طولی نکشید که به زودی توانستم ماهی را از استخوان جدا کنم، خامه فرم گرفته عالی درست کنم، مرغ بپزم و در دستور العمل های بی شماری از لذت های خوشمزه دیگر راهم را شخم بزنم. بنابراین زمانی که جولی پاول پروژه جولی و جولیا خود را آغاز کرد (پخت تمام 524 دستور غذا در تسلط بر هنر آشپزی فرانسوی در 365 روز)، نیازی به گفتن نیست، کنجکاوی من برانگیخته شد. جولیا چایلد به نوعی به نجات جان من کمک کرده بود - حداقل از شرمندگی کامل در آشپزخانه - و چایلد اکنون با کمک 524 دستور غذا، پاول را از وحشت 30 سالگی نجات می داد.

به سرعت به سال 2009 بروید. نورا افرون، نویسنده و کارگردان، را وارد کنید. افرون با فراخوانی از دو خاطرات پرفروش، یعنی زندگی من در فرانسه اثر چایلد و جولی و جولیا اثر پاول، یکی از خوشمزه‌ترین خوراکی‌ها را برای رفع گرسنگی هر بیننده‌ای با هم ترکیب می‌کند و زمان و مکان را با غذا، آشپزی، خلاقیت، غذا، ازدواج ترکیب می‌کند. ، زندگی و غذا (گفتم غذا؟) با جولی و جولیا جذاب. یک دستور العمل عالی برای لذت کمدی با سبکی و بافت شیرین ترین سوفله.

زمان 1948 است. جولیا چایلد، کارمند سابق دولت، اکنون فقط جولیا چایلد، خانه دار است. به همراه همسر محبوبش پل، که هنوز کارمند دولتی است، در پاریس، فرانسه، شهری که کودک با تمام وجود در آغوش می کشد، زندگی می کنند. حداقل بخشی که به پل تعلق ندارد. یک زن قدبلند، دمدمی مزاج، صریح و فعال اهل پاسادنا، کالیفرنیا، چایلد به خانه‌دار بودن عادت نداشت، مخصوصاً در پاریس. و متأسفانه جولیا و پل نمی توانند بچه دار شوند، واقعیتی که برای همیشه جولیا را آزار می دهد. اما، با عشق و تشویق بی پایان پل، جولیا وارد جهان می شود تا به دنبال اشتیاق باشد تا آن را خود صدا کند. به همان اندازه که او کلاه دوست دارد، میلینی فنجان چای او نیست. برای بریج هم همینطور اما غذا آهان غذا. چایلد از اولین نیش ماهی که با مه طلایی مایع کره خامه‌ای غنی می‌درخشد، می‌داند که عاشق غذاهای فرانسوی است. بنابراین چه کاری بهتر از این که وارد مدرسه آشپزی مردانه Cordon Bleu شوید. چایلد که با همان شور و شوقی که برای زندگی دارد به آشپزی حمله می کند، غیرقابل توقف است، به زودی با مهارت های خود از همه مردان پیشی می گیرد و خیلی سریع با دو سرآشپز زن پاریسی دیگر، سیمون بک و لوئیز برتول دوست می شود. بک و برتول با درک مهارت‌های آشپزی کودک و این واقعیت که او می‌تواند انگلیسی بخواند و بنویسد، کودک را ترغیب می‌کند تا در یک پروژه کتاب آشپزی به آنها بپیوندد - پروژه‌ای که در نهایت به ما تسلط بر هنر آشپزی فرانسوی را می‌دهد. پروژه ای که زندگی جولیا را تغییر می دهد.

زمان 2002 است. جولی پاول در دنیای پس از 911 در کوئینز، نیویورک 30 ساله می شود. او که در یک اطاقک کوچک از یک کار خسته کننده دور می شود، افسرده و سرکوب شده است. پس از ترک کار، او به خانه گربه و شوهر دوست داشتنی اش اریک و آپارتمان دو اتاقه 900 فوت مربعی آنها می آید، جایی که او به همان اندازه از زندگی ناامید و سردرگم است. اما، یک چیز وجود دارد که جولی عاشق آن است - غذا و آشپزی. بهترین خاطره او از غذا - شامی با بورگنیون که توسط مادرش برای تحت تاثیر قرار دادن مهمان درست شده بود. و البته، این دستور غذای جولیا چایلد بود. جولی با الهام از اریک، آنچه را که معتقد است رستگاری اوست آغاز می کند - پروژه جولی/جولیا - وبلاگی که تلاش های او را برای پختن تمام 524 دستور پخت غذا در جولیا چایلد در هنر آشپزی فرانسوی طی 365 روز شرح می دهد. پروژه ای که زندگی جولی را تغییر می دهد.

