نویسنده: دبی لین الیاس

ممکن است بسیاری از شما پدیده هایی به نام JEWTOPIA را شنیده باشید و/یا تجربه کرده باشید. کاری که ده سال پیش به عنوان یک تولید صحنه کوچک در لس آنجلس آغاز شد، به یک موفقیت بزرگ در برادوی تبدیل شد و یک کتاب میز قهوه خنده دار را ایجاد کرد. اکنون، هشت سال پس از اولین اندیشیدن به یک نسخه سینمایی، برایان فوگل و سام ولفسون، خالقان JEWTOPIA، تولید صحنه را برای نمایش بزرگ با فوگل که اولین کارگردانی خود را انجام می‌دهد، به نتایجی فراتر از خنده‌دار تطبیق می‌دهند.

کریستین اوکانل یک زن می خواهد. زنی که تا آخر عمر برای او هر تصمیمی می گیرد. او که پس از 9 سال پیش از جدایی از دانشگاه ناامید شده است، هنوز نتوانسته است 'بر اسب سوار شود'. اما پس از آن سرنوشت، یا خدا، به او لبخند می زند و این پسر یهودی خوب را برای یک میکسر مجردی به کنیسه محلی هدایت می کند. بدتر از یک ماهی بیرون از آب، کریستین با آلیسون زیبا ملاقات می کند. کریستین که پوستر «عشق در نگاه اول» است در حالی که روی آلیسون حنایی می‌کند، با مشکل بزرگ‌تری روبرو می‌شود. او یهودی نیست و آلیسون دختر خاخام کنیسه و همسر برجسته او از نظر اجتماعی است. اوه! پسر چه کار باید بکند! برای شروع، دروغ بگویید و به دختر بگویید که نام او آوی روزنبرگ است و او یک پزشک است - ترکیب رویایی برای مادر کلیشه ای یهودی. و در مورد کریستین، از بهترین دوست دوران کودکی‌اش، آدام لیپشیتز، برای یک دوره آموزشی در مورد «چگونه یهودی عمل کنیم» تماس بگیرید. توجه داشته باشید، به لطف پدر نظامی کریستین و جابجایی های بی شماری از شهری به شهر دیگر در طول زندگی او، کریستین و آدام سال ها از ارتباط با یکدیگر دور بوده اند، اما با توجه به وفاداری که کریستین پس از یک حادثه خجالت آور در جوانی خود به آدام نشان داد، زمان آن فرا رسیده است. تا نشانگر دوستی خود را فراخواند.

آدام با خنده‌ای سریع، مسیحی را تحت دوره‌ای فشرده از «تولد یهودی» قرار می‌دهد و در حالی که دکتر روزنبرگ مسیحی می‌کوشد قلب و دست آلیسون را به دست آورد. در این بین، آدام برای عروسی خود با هانا دنیلز، زن زایشگاهی و زیرک محلی با نگرش خودپسندانه 'همه چیز در مورد من است' برای بزرگ کردن تایتانیک آماده می شود، مشکلاتی دارد. مشکلات آدام را تشدید می کند والدینش، پادشاه و ملکه تجارت خانوادگی، کاخ گلدوزی.

بازیگران JEWTOPIA مایه شرمساری ثروت کمدی هستند. در یک انتخاب غافلگیرکننده، ایوان سرگئی، که احتمالاً بیشتر به خاطر کارش در فیلم های Crossing Jordan و Charmed شناخته می شود، به راحتی به نقش کریستین (که در ابتدا توسط w/d Fogel در تولید صحنه ایفای شد) می رود. سرگئی با جذابیت پسرانه، ظاهر بسیار زیبا و ساده لوحی که طنز ذاتی را به همراه دارد، عالی است و ایده او را به عنوان یک مرد برجسته تقویت می کند. اما بازی دست در دست با این کمال جوئل دیوید مور است. به عنوان بهترین دوست آدام، مور مظهر ناامیدی بدبخت و در عین حال روشمند است و باید بگویم که یکی از خنده دارترین شکست های ذهنی که تا به حال روی صفحه دیده شده است.

اما جادوی واقعی با اعضای خانواده 'حمایت کننده' اتفاق می افتد، از ریتا ویلسون و جان لویتز به عنوان والدین آدام، دنیس و آرلین لیپسشیتز. ریتا ویلسون هرگز بهتر از این نبوده است! او هیستریک، بیش از حد، نقش را با هر چیزی که دارد می دوشید و به محض اینکه یک صحنه را تمام کرد، دوباره همه چیز را شروع می کند. ویلسون الهی است. به عنوان دنیس، لوویتز در واقع کمی آرام است، کلیشه‌های مورد انتظار یهودی را که اغلب روی صحنه نمایش می‌دهند کمرنگ می‌کند و به آرلین ویلسون اجازه می‌دهد تا شلوار خانواده را بپوشد. با این حال لوویتز چسب خانواده Lipschitz است و او فیلم را با مفهوم 'خانواده' آغشته می کند.

