نویسنده: دبی لین الیاس

به نظر می رسد اخیراً در فیلم های مستقل روند رو به افزایشی وجود دارد. شجاعت شجاعت و شجاعت برای عبور از خط، فشار دادن پاکت، از بین بردن تله‌های بصری و عاطفی وجود، و رسیدن به عمق خام و پست درونی شخصیت و موقعیت. نتایج برخی از شدیدترین بررسی‌های شخصیتی است که به نمایشگر زیبایی بخشیده است، و به مخاطب تجربه‌ای قدرتمند از تماشای فیلم می‌دهد که صادقانه بگویم، منجر به درون‌بینی و تأمل در زندگی و شخصیت خود می‌شود. آخرین فیلمی از این دست که وارد این رتبه‌ها شده، COOK COUNTY ساخته دیوید پومز است.

اینکه بگوییم «عمو بامپ» یکی از نفرت انگیزترین کاراکترهایی است که چندی پیش آمده است، دست کم گرفتن است. تولید کننده و فروشنده محلی مت از نظر خود، بامپ یک خدمتکار عمومی برای توده هاست که خدمات بسیار ضروری را ارائه می دهد. و در منطقه جنگلی شدید شرق تگزاس، جایی که 5 مایل پیاده تا فروشگاه رفاه محلی فاصله دارد و تلویزیون کابلی لوکسی ناشناخته است، او در اعتقادش درست است. این منطقه آنقدر دورافتاده است و ساکنان آن چنان سرخوش بدون احساس ارزش و احترام، و بدون منبع سرگرمی، که می خواهند فرار کنند، باید از این سوی فلاکت فرار کنند. و ساده ترین راه برای انجام این کار از طریق مواد مخدر است. عادتی که محدود به «نوجوانان» یا 20 ساله ها نیست، در کوک کانتی، نسل هایی از خانواده ها در محصول Bump سهیم می شوند و همیشه برای چیزهای بیشتر بازمی گردند. البته بامپ بهترین مشتری خودش است.

بامپ که خود یک معتاد مغرور است با شکم شکمی به طرز مشکوکی زیبا که سبک زندگی او را که با مواد مخدر تزریق می‌شود رد می‌کند، همچنین یک پدر است. دختر خردسالش Deandra، همراه با برادر بامپ، آبه، با بامپ در افتضاح آزمایشگاه متحجرانه‌اش در یک خانه زندگی می‌کنند. پدر آنها، سانی، به لطف استفاده، ساخت و داد و ستد خودش در زندان بوده است. آبه با دیدن کارهایی که مت با پدر و برادرش کرد، سعی می‌کند تا عمل خودش را پاک کند و از مواد مخدر دوری کند و راه مستقیم و باریک را طی کند. اما راه سختی است که به تنهایی بجنگد. او مجبور است برای سقفی بالای سرش به Bump تکیه کند و بنابراین مجبور می شود برای داروفروشان پارانوئید، به طور کلی برای خرید مواد 'آشپزی' در فروشگاه محلی، یک پسر سفارشی باشد. عزم رانندگی آبه برای زندگی بهتر، دیندرا است که او قصد دارد به هر قیمتی از او در برابر Bump محافظت کند. آبه نمی‌خواهد او در هنگام تولید یا مهمانی در خانه باشد و به ویژه می‌خواهد از او در برابر شخصیت خشن بامپ محافظت کند. بامپ، با این حال، چیزها را کمی متفاوت می بیند و می خواهد 'تأثیر پدرانه' خود را بر دخترش اعمال کند، مهم نیست که چقدر نامناسب یا نادرست است، که منجر به خشونت مکرر او علیه آبه می شود.

اما به نظر می رسد که وقتی سانی از زندان آزاد می شود، اوضاع تغییر خواهد کرد. یا آنها؟ سانی که تمیز و هوشیار به خانه بازمی گردد، سعی می کند مسئولیت را بر عهده بگیرد و به خانواده اش کمک کند، اما با موانع تقریباً غیرقابل عبور بامپ روبرو می شود. سانی در تلاش برای تسهیل شرایط، وارد آشپزخانه می شود تا سرعت ساخت Bump را افزایش دهد. اما اگر او پاک است و می خواهد زندگی خود را تغییر دهد، چرا آن را به خطر می اندازد؟ و در حالی که سانی سعی می کند زمان از دست رفته با آبه و نوه اش را جبران کند، یک عمل متعادل کننده وجدان رخ می دهد که منجر به یک نقطه اوج انفجاری و تغییر زندگی برای هر یک از مردان می شود. یک مرد یا پدر چقدر برای خانواده یا خودش پیش خواهد رفت؟

