با توجه به اینکه ماه آوریل به عنوان ماه ملی آگاهی از اوتیسم نامگذاری شده است، دیدن فیلم دیگری که مثبت و آگاهانه به اوتیسم نزدیک می شود، فوق العاده است. آن فیلم جین دوست پسر می خواهد. به نویسندگی جارت کر و کارگردانی ویل سالیوان، جین دوست پسر می خواهد نگاهی به اوتیسم از نگاه جین 20 ساله دارد، دختری با عملکرد بالا با آسپرگر، که نقطه نظر خواهر جین، بیانکا، بازیگر را تغییر می دهد. متصدی باری که بیش از حد از جین محافظت می کند، و شاید گاهی اوقات حتی کمی خشمگین باشد. جایی که اخیراً شاهد تأثیرات اوتیسم بر یک خانواده و مراقب یک دختر جوان مبتلا به اوتیسم در «جک قلب‌های قرمز» جانت گریلو بودیم، در اینجا، سالیوان به لطف فیلمنامه کر با تمرکز بر ظهور یک دیدگاه درون‌گرایانه‌تر از نظر عاطفی ارائه می‌کند. سن برای استقلال و عشق جین. نتیجه یک ویترین شیرین برای لوئیزا کراوز در نقش جین است.

جین که مشتری یک شرکت تئاتر محلی است که در آن بیانکا آرزوی ستاره شدن یک محصول جدید شکسپیر را دارد، جین نسبتاً خودکفا است، با نخ و سوزن با استعداد است و هوس می کند دقیقاً مانند خواهرش بیانکا باشد، از جمله پیدا کردن عشق. و این فقط در مورد دوست پسر برای جین نیست. این در مورد عاشقانه است؛ عاشقانه هایی مانند آنچه در تمام فیلم های دهه 30 و 40 می بیند و با وسواس آن را تماشا می کند تا جایی که دیالوگ های یک فیلم را حفظ می کند. زندگی با پدر و مادرش در یک خانه در تمام طول عمرش و همیشه داشتن خواهر بیش از حد محافظش بیانکا که هر حرکت او را تماشا می کند، زندگی برای جین و بیانکا تغییر می کند وقتی والدین آنها اعلام می کنند که خانه خانوادگی را در نیوجرسی می فروشند و به آنجا می روند. شهر.

بیانکا و والدینش که همیشه به گونه‌ای با جین رفتار می‌کنند که گویی او قادر به تنهایی و مراقبت از خود نیست، بیانکا و والدینش معتقدند که اکنون بر عهده بیانکا است که جین با بیانکا و دوست پسرش نقل مکان کند. در حالی که بیانکا از یک سو حکمت را در این امر می بیند، از سوی دیگر، این ایده که جین دائماً در رابطه زنده جدید خود با دوست پسرش زیر پا باشد، تأثیر خود را بر بیانکا می گذارد. ناگفته نماند زمانی که او به عنوان نقش اصلی در نمایش جدید انتخاب شد، تمرکز او را از بازیگری خود خارج کرد. باعث حواس پرتی بیشتر بیانکا می شود، دوستش جک که جین را برای اولین بار در باری که در آن کار می کرد تا این وقفه بزرگ بازیگری ملاقات می کند. جک توسط جین مسحور شده و به شدت می خواهد با او بیرون برود. به طور مشابه، جین مجذوب جک می شود و در مورد جذابیت او برای جنس مخالف کنجکاو می شود. بیانکا اما می خواهد این دو را از هم جدا نگه دارد.

با هل دادن و هل دادن خواهرانه زیاد، ما شاهد تغییر پویای خواهر و برادر هستیم و در حالی که هر خواهر برای چیزی که فکر می کند درست است می جنگد. برای بیانکا، این به معنای محافظت از جین است. و برای جین این به معنای گشودن بال هایش و یافتن سعادت خود است.

