نویسنده: دبی لین الیاس

تا به حال جیم کری را فقط در دو فیلم دوست داشته ام: «دروغگو، دروغگو» و «با شکوه». بعد از دیدن «بروس قادر»، جیم کری را در دو فیلم «دروغگو، دروغگو» و «با شکوه» دوست دارم.

کری با هدایت یک بازیگر نمونه، در نقش بروس نولان، گزارشگر تلویزیونی «علاقه انسانی»، برای همیشه ناراضی، ناسپاس و هرگز از هیچ چیز راضی نیست. او قیافه دارد، پول دارد، محبوبیت دارد، شهرت دارد، عشق یک دختر فوق العاده را دارد، اما در همه چیز مشکلی پیدا می کند. (خوب، من اعتراف می کنم که اگر من یک گزارشگر روی آنتن بودم که در حین گزارش داستانی در مورد پخت بزرگترین کلوچه شهر، یک تور مو پوشیده بودم، ممکن است کمی هم بداخلاق باشم!) او می خواهد گوینده خبر باشد. او می خواهد به یک بازار بزرگتر نقل مکان کند. او می‌خواهد که دوست دخترش سینه‌های بزرگ‌تری داشته باشد پس از یک روز بسیار بد (متاسفانه، با چنین پسری، تشخیص یک روز خوب یا بد دشوار است)، بروس تصمیم می‌گیرد تقصیر را به گردن خدا بیاندازد. او غر می‌زند و هیاهو می‌کند و عصبانی می‌شود: «تنها کسی که اینجا کارش را انجام نمی‌دهد، تو هستی! … جواب بدید!' خوب، ببینید که به طرز شگفت انگیزی شبیه مورگان فریمن است، خدا جواب می دهد و به شکل انسان به سراغ بروس می آید. از بروس و رفتار او خسته شده است (بدون ذکر بقیه ناله کنندگان در جهان) خدا جرأت می کند، حتی بهتر از آن، به چالش می کشد، بروس ببیند آیا او می تواند بهتر از آنچه خدا در این قرن ها انجام داده است، با دنیا رفتار کند. تنها با دو قانون قابل اطاعت - یکی، بروس نمی تواند به کسی بگوید که 'خدا را بازی می کند' و دوم، او نمی تواند بر اراده آزاد مردم تأثیر بگذارد - بروس از فرصت می جهد.

خدا در این دنیا چه فکری می کرد؟ بروس با استفاده از قدرت‌های تازه یافته‌اش برای منافع بیشتر خود، مانند بچه‌ای است که در یک فروشگاه شیرینی‌فروشی است و هر چیزی را که می‌خواهد حرکت می‌دهد و آن‌طور که می‌خواهد تکان می‌دهد. و البته، با چنین قدرتی، چه چیزی شما را از عذاب کسانی که معتقدید شما را عذاب داده اند باز می دارد. هر شیطنت و آرزویی که احتمالاً می‌توانید به آن فکر کنید، اینجا ظاهر می‌شود (از جمله یکی از موارد ضروری که خدا باید به هر حال در نظر بگیرد - اینکه حیوانات خانگی‌تان از حمام استفاده کنند - و بعد از اتمام کار آنها را آب بکشند) اما همانطور که همه ما می‌دانیم، همیشه بهایی وجود دارد باید مشخص شود که آیا بروس می تواند این قیمت را بپردازد یا خیر.

کری که پس از استقبال گرم از 'The Majestic' بازگشت به فرم آزمایش شده و واقعی خود را نشان می دهد، همه چیز را بالا و با چنان جنون بازی می کند که شما فقط از تماشای و گوش دادن به او خسته می شوید - ناگفته نماند که آزرده می شوید. با بداهه‌پردازی بیشتر «کمدی» خود (همانطور که اغلب انجام می‌دهد) و از استعداد او برای اغراق آوازی استفاده می‌کنید، به دنبال عبارات جذاب جدیدی باشید که در اطراف کولر آبی مانند «خوب است» و «B-E-A-U-tiful» شنیده می‌شوند. (تا پایان فیلم از شنیدن آنها خسته شده بودم.) به عنوان یک معیار خوب برای کمدی دیواری کری، جنیفر آنیستون در نقش دوست دختر بروس، گریس، خود را حفظ می کند و حساسیت بسیار مورد نیاز را به فیلم و در یک تغییر می بخشد. از فیلم‌های قبلی کری، نقش اصلی زن را بیشتر به خط مقدم می‌آورد و بیشتر به عنوان یک شخصیت توسعه می‌یابد. تنها عملکردی که بیش از هر چیز سر و شانه دارد (و لطف نجات بخش فیلم)، کار مورگان فریمن است. باوقار، قوی، مهربان، با اقتدار، در عین حال با حس شوخ طبعی (هی، من همیشه می دانستم که خدا باید حس شوخ طبعی داشته باشد – وگرنه چرا برادرم اد را به من می داد)، فریمن به ما یک «انسان» دوست داشتنی و شگفت آور می بخشد. خدای غیر مذهبی که حتی افراد بی ایمان ممکن است تا پایان فیلم خود را در آغوش بگیرند.

کارگردان تام شادیاک، یک حرفه ای در زمینه کمدی (رابین ویلیامز در «پچ آدامز» و کری در «دروغگو، دروغگو» و «ایس ونتورا: کارآگاه حیوانات خانگی»)، در اینجا کار تا حدودی ناامیدکننده ای انجام می دهد و به نظر می رسد که کری را بیش از حد آزاد می کند. با عملکرد و جنجال هایش مهار شود. از طرف دیگر، او با جنیفر آنیستون در مورد کاغذ دیواری، ویژگی های روباتیک گریس همانطور که در ابتدا نوشته شده بود موافقت کرد و اجازه داد بازنویسی ها و استعداد آنیستون گریس را به چیزی بیش از یک برش مقوایی برای قرار دادن در کنار کری تبدیل کند.

تیم نویسندگی، متشکل از استیو کورن، مارک اوکیف و استیو اودکرک، کهنه‌کارهای کمدی با تجربه‌ای از «آخر شب با دیوید لترمن» تا «شنبه‌شب زنده» تا «پچ آدامز» و «ایس ونتورا»، به این نتیجه رسیدند. یک مفهوم داستانی عالی و فیلمنامه خوب. اما باز هم، شیطنت‌های کری به جای تقویت، بیان داستان را کاهش می‌دهد.

از 23 مه افتتاح می‌شود، برای این سالن به نزدیک‌ترین سالن سینما بروید یا بخزید. اگرچه مخاطبان داخلی کری بدون شک در این آخر هفته از The Allmighty برای «Bruce Almighty» تشکر خواهند کرد، اما با تعداد زیادی فیلم دیگر که در حال حاضر وجود دارد، این یکی را می توان در پشت صحنه قرار داد. در کنار برخی مداخلات الهی، باید تا پایان تابستان خارج از سینما باشد و به ویدیوی خانگی بزرگ‌نمایی شود.

بروس نولان: جیم کری

گریس: جنیفر آنیستون

خدا: مورگان فریمن

کارگردان: تام شادیاک

نویسنده: استیو کورن، مارک اوکیف و استیو اودرکرک

توزیع شده توسط یونیورسال پیکچرز; دارای رتبه PG-13