Anson Mount عملکرد خیره کننده ای را در نقش Bump ارائه می دهد. اگر این فیلم بزرگ‌تری بود، به راحتی می‌توانستم ببینم که او نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد را کسب می‌کند. چارلز منسون، یک چارلز منسون سرسخت و خودمحور، نمی‌توانید از او چشم‌پوشی کنید، زیرا شدت او با پیشرفت فیلم فقط به او قدرت می‌دهد. من هرگز چنین روحی را ندیده بودم که جهنم شکنجه شده ای را از هیچ بازیگری روی پرده نمایش دهد. فراتر از چشمگیر.

زاندر برکلی هرگز از ارائه اجراهای قوی، شهودی و خاطره انگیز دست نمی کشد و در اینجا، به عنوان سانی، او هیچ تفاوتی ندارد. برکلی با طناب زدن در کل فیلم، تماشاگران را در مورد وفاداری واقعی و اهداف واقعی سانی زیر سوال می برد. لذت تماشای چنین تفاوت های ظریف.

و سپس رایان دونوهو وجود دارد. خام، قدرتمند و مملو از احساسات، او باعث می‌شود که شما درد و آشفتگی درونی را که آبه تحمل می‌کند، و همچنین عشق و حمایت یک شیر با توله‌اش را در حالی که سعی می‌کند خواهرزاده‌اش را نجات داده و محافظت کند، احساس کنید. افزودن یک لایه دیگر شگفتی چشم گشاد او از دیدن شهر بزرگ و لباس های تمیز است. و در مورد یک لحظه زیبا صحبت کنید - وقتی که او به حمام می رود و تقریباً می ترسد که سنگ مرمر یا شیرهای آب را لمس کند، گویی در خواب است و لمس کردن آن باعث می شود که از بین برود. بی گناهی و آسیب پذیری او رگ های قلب شما را می کشد. Makenna Fitzsimmons که با Donowhoe یک شیمی فوق العاده را تشکیل می دهد، قلب شما را به عنوان Deandra 6 ساله می دزدد.

موضوع فیلم COOK COUNTY به نویسندگی و کارگردانی دیوید پومز دشوار است، اما با صداقت وحشیانه هم از نظر بصری و هم از طریق گفتگو بیان می شود. صحت آن فراتر از محسوس است و به لطف فیلمبرداری و لنز براد راشینگ، زوایای جالب دوربین، ادراکات ناشی از داروی بامپ را تشدید می‌کند و در عین حال جاذبه‌های احساسی اولیه موقعیت و افراد را به مخاطب منتقل می‌کند. عکاسی از سکانس‌های «کوک کانتی» با دوربین دستی، نماهای کلوزآپ و قرار گرفتن دوربین در فضاهای محدود، با چنان شدتی وسط وحشت‌های این دنیا، گویی بوی عرق متماد شده را می‌توانی حس کنی. و آبجو کهنه، دود را حس کنید که چشمانتان را می سوزد و ریه هایتان با هوای آلوده شروع به بسته شدن می کنند. یک حرکت تکنیکی هوشمندانه فیلمبرداری روی فیلم فوق العاده 16 میلی متری بود که به فیلم دانه ای احشایی و بافتی داد که حساسیت ها و واقعیت های احساسی را بیشتر می کند. یک تضاد خوب با کشور، لنز روشن، تمیز، آرام و لوازم التحریر برخی از صحنه‌های «شهر» است که در آن سانی آبه و دیندرا را به خواهرش در هیوستون می‌برد در حالی که او سعی می‌کند با بامپ مقابله کند. این سکانس ها به یک قوس عاطفی در آبه دامن می زنند که به خوبی به اوج نهایی می رسد.

نه برای افراد ضعیف یا ضعیف، کوک کانتی، قبل از هر چیز، یک مطالعه شخصیت شجاعانه از شدیدترین نسبت ها است که در هر سطحی تحت تاثیر قرار می دهد.

دست انداز - کوه آنسون

سانی – زاندر برکلی

آبه – رایان دونوهو

نویسنده و کارگردان: دیوید پومز.