نویسنده: دبی لین الیاس

شما را نمی‌دانم، اما وقتی به دوران دبیرستانم فکر می‌کنم، به یاد نمی‌آورم که آنها چیزی شبیه به مدرسه دبیرستان جان استالبرگ بوده باشند، و این احتمالاً چیز خوبی است، زیرا من هیچ چیز دیگری به دست نمی‌آورم. برای خندیدن من در سال آخر. استالبرگ در حالی که سرگرمی‌ها و مشکلات دوران جوانی‌مان را به همه ما یادآوری می‌کند (و آن را به حد افراط می‌رساند)، با دبیرستان، از شوخ طبعی و نادرستی اجتماعی استفاده می‌کند تا بهترین را برای ما به ارمغان بیاورد.ذهن Numbingly خنده دار،خنده دار مسخرهاز سال.

لزلی گوردون مدیر مدرسه اش را با یک مشت آهنین اداره می کند - و یک چوب به لبه خود می زند. او که مملو از غرور پر زرق و برق است، مزخرفات یا شیطنت‌های درون مدرسه‌اش را تحمل نمی‌کند، که وقتی یک قهرمان زنبور املایی که از عنوان خود دفاع می‌کند برای مسابقه به‌عنوان یک بادبادک ظاهر می‌شود و از کدو به بیرون سنگ می‌زند، وضعیت کمی برای او ایجاد می‌کند. وحشت! به نظر می رسد که مواد مخدر به دامنه گوردون نفوذ کرده است و باید جلوی آنها گرفته شود.

هنری برک مرد ساعت است. او که در آستانه دانش‌آموزی کلاس و گرفتن بورسیه تحصیلی کامل در MIT است، پسر خوبی است. او نه مشروب می خورد و نه مواد مخدر مصرف می کند. او معاشرت و مهمانی نمی کند. او معدل بالای 4.0 دارد و صادقانه بگویم، یک بچه گیکی خوب است. در طرف مقابل بهترین دوست دوران کودکی او، تراویس است. زمانی که دوستان جدایی ناپذیری بودند، همانطور که در سیستم آموزشی پیشرفت می کردند، راه خود را با تراویس به سمت «سمت تاریک» رفتند. اکنون، با پایان یافتن دبیرستان، این دو دوباره به هم متصل می شوند و سرگرمی هایی را که در دوران کودکی داشتند را به یاد می آورند و با سفر به خانه درختی قدیمی خود که در آن تراویس یک مفصل ذخیره کرده است، شروع می شود. هنری که می خواهد یک لحظه 'خنکی' داشته باشد، حشیش را می خورد و برای اولین بار در زندگی اش اوج می گیرد. مشکل این است که در حالی که هنری و تراویس در حال افزایش هستند، مدیر گوردون به لطف املای سنگسار خود قانون وضع می کند - آزمایش مواد مخدر اجباری برای هر دانش آموز در مدرسه... فردا. و بدتر می شود. هر کسی که دارو در سیستم خود داشته باشد بلافاصله اخراج می شود.

هنری وحشت زده و در ابهام ذهنی بالا بودن، نمی داند چه باید بکند. مواد مخدر در سیستم او نه تنها برای او بهای دانش آموزی کلاسی، بلکه بورس تحصیلی او را نیز تمام می کند، چیزی که دشمن سرسخت خود، سباستین سالم، از آن لذت می برد. تراویس با توجه به درگیری خود در مخمصه هنری، راه حل را دارد - کل مدرسه را بالا ببرد - زیرا اگر همه بالا باشند، گوردون نمی تواند یک دانش آموز را از دیگری تشخیص دهد.

هنری و تراویس با شنیدن در مورد سایکو اد، بهترین و بدترین فروشنده مواد مخدر در شهر، ماموریتی غیرممکن را آغاز می‌کنند - به اد روانی برسند، کالای قاچاق درجه یک او را بدزدند و هر کاری که دبیرستان خوب انجام می‌دهد، بپزند. آن را به شکل قهوه ای برای جمع آوری کمک های مالی مدرسه در صبح قبل از آزمایش مواد مخدر فروخته می شود.

نتیجه؟ ضرب وشتم دیوانه و هیجین های خنده دار که باعث می شود در راهروها بخندید.

با فراموش کردن پیوند فوری من با چری هیل، مت بوش، بومی نیوجرسی، در حالی که در تعطیلات تابستانی در ساحل جرسی صحبت می کردیم، او برای نقش هنری برک ایده آل است. دوست داشتنی فراتر از دوست داشتنی، بوش تجسم هنری است که ساده لوحی قابل اعتمادی را برای هنری به ارمغان می آورد که فقط می فروشد. این بچه رو میشناسی شاید تو این بچه بودی بوش کمال است. «در دبیرستان، من مطمئناً مداح نبودم. من سخت کار کردم اما آنقدر باهوش نبودم.» اگرچه در سن 21 سالگی که بوش فیلم را فیلمبرداری کرد، در دبیرستان، بازگشت به یک هنری 17 یا 18 ساله چندان دشوار نبود. من جوان تر می شوم. من جوان تر به نظر می رسم. لزوماً من مجبور نبودم دنده های زیادی را عوض کنم تا خودم را در آن طرز فکر قرار دهم.»

