نویسنده: دبی لین الیاس

کپی رایت عکس ها 2003 پارامونت پیکچرز

سام وایسمن با آخرین تلاش کارگردانی خود، «دیکی رابرتز: ستاره کودک سابق» به سؤالی که آخرین فیلمش مطرح شده بود، پاسخ می دهد: «بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست؟» متاسفم که می گویم، اما تصور این که خیلی بدتر از نشستن در این نسخه ناهموار و ساخته شده روی صفحه نمایش بزرگ مجله People 'Where Are They Now?' ستون

دیکی رابرتز 35 ساله زمانی داغ ترین ستاره کودک روی آنتن بود. دیکی با بازی در یک فیلم محبوب به نام «باند گلیمر»، عبارت «Nucking Futs» را ابداع کرد و از آن استفاده کرد. متأسفانه، همانطور که همه می دانیم، بسیار نادر است که یک ستاره کودک به یک ستاره بزرگسال تبدیل شود و دیکی نیز از این قاعده مستثنی نیست. دیکی که اکنون به عنوان پیشخدمت پارکینگ در Morton’s کار می کند، ناامید است که به بازیگری بازگردد. دیکی برای بازی در نقش یک عمر، قبل از تهیه کننده راب راینر (که خودش را بازی می کند) آزمایش می کند. فقط یک مشکل وجود دارد - رینر به یک مرد 'عادی' نیاز دارد و دیکی هر چیزی جز 'عادی' است. دیکی در حال 'فوت های ناک' است.

اما 'فوت های نوک تیز' بودن مزایای خود را دارد. این به شما امکان می‌دهد تا برنامه‌هایی خارج از حد معمول داشته باشید - مانند استخدام یک خانواده برای شروع زندگی خود از ابتدا و از کودکی تا بزرگسالی تا بتوانید 'عادی' بودن را یاد بگیرید. (بدیهی است که دیکی به خانواده من نرفته است.) وارد خانواده فینی و پدرسالار لجن‌کش جورج شوید که با قبول کردن دیکی و «بالا بردن» او، از فرصتی برای کسب درآمد آسان 20000 دلاری استفاده می‌کنند. (معامله ای به نصف قیمت. برادرم اد احتمالاً 50000 دلار می خواهد.) حیف که او به خانم فینی نگفت که او به تازگی فرزند سومی به دنیا آورده است. حیف که جورج تقریباً بریده و می دود و مامان را نگه می دارد.

تهیه‌کنندگی آدام سندلر و نویسندگی فرد ولف کهنه‌کار «شنبه‌شب» به همراه ستاره فیلم، دیوید اسپید، می‌توان انتظار خنده‌داری را داشت. متأسفانه چنین نیست. فیلم که به‌عنوان یک کمدی سیاه با پتانسیل عالی شروع می‌شود، سیر نزولی را طی می‌کند (مثل دوران حرفه‌ای دیکی) زیرا به‌طور نامنظم چرخ‌دنده‌ها را به سمت شیرینی‌های تلخ تغییر می‌دهد، از طرح‌های غیرقابل قبول به لحظات گرم و مبهم از پیوند خانوادگی که به‌طور آزاردهنده‌ای با فیلم‌ها هماهنگ نیست. پتانسیل برای چیدمان‌ها و طرح‌های کمدی عالی از دست رفته است، بسیار شبیه به دوران حرفه‌ای یک ستاره کودک سابق. ناامیدکننده است که ویزمن کارگردانی که در طول سال‌ها جواهراتی مانند «جورج جنگل» و تلویزیون‌های اپیزودیک مانند «مهتابی»، «رئیس کیست»، «پل بروکلین» و «پیوندهای خانوادگی» را برای ما به ارمغان آورده است، به نظر نمی‌رسد بر آن غلبه کند. کاستی‌های فیلم‌نامه یا اجرای دیوید اسپید (که بر زمان نمایش غالب است)، منجر به تولیدی می‌شود که به‌نظر می‌رسد مناسب‌تر به‌عنوان ویدیو یا فیلم هفته طراحی شود.

اسپید، که بارها نتوانسته است به همان سطحی از مهارت کمدی که در طول شش سال حضورش در SNL به نمایش گذاشته دست یابد، در به تصویر کشیدن دیکی در اینجا شکل گرفته است. Spade که ظاهراً در لبه یک عملکرد عالی قرار دارد، اما هرگز کاملاً ارائه نمی دهد، به نظر می رسد که فقط یک چیز معمولی است. با این حال، دوریس رابرتز و ادی مک‌کلورگ، بازیگران نقش مکمل، فوق‌العاده و شگفت‌انگیز خنده‌دار نیستند.

اما همه چیز از دست نرفته است. برای همه شما بچه های دهه 70 و 80، دلایل زیادی برای دیدن «دیکی رابرتز» وجود دارد. ویلی آمز، دنی بونادوس، داستین دایموند، لیف گرت، کوری فلدمن، مورین مک کورمیک، بری ویلیامز، ارین مورفی، آلیسا میلانو، امانوئل لوئیس و حتی گری کولمن نامزد فرمانداری کالیفرنیا را نام برد. برای فیلمی که به ادای احترام به ستاره های کودک پایان می دهد که بسیار لذت بخش است. با تشکر از استعدادهای تدوینگر راجر بوندلی، این کلیپ باید ببینید. خیلی بد است که برای رسیدن به آن باید خود فیلم را پشت سر بگذارید.

دیوید اسپید: دیکی رابرتز کریگ بیرکو: جورج فینی اسکات ترا: سام فینی جنا بوید: سالی فینی مری مک کورمک: گریس فینی پارامونت پیکچرز. به کارگردانی سام ویزمن. توسط فرد ولف و دیوید اسپید نوشته شده است. دارای رتبه PG-13