نویسنده: دبی لین الیاس

با فرا رسیدن روز سال جدید، به نظر می رسد که روز جدیدی در دنیای خون آشام ها با DAYBREAKERS طلوع کند. مرا دیوانه خطاب کنید، اما من با خون آشام هایی که برق می زنند، مشکلات جدی دارم، به جای آن ترجیح می دهم از جلای تیره تیره تجسم شیطان لذت ببرم (فرشته و اسپایک – خون آشام های مورد علاقه ما با روح – به کنار). خوشبختانه برادران اسپیریگ در صحنه هستند. این برادران که چندین سال پیش با «Undead»، یک جواهر زامبی کوچک از Down Under، جای خود را نشان دادند، اگرچه بهترین کار با بودجه کم و بدون بودجه نبودند، با این وجود، با وجود خلاقیت، پتانسیل واقعی خود را در ژانری رو به رشد نشان دادند. و خوشبختانه برای تماشاگران سینما در سرتاسر جهان، پتانسیلی که با «Undead» نشان دادند، با DAYBREAKERS با یک چرخش بسیار جدید و غیرمنتظره در مورد خون آشام ها با مفهومی اغلب طنزآمیز، اما همیشه سرگرم کننده و جذاب، به ثمر نشست. برادران اسپیریگ نه تنها شما را به فکر کردن وادار می کنند، بلکه باعث می شوند در پوست خود بپرید.

زمان 2019 است. 95 درصد از جمعیت جهان خون آشام هستند. (برای کسانی از شما که کمی از نظر ریاضی به چالش کشیده اید، این بدان معناست که انسان ها فقط 5 درصد از موجودات روی زمین را به خطر می اندازند.) جهان همانطور که می دانیم دچار تلنگری شده است زیرا کار، بازی، مدرسه و 'زندگی' اکنون در شب هنگام خواب رخ می دهد. خانه هایی که در طول روز با پنجره های فولادی پوشیده شده اند را پر می کند. خون آشام ها بر جهان حکومت می کنند. آنها شرکت های بزرگ را اداره می کنند. به فرزندانمان بیاموزیم. سوخت اقتصاد فناوری ابزارهای بسیار جالبی را اختراع کرده است تا نیازهای خون آشام ها را برآورده کند، مانند اتومبیل هایی با آینه های ویدیویی. اما یک مشکل وجود دارد. این وجود تاریک خاکستری فولادی به دیوار آجری برخورد کرده است. امروزه غذا – مانند انرژی یا در برخی مناطق، آب برای ما – به یک مشکل تبدیل شده است. به نظر می رسد که خون آشام ها هنوز از خون انسان تغذیه می کنند. اما با توجه به اینکه تنها 5 درصد از جمعیت را انسان تشکیل می دهند، بقا شروع به تاریکی می کند. خوشبختانه، ما چارلز بروملی و شرکت بروملی را داریم.

گوردون گکو از دنیای خون آشام شرکتی، بروملی، بازار برداشت انسان را در گوشه و کنار گذاشته است. درست است. آنها انسان ها را برای خون خود برداشت می کنند و سپس خون را در سراسر جهان به افراد و شرکت ها می فروشند. کمی خون در آن قهوه می خواهید؟ 3 درصد؟ 5 درصد؟ AB O+؟ اسمش را می گذاری، می فروشند. متأسفانه، برداشت آنها رو به پایان است و منجر به گرسنگی خون‌آشام‌ها می‌شود و خون فقط به دست کسانی می‌رسد که می‌توانند آن را بپردازند. بدجنسی به دلیل کمبود خون). با این حال، زمانی که ذخایر انسان تمام شود، این نیز به پایان خواهد رسید. بروملی با تماس با هماتولوژیست ارشد خود، ادوارد دالتون، از هیچ هزینه ای برای ایجاد خون مصنوعی یا یافتن معجزه ای برای ایجاد خون بیشتر انسان برای نجات هر دو گونه ادوارد دریغ نمی کند.

