نویسنده: دبی لین الیاس

مبتکرانه خلاقانه. تخیلی. آموزنده. رویایی. پر جنب و جوش. اختصاص یافته است. تاریخی. آموزشی. تحریک کننده. فریبنده بی انتها. پر انرژی. مواد منفجره مربوط. مشروطه. میهن پرست. Yippicentric. این شیکاگو 10 است.

زمان 1968. حمله تت در ژانویه 1968 آغاز شد و نه تنها اهداف ویتنامی، بلکه سفارت ایالات متحده در سایگون را هدف قرار داد. 550000 سرباز در ویتنام بودند. هر ماه 1000 سرباز کشته می شدند. آمریکا بیش از 30000 تلفات داشته است. در ماه فوریه، 3 دانشجوی سیاهپوست در دانشگاه ایالتی کارولینای جنوبی بر اثر شلیک نیروهای ایالتی کشته و 27 نفر زخمی شدند. در ماه مارس، ارتش آمریکا به روستای مای لای یورش برد و 300 غیرنظامی غیرمسلح را کشت. مارتین لوتر کینگ ترور شد. دانشجویان دانشگاه کلمبیا تظاهراتی برگزار کردند که در آن 150 دانشجو مجروح و 700 نفر دستگیر شدند. فیل و دانیل بریگان 378 پرونده پیش نویس را در یک پارکینگ آتش زدند. در 5 ژوئن، رابرت اف کندی ترور شد. ریچارد نیکسون نامزد حزب جمهوری خواه برای ریاست جمهوری شد. ابی هافمن و جری روبین در آپارتمان خود نشسته بودند و در مورد انجام کاری در شیکاگو در جریان کنوانسیون دموکرات ها صحبت می کردند. و سپس «بوم! آن‌ها یکی از بزرگ‌ترین آثار تئاتر سیاسی را می‌سازند که تا کنون در خاک ایالات متحده روی صحنه رفته است.»

در جریان کنوانسیون دموکراتیک 1968، تظاهرکنندگان مسالمت‌آمیز به رهبری هافمن و روبین، از مجوز برای «تحصن» و تظاهرات خود در هفته کنوانسیون محروم شدند. در نتیجه، آنها با اداره پلیس شیکاگو که یک هفته به ترور معترضان می‌پرداختند و به شورش‌های پر از گاز اشک‌آور منجر شد که کل کشور شاهد آن به صورت زنده از شبکه‌های ABC، CBS و NBC بود. همانطور که جای تعجب نیست، دولت برای این نمایش شنیع نیاز به توضیح و چند قربانی داشت و در نتیجه هشت تن از فعال ترین فعالان را مورد بازخواست قرار داد و در نهایت آنها را یک سال بعد به دادگاه کشاند. ابی هافمن و جری روبین ضد فرهنگ بودند. دیوید دلینگر، صلح طلب. تام هیدن و رنی دیویس، یکی از مشاوران اقتصادی ترومن، از بنیانگذاران «دانشجویان برای یک جامعه دموکراتیک» بودند. جان فرونز و لی وینر پیروان بودند، نه رهبر، در حالی که بابی سیل یکی از بنیانگذاران پلنگ سیاه تنها در آن هفته سرنوشت ساز به مدت 48 ساعت به شیکاگو رفت تا به جای الدریج کلیور سخنرانی کند. اینها چهره هایی هستند که به شکل گیری بخش بزرگی از تاریخ این ملت کمک کردند.

من سال 1968 را به یاد می‌آورم. تصاویری را به یاد می‌آورم که در تلویزیون سیاه و سفید اتاق استراحت ما چشمک می‌زند. کنوانسیون پارک. هیپی ها و یپی ها. پلیس. سیاستمداران فعالان صلح همه در یک درگیری آشوبگرانه در شیکاگو گرد هم می آیند. آزمایشی بعدی که بعداً در دبیرستان، کالج و در نهایت درباره آن آموختم،تهوع آگهیدر دانشکده حقوق، خواندن متن محاکمه 'شیکاگو 7' - هافمن، روبین، دلینگر، دیویس، هایدن، فرونز، واینر، و برای مدتی، عضو هشتم گروه سیرک، سیل، و همچنین وکیل مدافع ویلیام کونتسلر و لئونارد وینگلاس (که هر دو به لطف استنادهای تحقیرآمیزشان در جریان محاکمه، 10 شیکاگو را تکمیل کردند)، به قاضی جولیوس هافمن، رئیس حلقه، و دادستان توماس آکویناس فوران اشاره ای نکنیم. برت مورگان، نویسنده/کارگردان، تا دهه 1980 به دنیا نیامد و از شهادت وقایع و دیوانگی که نقش مهمی در تاریخ آمریکا داشت، غافل شد، اما این زمانی است که به وضوح تا به امروز الهام‌بخش اوست.

