پل سالاموف شاید نام او را ندانید، اما قطعاً کار او را می شناسید. او تقریباً 30 سال است که در صنعت سینما نقش آفرینی کرده است و شاید بیشتر به خاطر مشارکت در جلوه های ویژه و گریم جلوه های ویژه در فیلم هایی مانند «بتمن و رابین»، «هال کم عمق» و «شیرهای دوم» و تلویزیون شناخته شده است. سریال هایی مثل سرزمین گمشده ها. او همچنین در جلوه‌های بصری «Starship Troopers 3» در میان دیگران مشارکت داشته است. اما پل به همین جا بسنده نمی کند. او نویسنده هم هست. به‌عنوان یک رمان‌نویس، داستان‌های کوتاه او در مجموعه‌های ترسناک گنجانده شده‌اند و او را به عنوان دو بار نامزد جایزه برام استوکر تحسین کرده‌اند. او رمان‌های گرافیکی، از جمله «دوران لوگان» و «اختلاف» و همچنین شماره‌های «وینسنت پرایس را تقدیم می‌کند» نوشته است. او همچنین نویسنده «در صحنه فیلمبرداری: قوانین پنهان آداب فیلمسازی» است. و سپس استعدادهای او به عنوان فیلمنامه نویس در پروژه هایی مانند «مردگان از زنده ها متنفرند»، «آزمایش سنت فرانسیس ویل» و «محاصره بیگانه» برای کانال SyFy وجود دارد. و اشاره کردم که او هم تهیه کننده است؟ و در مورد سرپرستی او با آکادمی علمی-تخیلی، فانتزی و فیلم های ترسناک برای بیش از دوازده سال، و تهیه کنندگی چند ساله او در جوایز Saturn چطور؟ با همه اینها، می توان فکر کرد که پل سالاموف همه این کارها را انجام داده است. خوب، نه کاملا. مدتی طول کشید، اما او در نهایت توجه خود را به کارگردانی معطوف کرد و اکنون اولین کارگردانی داستانی خود را با ENCOUNTER برای ما آورده است.

Encounter یک درام علمی-تخیلی جذاب به نویسندگی و کارگردانی سالاموف است و داستان یک ویل است، مردی که در نتیجه تصادفی که نه تنها او را روی ویلچر رها کرد، بلکه او را از کار انداخت. دختر از او و ازدواج او را از بین برد. متأسفانه، ناتوانی ویل فراتر از جسمی و عاطفی است. او که خود را از دنیا دور می کند، در درون خود، خاطراتش به دام می افتد و تمام وقت خود را صرف ناپدید شدن برای کشیدن تصاویر دخترش از حافظه می کند. او گروهی از دوستان حمایت‌کننده دارد، اما حتی آنها هم می‌توانند این همه حمایت و راحتی زیادی ارائه کنند، به خصوص وقتی که ویل پذیرای آن نباشد. در یک شب خاص، در حالی که ویل در خانه نقاشی استودیو گاراژ خود پنهان شده است، دوستانش برنت، مارکوس و جاناتان برای یک شب زیر ستاره‌ها بیرون می‌روند و می‌نوشند، صحبت می‌کنند و از زندگی غمگین می‌شوند.

اما همه چیز با دیدن یک شی درخشان که در آسمان جوهری شب شلیک می کند و در یک زمین نزدیک فرود می آید تغییر می کند. مجذوب شده، و با وجود اینکه بالغ هستند، پسر کوچکی را در درون هر یک از آنها پیدا می کنند که به دنبال ماجراجویی است، آنها برای یافتن شی به راه می افتند. طولی نمی کشد که این غلاف بزرگ به نظر می رسد کاج در مزرعه گندم محلی آتش گرفته است. و البته، درست مانند برداشتن تیله ها و قورباغه ها و بردن آنها به خانه به عنوان سوغاتی در دوران کودکی، تصمیم می گیرند این «چیز» را که احتمالاً یک شهاب سنگ است، با خود به خانه ببرند. اما وقتی به خانه می‌رویم، آن همه ماجراجویی و کنجکاوی به عقب می‌افتد تا با همه ترسیده شود. . .به جز ویل. . . و برخی از ماموران فدرال که همچنین شاهد این رگه در سراسر آسمان بودند.

