نویسنده: دبی لین الیاس

بهترین بدترین فیلم نشان می دهد که شما واقعاً می توانید یک کیف ابریشمی از گوش خروس درست کنید. در سال 1989، یک فیلم «ترسناک» کمتر شناخته شده در یک شهر کوچک عجیب در یوتا ساخته شد. تحت هدایت کارگردان ایتالیایی، کلودیو فراگاسو، از دید بازیگران و عوامل، و به ویژه مایکل پل استفنسون 10 ساله در آن زمان، TROLL 2 قرار بود «شب مردگان زنده» بعدی باشد - ترس، وحشت، اجتماعی. -تفسیر سیاسی - یک فیلم ترسناک درخشان که برای همه شهرت زیادی خواهد داشت. قرار بود این فیلم بیش از یک فیلم درجه دوم 'B' باشد.

با بودجه بسیار کم ساخته شده است، اما برای استفنسون، بازیگران نسبتاً تازه وارد به دنیای فیلم بودند، اما یک چیزی که همه آنها مشترک بودند، فداکاری و عزم راسخ برای ساخت بهترین فیلم ممکن بود. با تجزیه و تحلیل طرح، بحث در مورد تکنیک و صحنه‌ها نه تنها با فراگاسو، بلکه با مربیان بازیگری، تمرین‌های اضافی بین خود، آنها خط‌های خود را حفظ کردند، حتی پیشنهادهای مفیدی برای بهبود یک یا دو صحنه ارائه کردند، و زحمت کشیدند و زحمت کشیدند. یا D.W. شاهکار گریفیث اما جایی در مسیر، معلوم شد که این قطعه فیلمسازی درخشان حتی ارزش قرار گرفتن در لیست «D» کتی گریفین را ندارد.

وقتی کار تمام شد، هیچ اکرانی در سینما وجود نداشت. ترول ها در هیچ کجا یافت نمی شدند. در عوض، گابلین‌های گیاه‌خوار دشمنان خانواده ویتس بودند، و آنچه با جدیت واقعی اجرا شد، مستقیماً به VHS و BETA رفت و باعث شد استفنسون جوان VCR خود را خاموش کند و والدین و خواهر جورج هاردی که نقش پدرسالار خانواده، مایکل را بازی می‌کرد. منتظر است، تا اعتراف کند، 'این بدترین فیلمی است که تا کنون ساخته شده است.' در طول سال‌ها، Rotten Tomatoes و IMDB با خانواده هاردی هماهنگ شدند و TROLL 2 نام 'بدترین فیلم ساخته شده تا کنون' را به خود اختصاص داد.

اما اتفاق عجیبی افتاد. در جایی در زمان، TROLL 2 طرفدارانی را در سرتاسر جهان جذب کرد - پیروانی که همیشه در حال رشد بودند. ناگهان نمایش‌های نیمه‌شب «نمایش تصویر ترسناک راکی» شکل گرفت، کلوپ‌های TROLL 2 شکل گرفت، افرادی که در فستیوال‌های ترسناک و مهمانی‌ها و جشن‌های هالووین لباس‌های گابلین‌های نیل‌باگ پوشیده بودند و استفنسون و جورج هاردی شروع به دریافت ایمیل‌هایی از طرفداران فداکار کردند. فریاد زد: 'این بهترین فیلم تاریخ است.' استفنسون، که اکنون یک فیلمساز است، کنجکاوی خود را بیش از این با این هجوم هیاهوهای محبت آمیز برانگیخت. شاید TROLL 2 آنقدرها هم بد نبود. شاید در دوران کودکی او «نمی‌فهمید». و چه چیزی بود که بعد از این همه سال این همه مخاطب فداکار را جذب کرد؟

استفنسون و هاردی با برقراری ارتباط مجدد با جورج هاردی، پدر روی پرده اش در TROLL 2، وحشیانه ترین سفر زندگی خود را آغاز کردند - یک سفر چهار ساله، با 400 ساعت فیلم کامل، احتمالاً 400000 مایل جت بین آن دو، و عشق و احترام تازه ای که به یک فیلم پیدا شده بود، هر دو عاجزانه سعی در پشت سر گذاشتن آنها داشتند. استفنسون و هاردی با 20-20 نگاه گذشته و مخاطبان جدیدی از جانبازان، همه بازیگران اصلی را شکار کردند، به سراسر جهان سفر کردند، TROLL 2 را صدها بار نمایش دادند، و حتی با کارگردان کلودیو فراگاسو دوباره ارتباط برقرار کردند، که منجر به ساخت این مستند، حدود 20 سال شد. در حال ساخت، داستان پشت صحنه خوب، بد و زشت بهترین بدترین فیلم است.