در سمت دیگر تراویس بروکس شان مارکیت قرار دارد. مارکت که یادآور شخصیت مایک سیور کرک کامرون در فیلم «دردهای رشد» است، یک تعریف عالی برای بوش است. تراویس مارکیت نیز دوست‌داشتنی است، سعی می‌کند پسر بدی بدی باشد، اما مارکت به شخصیتی که می‌خواهد حس وفاداری و خوبی را ایجاد کند، حسی اساسی می‌دهد. قشنگ بازی کرد

مایکل چیکلیس فراتر از آن است که با هیاهوی پرنسیپال گوردون مقابله می کند. چیکلیس کهنه‌کار با پذیرش و استقبال از فیلم‌نامه با گوردون که در حالی که دنیا در اطرافش می‌گذرد و او آن‌قدر پر از خودش است که نمی‌بیند چه اتفاقی می‌افتد، موضوع شوخی‌ها است، خلق گوردون را تجربه جدیدی برای او دانست. . «اغلب روی شخصیتی از درون کار می‌کنید، اینکه آن شخص چیست، چه چیزی او را هدایت می‌کند. اما این یکی از موارد نادری بود که من از بیرون به داخل کار کردم و پوشش بیرونی این شخصیت را خلق کردم. برای من خیلی سرگرم کننده بود. وقتی کلاه گیس را گذاشتم؛ و عینک بزرگ بود. و وضعیت ... این شخص را ایجاد کرد. به نظر می رسد که گوردون چیکلیس با اجازه دادن به جسمانی بودن شخصیت با شخصیت او صحبت کند، ترکیبی از رونی رئیس جفری جونز از «فریس بولر» و پروفسور مک دوگل پل گلیسون از «ون وایلدر» است. با این اوصاف، به همان اندازه که شخصیت و خط داستانی گوردون خوب است، مواردی وجود دارد که بیش از حد به یک کاریکاتور توهین آمیز تبدیل می شود.

از طرفی کالین هنکس و یردلی اسمیت لذت های کمیک ناب هستند! به ترتیب، به عنوان دستیار دین الیس و خانم آنگر، هر کدام از اقتضای دگمه‌بندی شده به یک بزرگسال «بالا بادبادک» تبدیل می‌شوند که «خاطرات» جوانی یا خاطرات نامطلوب خود را از سال‌های نوجوانی خود زنده می‌کنند، و جالب‌ترین آن هنکس در نقش آقای است. الیس. به سادگی بی قیمت. سنگ محک های مهم برای مخاطبان، همه، در همه جا، معلمان و ادمین هایی مانند آقای الیس و خانم آنگر داشته اند، که آنها را بسیار قابل ارتباط و در آغوش گرفتن کرده است. و مواظب چند فیلم غیرمنتظره از کرتیس آرمسترانگ (بوگر، بزرگترین سنگ‌باز جهان در «انتقام نردها»)، مایکل وارتان و میکلتی ویلیامسون باشید.

گوهر واقعی آدرین برودی است. من هیچ کلمه ای برای او به عنوان اد روانی ندارم جز اینها: Mindblowingly Awesome!! بوش در توصیف برودی به عنوان 'ترسناک' توضیح می دهد. 'او ترسناک است. حضور او در نقش آدرین برودی، برنده اسکار، ترسناک است. حضور شگفت انگیز اما به عنوان اد روانی، اکنون با یک موجودیت کاملاً دیگر سر و کار داریم. این ترسناک است.» شخصیت و اجرایی که ما هرگز از برودی انتظار نداریم، به گفته استالبرگ، پس از فرستادن برودی فیلمنامه برای خواندن، «روز بعد از مدیرش تماس گرفتیم که [برودی] از خواندن فیلمنامه از خنده گردنش را آزار داد و او می‌خواست بعد از یک جلسه کایروپراکتیک با من تماس تلفنی بگیرد، جایی که گردنش را به عقب می‌بردند.» برودی و استالبرگ در ظاهر و توسعه اد روانی با همه چیز، از مدل مو گرفته تا خالکوبی تمام بدن گرفته تا قورباغه خانگی که اد معتقد است پدربزرگ مرده اوست، یکپارچه است، برودی و استالبرگ حتی جوک هایی را در هر خالکوبی روی بدن برودی گنجانده اند.