پشت صحنه ENCOUNTER

با بازی لوک همسورث، آنا هاچینسون، شریل تکسیرا، گلن کیوگ، وینسنت وارد، کریس شورمن، و تام اتکینز بازیگر کهنه کار، سالاموف با ENCOUNTER به چند موضوع دشوار و چالش برانگیز می پردازد که موضوعات فلسفی متقاعد کننده و قابل تاملی را برای بحث ارائه می دهد. سالموف با ارائه برخی مطالعات جالب شخصیت، به ویژه با جاناتان کریس شوورمن و ویل لوک همسورث، به شدت این مضامین را از طریق رنگ، کادربندی و برخی از جلوه‌های عملی قدیمی فیلم‌سازی زنده می‌کند.

چیزی که هنگام صحبت با پل سالاموف با صدای بلند و واضح ظاهر می شود، اشتیاق، هیجان و اشتیاق او نه تنها به هنر فیلمسازی، بلکه داستان سرایی و توانایی استفاده از تمام ابزارهای موجود در جعبه ابزار سینمایی برای جان بخشیدن به داستان است. ایده های او در مورد موضوع و شخصیت قوی است و به لطف مجموعه مهارت هایش، او می داند که چگونه آن ایده ها را به تصاویر بصری ترجمه کند.

با رفتن به عمق با پل در طول برخورد تلفنی طولانی خود، ما در مورد همه چیز ENCOUNTER صحبت کردیم. . .

کارگردان PAUL SALAMOFF با بازیگران، پشت صحنه در ENCOUNTER

خب، پل، چه می توانم بگویم؟ شما واقعاً یک جک از همه معاملات هستید! تمام کارهایی که در این سال ها انجام داده اید. تمام کارهای FX شما، VFX شما، SFX شما، آرایش SFX شما، همه اینها در اینجا با داستانی که با ENCOUNTER تعریف می کنید به نتیجه می رسد. من برای شروع مجذوب این داستان هستم. جنبه های فلسفی این امر متقاعد کننده و قابل تامل است. برای من، واقعاً چیزی شبیه «زمین دیگری» اثر بریت مارلینگ است.

متشکرم. آره. خوب، خوب! این در واقع یکی از الهامات بود.

شما به جاهایی می‌روید که [بریت] و شریکش در پروژه‌هایشان به آنجا می‌روند، و من واقعاً این را دوست دارم. و ما تا 10، 15 دقیقه آخر فیلم خورش می‌دهیم و می‌پزیم و بعد فیلم تمام می‌شود و شما می‌گویید: 'اوه خدای من!' سپس شما حتی سخت تر فکر می کنید. من عاشق زمانی هستم که یک فیلم این کار را انجام می دهد و شما را به فکر وادار می کند و شما این کار را به خوبی اینجا انجام می دهید. بنابراین من کنجکاو هستم، این داستان از کجا آمده است؟ این قطعا یک داستان خارج از جعبه است.

متشکرم. میدونی چی واقعا خنده داره؟ من در واقع خودم را به عنوان یک نویسنده توصیف کرده‌ام، مثلاً سعی می‌کنم خارج از چارچوب فکر کنم و مواردی از این قبیل، بنابراین همیشه سعی می‌کنم کمی از سمت چپ به ژانر نزدیک شوم، می‌دانی منظورم چیست؟ فقط از کنار، چون فیلم های زیادی دیده ام. مخصوصا علمی تخیلی از زمانی که پنج ساله بودم وسواس زیادی به «جنگ ستارگان» و «دوران لوگان» و سپس «دکتر هو» داشتم، به‌تازگی داستان‌های علمی تخیلی زیادی دیده‌ام. بنابراین من دوست دارم چیزهایی پیدا کنم که من را شگفت زده کند و از زوایای مختلف به آن برخورد کنم. بنابراین، اگر واقعا صادق باشم، این یکی از طلاق دردناک اخیر بیرون آمد، جایی که فرش از زیر زندگی من بیرون کشیده شد. می‌خواستم داستانی را تعریف کنم که به فقدان، اندوه و نوعی ترس از ناشناخته‌ها می‌پردازد. من سالها پیش برای ENCOUNTER درمانی نوشته بودم. در دفترچه ایده های کوچک من بود. و زمانی که به من فرصت کارگردانی یک فیلم داده شد و به من گفتند: 'هی، فقط کاری را پیدا کن که بتوانی با بودجه کمتری انجام دهی'، آن را بیرون کشیدم و اینطور گفتم: 'وای! این داستان هنوز قابل دوام است و من می‌توانم آن موضوعات را در آن کشف کنم.» بنابراین واقعاً از آنجا متولد شد. فیلمنامه به تازگی از من بیرون آمد. پیش نویس اول در مدت زمان بسیار کوتاهی نوشته شد. این چیزی بود که به نوعی نیاز داشتم که با آن کنار بیایم، مثل کاتارتیک.