پیتر استورمار مانند باک اوکانل، سرباز شکارچی تفنگ، از هر حرکت، هر سخنی لذت می برد. یک لذت بیش از حد! و سپس تام آرنولد در نقش دکتر بروس دنیلز، پزشک متخصص زنان و زایمان، با سهولت و فرمان زنی که پاهایش را داخل رکاب مطب دکتر می‌برد، بازی می‌کند. نیکولت شریدان در نقش بتسی اوکانل، خانه‌دار وظیفه‌شناس، خوش‌آرام است، در حالی که کمرین مانهایم با آرنولد به عنوان همسر و همکار متخصص زنان، آیلین دنیلز، پا به پا می‌شود. وندی مالیک در نقش مادر آلیسون/همسر خاخام، مارسی مارکس، به دعوای والدین می‌پیوندد. همانطور که جای تعجب نیست، مالیک هر زمان که روی صفحه ظاهر می شود، صحنه را فرمان می دهد.

جنیفر لاو هویت با نگاهی که به آلیسون دارد مظهر زیبایی بی عیب و نقص است در حالی که جیمی لین سیگلر در نقش نامزد آدام، هانا، رعد و برق را می دزدد.

وقتی صحبت از توصیف کمدی به میان می‌آید، زیاده‌روی، دست کم گرفته می‌شود. فوگل و وولفسون همه چیز را به حد نهایی می‌رسانند و با بازی با کلیشه‌های فرهنگی، قومی و مذهبی، به افراط می‌روند، که همگی تأثیرات کمدی بی‌احترامی دارند. طنز جنسی، طنز آناتومیک، طنز قومی، پویایی خانواده - هیچ چیز خارج از محدودیت نیست. راستش آنقدر خندیدم که مجبور شدم برای بار دوم فیلم را ببینم فقط برای شنیدن تمام جوک هایی که در حین خندیدن از دست دادم! با این حال، هشدار داده می شود که طنز برای همه نیست و، اگرچه من شخصا آن را چنین نمی دانم، برخی ممکن است آن را 'بی احساس' یا 'بی احترامی' بدانند.

جالب اینجاست که در حالی که فیلم JEWTOPIA اقتباسی از نمایشنامه است، تنها چیزی که اساساً از نمایشنامه باقی می‌ماند ایده اصلی و شخصیت‌ها است، با موقعیت‌هایی که بر اساس وسعتی که فیلم در یک مرحله ارائه می‌کند گسترش و ابداع می‌شوند. فوگل با بزرگداشت آزادی فیلم، در مکان‌های مختلف لنز زد تا جلوه‌های بصری فوق‌العاده‌ای داشته باشد. ترجمه به صفحه نمایش بزرگ بدون درز است و به همان اندازه خنده دار است، اگر نه بیشتر از تولید صحنه.

به عنوان یک کارگردان، فوگل چشم خوبی دارد و حتی بهتر از سرعت حرکت می کند. او داستان و اکشن را به صورت بصری یا با دیالوگ در حرکت ثابت نگه می‌دارد و هرگز اجازه نمی‌دهد تماشاگر یا فیلم شتاب کمدی یا قلب خود را از دست بدهد. این دو به همراه فیلمبردارش، ساندرا والده هانسن، فیلم را روشن و روشن می بینند، گویی زندگی و خنده را جشن می گیرند. با آگاهی از کادربندی و گرفتن فول فریم و صحنه و در عین حال استفاده هوشمندانه از زوم ها و کلوزآپ ها، گنجاندن بصری بسیاری از عناصر طراحی تولید که بافت و زمینه مذهبی را به داستان و طنز ذاتی می بخشد، مهم است.

قابل پیش بینی؟ آره. سرگرم کننده؟ آره. خنده دار؟ خدای من، بله! یکی از خنده دارترین فیلم های سال!

به کارگردانی برایان فوگل

نویسنده: برایان فوگل و سام ولفسون

بازیگران: ایوان سرگی، جوئل دیوید مور، جنیفر لاو هویت، جان لویتز، ریتا ویلسون، پیتر استورمار، نیکولت شریدان، جیمی لین سیگلر، وندی مالیک، تام آرنولد، کمرین مانهایم