نویسنده: دبی لین الیاس

نمایش برخی از بهترین، اگر نگوییم بهترین، فیلم‌های رزمی هوایی برای نمایش در صفحه بزرگ، «پشت خطوط دشمن» باید به 21 تبدیل شود.^خیابانپوستر قرن کودک برای استخدام نظامی. «پشت خطوط دشمن» به کارگردانی جادوگر تجاری جان مور در اولین فیلم بلندش، یک فیلم آدرنالین بالا، سریع، بی وقفه و بی وقفه برای ارتش ایالات متحده و نیروی دریایی ایالات متحده است.

اوون ویلسون که در ناو یو اس اس کارل وینسون 'جایی در دریای آدریاتیک' مستقر است، در نقش ناوبر درجه یک کاپیتان کریس برنت در کنار شریک خلبانش استک هاوس با بازی گابریل ماخت بازی می کند. برنت که تنها با هدف نبرد هوایی وارد خدمت شد (بدیهی است که بارها «تاپ گان» را در دوران نوجوانی خود دیده است) بی حوصله، ناامید، ناراضی و آماده ترک خدمت پس از پایان دوره خدمتش در دو دوره است. هفته ها برنت و ریگارت به فرماندهی دریاسالار سخت‌گیر و سخت‌گیر که توسط جن هکمن بازی می‌کند، دائماً بر سر نگرش سواره‌روی برنت در مورد خدمت سربازی، زنجیره فرماندهی، نظم، نظم، روتین و هر چیز و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید، اختلاف دارند. همه چیز از این رابطه پاسخ ریگارت به این تفکر ابتدایی برنت است که او وظیفه خود را انجام داده و به خوبی به کشورش خدمت کرده است، زمانی که ریگارت می گوید: 'شما اولین چیز را در مورد خدمت به کشور خود نمی دانید.'

همانطور که گفته می شود، مراقب باشید چه آرزویی دارید زیرا ممکن است آن را به دست آورید، و در اینجا، برنت بیش از آنچه در رویاهایش بوده به دست می آورد. در یک پرواز شناسایی روز کریسمس بر فراز بوسنی، برنت و استک‌هاوس تصمیم می‌گیرند «دوربین جدید براق» خود را امتحان کنند (تحسین‌های دولت ایالات متحده) و از مسیری که از قبل طراحی شده بود، خارج شوند تا با اسباب‌بازی جدید خود بازی کنند. متأسفانه برای آنها، آنها توسط برخی صرب های انتقام جو و قاتل مشاهده می شوند که دو موشک سام ساخت روسیه را با هدف نابودی نه تنها یک هواپیمای 40 میلیون دلاری، بلکه پسران هواپیمای ما و هر اطلاعاتی که در زمان شناسایی به دست آوردند، شلیک کردند. انکارناپذیر بهترین اکشن هوایی که تا به حال در فیلم ثبت شده است، پس از تعقیب و گریز میخ کوبنده و دلخراش توسط موشک ها، برنت و استک هاوس مورد اصابت قرار می گیرند و به پشت خطوط دشمن فرود می آیند.

از آنجایی که استک هاوس مجروح می شود، برنت تصمیم می گیرد او را ترک کند و به جستجوی مکان های بلندتر برود تا از رادیو کمک بگیرد. متأسفانه، هنگامی که پسران ما بیرون رانده شدند، توسط صرب ها و به ویژه یکی از آنها، یک ردیاب قاتل که نگاهش یادآور مهاجمان تروریستی در المپیک مونیخ است، و به وضوح به خاطر کشتن می کشد، مشاهده شدند. در حالی که صرب ها استک هاوس را احاطه کرده اند، برنت از دور شاهد اعدام دوستش توسط ردیاب است.

