نویسنده: دبی لین الیاس

در این آخر هفته پایانی 'فصل جوایز' به نظر می رسد که من توجه خود و شما را به کسی معطوف کنم که قبلاً برنده جایزه است و برای بسیاری از افراد نام آشنا - جی مک کارول - برنده فصل اول سریال تلویزیونی برنده جایزه ' باند پروژه.” برای کسانی از شما که با «ران‌وی» آشنا نیستید، این نمایش واقعیت، طراحان و طراحان جدید و تازه‌کار را به نمایش می‌گذارد که نه تنها برای فرصتی برای نشان دادن مجموعه‌ای از طرح‌های لباس خود در طول هفته مد در پارک معروف برایانت نیویورک رقابت می‌کنند، بلکه با هم کنار می‌روند. 100,000 دلار پول نقد برای راه اندازی خط خود پس از باند بدون مزایا، سرپرستی یا نقد تیم گان، طراح مایکل کورس و نینا گارسیا، سردبیر مد مجله 'Elle'.

در پایان «ران‌وی»، بسیاری، از جمله من، بر این باور بودند که طولی نمی‌کشد که طرح‌های جی را در میسی و نوردسترومز و امثال آن روی قفسه‌ها آویزان می‌کردیم. اما چنین نبود. به دلایلی که جی نمی تواند فاش کند یا درباره آن صحبت کند (اما اگر در اینترنت جست و جو کنید می توانید در مورد آن اطلاعات کسب کنید)، او مجبور شد 100000 دلار و هر گونه امید فوری برای بازگشت به پارک برایانت با مجموعه خود را رد کند. جی بی دلهره و به لطف تحسین طرفداران، در یک پروژه کوچک به نام «پروژه جی» که توسط تهیه کنندگان/کارگردانان مایکل سلدیچ و راب تیت هدایت می شد، دوباره روی صفحه نمایش کوچک ظاهر شد. این نمایش که هنوز هم یک سرمایه‌گذاری پرمدعا و مبتنی بر رتبه‌بندی است، چند چیز را تقویت کرد - دوربین عاشق جی است و جی عاشق دوربین است. اما مهم‌تر از همه، کاری که «پروژه جی» انجام داد الهام بخشیدن به جی برای ساخت مجموعه‌ای و رفتن به پارک برایانت بود و جی، سلدیچ و تیت را وادار به همکاری دیگری کرد - ELEVEN MINUTES - درونی، «باز کردن زیپ»، به پشت صحنه نگاه کنند. سختی های طراحی در دنیای واقعی و آنچه برای رفتن به پارک برایانت برای نمایش 'یازده دقیقه ای' شما لازم است.

سلدیچ و تیت با دوربین‌هایی که هر حرکت جی را در 18 ماه بیشتر دنبال می‌کنند و بیش از 300 ساعت فیلمبرداری می‌کنند، پرتره‌ای صمیمی از جی مک‌کارول را به هم چسبانده‌اند که در بیشتر موارد، همانطور که او آماده است، شما را بخیه می‌زند. اولین مجموعه 'بدون نظارت' او برای باند فرودگاه. این یک پرتره آشکار و زیبا از یک خرس عروسکی بسیار شیرین و زیبا از یک پسر است که آسیب پذیری و دوست داشتنی بالایی دارد. مردی که در کودکی قطعا مورد تمسخر، انتخاب و تمسخر قرار گرفته و اکنون فقط می‌خواهد او را دوست داشته باشند و از طریق شخصیت مرموز و برون‌گرای خود، با سیالیت ابریشمی به مرکز توجه فرمان می‌دهد. اما این شیرینی جی است که شما را به سمت خود می کشاند و باعث می شود که بخواهید او موفق شود - علیرغم اینکه او گاهی اوقات بدترین دشمن خودش است. ELEVEN MINUTES که می‌خواهد به طرز وحشیانه‌ای صادق باشد، جنبه بسیار وسواسی جبری جی را نشان می‌دهد و نیاز او به مدیریت خرد همه چیز را نشان می‌دهد، اما سرنخی از هیچ چیز - به جز نحوه طراحی ندارد. او یک طراح واقعاً با استعداد است و مهمتر از همه، ELEVEN MINUTES آن را در کل به نمایش می گذارد.

موضوع اصلی فیلم کمبود بودجه جی است. اما به نوعی، این یک عامل بازدارنده نیست زیرا طراحان جواهرات، خیاطان، کفاشان، دستیاران داخلی، کلاه گیس‌سازان و کارگران، به شدت به استعداد جی اعتقاد دارند و به صورت رایگان کار می‌کنند. متأسفانه، و جای تعجب نیست، زمانی که جی یک تزریق نقدی کوچک از انجمن انسانی برای حمایت از برنامه خود دریافت می کند، او با شرکت روابط عمومی خود که رنگ واقعی آن به سطح می آید، صحبت می کند. با این حال، ما می‌بینیم که یک جی غیرقابل تلاقی ظاهراً مهم نیست که به سمت او پرتاب شود.