شیکاگو 10 چشم انداز برت مورگان است. چشم اندازی که شامل فیلم های آرشیوی گرفته شده از 180 ساعت فیلم 16 میلی متری، 14000 عکس، چند صد ساعت نوار صوتی و مصاحبه، متن دادگاه 23000 (بله، بیست و سه هزار) صفحه، آرشیو روزنامه، محاکمه صوتی ناشناخته قبلی است. طراحی‌های دادگاه و رسانه‌های مختلف دیگر، که با انیمیشن‌های موشن کپچر محاکمه همراه شده‌اند، و همگی با دقت شمشیر نوری توسط استاد استاد استوارت لوی ویرایش شده‌اند و تنها می‌توان آن را «فیلم روایی نهایی» توصیف کرد.

همانطور که مورگان آن را توصیف می کند، 'پیدایش فیلم با گفتگوی من با گرگ کارتر، تهیه کننده ام آغاز شد. آمریکا به تازگی به افغانستان حمله کرده بود و صحبت از حمله به عراق زیاد بود. و گرگ گفته بود: 'میدونی، مشکل همه چیه؟' چرا کسی اعتراض نمی کند؟ وقتی جوان بودم، شیکاگو 7، ابی هافمن، جری روبین را داشتیم. مرد، آن بچه ها ستاره های راک بودند. آنها قهرمانان من بودند.» و او می گوید: «نظرت در مورد ساختن فیلمی درباره آنها چیست؟» و من می گویم، در مورد چه؟ و او می گوید: 'آیا دادگاه را می دانید. مسئله شورش.» و فکر نمی‌کنم او در حال حاضر متوجه شده باشد که درهم‌آمیختن محاکمه با کنوانسیون چقدر چالش برانگیز خواهد بود.»

مورگان به جای ابداع فیلمی بر اساس خاطرات محو شده یا افراد مرده، یا انتخاب دراماتیزه سنگین، رویکرد بدیع را برای نمایش این بخش از تاریخ و فرهنگ برای نسل جدید از طریق چشم اندازی تازه اتخاذ کرد - شخصیت دادن به موضوع با استفاده از تصاویر آرشیوی واقعی. آمیخته با انیمیشن محاکمه. انیمیشن؟ این خود ابی هافمن بود که از مورگان الهام گرفت تا از انیمیشن برای به تصویر کشیدن دادگاه استفاده کند و دادگاه را «نمایش کارتونی» توصیف کرد. حتی قاضی هافمن، دادگاه او را تئاتری بزرگ می دانست. و چه راهی بهتر از انیمیشن برای جشن گرفتن لحن خاص فیلم. برای حفظ یکپارچگی و دقت تاریخی، صحنه‌های انیمیشن آزمایشی با همتایان اکشن زنده تقویت می‌شوند که «زیبایی‌شناسی انقلابی» ایجاد می‌کنند. . . آن انرژی جوانی آن لحظه در زمان را تسخیر کرد.»

با دقت مشاهده می‌کنید: «بیشتر تغییرات اجتماعی در این کشور عموماً توسط جوانان ایجاد می‌شود. پس بگذارید چهره همسالان خود را روی صفحه ببینند.» بنابراین، مبنایی برای عدم مصاحبه با بازماندگان آن روز. فقط از موسیقی فعلی استفاده کنید. و برای صداپیشگی انیمیشن های شیکاگو 10 به سراغ برخی از بهترین بازیگران امروزی بروید.

روی شیدر در یکی از آخرین حضورهای خود، صدای قاضی 78 ساله جولیوس هافمن را ارائه می کند، مردی که باعث می شود تعجب کنیم که چرا او قبل از این از نیمکت کنار گذاشته نشد. Scheider یک زنگ مرده برای هافمن است، صدایی که هیچ ضبط شناخته شده ای برای آن وجود نداشت تا زمانی که مورگان نوارهای صوتی بکر از محاکمه را کشف کرد، بنابراین به او و Scheider اجازه داد تا زندگی واقعی را در شخصیت دم بدهند. هنک آزاریا با تقلید کامل از ابی هافمن و آلن گینزبرگ، وظیفه دوگانه ای را انجام می دهد، در حالی که مارک روفالو در نقش جری روبین شگفت انگیز است. اگرچه برای وکیل ویلیام کونتسلر (که در طول محاکمه توسط قاضی هافمن مورد تحقیر قرار گرفت)، کیفیت صدای لیو شرایبر، گوهر کونتسلر و شیوه‌های محاکمه آوازی او را تجسم می‌دهد. و نیک نولتی مانند توماس فوران، دادستانی همیشه ناامید و کمی روان پریش، غیرقابل قیاس است، که نه تنها قاضی هافمن را فراتر از رفتار وحشیانه سوق می دهد، بلکه به ابی هافمن از قبل نیرومند نیز انرژی می دهد. صداگذاری نه تنها با فیلم های آرشیوی بلکه با انیمیشن آزمایشی یکپارچه است. در دانشکده حقوق، دادگاه شیکاگو 7 یک مطالعه موردی اولیه در کلاس‌های قانون اساسی من بود. من آن زمان رونوشت های محاکمه را خوانده بودم. همان‌قدر که خواندن متن‌ها و در واقع شهادت دادن به دیوانگی‌ای که در آن دادگاه در آن دادگاه رخ می‌داد، شنیدن شهادت آن‌گونه که این گروه خوب از بازیگران با صداگذاری و لحن فوق‌العاده‌ای که در این فیلم به نمایش گذاشته شده بود، شنیدن آن بود. یک چرخش کاملاً جدید در مورد خود پرونده حقوقی و حتی تفسیر خودم از آن.