با آگاهی از اینکه برنت هنوز زنده است و در حال لگد زدن است، ردیاب و برنت درگیر یک بازی موش و گربه پر جنب و جوش می شوند، در حالی که برنت سعی می کند از مرگ فرار کند و راه خود را به یک نقطه میعادگاه امن برای سوار شدن توسط بچه های خوب برساند. با این حال، زمانی که دریاسالار ریگارت در تلاش برای نجات برنت توسط فرمانده ناتو، دریاسالار پیکه، سرنگون می‌شود، استخراج آن‌طور که به نظر می‌رسد آسان نیست. پیکه فرانسوی با بازی ژواکیم دی آلمیدا، فردی فریبکار است که نباید به او اعتماد کرد (همانطور که تماشاگران در همان ابتدا می‌آموزند) و به نظر می‌رسد که در هر دو طرف حصار بازی می‌کند. عملکرد هکمن درخشان است، مخاطب را به دوراهی خود می کشاند، و باعث می شود که درگیری داخلی را که تجربه می کند احساس کنید - آیا او سیستم را خراب می کند، سیاست را به هم می زند، مرد خود را به دست می آورد و حرفه اش را خراب می کند یا عقب می نشیند، از ناتو اطاعت می کند، مشاهده می کند. معاهدات صلح و اجازه دهید مرد دوم تحت فرمان او به دست این کرکس های قاتل بمیرد. در یکی از بهترین اجراهای دوران حرفه‌ای خود، دیوید کیت در نقش دستیار ریگارت، اومالی، صدایی به وجدان ریگارت و همچنین مخاطب می‌دهد و به آنچه می‌دانیم اقدام اجتناب‌ناپذیر ریگارت است کمک می‌کند.

اما بیایید برنت را فراموش نکنیم که در میان تپه ها و شهرهای جنگ زده بوسنی می دود و از قدرت درونی، صلابت و غریزه بقا استفاده می کند که نمی توان گمان برد که او دارد. در چیزی که بدون شک عملکرد تعیین کننده کار ویلسون است (اگرچه او در «آرماگدون» فوق العاده بود)، او ترس، ساده لوحی و شجاعت را با باورپذیری ترکیب می کند.

یکی از تکان‌دهنده‌ترین صحنه‌های فیلم زمانی اتفاق می‌افتد که برنت در محاصره صرب‌های متخاصم به یک گور دسته جمعی گل‌آلود برخورد می‌کند و به شیوه‌ای واقعی برای زنده ماندن، زیر چند اجساد فرو می‌رود تا از کشف آن جلوگیری کند. به تنش اضافه می شود، کاهش در ناو یو اس اس وینسون که در آن فرماندهی وقایع را بر روی تصاویر ماهواره ای حساس به گرما 'قرض گرفته شده' از Northrup Grummond تماشا می کند. آیا برنت مرده است یا زنده است؟» Command آنچه را که مخاطب می بیند نمی بیند، و باز هم، سردرگمی و ناامیدی بیانی هکمن پرخاشگر است.

با استفاده از تکنیک‌های بدنام اسپیلبرگ از «سرباز رایان» با دوربین‌های دستی در انبوه نبرد و در حین تعقیب و گریز از میان تپه‌ها و دره‌ها، و همچنین برش‌های کوتاه‌شده که تنها بر شدت اوضاع می‌افزاید، تماشاگر را درگیر می‌کند. لبه صندلی هایشان در هر پیچ برنت و ریگارت را تشویق می کنند. با نزدیک شدن به زمان اسکار، باید باور داشت که برندان گالوین، فیلمبردار، و البته تدوینگر فیلم، پل مارتین اسمیت، در میان نامزدهای مورد توجه ما خواهد بود. کار آنها در اینجا باورنکردنی است. با رنگ پریدگی آبی مایل به خاکستری کارگردان مور در بیشتر فیلم با پراکندگی متناوب رنگ و ویرایش موسیقی-ویدئویی اسمیت، «پشت خطوط دشمن» به سرود ایالات متحده و سربازان و زنان ما تبدیل می‌شود.