ستاره درخشان در جین دوست پسر می خواهد لوئیزا کراوز است. به عنوان جین، او با چشمانی درشت می درخشد. شما می خواهید موفقیت جین و رسیدن به تمام رویاهایش را ببینید. یکی از مؤلفه‌های کلیدی این شخصیت، عشق او به فیلم‌های کلاسیک دهه‌های 30 و 40 است، چیزی که به میل و تصویر جین از عشق و مرد کامل دامن می‌زند. کراوز از فیلم ها استقبال می کند و دیالوگ های زندگی روزمره جین را با جذابیتی دوست داشتنی تقلید می کند. و فقط منتظر بمانید تا کراوس را با گابریل ایبرت در نقش جک ببینید، مرد 'عادی' که واقعا جین را دوست دارد. ایبرت یک سگ خجالتی، احمق و سگ توله سگ دارد، جوهر جیمی استوارت به محض ملاقات جک با جین که به طرز شیرینی جذاب است. این همان پسری است که خیلی دختر آرزوی دیدارش را دارد.

به‌طور شگفت‌انگیزی، الیزا دوشکو در نقش بیانکا، به‌ویژه هنگام اجرای شکسپیر درون شخصیتی، دچار افت می‌شود. (می‌توان توضیح داد که چرا او بخشی از «هیاهوی زیاد درباره هیچ چیز» از فارغ‌التحصیلان جاس ویدون نبود. در حالی که دوشکو با پولی دریپر و گری هیلبورن و همچنین با امیر آریسون به عنوان دوست پسر راب، پیوند خواهرانه، شیمی والدین و دختر را به هم می‌چسباند. و محافظت بیش از حد بین دوشکو و کراوز هرگز صادق نیست.

ویل سالیوان کارگردان و براندون روتس، فیلمبردارش، هنگام روایت داستان از منظر جین، در بهترین حالت خود هستند، و از علاقه جین به فیلم‌های قدیمی و شغلش با شرکت تئاتر بهره می‌برند، و نمایی تقریباً جادویی به رنگ رز از جهان را از نگاه جین خلق می‌کنند. رنگ اشباع شده است که نه تنها ظاهری زیبا و صیقلی دارد، بلکه یک استعاره از حواس و واقعیت دنیای جین است. زیبایی اثیری در تئاتر و طراحی صحنه نمایش شکسپیر به لطف طراح تولید Emmeline Wilks-Dupoise فراوان است، چیزی که سالیوان دوباره به صورت استعاری با نماهایی از روی صحنه نمایش می دهد و حس جین از حضور در بیرون را به ما می دهد. به زندگی و عشق نگاه می کند، همانطور که با فیلم هایش می کند. داستان سرایی تصویری زیبا. به طور مشابه، دوربین از کشمکش‌هایی که جین با افراد و موقعیت‌های «عادی» اطرافش دارد، دوری نمی‌کند، و از تکنیک‌های لنز و لنزهای مختلف و همچنین طراحی صدا استفاده می‌کند تا ما را به لحظاتی از آسیب سوق دهد که کراوز کاملاً به آن جان بخشیده است. .

اگرچه ما در فیلمنامه بسیار کم یاد می‌گیریم تا به ما یک خط مقدم برای مراحل یا انواع مختلف اوتیسم ارائه دهیم تا به درستی میزان وضعیت جین را بسنجیم، اما از زیبایی احساسی و شعری که توسط لوئیزا جان بخشیده است کم نمی‌کند. کراوز و سفر جین برای یافتن دوست پسر و خودش.

و برای اعتبارات بمان. با ادای احترامی مسحورکننده به فیلم‌های مورد علاقه جین که از طریق رابطه جوانه‌انگیز بین جک و جین، با لنز سیاه و سفید با لنزهای 16 میلی‌متری قدیمی به تصویر کشیده شده است، لذتی واقعی خواهید داشت.

به کارگردانی ویل سالیوان
نوشته جارت کر
بازیگران: لوئیزا کراوز، الیزا دوشکو، گابریل ایبرت، امیر آریسون