رویارویی

من دوست دارم که شما با این مسائل مانند غم و اندوه، مانند از دست دادن، مانند ترس، ترس از ناشناخته مقابله کنید، و آن را از طریق شخصیت های خود ارائه دهید، ترکیبی التقاطی از شخصیت ها، و هر کدام حس فقدان، اندوه یا ترس خود را دارند. بنابراین این فقط با شخصیت ویل واضح نیست. به همه تجزیه می شود. همه آنها از ناشناخته ها، از یافتن هر چیزی که در میدان است، متحجر شده اند. و مثل این است که 'اوه خدای من، ما را زنده زنده خواهد خورد!' آن‌قدر نمی‌ترسیدند که آن را بردارند، بردارند و در آب‌سردکن بیندازند و به خانه برگردانند. اما آن را از آب سردکن بیرون بیاورید و بعد چیزی شبیه به یک مخروط کاج خواهید داشت که ناگهان اینطور می شود: «نزدیکش نرو، نزدیکش نشو!»

من واقعاً از شما قدردانی می کنم که این را در مورد ایده از دست دادن می گویید زیرا موضوع همین است. همه آنها به طرق مختلف نشان دهنده ضرر هستند. کاملا. و این فقط به این دلیل نیست که بسیاری از مردم فقط دلتنگی و اراده دارند، زیرا او آشکارترین فرد است. موضوع این است که مانند ترزا. ترزا عزت نفس خود را از دست داده است، زیرا او در تمام زندگی اش کتک خورده است، پدری آزارگر داشت و شوهرش که از نظر جسمی با او آزار نمی رساند، اما از نظر عاطفی کمی رفتار می کند. برنت، که آدم بدی نیست، اما این ضایعه را تجربه کرده است، گویی احساس می‌کند که به دلیل از دست دادن کارش از نظر جسمی بی‌حوصله شده است. بنابراین، متأسفانه، او به کسی که برای کمک به او آنجاست، حمله می‌کند. او با ترزا توهین فیزیکی نمی کند. او را دوست دارد و به او اهمیت می دهد، به او احترام می گذارد. اما او به قدری از دست رفته است، زیرا احساس می کند که او را ناامید کرده است. و متأسفانه [در] طبیعت انسان، گاهی اوقات ما به افرادی که برایشان اهمیت می‌دهیم سرزنش می‌کنیم.

خیلی زیاد. برنت در حالت بحران هویت است. و سپس، البته، شما مارکوس را دارید که همانطور که خیلی سریع می آموزیم، با از دست دادن یک حرفه فوتبالی مواجه می شود.

بنابراین این وجود دارد، اما واقعاً یک بحران ایمان است. این تجلی فیزیکی این واقعیت است که او حرفه و آینده خود را از دست داده است. اما مسئله این است که برای او، او اعتقادات خاصی دارد و این در برابر هر چیزی که به آن اعتقاد دارد، ناسازگار است.

تام اتکینز در ENCOUNTER

سپس، البته، جاناتان، که به نظر من مطالعه شخصیت بسیار جالبی است. او بسیار جالب است زیرا او را به عنوان 'مستر پارتی دلچسب' گروه می شناسد، و سپس متحجر می شود، و سپس آرام آرام کمی بیشتر در مورد او یاد می گیرید، به خصوص وقتی او را در کنار پروفسور وست لیک قرار می دهید که نقش درخشانی دارد. تام اتکینز

متشکرم. تام برنده بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در میامی در جشنواره فیلم علمی تخیلی میامی شد. او برنده بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

تام چنین حرفه ای دارد و او همیشه بسیار خوب و محکم و قوی است.