استفنسون و گروهی که یک سال را صرف ویرایش 400 ساعت فیلم خود کردند، «زمان دردناکی را صرف جمع آوری این فرآیند سازماندهی هر کلیپ توسط هر فردی که در آن بود، با هر صحنه ای که مورد بحث قرار گرفت، گذراندند. ما واقعاً مطمئن شدیم که می‌دانیم چه چیزی داریم قبل از اینکه داستان را قطع کنیم. نتیجه داد. هر چقدر هم که در حال ثبت و ضبط بودیم دردناک بود، اما در واقع هر ثانیه از فیلم را در یک دفترچه یادداشت کوتاه می‌کردیم، زیرا برجسته کردن و یافتن آن آسان‌تر بود. سپس زمانی که داستان را قطع کردیم، اولین راف برش فقط 3 ماه طول کشید و سپس آن را اصلاح کردیم.

استفنسون در روایتی که توسط استفنسون با فیلم‌های زنده فراوان از هاردی با رویدادها و واکنش طرفداران به این پدیده فرقه‌ای رو به رشد انجام شده است، فقط نگاهی به «اکنون» نمی‌اندازد، او با هر یک از بازیگران به گذشته سفر می‌کند و حتی فراگراسو، برای سفر به خط حافظه، با هر یک به روشی بسیار «نزدیک و شخصی» آشنا می‌شود، و حس مرگ‌بار و رویاهای دلخراشی که به باد رفته است را به شما القا می‌کند. با بسیاری از بازیگران اصلی، بازی کردن در بازی کردن سرگرم کننده است، اما بعد از آن، با دیگران، غم و اندوهی که استفنسون هنرمندانه عکس می گیرد، وجود دارد.

خنده دار، خنده دار و با صدای بلند خنده دار، اولین چیزی که با دیدن بهترین بدترین فیلم آدم را جلب می کند، عشق به این پروژه جدید است که هاردی و استفنسون دارند و فراتر از آن، رفاقتی است که بین این دو مرد از زمان TROLL 2 رشد کرده است. عامل برجسته دیگر، طرفداران سرسخت TROLL 2 است که اکنون دستور می دهد و شور و هیجان و احساسات جشنی است که فیلم را در هر کجا که پخش می کند دنبال می کند. بد نیست برای چیزی که والدین خود آن را به عنوان 'بدترین حرکت تا کنون' محکوم کرده بودند.

اما این سفر در مسیر خاطره همیشه شادی آور نبود و در واقع برای خلق بهترین بدترین فیلم بسیار ضروری بود، همانطور که با حضور استفنسون و هاردی و چندین بازیگر دیگر TROLL 2 در جشنواره ترسناک می بینیم. ایالات متحده و جشن هواداران در بریتانیا. این برای من چیز جالبی بود زیرا به عنوان یک فیلمساز هیجان زده بودم زیرا اینجا واقعیت برای بسیاری از مردم و افراد مشهور بود. تا آن زمان، [TROLL 2] نمایش‌ها، پدیده، راه، راه فروخته شده بود و من مدام می‌گفتم «این فقط یک نت است. اینجا فیلمی نیست این طرف دیگر نیست.» ما این لحظات را در کنوانسیون وحشت و در بریتانیا داریم. هیجان‌انگیز بود، اما یادم می‌آید فقط به اطراف نگاه می‌کردم و فقط افسرده‌کننده‌ترین فضا بود. هیچکس خوش نمیگذره بسیاری از مردم در آنجا برای کاری که 20 سال پیش انجام داده اند، 5 دلار دستمزد می گیرند. واقعاً افسرده کننده بود.»