ادوارد یک «مرد» با اخلاق و وجدان، هم دوگانگی و هم پارادایم است. او که هوس خون دارد، اما از نوشیدن آن امتناع می کند، روی خون حیوانات وجود دارد، یک جایگزین ضعیف مواد مغذی. اما اخلاق و کار ادوارد فراتر از دیوارهای بروملی شناخته شده است و خواه از طریق اتفاق یا ریسک حساب شده باشد، ادوارد توسط زنی به نام آدری، قهرمانی بعید به نام الویس و یک 'درمان' برای آنچه که کل بیماری را درگیر می کند، به تلاش های مقاومت انسانی کشیده می شود. جهان

اتان هاوک که توسط میشل و پیتر اسپیریگ نوشته شده است، به طور خاص در ذهن او نوشته شده است. هاوک که به طور ضمنی به عنوان ادوارد دالتون دارای تضاد اخلاقی درخشان است، دارای شدت درونی است که به ما قهرمانی با هوش می دهد که از آموزش و دانشگاه برای غلبه بر شر و طمع استفاده می کند. تماشای عمدی و حالت چهره هاوک فریبنده است. جالب اینجاست که او در ابتدا این نقش را واگذار کرد. فیلمنامه برای من فرستاده شده بود و فیلمنامه با یک دی وی دی از «مردگان» همراه بود. من فیلمنامه را نخواندم و وارد «مردگان» شدم و حدود 10 دقیقه از آن را تماشا کردم و فکر کردم، «این واقعاً بد است». سپس برادرانم در شهر بودند و نیمه شب شروع به تماشای آن کردند و فقط شروع کردند به زوزه کشیدن از خنده. اومدم پایین و کلی فیلم رو باهاشون دیدم و گرفتم. حس شوخ طبعی این ژانر و آنچه در یک ژانر ممکن است را به نوعی فراموش کرده بودم. بنابراین، من فیلمنامه را خواندم. و وقتی فیلمنامه را خواندم متوجه می‌شوید که این بهترین چیزی است که این ژانر ارائه می‌دهد... اصالت واقعی دارد. و به نظر من بهترین فیلم های ژانر در زیر متن خود استعاره یا قیاسی از کار دارند. و این ایده که مردم تمام منابع خود را از بین می برند و تا زمانی که همه آنها از بین نرفتند اهمیتی نمی دهند، واقعا قدرتمند است. به نوعی به نحوه عملکرد عنصر علمی تخیلی کمک می کند.» و کار می کند.

همچنین برای هاوک در انتخاب این نقش، جذابیت ساخت یک فیلم ژانر خوب بود. به عنوان کسی که هرگز این نوع فیلم را بازی نکرده است، این بخشی از جذابیت بود. فکر می‌کردم واقعاً سرگرم‌کننده خواهد بود اگر بتوانیم آن را به خوبی انجام دهیم. چالش این فیلم همیشه این است که شما پول کافی برای ساختن فیلم رویاهای این بچه ها ندارید. شما باید در مورد این که پنج دلار خود را کجا می گذارید بسیار دقیق باشید. از کجا می برید و چه چیزی را نمی برید. یکی از چیزهایی که یک فیلم ژانر خوب را از فیلم ژانر بد جدا می کند این است که به مردم اهمیت می دهید. سکه یک دوجین جایی است که شما هیچ آگاهی از شخصیت ندارید. اینجا، چیزی جذاب در مورد مردم وجود دارد.»

در چیزی که باید الهام‌بخش‌ترین بازیگران تاریخ باشد، ویلم دفو به عنوان رهبر مقاومت، الویس، مردی که از خون‌آشام بودن «درمان شده» وارد میدان می‌شود. دافو که به عنوان یک بازمانده خودسر درخشان است، سطحی از شوخ طبعی و ماجراجویی قهرمانانه را به ارمغان می آورد. از قضا، دافو قبلاً برای بازی در نقش یک خون آشام در «سایه یک خون آشام» نامزدی اسکار و گلدن گلوب را دریافت کرده بود که وقتی برای اولین بار از بازیگری او در این فیلم شنیدم، باورم شد که او نقش چارلز بروملی سرمایه دار شرور را بازی خواهد کرد. کسی فکر می‌کند که دافو خون‌آشام خون‌خوار و رئیس شرکت و سم نیل انسان‌گرای است که برای نجات بشر می‌جنگد، اما در دنیای برادران اسپیریگ، اینطور نیست. با این حال، این بازیگران فقط به منحصر به فرد بودن داستان کمک کرد. نیل که قبلاً هرگز نقش یک خون‌آشام را بازی نکرده بود، از این فرصت استفاده کرد تا بر خلاف تیپ باشد. او با بازی بروملی به عنوان ساکت و مخفیانه کنترل، عناصری از مزاحمت و رمز و راز را در زیر یک روکش براق براق نشان می دهد.

