نویسنده: دبی لین الیاس

بد بودن خیلی خوب است؛ مخصوصاً وقتی نیک کیج هستید و با ورنر هرتزوگ افسانه‌ای برای فیلم BAD LIEUTENANT: PORT OF CALL NEW ORLEANS همکاری می‌کنید. ممکن است بسیاری از شما فیلم «ستوان بد» آبل فررا در سال 1992 را به خاطر بیاورید. فریب نخورید که فکر کنید نسخه هرتزوگ یک بازسازی است. دور از آن است. به گفته هرتزوگ، 'ستوان بد' عنوان فیلمنامه ای بود که به او ارسال شد. با این حال، تنها پس از صحبت با فیلمنامه نویس ویلیام فینکلشتاین، که با نسخه Ferrera آشنا بود، و 'سوگند جدی' که این یک بازسازی نخواهد بود، هرتزوگ موافقت کرد که درگیر شود. هرتزوگ که هرگز عنوان 'ستوان بد' را دوست نداشت و نمی خواست مخاطب را گیج کند، 'بندر آف کال نیواورلئان' را می خواست اما در نهایت به خطر افتاد و با ستوان بد ترکیبی موافقت کرد: PORT OF CALL NEW ORLEANS. هرتزوگ معمولی، ستوان بد: PORT OF CALL NEW ORLEANS بی‌احترام، شوخ و خنده‌دار، با داستان‌گویی و شخصیت‌پردازی‌های پیچیده، یک بازی بد توسط نیکلاس کیج و یک چرخش دراماتیک ماهرانه توسط جنیفر کولیج.

ترنس مک دونا به همان سختی است که در اداره پلیس نیواورلئان آمده اند. او همچنین به همان اندازه که می آیند سرکش است. مک‌دونا، یک پلیس ارشد با یک جریان خرابکارانه دیوانه‌کننده، پشت خود را مجروح می‌کند و در طول طوفان کاترینا، یک زندانی را در یک سلول سلولی سیل‌زده نجات می‌دهد. مک‌دونا در اثر قهرمانی‌اش کمرش را زخمی می‌کند و به داروهای مسکن معتاد می‌شود. مک دونا که از این درد ناتوان کننده دلسرد نشده است، در اولین فرصت دوباره وارد عمل می شود. با این حال، نیاز او به مدیریت درد با کمک شیمیایی به او چراغ سبز می دهد تا با سر به دنیای زیرین جنایت و مواد مخدر غیرقانونی و غیرقانونی فرو برود و به اندازه مجرمان زندان برای خود دارو به دست آورد. زمینه سازی برای داستان ما، تحقیق در مورد قتل پنج مهاجر آفریقایی و فروشنده مواد مخدر از نیواورلئان، بیگ فیت است.

اما شیدایی مک دونا با اعتیاد او به مواد مخدر متوقف نمی شود. شخصیت او به همان اندازه اعتیاد آور است در حالی که قلب او در واقع طلای خالص است. عاشق یک هوکر گران قیمت، هر کدام از دیگری تغذیه می‌کنند و عمیق‌تر در تاریکی اعتیاد خود و یکدیگر فرو می‌روند. به اختلال عملکرد کلی مک‌دونا می‌افزاید که پدرش الکلی است که تلاش می‌کند به لطف همسر جدیدش، ژنویو، زندگی‌اش را در مسیر درستی قرار دهد.