آیا شخصیتی وجود دارد که مریل استریپ نتواند آن را بازی کند؟ هر نقشی که نتواند به آن جان ببخشد - حتی وقتی شخصیتی بزرگتر از زندگی مانند جولیا چایلد را به تصویر می کشد؟ پاسخ «نه» است. استریپ که خود را در جولیا چایلد غوطه ور می کند، آفتاب پرست است و رفتار، گویش، حالت، موضع، لهجه، انحراف کلامی خود را نه به تقلید یا کاریکاتور جولیا چایلد، بلکه به تجسمی از او تبدیل می کند. او در اجرای خود آنقدر قدرتمند است که فراموش می کند که این جولیا چایلد واقعی روی صفحه نمایش نیست. استریپ متعالی است. اجرای او با پتینه طلایی کره ای اسکار غنی است. اما فراتر از قدرت شخصیتی که تجسم می کند، استریپ لایه های ظریفی از احساسات و اشتیاق را برای ما به ارمغان می آورد، به خصوص در رابطه چایلد با همسرش پل. کار او در اینجا بسیار زیباست که مانند قله های عالی روی مرنگی ظریف در برابر ما آشکار می شود.

امی آدامز ماده کاملی برای دستور پخت این فیلم است. ترکیبی دوست داشتنی از شیرینی و قاطعیت فقط با کمی ادویه. به عنوان جولی پاول، او دارای نشاط و ساده لوحی است که جذاب است. متأسفانه، آدامز در مورد برخی از «نابودی‌های» شخصیت نیز کمی فراتر می‌رود و در فیلمی مانند این بیش از حد ملودرام است. مثل هات داگ بدنام من کمی بیش از حد خوب کار شده است. با این وجود، ذوق و شوق او مانند یک کیک درخشان می درخشد.

با اضافه کردن به آن پسر طلایی برای استریپ، انتظار دارم که بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به جای استنلی توچی ببینم. به عنوان پل کودک، او ستون فقرات عملکرد قوی استریپ است. من توچی و استریپ را با هم در «شیطان پرادا می پوشد» دوست داشتم، اما اینجا….. باشکوه. قوی و با اعتماد به نفس، مانند پل، توچی دوره کامل است. ناتی لباس پوشیده اخلاق بی عیب و نقص تمیزی و تردی که امروزه در مردان یافت نمی شود. اما این عشقی است که او به کودک استریپ دارد که قلب را گرم می کند. به تعبیر خود پل به جولیا، توچی کره نان این فیلم است.

کریس مسینا در نقش اریک پاول بیشتر یک سوفله غذای جانبی است تا غذای اصلی. مسینا که به شدت به اجرای آدامز متکی است، گاهی گمشده و بی‌جا به نظر می‌رسد، مثل سوفله‌ای که صاف شده است. تعامل عاطفی او با آدامز اجباری و فاقد چاشنی به نظر می رسد.

چند اجرا که نباید از دست داد، آثار اشتها آور دو تن از محبوب‌های من است، مری لین راجسکوب در نقش سارا بهترین دوست جولی، و ونسا فرلیتو در نقش دوست مگا میلیونی جولی، کیسی. فرلیتو خوبی یخی است.

جولی و جولیا به نویسندگی و کارگردانی نورا افرون، تمام عناصر «بی خواب در سیاتل»، «وقتی هری با سالی ملاقات کرد»، «تو پست دریافت کردی» دارد. لذت بخش انتظار داشتم هر لحظه مگ رایان را ببینم که می آید. افرون یک کار دلهره آور، دو رمان چایلد و پاول را به صورت یکپارچه در یک فیلم کاملاً متعادل با هم ترکیب کرده است، با ظرافت عناصر هر دو دوره را اضافه کرده و زمینه مشترکی را که آنها را به هم پیوند می دهد، پیدا کرده است. نه اینکه بگوییم در این راه چند ریزش وجود ندارد. برخی از صحنه‌های بین آدامز و مسینا اجباری هستند، فاقد چاشنی یا توضیح هستند و کاملاً با خط داستانی مناسب نیستند. رابطه آنها چند سوال بی پاسخ دارد. واضح است که افرون در حال ترسیم شباهت هایی بین زندگی چایلدز و پاولز است، اما با شخصیت اریک کوتاهی می کند. نمی‌دانم این اجرای مسینا است یا نویسندگی، اما او با قدرت توچی یا شخصیت توچی، پل مقایسه نمی‌شود. در بین این دو زوج، چه در زندگی و چه در فیلم، فرزندان دوست‌داشتنی‌تر، تنومندتر و زنده‌تر هستند.

