نویسنده: دبی لین الیاس

Heleno de Freitas نامی مترادف با تاریخ فوتبال است. یکی از بزرگترین بازیکنان جهان در دهه 1940، او در کشور خود برزیل افسانه ای است. هلنو که به‌عنوان یک رهبر در این ورزش به خط مقدم می‌رفت، نه تنها به دلیل مهارت‌هایش در زمین، بلکه به دلیل سبک زندگی‌اش به شهرتی تقریباً افسانه‌ای دست یافت. زندگی پر زرق و برق با یک همسر در خانه، یک معشوقه، هر شب یک زن روی هر بازو، در حالی که راه خود را از طریق زرق و برق و زرق و برق باشگاه های ریو طی می کرد و با افراد ثروتمند و مشهور به دنیایی که هلنو به نظر می رسید علاقه داشت. آن همه. اما یک جنبه تاریک برای او وجود داشت، جنبه ای که در نهایت به قیمت زندگی و حرفه اش تمام شد. پشت تشویق و تشویق هواداران ستایشگر، مردی پر از خشم، خشم و منیت وجود داشت، که یک معتاد به اتر و سیگار کشیدن زنجیروار مبتلا به سیفلیس پیشرفته بود، بیماری نسبتاً غیرقابل درمان در آن زمان که او را به جنون و جنون می برد. آسایشگاه تا روز مرگش

کارگردان خوزه هنریکه فونسکا و رودریگو سانتورو بازیگر. سانتورو که مجذوب افسانه HELENO شده است، ابتدا وارد پروژه می شود و نه تنها خود را در شخصیت غوطه ور می کند، بلکه به عنوان یک تهیه کننده عملی نیز وارد پروژه می شود. سانتورو که در هر جنبه ای از تولید نقش داشته است، همراه با فونسکا پرتره ای زیبا و جذاب از مردی خلق می کنند که به همان اندازه با جادوی خودش و جنون آزار می دهد.

نه یک بیوگرافی مستقیم، HELENO، بیشتر تفسیری شاعرانه از مرد است. با این حال، همین شاعرانگی است که به رودریگو سانتورو اجازه می‌دهد تا با اجرای هلنو شکنجه‌شده اوج بگیرد و علی‌رغم شیاطین شخصی هلنو، پرتره دلسوزانه‌ای می‌سازد که تماشاگر را وادار به تلاش برای درک مرد می‌کند. در دنیای امروز، هلنو می‌توانست علوفه‌های باشکوهی را تولید کند. آیا امروز بازیگر دیگری وجود دارد که بتواند ورزش، شعر، اشتیاق، ترحم و غرور را به HELENO که سانتورو آورده است، بیاورد؟ شدیدا شک دارم این یکی از بهترین آثار اوست، به خصوص با فرود هلنو به جنون، زیرا سانتورو بر سکون ضمنی لاغر تکیه می کند تا آدم را عمیق تر به تاریکی هلنو بکشاند.

Alinne Moraes و Angie Cepeda به ترتیب به عنوان همسر هلنو، سیلویا و معشوقه دیامانتینا، به ترکیب ابریشمی جذاب و فریبنده می‌افزایند. از طریق چشمان آن‌ها و همبستگی مربوطه با هلنوی سانتورو است که ما متوجه منیت و جنون هستیم که حتی قبل از سیفلیس به هلنو دامن می‌زد، در حالی که هر زنی سطح بی‌حرمتی و ناامیدی خود را دارد.

نوشته شده توسط فونسکا همراه با فرناندو کاستتس، فیلیپه براگانکا و پاس گل توسط L.G. بایاو و روبرتو سئونینک، داستان همه چیز را فراگرفته است. بر اساس تحقیقات و مصاحبه‌های گسترده با کسانی که هنوز زندگی می‌کنند و واقعاً هلنو را می‌شناختند یا با او روابط جنسی و معاشرت داشتند، شخصیت‌ها کاملاً شکل می‌گیرند در حالی که هنوز هاله‌ای از رمز و راز ایجاد می‌کنند. اما آیا خود هلنو ثروتمندترین و عمیق ترین است، نه تنها به لطف تحقیقات بی عیب و نقص، بلکه به لطف عملکرد نافذ سانتورو.

فیلمبرداری سیاه و سفید، والتر کاروالیو، فیلمبردار، پالت خیره‌کننده‌ای خلق می‌کند، و ما را به دنیای براق و سنگ‌آلود ریو دهه 1940 منتقل می‌کند، در حالی که فونسکا ما را با سبک موش و گربه، عقب و جلو، به سفری به خط حافظه می‌برد. داستان سرایی در حالی که HELENO در هاله ای از جنون ناشی از سیفلیس به مرگ نزدیک تر می شود. به لطف لنز سیاه و سفید، نه تنها شادابی براق روز را داریم، بلکه یک حس «فیلم خبری» را داریم که به طرز شگفت‌آوری برای این داستان خاص خوب عمل می‌کند، زیرا فرد را در جادوی نوستالژی روز نیز قرار می‌دهد.

HELENO - پرتره ای بسیار صمیمی از مرد، اسطوره و جنون هر دو.

به کارگردانی خوزه هنریکه فونسکا

نوشته شده توسط Fonseca، Fernando Castets، Felipe Braganca و نویسندگان همکار L.G. بایاو و

روبرتو سیونینک

بازیگران: رودریگو سانتورو در نقش هلنو