رقابت ریاست جمهوری سال 1968 برای همیشه نحوه پوشش تلویزیونی را تغییر داد. نه به ذکر صرفه جویی در بخش خبری عقب مانده در ABC. ABC که در رتبه‌بندی‌ها مرده است و نمی‌تواند پوشش مستمر دموکرات و جمهوری‌خواه را پوشش دهد (جورج والاس که به‌عنوان یک مستقل شرکت می‌کند، کنوانسیون نداشت)، ایده‌ای را مطرح کرد که اگرچه برای برخی مضحک بود. معلوم شد که یکی از بزرگترین Hail Marys در اخبار تلویزیونی است - ویلیام اف. باکلی جونیور فوق محافظه کار و بسیار مشهور و خوش صحبت و لیبرال صراحتاً گور ویدال را در آنچه که قرار بود خلاصه ای 90 دقیقه ای باشد، قرار داد. از رویدادهای روز در کنوانسیون با بحث در مورد موضوعاتی که در مرکز برنامه های کاندیداها قرار دارد. مناظره‌هایی که به‌وجود آمد، بحث‌های جنجالی‌تر، سرسخت‌تر، تحریک‌آمیزتر و سرگرم‌کننده‌تر از هر چیزی بود که از آن زمان در تلویزیون دیده‌ایم. اکنون، مورگان نویل و رابرت گوردون، کارگردان‌های مشترک، فیلم‌های مناظره سال ۱۹۶۸ ABC را همراه با فیلم‌های خبری و تصاویر روز می‌گیرند، آرشیو را با مصاحبه‌های افراد مشهور حاضر در آن زمان تکمیل می‌کنند و نگاهی جذاب نه تنها به این فصل از تاریخ می‌سازند. ، اما به نیروهای محرک پشت باکلی و ویدال و تحقیر آنها نسبت به یکدیگر.

ریچارد نیکسون در میامی بیچ در کنوانسیون جمهوری خواهان حضور داشت، که تقریباً 656 رای نماینده برای شرکت در این کنوانسیون داشت و به نظر می رسید که برای به دست آوردن 11 نفر باقیمانده که برای برنده شدن در این نامزدی لازم است، رای مناسبی داشته باشد. رونالد ریگان و نلسون راکفلر در حال نبرد با نیکسون بودند که تاکتیک منحصر به فرد آن زمان را برای پیوستن به نیروهای نیکسون در پیش گرفتند. اما این کنوانسیون دموکرات در شیکاگو بود که توجه یک ملت را به خود جلب کرد و حزب را متفرق کرد زمانی که هزاران فعال از سراسر کشور برای اعتراض به جنگ ویتنام گرد هم آمدند و در 28 آگوست با برخورد پلیس شیکاگو با تظاهرکنندگان ضد جنگ به خشونت آشکار پلیس منجر شد. روبروی هتل هیلتون در نهایت هوبرت همفری نامزدی را به دست آورد. و در حالی که همه چیز آشکار شد، به لطف ABC، ملت شاهد نوع دیگری از نبرد بین ویدال و باکلی بود.

در حالی که من آن «بحث‌های» شبانه را به خوبی به یاد می‌آورم (و حتی در سن 10 سالگی تحت تأثیر آنها قرار می‌گرفتم)، بسیاری از آنها هنوز به دنیا نیامده‌اند. اکنون فرصتی برای آنهاست که در بهترین حالت، مبارزه لفظی ویتریولیک ​​را ببینند. مناظره‌های ریاست‌جمهوری را که امروز می‌بینیم، یا کارشناسان سیاسی و اخباری که به ضربات خارهای آتشین شلیک می‌کنند را فراموش کنید، باکلی و ویدال 15 راند به دنبال ضربه زدن هستند و سعی می‌کنند یکدیگر را به تشک بفرستند.

