نویسنده: دبی لین الیاس

FULL GROWN MEN به کارگردانی دیوید مونرو و نویسندگی مونرو و زاندرا کاستلتون، داستان آلبی، مردی 38 ساله است که به نظر می رسد به این بیماری مبتلا شده است که در بین 30 تا 40 مرد امروز آمریکا شایع است - فراتر از نوستالژی. و حتی فراتر از پدیده‌های پیتر پن، این یک موقعیت هرگز بزرگ نمی‌شود که مستلزم بزرگ شدن جسمی، ازدواج، یافتن شغل (برای برخی)، بچه‌دار شدن، خانه، دو ماشین است، اما انجام این کار صرفاً به‌عنوان گذراندن دوره حرکات بدون مفهوم سازی عاطفی از آنچه بزرگ شدن یا خود زندگی مستلزم آن است. و اغلب با عواقب فاجعه بار. برای ما خوش شانس است، مونرو همه چیز را به تصویر می کشد اما با یک چشم انداز سرگرم کننده دیوانه کننده.

لذت‌بخش، خنده‌دار، باورپذیر، و گرچه دارای زیر و بم‌های جدی (و بسیار واقعی) است، امیدوارکننده، شاداب و «قابل اتصال» به همه است. آلبی با بردن مجموعه اکشن فیگورهای بکر خود، از خانه فرار می کند و نزد مادرش که از آلزایمر رنج می برد، باز می گردد. او که مصمم است برای همیشه کودک بماند، همسر و پسر خردسالش (معروف به همبازی) را ترک می کند تا در خانه دوران کودکی خود پناهگاهی پیدا کند.

آلبی که کاملاً به خود کودکی خود تبدیل می شود، به دنبال آرامش در 'بهترین دوست در کل جهان' خود - الیاس است. یک چیز کوچک - الیاس اکنون یک معلم است، بزرگ شده است، مسئولیت را می پذیرد، مسئولیت را می پذیرد. زندگی و الیاس پیش رفته اند. اما، آلبی چیزی را در الیاس جرقه می‌زند که او را وادار می‌کند تا کمی از پسری که قبلا بوده است، مشتاق شود و دیری نمی‌گذرد که آن دو در جاده دیجی‌تی لند هستند - الیاس برای دریافت جایزه معلم سال و آلبی، خوب، فقط مسخره کردن و پنهان شدن ناگفته نماند که ماجراجویی‌های آنها در طول مسیر برای هر دوی آنها درس‌های دروغ ارزشمندی است.

مونرو که در فلوریدا جنوبی، مکانی ایده آل تر است، نمی توانست انتخاب کند. با داشتن تصویری به عنوان یک زمین بازی برای بازنشستگان و شکنان فنر به طور یکسان، این زمین بازی عالی برای آلبی است. از نظر بصری، فیلم بیش از حد مؤثر است. با توجه به اینکه بازنشستگان به آلبی توصیه‌های حکیمانه‌ای می‌دهند که به شیوه‌ای موعظه‌آمیز انجام نمی‌شود، بلوغ سر زشت خود را با مهربانی شیرین بالا می‌برد. شما نمی توانید از خندیدن به این پیرمردها که با شورت و جوراب با صندل، کلاه مسخره روی سرشان و غیره سوار دوچرخه می شوند، بخندید، که فقط باعث تداوم بیشتر مضمون فیلم و اگر آلبی (و مخاطب) می شود. ) به اندازه کافی سخت به نظر می رسد، کمی بینش به این می دهد که اگر برنامه را نپذیرد و به جای 8 بازی 38 را انجام ندهد. این یکی از معدود فیلم هایی است که در یک ماه گذشته دیده ام (و بر اساس آن). چه چیزی در 60 روز آینده منتشر می شود) که در واقع شما را افسرده یا از کسادی رنج نمی برد پس از اتمام تیتراژ.

مت مک گرات در نقش آلبی بازی می کند. من برای اولین بار در 'The Notorious Bettie Page' متوجه او شدم، اما باید بگویم که در اینجا تحت تاثیر او به عنوان آلبی هستم. جودا فریدلندر که از جوانی مک گراث تمجید می کند، مانند الیاس خوشحال است. تفسیر او از این شخصیت واقعاً به بیان کنار هم قرار گرفتن و دوگانگی زندگی و ذهنیت بین این دو کمک می کند. و به دو کودتای بازیگری توجه ویژه ای داشته باشید - آلن کامینگ و دبورا هری درخشش مطلق برای بازیگران هستند .... آلن کامینگ با معادل سازی شخصیت های اکشن اسباب بازی کوچک و دبورا هری در نقش پری دریایی کوچولو یا باربی به عنوان یک زن نقش زن بازی می کنند. با عروسک ها و ارزش نوستالژیک دبورا هری - عالی!

میخ روی کیک یک انیمیشن کمیک در پایان است که کاملاً شایان ستایش است و بسیار مناسب فیلم است. لمس زیبای مونرو.

من از دیدن این فیلم می ترسم و خیلی خوشحالم که دیدم. ثابت شد که حتی بیشتر از آن چیزی است که من امیدوار بودم. شوخ، عاقل و حواس پرت!!

آلبی کوتررا: مت مک گراث
الیاس گوبر: جودا فریدلندر
هیچیکر: آلن کامینگ
زیبایی: دبورا هری

به کارگردانی دیوید مونرو. نوشته دیوید مونرو و زاندرا کسلتون.