نیکلاس کیج در نقش ترنس مک‌دونا عالی بازی می‌کند. از نظر فیزیکی و احساسی، او این شخصیت را بسیار دقیق، ظریف، لایه‌لایه و کاملاً دیوانه دارد. لذت مطلق برای تماشا! او یک جادوی خالص روی صفحه است. یکی از بهترین نقش های او در طول مدت طولانی اگر نگوییم بهترین بازی دوران حرفه ای اش. به گفته کیج، «من ترنس را طراحی کردم. من با دید وارد شدم. من او را طراحی کردم. می خواستم کمرش بد باشد. من به چیزهایی مثل ریچارد سوم فکر می کردم. من دوست دارم بدنم را وارد آن کنم. مادرم رقصنده بود، بنابراین من دوست دارم از بدن به عنوان بخشی از ابزار بازیگری استفاده کنم. من این آسیب دیدگی کمر را فرصتی برای متحول کردن خودم دیدم، بنابراین از آنجا شروع شد. لهجه، من و ورنر موافقت کردیم، ما به آن نیاز نداریم. [ترنس] می توانست از هر جایی باشد. او یک پلیس نیواورلئان است و هویتش نیواورلئان بود. او به حضور در جنوب افتخار می کرد. او گفت: «ما زنان را در جنوب نمی‌زنیم» بنابراین هویت او این است، اما او می‌توانست از هر جایی باشد. فقط شبیه من.' همچنین واقع گرایی شخصیت ساخته شده مک دونا در درخشش عملکرد او نقش دارد. کیج در استرالیا وقتی فیلمنامه را خواند، دچار عفونت سینوس شد. او را نزد دکتر فرستادند که «این کار محلول کوکائین را انجام داد و آن را در بینی من گذاشت. اومدم بیرون و تازه شروع کردم به یادداشت برداری. متوجه شدم که دهانم کاملا خشک شده بود و احساس شکست ناپذیری می کردم. و شروع کردم به انجام صحنه ها و بداهه پردازی و ایده پردازی. خیلی آب دهانم را قورت می دادم. من در فیلمنامه آن را پیش نویس می کردم. 'خوب، حالا این کوکا است. این کاری است که او اینجا انجام می دهد. قورت دادن زیاد خواهد بود. لب زدن زیاد خواهد بود. و سپس این هروئین است. او کمی خارش خواهد داشت او سر تکان خواهد داد او خیلی کندتر خواهد بود.» نمی‌دانستم که ورنر قرار است چه زمانی صحنه را با مصرف هروئین من یا صحنه‌ای که من کوک می‌کشم قطع کند، بنابراین مجبور شدم مسیر کل اجرا را دوباره ترسیم کنم.

من هرگز طرفدار اوا مندز نبودم، اما باید بگویم که به عنوان فرانکی، او تعادل بسیار خوبی با کیج دارد. کیج او را به عنوان یک بازیگر از زمان همکاری در «شبح سوار» توصیف کرد، در اینجا «اما یک ایوا مندز جدید، مایع تر و نرم تر وجود دارد که بسیار روان و خودانگیخته است». با هم، صحنه های جنون آمیز ناشی از مواد مخدر آنها فوق العاده است. همانطور که سر بن کینگزلی به من گفت، برای ایفای نقش یک شخصیت مست یا اعتیاد به مواد مخدر نیاز به استعداد و مهارت دارد. این چیزی نیست که شما فقط برای آن «تلو تلو بخورید». با این اوصاف، مندز و کیج هر دو در آن سمت از شخصیت های مربوطه خود استاد هستند.

یکی از شگفت‌انگیزترین اجراها از جنیفر کولیج است. کولیج که بیشتر به خاطر کارهای کمدی‌اش، در نقش Genevieve شناخته می‌شود، بال‌هایش را دراز می‌کند، بیش از اینکه خودش را در این نقش مکمل نگه دارد، با یک اجرای دراماتیک محوری که پرچین است. کولیج که تقریباً این نقش را از دست می دهد، از ستاره های خوش شانس خود برای ورنر هرتزوگ تشکر می کند. «وقتی به زمانی فکر می‌کنم که برای امتحان شرکت کردم، احساس می‌کردم که خیلی وحشتناک بود و در یک لحظه یک کیسه کاغذی پرت کردم و ورنر در راه بود. نمی دانستم کیسه کاغذی یک تکه آدامس حباب دو ساله خیلی سفت دارد و می توانستم چشم ورنر را بیرون بیاورم. در لحظه ی مناسب ول کرد. وحشتناک بود. شما هرگز نمی دانید چگونه نقشی را به دست می آورید. این یک چیز بیهوده است.» برای هرتزوگ، او بلافاصله می دانست که کولیج ژنویو اوست. «تقریباً آنی بود، این همان چیزی بود که باید در فیلم داشته باشم. و شما واقعا نمی توانید آن را شفاهی کنید یا توضیح دهید که چیست. این بیشتر بحث بافت است.'

برخی از بازی های برجسته وال کیلمر در نقش کارآگاه استیوی پرویت و آلوین 'Xzibit' Joinder در نقش سرنوشت بزرگ را نباید نادیده گرفت.