کلید موفقیت این فیلم استفاده مورگان از موشن کپچر برای انیمیشن است. عدم رضایت از دوبعدی، ضبط حرکت به حسگرهای رایانه اجازه می‌دهد تا به بدن فرد متصل شوند، به رایانه تغذیه شوند و حرکات واقعی انسان برای انیمیشن دیجیتالی شود، بنابراین تصویر آزمایشی با فیلم‌های آرشیوی تثبیت می‌شود. خود مورگان سوژه اکثر فیلم های موشن کپچر از جمله بازی در نقش قاضی هافمن بود. در واقع، برای رسیدن به واقع گرایی یک پیرمرد 80 ساله فرسوده، وزنه هایی را روی بازوها، شانه ها، گردن و سر خود قرار داد تا به فیزیک واقعی قاضی دست یابد.

مورگان در ادامه موضوع خود یعنی تصاحب و تسخیر، می‌دانست: «من هرگز قرار نبود از ضبط‌های واقعی دهه 60 استفاده کنم. ایده اولیه من این بود که نسخه های جدیدی از موسیقی دهه 60 را انجام دهم. آن را مناسب کنید. [مثل فیلم]، همه رسانه ها را تصاحب کنید و سپس این چیز جدید را تف کنید.» اما، همانطور که در فیلم‌های مستقل با بودجه کم معمول است، «زمان، پول یا بودجه ما تمام شد و در نهایت به ضبط چیزهای جدید و صدور مجوز برای چیزهایی که وجود داشت، رسیدیم». بنابراین، موسیقی متن با اجراهای Eminem، Funkadelic، Steppenwolf، Rage Against the Machine، Beastie Boys و Black Sabbath تزیین شده است که همگی به عنوان اغوا کننده برای جوانان امروزی عمل می کنند.

چیزی که در این سال‌ها هرگز به پوستر فیلم اشاره نکرده بودم. یکی برای شیکاگو 10 ضمانت ذکر شده است. این توسط هنرمند بزرگ فقید دیجیتال جرمی بلیک طراحی شده است. بلیک تابستان گذشته، پس از اینکه همسر یا دوست دخترش را که 12 سال از عمرش گذشته بود، در آپارتمانشان مرده، خودکشی کرد. این پوستر که به‌خاطر کالسکوپ‌هایش با «Punch Drunk Love» و جلدهای آلبوم بیش از حد قابل شمارش شناخته می‌شود، آخرین کاری بود که او قبل از مرگش انجام داد. همانطور که مورگان اشاره کرد، 'اگر به پوستر نگاه کنید، این پوستر ترکیبی از نمادهای دهه 60 است، اما می توانید ببینید که به عنوان چیزی معاصر ارائه شده است. این چیزی بود که فیلم درباره آن بود.»

دیدن اینکه برت مورگان انگیزه ای برای پذیرش رویدادهای انفجاری، مرتبط با قانون اساسی و تا حدودی فراموش شده مانند اینها دارد و دوباره به آنها انرژی می بخشد و همه آنها را برای نسلی کاملاً جدید به منصه ظهور می رساند، جذاب و با طراوت است. استفاده از فیلم‌های آرشیوی، عکس‌ها و صدا و اجازه دادن به داستان واقعی برای باز شدن در زمان واقعی با بازیکنان واقعی، نه تنها قانع‌کننده و جذاب است، بلکه برای جامعه امروز بسیار به موقع و حیاتی است.

با شیکاگو 10، مورگان نه تنها ما را از آن روز به یاد می آورد، بلکه بخش مهمی از تاریخ آمریکا را به روی نسلی کاملاً جدید باز می کند و این در زمان مناسب تری نمی تواند باشد. فقط به اینجا نگاه کنید در حال حاضر. این فیلم همچنین تفسیر غم انگیزی بر ما به عنوان یک قوم و ملت است. 40 سال است که حتی یک ذره هم جلو نرفته ایم. به ازای هر قدم به جلو در سال 1968، 10 قدم به عقب برداشته ایم. وقتی به او نیاز داریم ابی هافمن کجاست؟ خوشبختانه، ما برت مورگان و شیکاگو 10 را برای یادآوری و الهام بخشی داریم.

ابی هافمن و آلن گینزبرگ – هنک آزاریا

جری روبین – مارک روفالو

دیوید دلینگر و دیوید استال – دیلن بیکر

توماس فوران – نیک نولته

قاضی جولیوس هافمن – روی شیدر

ویلیام کونتسلر - لیو شرایبر

لئونارد وینگلاس - خودش

نویسندگی و کارگردانی برت مورگان. 100 دقیقه