برای خود من و بسیاری از معاصران، این واقعاً اولین معرفی بزرگ ما به سیاست، بحث و گفتگو و قدرت کلام و سبک بود. مقدمه من با اصطلاحات 'ویتریول'، 'لفاظی' و 'دانشمند' (کلمات مورد علاقه من امروزه). من شیفته تکنیک گور ویدال بودم و تا به امروز به یاد دارم که او قدم گذاشت و روی باکلی صحبت کرد تا صدا و حرفش شنیده شود. اما من در مورد آماده سازی نیز یاد گرفتم و متوجه نشدم که چقدر تا زمانی که تماشای «بهترین دشمنان» در نقش نویل و گوردون ما را به «پشت صحنه» با تفسیری تامل برانگیز در مورد آماده سازی ویدال با مزایای حاصل از عنصر غافلگیری بردند، و سپس یک پاسخ متقابل از باکلی که از همان تکنیک ها استفاده می کند. نویل و گوردون تسلط واقعی بر رقص کلامی را به ما نشان می دهند.

«بهترین دشمنان» واقعاً اولین باری است که تمام قطعات پازل گرد هم می‌آیند، تقریباً انگار نویل و گوردون از این فرصت لذت می‌برند که روشنفکری و لفاظی‌های سبکی را که زمانی در سیاست و اخبار نفوذ می‌کرد به نسل امروز نشان دهند. اما آنچه ما همچنین می بینیم نه تنها این است که چگونه سیاست و مبارزات انتخاباتی با انتخابات 68 به لطف این بحث ها تغییر کرد، بلکه پیامدهای اجتماعی تأثیر آنها بر تلویزیون و کل جامعه است.

قاطعیت و وضوح در ساخت مستند، نور روشنی را نه تنها بر ویدال و باکلی به عنوان افراد و مکان های مربوط به آنها در تاریخ برای جوانان و ناآشنا می اندازد، بلکه آینه ای برای وسواس فعلی ما در دستکاری اخبار قرار می دهد. این یک داستان اصلی به معنای واقعی کلمه است. تولد اخبار تفسیری با استفاده از رسانه تلویزیونی، چیزی بسیار قدرتمندتر از روزهای چاپی هرست و «ژورنالیسم زرد». با تجزیه و تحلیل بصری مناظرات که در «بهترین دشمنان» ارائه شده است، ما ابهام را در تمام شکوه خود می بینیم زیرا باکلی و ویدال به ندرت به مسائل یا رویدادهایی که در طول کنفرانس ها رخ می دهد پرداخته اند. مهارت بازی آنها با عقب نشینی سیاست در کانون توجه قرار گرفت. اگر شکی وجود داشت که سال 68 یک نقطه عطف سیاسی برای آمریکا بود، یک نگاه به 'بهترین دشمنان' تنها چیزی است که برای تماشای همه چیز لازم است. به ما این فرصت داده می شود که عقب نشینی کنیم و خودمان را مشاهده کنیم و از بی واسطه بودن لحظه دور کنیم و امیدواریم در گذشته تأمل کنیم و حال را درک کنیم و برای آینده تغییراتی ایجاد کنیم.

طراحی روایی «بهترین دشمنان» به خوبی ساخته شده است و گزیده‌ها و اطلاعات طولانی‌تری را با اولین مناظره در اختیار ما قرار می‌دهد تا زمینه را برای آنچه آشکار می‌شود فراهم کنیم و بنابراین اجازه می‌دهیم محتوای متنوع‌تری بدون احساس فشار زمانی در حوزه ویرایش ایجاد کنیم. تصاویر خبری بدون مناظره و تصاویر روزنامه ها ما را به خوبی از گرمای روز و طرز فکر کشور آگاه می کند. روایت خارج از دوربین توسط جان لیتگو و کلسی گرامر از نوشته های واقعی ویدال و باکلی، به ترتیب، برای کلمات بسیار خوشمزه است.

دوران ناامیدانه نیازمند اقدامات ناامیدکننده است و به لطف ناامیدی ABC، دنیای تلویزیون، اخبار و سیاست برای همیشه تغییر کرد. شانس شهادت آن را از طریق «بهترین دشمنان» نباید از دست داد. ورزش خون برقی در بهترین حالت خود.

به کارگردانی مورگان نویل و رابرت گوردون