در دسامبر 2012، با شروع اعتراضات گسترده در هند به دنبال تجاوز گروهی به دانشجوی 23 ساله دانشکده پزشکی جیوتی سینگ در اتوبوسی در دهلی، جهان را تکان داد. او نه تنها توسط شش مرد (از جمله یک خردسال) مورد تجاوز گروهی قرار گرفت، بلکه از بدنش خارج شد، و او و آویندرا پراتاپ پاندی، مرد جوانی که آن شب با او به سینما رفته بود. همچنین به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و برهنه از یک اتوبوس به کنار یک اتوبان پرتاب شدند. یک راننده کامیون آنها را دید و برای کمک ایستاد. در عرض 24 ساعت، این داستان در فضای مجازی پخش شد و تظاهرات سراسر کشور هند را به لرزه درآورد و مادران، دختران، کودکان همه در خیابان ها خواستار عدالت برای جیوتی، که اکنون به عنوان 'دختر هند' شناخته می شود، بودند. اعتراضات روزها ادامه یافت و زمانی که دولت تحرکات خود را برای توقف اعتراضات تشدید کرد و از گاز اشک آور و ماشین های آب پاش استفاده کرد، به خشونت تبدیل شد. جیوتی سینگ در نهایت دو هفته بعد درگذشت. در عرض 17 روز، فشار دولت بر مجریان قانون محلی، تجاوز و قتل سینگ را در دستان دادستان قرار داد.

برخلاف ایالات متحده، هند اصلاحیه حقوق برابر را به عنوان بخشی از قانون اساسی خود دارد. با وجود این، ذهنیت فرهنگی کشور هنوز زنان را برابر مردان نمی بیند و بنابراین، بسیاری بر این باورند که جیوتی سینگ 'آنچه را که لیاقتش را داشت به دست آورد'. اما همانطور که لسلی اودوین، مستندساز در «دختر هند» به ما نشان می‌دهد، مانند ققنوس که از خاکستر برمی‌خیزد، در پاسخ به این تراژدی، جهان را به‌عنوان گالوانیزه کردن به ما نشان می‌دهد.

اودوین یک مستند بسیار خوب و متعادل ساخته است. ما وارد دنیای جیوتی سینگ نه تنها از طریق پدر و مادرش (که مصاحبه های پراکنده قلب شما را می شکند)، بلکه از طریق معلم سابق و دوست صمیمی او که پایه ای روشن، بی عاطفه اما واقعی را ایجاد می کند، که پس از آن مانند یک دادگاه دادگاه ساخته می شود، وارد دنیای جیوتی می شویم. رفت و برگشت بین تعقیب و دفاع، با شواهد غیرقابل انکار غیرحزبی (پزشکان معالج، پرامود کوشوا معاون کمیسر پلیس دهلی، نوارهای نظارتی) با قاطعیت ارائه شده است. سیاستمدارانی مانند لیلا ست، عضو قاضی سابق کمیته بررسی تجاوز جنسی، و نظرات دکتر ماریا میسرا، مورخ دانشگاه آکسفورد، دیدگاه‌های فرهنگی و سیاسی را ارائه می‌دهند.

در کمال تعجب، موکش سینگ (بدون رابطه با جیوتی)، راننده اتوبوس که هنوز معتقد است در تجاوز جنسی شرکت نکرده است، اما بر اساس شواهد در دادگاه محکوم شده است، موافقت کرد با اودوین صحبت کند. در 16 ساعت مصاحبه زندانی که برای این مستند از بین رفت، سینگ رک و سرد است، وقایع آن شب را تکرار می کند، از هر اتفاقی که افتاده پشیمان نمی شود و در واقع تا آنجا پیش می رود که می گوید چه تجاوز جنسی توسط جیوتی سینگ باشد یا چه تجاوز به هر زن دیگری تقصیر زن است. ذهنیتی که علیرغم قوانینش در کشور رسوخ کرده است، افکار مشابهی را از زبان دو تن از وکلای مدافع می شنویم، یکی که تا آنجا پیش می رود که می گوید اگر همسر، مادر یا خواهرش بعد از تاریک شدن هوا با همسفر مرد غیر خویشاوند بیرون می رفتند، شخصاً این کار را انجام می داد. یک قوطی بنزین بردارید، آنها را با آن آب کنید، آنها را آتش بزنید و بگذارید بسوزند. آنقدر وحشتناک و هولناک، که آدم می‌خواهد از پرده فیلم خود را بگذراند و نفس‌هایشان را خفه کند.

مصاحبه با والدین متجاوزین و بیوه فردی که گفته می شود در زندان خودکشی کرده است، سرد و حساب شده است. نسبت به مرگ کسی به دست پسرانشان بی احساس هستند. با این حال، این مصاحبه ها هستند که چیزهای زیادی را در مورد خود فرهنگ و شکاف فرهنگی با پیشرفت و قرن بیست و یکم آشکار می کنند. آنها همچنین زمینه ای را برای تغییرات جهانی که در حال رخ دادن است و موضوع برابری جنسیتی به عنوان یک حقوق بشر فراهم می کنند.

اودوین همچنین با فیلم‌های نظارتی واقعی از اتوبوس، صورت موکش سینگ و «پراکنده شدن بدن»، موضوع را تقویت می‌کند. وقتی فیلم پخش می‌شود، قلب شما در گلویتان است و اتوبوس را بارها و بارها می‌بینید که همان مسیر را طی می‌کند، و می‌دانید چه اتفاقی برای جیوتی سینگ در داخل می‌افتد و با توجه به اینکه ما نمی‌دانیم دوربین‌ها دقیقاً چه چیزی را در آن شب سرنوشت‌ساز ثبت کردند و چه چیزهایی را ثبت کردند. خواهیم دید. به من اعتماد کن وقتی می گویم در این لحظه ها دستت را سفید می کنی.

«دختر هند» فقط داستان جیوتی سینگ نیست، بلکه داستان یک ملت، از جهان است، به طوری که مستندساز لزلی اودوین در پشت و فراتر از رویدادهای ویرانگر جهان در سال 2012، نور روشنی را بر موضوع برابری جنسیتی و نیاز می تابد. برای تغییر طرز فکر دنیا مستندی که هر زن و مردی باید ببیند. مستندی برای جهان

به کارگردانی و تهیه کنندگی Leslee Udwin