نویسنده: دبی لین الیاس

ویلیام شکسپیر. همه ما آثار او را در طول سال‌های تحصیلی خود تحمل کرده‌ایم یا پذیرفته‌ایم. و در حالی که بیشتر اوقات، بیشترین چیزی که بسیاری از ما می‌توانیم به خاطر بیاوریم، عناوین معروف‌ترین آثار یا یک یا دو خط امضا است، اما برای یک شخصیت که همه می‌توانیم با هم ارتباط برقرار کنیم - هملت. به‌شدت تاریک، به نظر می‌رسد همه ما می‌توانیم با مضامین عدم درک والدین، بخشش، خواستن، نیاز، تنهایی و این واقعیت که تقریباً همه به هر طریقی به سطل لگد می‌زنند، ارتباط برقرار کنیم. با این حال، شکسپیر برای بازیگران مظهر اجرا و مهارت است که بیش از دیگران قابل احترام است. برای دانا مارش، شکسپیر و «صنعت» بسیار بیشتر است.

سال‌ها، دانا مارشز (هر طور که می‌خواهید بگویید، به معنای واقعی کلمه تلفظ نمی‌شود) برای موفقیت به عنوان یک بازیگر تلاش کرده است. چرا، ممکن است همه شما دیده باشید – یا نه – اجراهای تکرار نشدنی او که در تبلیغات داروهای تبخال، آبمیوه گیری جک لا لن و سایر اقلام مختلف و متنوع محصول می باشد. مارشز که از عدم موفقیت خود ناامید شده است، در نهایت به استعداد واقعی خود، استعداد واقعی خود، دعوت واقعی خود - معلم نمایش در West Mesa High در توسان - پی می برد. هر مدرسه ای به یک بخش درام خوب نیاز دارد و آنچه با تولیدات صحنه ای درخشان او از اقتباس های فیلم های موزیکال از فیلم های دراماتیک مانند 'ارین بروکوویچ'، قطعاً استعداد و فداکاری او مورد توجه قرار می گیرد. یا نه. در این صورت به آنها توجه می شود; مورد توجه منتقد تئاتر کلاس نهم نوآ ساپرشتاین قرار گرفت که آثار آقای ام را خالی، مضحک، کسل کننده و در کل مزخرف می داند. و به دلیل این بررسی دقیق است که West Mesa High بخش نمایش خود را در پایان ترم لغو می کند. اما، Sapperstein یک پیشنهاد درخشان برای Marschz دارد - چرا یک اثر اصلی، کار خود را بنویسید و اجرا نکنید و ارزش خود را ثابت کنید. مارشز با الهام گرفتن می‌داند که چه کاری انجام دهد.

به خصوص تحت تأثیر شخصیت هملت در پرتو روابط طوفانی و ناتمام خود مارش با پدرش، مارش تصمیم می گیرد دنباله ای برای هملت بنویسد. اگر هملت زندگی می کرد چه؟ چه می شد اگر او همه چیز را با دنیا درست می کرد؟ اگر پدرش را ببخشد چه؟ چه می شود اگر او. . . .خوبه، تو ایده ای داری. البته باید پرسید وقتی شخصیت اصلی مرده است چگونه می توان دنباله ای نوشت؟ اما آقای M پاسخی برای آن دارد - - یک ماشین زمان بیاورید، یک گروه بازیگری متشکل از باندهای لاتین تبار (این دوره را می گذرانید زیرا همه چیز موجود است زیرا برخی از کلاس ها به دلیل آزبست تعطیل شده بودند)، برخی از شخصیت های تاریخی نسبتاً مشهور، از جمله یک عیسی مسیح بسیار سکسی که روی آب راه می‌رود و یک گروه کر مردان همجنس‌گرا، همه در یک موسیقی عجیب و غریب ارزشمند در برادوی تکان می‌خورند و فقط سرپوش توک پسر را با تولید به پایان می‌رسانند تا تمام تولیدات پایان یابد.

