نویسنده: دبی لین الیاس

آیا این جادو است؟ آیا معجزه است؟ یا فقط کار سخت و ارزش های قدیمی خوب است؟ هر چه که هست، باب لادوسر و تری ایدسون با هم مربیگری تیم اسپارتان دبیرستان د لا سال را به دست آوردند و به 151 برد بردند. این 12 سال فوتبال است. دوره آموزش تکوینی یک دانش آموز از کلاس اول تا دوازدهم. این رکوردی است که هرگز توسط هیچ تیم دیگری در هیچ ورزشی، حرفه ای، کالج یا دبیرستان به دست نیامده است و به احتمال زیاد هرگز به این زودی نخواهد رسید. و این مردان پشت تیم، مربی باب 'لد' لادوسر و کمک مربی تری ایدسون هستند که اکنون در WEN THE GAME STANDS TALL جلو و مرکز هستند و جیم کاویزل و مایکل چیکلیس به داستان آنها می پردازند.

یین نسبت به یانگ یکدیگر، Ladouceur و Eidson ظاهراً به اندازه شب و روز یا، همانطور که Eidson آن را توصیف می کند، 'شخصیت متضاد' متفاوت هستند. عیدسون با برق زدن در چشمانش به «طنز طعنه آمیز» خود می بالد، چیزی که شما به راحتی در عرض چند دقیقه پس از ملاقات با او باور می کنید، در حالی که یک لادوسر ساکت و متفکر به سرعت متوجه می شود که «شخصیت های ما واقعاً به هم نزدیک هستند».

به گفته Ladouceur، دوستان 35 ساله، 'در اصل، چیزهایی که ما معتقدیم که برای ما بسیار عزیز و صادق هستند، دقیقاً یکسان هستند. ما هر دو به یک چیز اعتقاد داریم. در مورد آموزش و نحوه رفتار با بچه ها و آنچه که می خواهیم و نتیجه ای که می خواهیم. . ما از بسیاری جهات با هم تفاوت داریم، اما همدیگر را دوست داریم. ما به یکدیگر احترام می گذاریم و از کاری که هر یک از ما می توانیم انجام دهیم قدردانی می کنیم.'

با تأمل، لادوسر اعتقادی به او دارد که تزلزل ناپذیر است. من همیشه به عنوان یک کودک احساس می کردم همیشه سعی می کردم کارهای درست را انجام دهم. احتمالاً مبتنی بر ایمان است. من مطمئنم که من در یک کلیسا بزرگ شده‌ام و به قدرتی بالاتر معتقدم و اینکه همه ما قرار است کاری خوب انجام دهیم و در زندگی دیگران تغییر ایجاد کنیم.» اما این فقط ایمان و اعتقاد به انجام کار درست نیست که باب لادوسر را شکل داده است. همچنین زمانی است که او در آن بزرگ شده است. من همیشه احساس می کردم که محصول دهه 60 هستم. من در جنبش جدید دهه 60 که برای صلح و حقوق شهروندی بود، بزرگ بودم. من همیشه در آن ژانر بودم. من همیشه در این فکر بودم که «می‌خواهم کاری انجام دهم تا تفاوت ایجاد کنم». من می خواهم کاری انجام دهم که کمک کند. من می خواهم کاری انجام دهم که به مردم کمک کند.» مربیگری برای او یک حرکت طبیعی بود. «این برای من طبیعی بود. من واقعاً با بازی احساس راحتی می کردم و بازی را به خوبی درک می کردم. من از آن به عنوان مکانی برای آشنایی با بچه‌ها و آشنایی با آنها استفاده کردم.»

یک مکمل عالی برای اداره یک تیم، Ladouceur با بچه ها 'به روشی بسیار ظریف و یک به یک، معمولا' برخورد می کند، در حالی که Eidson 'می تواند یک گروه کامل از بچه ها را در آغوش بگیرد و همه آنها را آزرده کند و آنها را هیجان زده و هیجان زده کند. آنها می روند.' اما این آموزش به بچه ها در مورد آنچه در مورد بازی فوتبال مهم است برای هر دو مرد مهم است - درس های زندگی.

با در نظر گرفتن مربیگری آنها به عنوان یک فرآیند، و بخشی از فلسفه دل لا سال به عنوان یک کل، این فقط یک حادثه یا رویداد یا ایده نیست که تیم را می سازد یا پسران را به مردان تبدیل می کند. همانطور که Ladouceur خاطرنشان می‌کند، «معمولاً وقتی بچه‌ها به ما می‌رسند، می‌دانند که ما از چه چیزی دفاع می‌کنیم و چه انتظاری داریم، زیرا آنها خودشان را در طول برنامه کار کرده‌اند. به نوعی به عنوان دانشجوی سال اول به آنها تلقین شده است. در آن زمان است که آنها احتمالاً تأثیرپذیرترین هستند. آنها در یک مدرسه جدید هستند و چشمانشان گشاد است و سعی می کنند خود را با آن هماهنگ کنند. مدرسه ما در این زمینه خوب است. در مورد تواضع خوب است. در مورد [ایده] خوب است که همیشه چیزی بزرگتر از شما وجود دارد و روحیه جمعی یک گروه بسیار بسیار بهتر از یک نفر است که به تنهایی ایستاده است. ما معتقدیم که. ما سعی می کنیم آن را ترویج کنیم و آن را زندگی کنیم.»

عیدسون همچنین معتقد است که کلید موفقیت آنها با اسپارت ها این است که «ما نیز از جوانی شروع کردیم و این به آن روزها کمک کرد. همانطور که سرمربی ما الان جوانتر است و فکر می کنم الان کمی بهتر با بچه ها ارتباط برقرار می کند. وقتی شروع کردم 22 یا 23 ساله بودم و آن بچه ها 16 و 17 ساله هستند، بنابراین تفاوت سنی آنچنان زیاد نیست. حتی در روزهای اولیه مربیگری، 'ما با آنها سخت بودیم [اما] آنها می‌دانستند که ما بهترین منافع آنها را در ذهن داریم و این همیشه فلسفه ما بوده است. پسر همیشه می گفت: 'من رفیق تو نیستم.' من مربی شما هستم اما این بدان معنا نیست که من به شما اهمیت نمی‌دهم و شما را دوست ندارم.» ما همیشه این رویکرد را با بچه‌ها در پیش گرفته‌ایم.»

2/8/2014