تعقیب باران نشخوار فکری یا کاوش درون‌نگر قدرتمندی در مورد وضعیت انسانی است که از طریق چشمان کسی که در دلسوزی و حق‌بینی خود غرق می‌شود و برای یافتن خود تلاش می‌کند دیده می‌شود. همچنین یک حس قوی از خود بیزاری وجود دارد که از طریق گفتگو به آن پرداخته نمی شود، بلکه از طریق عمل به آن پرداخته می شود، که تماشای همه آنها جالب است، تا حد زیادی به لطف قدرت مت لنتر. این یک فیلم احساسی قدرتمند است که از عدم قطعیت زندگی و جستجوی درون خود برای کشف نه تنها کیستی، بلکه مسیر زندگی ما صحبت می کند. یانسن سوالات بزرگی را می پرسد که ما اغلب نه تنها از پرسیدن آنها می ترسیم، بلکه بیشتر از پاسخ دادن به آنها می ترسیم.

به نویسندگی و کارگردانی سیندی یانسن با اولین فیلم بلندش، تعقیب باران، داستان اریک است، عکاسی که سعی می کند راه خود را در دنیا بیابد و در عین حال زندگی خود را حفظ کند. یک ساختار غیرخطی ما را در زمان به عقب و جلو می برد، همانطور که تراژدی رخ می دهد و گذشته اریک آشکار می شود، زیرا آینده اش بیشتر و بیشتر مشکوک می شود. اریک از ترس اینکه کسی یا چیزی در کیهان رنج وحشتناکی را به مردم تحمیل کند بدون قافیه یا دلیلی در مورد تراژدی های بی رویه، تصمیم می گیرد از همان سرنوشتی که بسیاری از افراد در داخل و خارج از کشور شاهد بوده است فرار کند.

با بازی مت لنتر در نقش اریک، بازیگران گروه به استعدادهای اضافی ویلیام راس، هالی هیرش، یتید باداکی و اریک تاید می بالند.

در ابتدا، من مطمئن نبودم که لنتر در ابتدای فیلم احساس راحتی می‌کرد، اما زمانی که اریک از نظر فیزیکی از هم جدا شد و در نتیجه از نظر ذهنی، لنتر رنگ‌های ظریف و خاکستری را به شخصیت وارد کرد. یکی از برجسته ترین موارد، اجرای اریک تاید در نقش BFF Stu Eric است. تاید دائماً مرز بین BFF و نحوه برخورد و برخورد بچه‌ها با چیزها، و دوگانگی این که می‌داند باید با خودش و اریک صادق‌تر باشد، می‌گذرد. Tiede بافت عاطفی فوق العاده ای را به داستان می بخشد، به ویژه در قسمت آخر فیلم با رویارویی عاطفی نیرومند بین اریک و استو. حقیقت ناگفته عمیقی وجود دارد که هم تاید و هم لنتر آن را در یکدیگر بیان می کنند که تماشای آن جذاب است.

این عملگرایی آرام و دلسوزانه ای است که ویل راس در نقش اد روی میز می آورد که فیلم و قلب ما را شکوفا می کند. او فوق العاده است. گرما و نگرانی واقعی از او ناشی می شود که هر بار که روی پرده است. مشاهده پویایی رابطه بین اد و اریک شگفت انگیز است زیرا اد هرگز سعی نمی کند چیزی را به گلوی اریک فشار دهد. او به او اجازه می‌دهد باشد، اما همچنین به او اجازه می‌دهد تا بداند اگر اریک به آن نیاز داشت، دستش را می‌گیرد. اجرای راس و لحن اد در واقع بسیار شبیه مسیح است. حضور بسیار خوشایند در فیلم

متأسفانه، هالی هیرش در به تصویر کشیدن عشق اریک، ونسا، مزیت آزاردهنده ای دارد که فراتر از خود شخصیت است. ونسا از نظر عاطفی نیازمندترین است و آنچه را که می‌خواهد آنطور که می‌خواهد می‌خواهد، از جمله اینکه اریک چه کاری انجام دهد یا انجام ندهد. اگر می‌خواهید هیرش را در بهترین و لذت‌بخش‌ترین حالتش ببینید، به ماشین زمان فیلم برگردید و او را در نقش آنابل اف-ا-ایکس در «ایمیل دارید» تماشا کنید.

جایی که فیلم کوتاه می‌آید مربوط به زنان است، چه ونسا باشد، چه مادر سرسخت اریک یا دوست دختر استو، که دو مورد آخر در پرده سوم کاملاً از فیلم ناپدید می‌شوند.

یانسن و لون استراتون، فیلمبردار، ساختار سینمایی خوبی را با استفاده از فلاش بک های دوران اریک در کنیا در انجام کارهای داوطلبانه به کار می برند، و همچنین نمایشنامه ای با رنگ های مختلف نور و رنگ برای بیان استعاره ای از مراحل زندگی اریک. به عنوان نشانگرهای زمانی قابل شناسایی در ساختار غیر خطی به زیبایی کار می کند. نباید نادیده گرفته شود، لنزسازی و ویرایش بسیار زیبا و قانع کننده در طول یک فرو رفتن زندگی در میان یخ و همراه با توالی زیر آب است. لحظه آمدن به عیسی فیلم در حالی که اریک را می بینیم که راه خود را به سمت یخ باز می کند، هم از نظر فیزیکی و هم از لحاظ استعاری. تضاد توهمات اریک با تاریکی آبی مایل به سیاه آب به همان اندازه قدرتمند است که جنب و جوش خورشید و آسمان آبی و مردم کنیا در اوایل زندگی اریک.

متأسفانه، احساس نابجا بودن، استفاده از صدای اریک است که شعر خودنویس را می‌خواند.

اما در نهایت به سخنان ثابت خردمندی و آرامشی که ویل راس به ارمغان می آورد ختم می شود. اد سنگی در دنیای اریک و دنیای ماست. 'تو خیلی تشنه بودی، اما فریادهایت شنیده می شود.' استعاره قاتل

نویسنده و کارگردان سیندی جنسن

بازیگران: مت لنتر، ویلیام راس، هالی هیرش، یتاید باداکی و اریک تاید

توسط دبی الیاس، 11/29/2020