مایکل سلدیچ و راب تیت برخی از خلاقانه‌ترین و تازه‌ترین دوربین‌هایی را که در مدت‌زمان دیده‌ام را برای ما به ارمغان می‌آورند. سلدیچ، که در اصل یک معمار بود، معتقد است این پیشینه او به عنوان یک طراح معماری است که او را به طور طبیعی به سینما و تلویزیون کشانده است و به او «چشم» می دهد. گواه این موضوع، سبک تیراندازی دستی چریکی است که به دیوانگی نه تنها جی، بلکه کل وضعیت موجود می افزاید و هرگز بیشتر از ساعت ها به پارک برایانت نمی رسد. تفسیرهای جذاب بین کسانی که در دنیای جی و دوربین هستند فوق العاده است و عمق زیادی به تجربه کلی و تجربه ایجاد یک خط مد و نمایش در پارک برایانت می دهد. دوربین نیز بسیار شیک است - خلاقیت را در مطابقت با کل مفهوم طراحی مد ایجاد می کند. من به‌ویژه تحت تأثیر مونتاژ افتتاحیه‌ای قرار گرفتم که با لنز بسیار دقیقی طراحی شده است که می‌توان تک تک نخ‌های بافته شده را در یک نمونه پارچه مشاهده کرد، همانطور که یک سوزن به زیبایی از روی بافت می‌لغزد. ویرایش تیت همچنین کلیدی برای افزایش سرعت و سطح علاقه است که با نزدیک‌تر شدن به هفته مد، شدت بیشتری پیدا می‌کند. اما، هشدار داده شود، در هر مرحله خنده‌داری وجود دارد. همچنین امتیازی قابل توجه است که به اندازه شکوه گسترده کوپلند یا جان ویلیامز تأثیرگذار است.

بعد از این تجربه، آیا جی می خواهد مجموعه و نمایش دیگری را انجام دهد؟ نه. «نمایش خیلی استرس زا است. فکر نمی‌کنم واقعاً بخواهم دوباره این کار را انجام دهم.» از قضا، جی بیشتر از خود هفته مد در مورد طرح‌هایش و «خط اول» خود از این فیلم دریافت کرده است. 'من برچسب شخصی خود را در وب سایت خودم دارم، www.jaymccarroll.com من اکنون یک خط پارچه از طریق الیاف وست مینستر دارم.'

و در حالی که جی می خواهد خود را از Project Runway جدا کند، فیلم در واقع او را بیشتر به عنوان یک 'مالکیت' Project Runway نشان می دهد زیرا همانطور که می بینیم، بدون اینکه تیم گان به او جهت دهد، جی تا حدودی در تمام نقشه پیش می رود. به بی تجربگی و عدم دانش او در زمینه بازاریابی، تجارت، و غیره. مواقعی وجود دارد که او مرا به یاد کودکی می اندازد که به این فکر می کند که 'وقتی بزرگ شدم می خواهم چه باشم.' اما خوشبختانه، خیلی خوب است که می‌بینیم جی به تیم گان و نینا گارسیا در Runway توجه کرده است و می‌داند که چگونه یک خط منسجم ایجاد کند. جالب اینجاست که اگرچه از «پروژه ران وی» به خاطر «شروعش» سپاسگزاریم، اما جی از نظر هنر در مقابل تجارت، خصومتی وجود دارد. «همه این افراد با تمام پولی که به دست می آورند تا به بازیگران دستمزد ندهند، خانه های بزرگ و زیبا می خرند. آنها این موضوع را از افراد واقعی، از جمله من، حذف می کنند. ۷۸ طراح [از Runway] هنوز در تلاش برای طراح شدن هستند، در حالی که افراد دیگری هستند که تنها با نشستن روی پول نقد کوهی در خانه‌ای بزرگ‌تر، بی‌نام خواهند ماند.

از جی پرسیدم چه چیزی از فیلم برداشته است. من یک بار آن را زندگی کردم، بنابراین فکر کردم که این فقط یک فیلم بسته بندی شده خوب است و چیزهای زیادی در مورد هنر در مقابل تجارت نشان می دهد. این روند خلاقیت را نشان می دهد. این یک هنرمند مبارز را نشان می دهد که در حال شکستن تصورات نادرست تلویزیون واقعیت است که نقش بزرگی در فرهنگ پاپ ما در حال حاضر ایفا می کند. '

در یادداشت شخصی، همانطور که به جی گفتم، یکی از طرح‌های او، یک لباس ابریشمی خاکستری با 144 پانل مجزا از دست ابریشم دوخته شده در طرح بارژلو زیگزاگ برای من ضروری است. او موافقت کرد. 'میدانم. این بسیار جالب است اما ساخت آن [در تولید انبوه] بسیار گران است.' با این حال، وقتی به او پیشنهاد دادم تا زانو با آن برود، «این پیشنهاد واقعاً خوبی است. من باید آن را درست کنم.» جی، منتظرم!

به کارگردانی مایکل سلدیچ و راب تیت.