نویسنده: دبی لین الیاس

یکی از فیلم های مورد علاقه من در 15^هفتمجشنواره سالانه فیلم Dance With Films در چین 6 در هالیوود این هفته در دسته مستند قرار دارد.

IN HEAVEN THERE IS NO BEER جنبش موسیقی منحصر به فرد این نسل را که به پدیده «بوس یا بکش» معروف است جشن می گیرد. بزرگداشت جنبش موسیقی مستقل واقعی در لس آنجلس در اوایل 21^خیابانCentury، اگرچه در اوج خود بیش از 60 گروه موسیقی بخشی از این جنبش بودند، اما IN HEAVEN THERE IS NO BEER گروه هایی مانند Bang Sugar Bang، Silver Needle، The Randies، The Letter Openers، The Dollyrots، King Cheetah و The OAOTs را به نمایش می گذارد. از نظر فرمت و محتوا شبیه به مستندهای اخیری است که دهه 70 در CBGB نیویورک و تولد گروه هایی مانند بلوندی، پتی اسمیت و رامونز را به نمایش می گذارد، IN HEAVEN THERE IS NO BEER یکی از اولین اسنادی است که جوهر راک اند رول را به تصویر می کشد. خلقت و آزادی برای قرن بیست و یکم 20-somethings.

به نویسندگی و کارگردانی دیو پالامارو، کلید این سند تدوین عالی و فیلمبرداری التقاطی آن است. با ترکیبی خیره‌کننده از فیلم‌های دانه‌دار، بی‌کیفیت، احساس مستقل، فیلم‌های خرابکارانه که با براقیت بالای تنظیمات دیجیتالی و مصاحبه‌های رسمی و غیررسمی ترکیب شده‌اند، فرد به‌طور هیپنوتیزمی وارد دوران و موسیقی می‌شود. اطلاعات تاریخی مربوط به دوران 'بوس یا بکش' از 2002 تا 2007 به خوبی مستند و ارائه شده است.

سنگ محک قطعی برای تماشاگران فیلم مستقل هیپستر، پالامارو این فیلم گذشته‌نگر را تبدیل به یک فیلم «رقص با فیلم‌هایی که باید ببینید» در جشنواره قرار می‌دهد.