استفنسون که در مورد بهترین بدترین فیلم بسیار عمل گرا است، اذعان می کند که «این یک چالش است که مردم بنشینند و فیلمی را تماشا کنند، چه رسد به یک مستند و فیلمی درباره ترول هایی که واقعاً ترول نیستند.» اما این دلی است که او و هاردی به بهترین بدترین فیلم می آورند که ارزش تماشای آن را بیشتر می کند. پیوند مشترکی که این مستند را پیش می برد، کاتارسیس آن برای هر یک و آغوش احساسی گذشته است که آشکار می شود. به گفته استفنسون که مدت‌ها گفته است که از TROLL 2 متنفر است، با ساخت بهترین بدترین فیلم، «من دارم به TROLL 2 نزدیک‌تر می‌شوم. تمام این تجربه به نوعی یک کاتارسیس وحشیانه بوده است. عاشقشم. با داشتن فرصتی برای ساختن اولین فیلمی که برای من بسیار شخصی و خاص است، چه چیز دیگری می توانید بخواهید. اما پس از آن که این روابط را از 20 سال پیش انتخاب کنم و چیزی داشته باشم که در گذشته برای من بسیار شرم آور بود و چیزی که نمی خواستم با آن انجام دهم، برخی از مثبت ترین تجربیات و برخی از ثروتمندترین ها را برای من به ارمغان آورد. تجربیات زندگی من تا به امروز - شگفت انگیز بود.

برخی از لحظات خنده‌دارتر به لطف ظاهر و تفسیر مکرر کارگردان TROLL 2، فراگاسو، که باید بگویم، به عنوان یک الاغ کامل به نظر می‌رسد، به دست می‌آید. توصیف بازیگران سابق خود به عنوان 'سگ'، با استعداد بازیگری آنها به عنوان 'بدون استعداد'، 'افتضاح' و 'وحشتناک'، در حالی که خاطرات فعلی آنها 'دروغ است'، وقتی استفنسون رابطه خود را با فراگاسو توصیف می کند شگفت آور است. 'خوب.' او یک فیلمساز بسیار پرشور است. او این خون گرم ایتالیایی را دارد، بنابراین یک لحظه ناراحت است و فریاد می زند و لحظه دیگر شما را دوست دارد. اما، در پایان او یکی از تلخ ترین چیزها را می گوید: 'این که آیا یک فیلم شما را می ترساند، یا شما را می خنداند یا اینکه شما را به گریه می اندازد، یکی از مهمترین چیزها این است که شما را تکان می دهد.' با در نظر گرفتن این موضوع، بهترین بدترین فیلم در همه موارد موفق است.

آیا استفنسون از طریق این تجربه گذشته خود را در آغوش گرفته است؟ اثبات در پودینگ است. 'این کاملا بخشی از وجود من است. همه افراد در زندگی خود تجربیاتی دارند که از آن خجالت می کشند یا احساس بدی نسبت به آن داشتند یا آرزو می کردند که ای کاش انجام نمی دادند. اما در نهایت، به نقطه‌ای از زندگی خود می‌رسید که به گذشته نگاه می‌کنید و می‌بینید که این تجربیات شما را واقعاً ساخته‌اند که هستید. و این دقیقاً مورد TROLL 2 است… هر کاری که تصمیم بگیرید انجام دهید، اگر قلب شما آنجا نباشد، احتمالاً کار درستی برای شما نیست. مهم‌ترین کاری که فکر می‌کنم اکنون می‌توانید با هر پروژه‌ای انجام دهید، این است که مطمئن شوید از ته دل می‌آید. و شما باید در مورد آنچه که احساس درستی به شما می دهد به خود اعتماد کنید ... به آنچه قلبتان به شما می گوید اعتماد کنید. می دانم که به نظر کلیشه ای می رسد، اما فکر می کنم این مهم ترین چیزی است که یاد گرفته ام.'

اگر بهترین بدترین فیلم چیز دیگری به ما نشان نمی دهد، برای استفنسون و هاردی این است که «شما نمی توانید همیشه خودتان را جدی بگیرید. شما باید حاضر باشید به خودتان بخندید. اگر بخواهید همه چیز را آنقدر جدی نگیرید، می‌تواند شما را به سمت فرصت‌هایی سوق دهد که هرگز پیش‌بینی نمی‌کردید.»

رویاهای خود را دنبال کنید. دنبال دلت برو بهترین بدترین فیلم - اثبات زنده که زمان همه زخم ها را التیام می بخشد - و فیلم های بد.

نویسندگی و کارگردانی مایکل استفنسون.