محاکمه‌ها و مصیبت‌های تقلید شده مارش گیج‌شده و دستپاچه که زندگی‌اش هر لحظه در حال از هم پاشیدن است، سوختی به آتش کمدی می‌افزاید. بگذریم از این که یک بازیگر کاملاً بازنده است (اگرچه اشتیاق و تعهد او به هنر قابل تحسین نیست)، ازدواج او به هم ریخته است، او هیچ احترامی از جانب شاگردانش قائل نیست مگر برای این دو ستاره رند (بسته و با داغ برای آقای M) و Epiphany (که معنای جدیدی به اصطلاح 'غلتک مقدس' می دهد) و اساساً از دنیای اطراف خود غافل است زیرا او هر روز با اسکیت روی صورتش می زند، هرچند که یکی از آنهاست. نقطه درخشان بزرگ ملاقات با بت او الیزابت شو است که بازیگری را به خاطر پرستاری کنار گذاشته تا بتواند به مردم کمک کند.

دانا مارشز با کمک وکیل غیور ACLU به نام کریکت فلدشتاین، با راکر اصلی و اکثریت جامعه توسان مبارزه می‌کند و مصمم است که اجازه ندهد پرده بر روی این ماجراجویی چند رسانه‌ای فرود آید.

استیو کوگان در نقش دانا مارشز در بهترین حالت خود قرار دارد. او «جدید» مارتین شورت و جری لوئیس است که همگی در قرن بیست و یکم به یک شکل درآمدند. او چنان حس و توانایی زیادی در کمدی فیزیکی دارد که اگر این یک فیلم صامت بود، بازی او به تنهایی - بدون صدا و بدون کلام - همچنان خنده های رعدآلود را به همراه داشت. هارولد لوید قطعاً از آن کابین کمدی آسمان به کوگان=2 لبخند می زند! و صبر کنید تا او را در حال راه رفتن بر روی آب ببینید! چیزی که بیشتر از همه در مورد کوگان برایم جذاب است، روزی بود که با او مصاحبه کردم. روی پرده او یک نابغه کمدی است، در حالی که شخصاً مردی ساکت، اصیل، انگلیسی، خوش بیان، فوق‌العاده متفکر و جالب است که با شور و اشتیاق در مورد فیلم‌های زیادی که تولید کرده است، از جمله «کیک برفی» و «شیشه ایمنی» در آینده صحبت می‌کند. ” او هم به اجرای خوب و هم به کارهای با کیفیت، چه جلوی دوربین چه پشت دوربین، افتخار می کند. با این حال، او از دانشی که در «اتاق جان ادواردز» در بورلی هیلتون مصاحبه می‌کردیم، نهایت استفاده را برد. بله، آن اتاق، آن جان ادواردز، آن فیلمساز کمپین. و نه، ما برای E-Bay سوغاتی اتاق نگرفتیم، اگرچه کوگان برای برخی بالا و پایین به نظر می رسید.

کاترین کینر در نقش بری همسر مارشز وارد صحنه می‌شود، در حالی که دیوید آرکت با گری هم اتاقی مزاحم تلویحی مارشز مقابله می‌کند. باید بگویم که من زیاد تحت تأثیر Keener یا Arquette قرار نگرفتم، اگرچه آنها نکات اصلی اصلی داستان بودند. در حالی که من معتقدم فقط کوگان می‌تواند نقش آقای M را جلب کند، بازیگران دیگری هستند که می‌توانستند به همان اندازه، اگر نگوییم بیشتر، از کینر و آرکت در نقش‌هایشان مؤثر باشند. هرچند می‌گویم که کنر با دو صحنه به‌ویژه شخصیت برجسته‌ای است، با این حال، ستایش واقعی برای کسانی که معتقدم به فیلمنامه‌نویس Pam Brady تعلق دارد.

امی پولر یک جیغ است! متحد طعنه آمیز، در حالی که همه در مورد شادی او به عنوان کریکت فلدشتاین، وکیل ACLU غر می زنند و غر می زنند، مردم کمی متوجه می شوند که برخی از وکلای ACLU در واقع همان 'نازی' در پیگیری عدالت و قانون اساسی هستند. با توجه به این که دانش شخصی فقط عملکرد پولر را برای من خنده دارتر کرد.