با دبیرستان، جان استالبرگ، که اولین کارگردانی بلند سینمایی خود را انجام می دهد، عناصر فیلم خوش پوش و دوست داشتنی «محیرت زده و سردرگم» را به سطحی جدید و در مقیاسی بزرگتر می برد. به قلم سالبرگ و اریک لینتورست (در حالی که دومی اولین پیش نویس را روی یک پارچ مارگاریتا می ریزد)، اولین کلمه ای که نه تنها با دیدن فیلم، بلکه برای بازیگرانی که فیلمنامه را می خوانند به ذهن می رسد «خنده دار» است. شخصیت ها خنده دار هستند. این یک فرض خنده دار است. و فیلمنامه دارای چرخش های غیرمنتظره و غافلگیرکننده ای است که فیلم و تماشاگر را سرپا نگه می دارد. این فیلم که مستقیماً نوشته شده و پخش شده است، اما با برخی عناصر اکشن و حتی لحظات پر تعلیق وارد بازی شده است، فیلم از نظر سینمایی رنگارنگ و لایه لایه است. استالبرگ با حفظ سرعت و شتاب تا حد زیادی به لطف ویرایش پر جنب و جوش گابریل رای، استعداد بصری دارد که در هر شخصیت و خط داستانی گنجانده شده است. کالین هنکس که با فیلمسازی غریبه نبود، متوجه شد که استالبرگ می‌داند چه می‌خواهد. مهمتر از آن این است که هر چیزی این دانش را از دوربین و فیلم داشته باشد... کار با DP... دانستن اینکه چگونه فیلم ها درست ساخته می شوند. شگفت‌انگیزترین چیز برای هنکس این است که نه تنها استالبرگ این فیلم را ارائه کرد، بلکه بودجه‌اش هم کم بود.

داستان این فیلم در هفته های آخر مدرسه در ماه ژوئن می گذرد، با توجه به اینکه فیلم در پاییز در میشیگان فیلمبرداری شده است، دستیابی به ظاهری چالش برانگیز برای استالبرگ بود. «اگر نقشه آنامورفیک فیلم را بردارید، یخ‌ها و توده‌های عظیم برف وجود دارد. ما بچه‌هایی با شعله‌اندازهای جنگ جهانی دوم داشتیم که برف را آب می‌کردند و بیل می‌زدند. ما آتش نشانی را با شلنگ هایی داشتیم که برف را از پشت بام ها منفجر می کردند. من مجبور شدم از جلوه های بصری استفاده کنم و بدن شخصیت ها را به صورت سه بعدی بسازم تا مقداری از بخار [هوای سرد] که آنها بازدم می کنند، خلاص شوم.' 'من واقعا سریع کار می کنم. من از یک پس زمینه بصری آمده ام. همه چیزهایم را برنامه ریزی کرده بودم. وقتی به آنجا می‌رسیم، سعی می‌کنیم فقط سرگرم باشیم و خیلی سریع کار کنیم و همه را سرپا نگه داریم.»

به گفته مت بوش، استالبرگ مصمم بود که «[من] می‌خواهم فیلمی عالی بسازم اما می‌خواهم فیلمی خارق‌العاده بسازم. من می خواهم این فیلم سینمایی باشد.» استالبرگ از سناریوهای آشنای قهرمان-آنتاگونیست استفاده می‌کند که بارها و بارها دیده‌ایم - (1) دوستان دوران کودکی، یکی بهترین و باهوش‌ترین است، در حالی که دیگری بدرفتار است و باهوش‌ترین نیست. یکدیگر را دوباره کشف کنند، و (2) پویایی دانش آموز و معلم. و البته، بخش اعظم شادی فیلم از بالا رفتن دانش آموزان ناشی نمی شود، بلکه از معلمان است.

کلید موفقیت این شخصیت‌های خوش‌نویس این است که «ما لذت بردیم». همانطور که بوش معتقد است، 'من فکر می کنم این مهم است زیرا ترجمه می شود. [استالبرگ] باز بود و به ما اجازه داد بازی کنیم، اما در عین حال، چون او دیدگاه منحصربه‌فردی داشت، می‌دانست که چه زمانی باید ما را جذب کند و یادداشت‌هایی به ما بدهد که سازنده است. از نظر سازنده، این بهترین چیزی است که می توانید بخواهید.»

فیلمبرداری در دبیرستانی که به قیمت 77 میلیون دلار ساخته شد، یک سال استفاده شد و به دلیل اقتصادی تعطیل شد، برای بوش، «به نظر جالب می رسید که بتوانی یک فیلم دبیرستانی بگیری و در واقع در یک دبیرستان واقعی باشم. ما سالن یک معلم را گرفتیم، تلویزیون، یک کاناپه، میزهای پینگ پنگ را در آنجا گذاشتیم. برای اینکه بتوانید در سالن معلم بنشینید - اکنون این یک فانتزی دبیرستانی است.

'زمان عالی' برای دبیرستان است! آخر هفته فارغ التحصیل نشوید بدون اینکه خنده دارترین هیجینک های دبیرستانی را ببینید!

هنری برک – مت بوش

تراویس برو - شان مارکیت

اد روانی – آدریان برودی

مدیر لزلی گوردون – مایکل چیکلیس

دستیار دین براندون الیس – کالین هنکس

کارگردانی جان استالبرگ جونیور نوشته استالبرگ و اریک لینتورست.