این برادران به نویسندگی و کارگردانی مایکل و پیتر اسپیریگ می دانند که چگونه مخاطب را جذب کنند. در ده دقیقه اول، آنها بی سر و صدا خون می کشند و شما را به این دنیای آینده نگر از حرص، نابودی و نابودی می کشانند. سکوت نقطه‌گذاری با سکانس‌های اکشن انفجاری و چشم‌اندازهای وحشتناک، داستان استعاری اخلاق، رستگاری، اخلاق، وجدان و این پیام پنهانی همیشه حاضر مبنی بر اینکه پول ریشه همه بدی‌ها است، چه به شکل انسان باشد و چه به شکل خون‌آشام، تعادلی شیوا برای دیداری.

لنز توسط مدیر عکاسی بن نات با استفاده از سیستم جنسیس دیجیتال، عقیمی و خلوصی که او ایجاد می کند فوق العاده است. کلوزآپ هاوک و نیل تصاویری پاک نشدنی را در ذهن حک می کند. پالت رنگ دناتوره شده جهان یخی، سرد، خالی است. به موازات آن پتینه طلایی یک مزرعه پر از آفتاب و تاکستان است که انسانیت و طلوع یا تولد زندگی جدید را جشن می گیرد. از نقطه نظر طراحی بسیار خوب طراحی شده است.

طراحی تولید جورج لیدل بوی فیلم نوآر می دهد، در واقع آلمان نازی. به یکی از کت های کت و شلوار نیل نگاهی بیندازید. یقه و برگردان مخملی که در برابر خاکستری پارچه قرار گرفته است. رده بالای بسیار آلمانی جنگ جهانی اول. به خوبی نشان می دهد که شخصیت نیل در اعتقادات پاکسازی خود هیتلری است، اگرچه او می خواهد جهان از انسان ها پاک شود اما به دلیل نیاز به خون. حتی ظاهر مدرن شهر به فیلم‌های دهه 40 با فضایی آینده‌نگر تداعی می‌کند. همه چیز در مورد این فیلم کار می کند. همه چیز همزیستی است. توجه حتی به کوچکترین جزئیات، مانند قهوه با آن خون، نشان از فداکاری نه تنها Spierigs بلکه بازیگران و خدمه آنها دارد.

و بیایید در مورد خلق موجودات، جلوه های ویژه و آرایش FX صحبت کنیم. به لطف طراح پروژه FX استیو بویل و هماهنگ کننده پروتز سامانتا لیتل، 250 مجموعه دندان نیش و 250 مجموعه لنز تماسی به دنیای خون آشام ها کمک می کند در حالی که خلاقیت های سابسایدر استادانه هستند و به دنیای جاس ویدون (مخصوصاً موجودات او) اشاره می کنند. قسمت آخر «بافی»)، وام دادن سنگ محک آشنا به چیزی که قبلاً به عنوان تجسم شیطانی روی صفحه دیده بودیم. فوق العاده باحال.

کم نیست، آتش‌سازی‌ها به وفور دیده می‌شوند، زیرا خون‌آشام‌ها هنگام قرار گرفتن در معرض انفجار منفجر می‌شوند. فراتر از فیلمی با این ماهیت تاثیرگذار - و کاملاً غیرمنتظره با توجه به اینکه تیمور بکمامبتوف (نابغه پشت فیلم‌های 'روزگار' و 'ساعت شب') در راس کار نیست.

Spierigs که توسط هاوک به عنوان داشتن «آن نوع کنجکاوی سرکوب‌ناپذیر و عشق به فیلم‌ها که فکر می‌کنم برای ساختن یک فیلم خوب لازم است» توصیف می‌کند، ناامید نمی‌شوند. نرم. خوش استیل. خلاق. اصلی. فراتر از باحالی روز جدیدی در ژانر با DAYBREAKERS آغاز شده است.

ادوارد دالتون – ایتان هاوک

الویس – ویلم دفو

چارلز بروملی – سم نیل

نویسندگی و کارگردانی مایکل اسپیریگ و پیتر اسپیریگ.