دانش‌آموزان تئاتر واقعاً می‌درخشند - ملونی دیاز، که من برای اولین بار در 'معمولی زیبا' متوجه شدم جذاب است. او لبه سختی دارد اما احساسات فوق العاده ای را منتقل می کند و چرخش 180 درجه ای را به نرمی قوی منتقل می کند. اجرای زیبا. اسکایلار آستین، تازه وارد به پرده بزرگ، به عنوان رند بداخلاق و بدجنس تحسین برانگیز است. لعنتی میخواستی یه سیلی احمقانه بهش بزنی! یکی دیگر که در نقش های مختلف گرفتار شده ام جوزف سوریا است. او واقعاً کارهای دراماتیک خوبی را در نقش اکتاویو انجام می دهد و درخشش غیرمنتظره ای از حساسیت را به نمایش می گذارد. در مورد Phoebe Strole – PERFECT Casting!!!!! ستاره برادوی 'بیداری بهار' به همراه آستین، پرشور برادویی و شخصیت 'بزرگتر از زندگی' او با این فیلم روی کیک نقش بسته است. او فوق العاده است. و البته الیزابت شو در نقش الیزابت شو. من هرگز اجرای باشکوه‌تر از خود را ندیده‌ام. او نورانی و به طرز درخشانی خنده دار است.

هملت 2 که توسط پم بردی و اندی فلمینگ کهنه‌کار «ساوث پارک» نوشته شده، از ابتدا تا انتها خنده‌های بی‌وقفه است. شوخ طبعی ها، ابتذال، تقلید، کمدی، لپ استیک و درام، به طور لفظی به حواس با شور و هیجان وحشیانه حمله می کنند که همگی با دستورالعمل الهام گرفته از کارگردان اندی فلمینگ نقطه گذاری شده اند. او که به‌خاطر کار برترش در سال 1999 روی «دیک» که یک جعلی واترگیت به یک سه راهی میخ شده است، به عنوان کارگردان شناخته می‌شود، او یک نابغه کمدی است. اما، به همان اندازه که کارش روی «دیک» بود، با HAMLET 2، او واقعاً به دنبال شکست است و به معنای واقعی کلمه با خنده بانک را می شکند. با این حال، اگر بتوانید به اندازه کافی از خندیدن دست بردارید تا واقعاً به «نمایشنامه» و دیالوگ آن گوش دهید، فلمینگ و بردی احساساتی از صمیم قلب و تئاترهای شکسپیر اصیل با پیامی بسیار کوبنده در اجرا دارند. و دیالوگ بد، مخاطره آمیز و مضحک در واقع کاملا شکسپیر و کاملا خنده دار است.

طراحی تولید تونی فانینگ فوق العاده است. تمام آن سال‌ها به‌عنوان یک کارگردان هنری واقعاً برای او در اینجا سودمند است، زیرا او تصاویر زنده، طراحی صحنه، رنگ‌ها، فناوری پیشرفته را در خود جای داده است – ممکن است بسیاری متوجه جزئیات تولید و دکور نشوند، اما استعدادهای فانینگ قطعاً در من از بین نمی‌رود. بدون چشم انداز او، عملکرد اوج هرگز به این اندازه موثر یا درخشان نبود. باید بگویم که جدا از فیلمنامه و دیالوگ فلمینگ و بردی، طراحی تولید فانینگ برای من برجسته است. و موسیقی متن و اجرای موسیقی را نباید از دست داد. نه تنها مناسب، بلکه قدرتمند، توجه ویژه ای به کوگان داشته باشید و به اجرای «Rock Me Sexy Jesus» و همچنین اجرای ناب و تکان دهنده کرال کلاسیک التون جان «Someone Saved My Life Tonight» توسط بازیگران توجه کنید.

خندیدن یا نخندیدن - مسئله این است. و با HAMLET 2، قطعا تنها یک پاسخ وجود دارد - خنده خنده! HAMLET 2 بسیار مبتکر، بی‌احترام و فراتر از سرگرمی، فیلمی است که باید در تابستان ببینید.

دانا مارش: استیو کوگان

بری مارش: کاترین کینر

Epiphany: فیبی استرول

رند: اسکایلار آستین

کریکت فلدشتاین: امی پولر

به کارگردانی اندرو فلمینگ. نوشته فلمینگ و پم بردی. دارای رتبه R. (92 دقیقه)