با این حال، چیزی که باعث می‌شود این دستور پخت کار کند، طراحی تولید مارک ریکر، لباس‌های آن راث و طراحی غذا توسط سرآشپز اجرایی کالین فلین و مشاور آشپزی سوزان اسپانگن است. با شروع با Ricker، طراحی های او بی عیب و نقص است و چیزی بیشتر از آپارتمان Childs’ Paris نیست. ریکر با استفاده از دو عکس از آپارتمان واقعی بچه ها (یکی از آنها عکس معروف جولیا است که از پنجره در کنار اتاق آفتاب گیر خم شده است)، توانست یک آپارتمان مجلل پاریسی دهه 40 بسازد، اما به آن گرما را بازتاب می دهد. زن و شوهر، ما را به خانه دعوت می کنند. آشپزخانه جولیا - خوب این داستان دیگری است، زیرا به لطف عکس‌های تبلیغاتی متعددی که سال‌ها پیش توسط پل چایلد گرفته شد، ریکر «منظره‌ای 360 درجه از آشپزخانه داشت. فقط فوق العاده بود تا جایی که می توانستیم آن را تکرار کردیم - کاشی ها، اجاق گاز، سینک. چون همه چیز عالی بود.» یک کار بزرگ ساخت یازده مجموعه آشپزخانه مختلف بود که همگی باید آشپزخانه های کاربردی برای «اجرای مواد غذایی» باشند. در مورد آپارتمان پاولز در نیویورک، ریکر زمانی که آنها زندگی می کردند از آپارتمان واقعی بازدید کرد و توانست عناصر طراحی اصلی را در مجموعه بگنجاند. نکته کلیدی آپارتمان پاول، ظاهر زندگی شده آن است، فضایی تنگ که در عین داشتن تمام صندلی ها، میزها، وسایل و غیره مورد نیاز، از هر فضای میز موجود برای چیدن کتاب، مجله، انداختن لباس و غیره بهره می برد.

ساختن ظاهر جولیا چایلد به عهده آن راث بود. در حالی که استریپ نزدیک به قد 6.2 اینچ چایلد نیست، راث باید او را به این شکل جلوه می داد. استریپ با ایجاد چندین جفت کفش با پلت فرم و ارتفاع بسیار زیاد، برای لباس‌هایی بر اساس طول ساق پا با کفش‌ها استفاده شد. همچنین خطوط کمر با کمربندها و تزیینات توهمی تنظیم شد تا فرم بلند کودک را بیشتر به نمایش بگذارد. بازسازی ظاهر واقعی تلویزیون کودک، نیاز به پیراهن های مخصوص ساخته شده با دارت و یقه دارد. به نظر می رسد کودک در واقع تا حدودی یک اسب لباس بود و کلاه و لباس های زنانه روز را به همان اندازه که به ظاهر دخترانه می پسندید دوست داشت، بنابراین نیاز به جوراب هایی با درز، مونوگرام، کت و شلوارهای دوخته شده و غیره داشت.

سرآشپزهای فلین و اسپانگن صنعتگران واقعی این فیلم هستند. با تهیه دستور العمل های مشهور از کتاب آشپزی Child’s، ما به غذاهایی که امروزه معمولاً در رستوران ها دیده نمی شوند، آشنا هستیم، لابستر ترمیدور، مرغ کاملا بریان، اردک شکم پر، بروشتا خانگی با نان تست، تخم مرغ های کاملا آب پز. آب دهان. (یک هشدار - گرسنه به این فیلم نروید! بعد از آن به خرید مواد غذایی نروید.) اما نه تنها آشپزی می کردند، بلکه باید با استریپ و آدامز کار می کردند و مهارت های آشپزخانه خود را تقویت می کردند. و مردم، استریپ ظاهراً یک خانم خوش دست در آشپزخانه است که یک واقعیت بسیار کلیدی را یاد می گیرد - 'یک چاقوی تیز همه چیز است.'

میخ روی کیک از استفان گلدبلات، مدیر فیلمبرداری و ریچارد مارکس، تدوینگر است. کار گلدبلات وقتی به نورپردازی و عدسی بین دو دوره و استفاده او از نور و رنگ برای انتقال حس عاطفی هر زن نگاه می‌کند، بسیار عالی است. متفاوت، در عین حال مشابه و سازگار، و کاملاً مکمل دیگری. به طور کلی چند سکانس فیلمبرداری آهسته وجود داشت، اما آنها به خوبی به پالت بصری اجازه می دهند از آنچه قبلاً آمده لذت ببرند و از انتظار آنچه هنوز در راه است لذت ببرند. . . یک غذای هفت سین از جادوی فیلم. در مورد مارکس، او بین این دو دوره با راحتی جولیا چایلد در حال چرخیدن املت است.

جولی و جولیا. این فوق العاده است!! نوش جون!

جولیا چایلد – مریل استریپ

پل چایلد – استنلی توچی

جولی پاول – امی آدامز

اریک پاول – کریس مسینا

نویسنده و کارگردان نورا افرون.