فیلمنامه ویلیام فینکلشتاین پر از پیچیدگی‌ها، ظرافت‌ها و داستان‌های فرعی است که همگی بخشی از «طرح داستان اصلی» هستند. کاراکترها تنومند، معیوب و قانع کننده هستند. هرتزوگ و کیج که در فیلمنامه مملو از طنز تاریک و خرابکارانه هستند، آن را به سطح بعدی می برند و معتقدند که «هرچه شخصیت وحشی و پست می شود، باید بیشتر از خود لذت ببرد.» که منجر به ایجاد یک 'طنز عجیب' برای هرتزوگ می شود، 'این خنده دار می شود و مردم می خندند و پاسخ می دهند.'

با گره زدن همه قطعات به هم، داستان تا حد زیادی به لطف کارگردانی هرتزوگ و کار فیلمبردار قدیمی او پیتر زایتلینگر به دور کامل می رسد. Zeitlinger که توسط هرتزوگ به عنوان کسی که 'دوربین دستی را بهتر از هر کسی که Steadi-Cam انجام می دهد' توصیف می کند، چشم سوم هرتزوگ است. او مردی است که برای لحظه‌ای همه چیز را متوقف می‌کند و دوربین را پایین می‌آورد و می‌گوید ورنر، این صحنه ریتم ندارد. هیچ فیلمبرداری تا به حال با من اینطور صحبت نکرده است. او این احساس حرکت و احساس جریان چیزی را دارد و من باید فوراً همه چیز را تنظیم کنم.» با توجه به این تلاش مشترک، که جای تعجب نیست، زوایای جالب دوربین با فیلمبرداری فوق‌العاده که واقعاً غم و اندوه داستان و تحقیر اصلی‌ها را به تصویر می‌کشد، همخوانی دارد. با این حال، نشانه‌هایی از هرتزوگ وجود دارد، مانند شیفتگی او به حیوانات و انتخاب آنها در نقش‌های «مهم». نباید از استایل‌های بصری او از «تخیلات جنون‌آمیز ایگواناها» غافل شد که در سورئال‌ترین حالت هرتزوگ خالص است.

مهم برای BAD LIEUTENANT: PORT OF CALL NEW ORLEANS اعتقاد هرتزوگ به باز نگه داشتن چیزهایی است که 'برای لحظات غیرمنتظره' مانند 'جنیفر کولیج و اوا مندز در حال دعوا بر سر کیف دستی و مواد مخدر' هستند. با فیلمنامه نه چندان زیاد، او این کار را به 'دو خانم جوان باید خودشان حل می کردند.' کیج همچنین «بسیار اوقات، مانند موسیقی جاز، این آزادی را می‌پذیرفت که صدای خودش را داشته باشد و بداهه بگوید». شاید یکی از بزرگترین تعریف ها برای هرتزوگ از کیج باشد. 'او خیلی سریع حرکت می کند. او به کاری که من انجام خواهم داد اعتماد دارد و من به کاری که او انجام خواهد داد اطمینان دارم.'

کلید کل پروژه، تنظیم نیواورلئان است، چیزی که به کیج نسبت داده می شود. «احساس کردم که باید از یک کاتارسیس عبور کنم. که باید با ترس هایم روبرو می شدم. نیواورلئان به دلایل مختلف یک شهر بسیار قدرتمند در زندگی من است. ترکیبی از انرژی های مختلف - آفریقایی، فرانسوی، انگلیسی، اسپانیایی. جادوهای زیادی در آنجا وجود دارد و من تجربیاتی در آنجا داشته ام. بنابراین می‌خواستم برای مقابله با آن به آنجا برگردم و می‌دانستم که آن را کانال خواهم کرد. هر اتفاقی ممکن است بیفتد. این می تواند یک فاجعه باشد یا می تواند چیزی زیبا باشد. بنابراین، من برای این چالش آماده بودم.»

شیدایی، دیوانه کننده، مسحورکننده. یکی از بهترین فیلم های سال. ستوان بد: بندر آف کال نیواورلئانز. بد بودن خوب است

ترنس مک دونا: نیکلاس کیج

فرانکی داننفیلد ایوا مندز

Genevieve: جنیفر کولیج

استیو پرویت: وال کیلمر

به کارگردانی ورنر هرتزوگ. نوشته ویلیام فینکلشتاین