با تام خیلی خنده دار بود او به من گفت، چون این فیلم را دوست دارد، این را دوست دارد، وقتی فیلمنامه را می خواند، کاملاً می خواست آن را انجام دهد. او بلافاصله تصمیم گرفت. اما نکته بامزه این بود که او می‌گوید: «من خیلی عادت کرده‌ام مثل [مرد] بد، آدم سرسخت بازی کنم. من به بازی کردن یک مرد خوب عادت ندارم.' و بزرگترین چیز در مورد تام این است که او یک انسان زیبا است. او به معنای واقعی کلمه است. او را خیلی دوست دارم. من حتما انجام میدم. من واقعا هیجان زده هستم که دوباره با او بیرون بروم. داشتم شام می خوردم و هفته آینده به یکی از فیلم های جدیدش می روم چون او در شهر خواهد بود. و او به طرز بسیار حامی و بسیار صمیمی یک فرد فوق العاده است. و او واقعاً عاشق این فیلم بود و واقعاً عاشق بازی در نقش پروفسور وست لیک بود.

پویایی که با شخصیت جاناتان و وست لیک دارید واقعا گویاست. این یکی از جالب‌ترین پویایی‌های شخصیتی است که فراتر از ویل و هر موجودی که هست، دارید.

چیزی که در مورد جان وجود دارد این است که جان کسی است که از همه بیشتر گم شده است. او فقط گم شده است. او در دبیرستان به اوج رسید. او یکی از آن افرادی است که در دبیرستان به اوج خود رسیده است و نمی تواند شغلی را حفظ کند. او نمی تواند یک دوست دختر را نگه دارد. او به نوعی شبیه این پیشرفت متوقف شده است و از نظر ذهنی برای مقابله با آنچه در حال وقوع است آماده نیست. و خنده دار است؛ بسیاری از مردم واقعاً به آنچه در صحنه آغازین با آنها گفته می شود توجه نمی کنند. من در واقع نظراتی دارم که در آنها آن سکانس آغازین را رد می کنند. یک دسته از موارد مانند 'یوکل های محلی فقط در مورد هیچ چیز صحبت می کنند' وجود دارد، آنها در مورد هیچ چت نمی کنند. دختری که جان درباره‌اش صحبت می‌کند، راشل، آن دختر بعداً در بار است. این یک چیز مهم در رابطه آنها است. اطلاعات زیادی در مورد او می دهد. بنابراین من به نوعی او را در آن صحنه آغازین قرار می دهم. اما، بسیاری از اوقات در یک صحنه ابتدایی فقط فکر می کنید که آنها فقط در مورد هیچ چیز صحبت می کنند، اما اینطور نیست. همه چیزهایی که در آن صحنه آغازین درباره آن صحبت می کنند، در واقع به بقیه فیلم مرتبط است. این فقط خارج از زمینه است.

لوک همسوورث، پشت صحنه در ENCOUNTER

وقتی صحبت از ویل و موجودی به میان می آید، احساسات واقعاً قوی شما در آنجاست. و این را تماشا می‌کنم، زیرا او اینجاست و اساساً نوعی موجود ذی‌شعور است که با او ارتباط برقرار می‌کند و با او ارتباط برقرار می‌کند. و ما به این سفر می رویم که چگونه او در ویلچر به پایان رسید، چرا او در وضعیت روحی بدی است. و از طریق همین ارتباط است. او نمی تواند این را با هیچ کس دیگری بیان کند، زیرا مانند این است که 'از آن خارج شو'. این لحظه Moonstruck است که همه می‌خواهند به او سیلی بزنند و بگویند: «از آن خارج شو».

آره 'از آن خارج شو.' من دقیقا میدونم چی میگی اتفاقاً من آن فیلم را دوست دارم. وقتی جوانتر بودم در یک سالن سینما کار می کردم و «مهتاب زده» بازی می کرد. فکر می‌کنم «Moonstruck» را شش یا هفت بار دیدم، بنابراین دقیقاً می‌دانم در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید. ضربه محکم و ناگهانی از آن!

اما رفتار همه با او اینگونه است. و لوک همسورث در نقش ویل؟ من لوک را دوست دارم من در گذشته چندین بار با او مصاحبه کرده ام و فکر می کنم او برادر همسورث ناخوانده است.

آره! زمانی که روز گذشته یک پرسش و پاسخ انجام دادیم، او به نوعی اظهارات تحقیرآمیز خود را بیان کرد که او همان همسورث 'دیگری' است. و من می گویم، 'رفیق، تو مانند همسورثی هستی که باید به آن توجه کنند.' او معامله واقعی است. او در نحوه برخورد با مواد، در نحوه بحث و گفتگو در مورد آن، یک بازیگر واقعا قوی است. ما در مورد این شخصیت زیاد صحبت کردیم و قبل از اینکه واقعاً برویم و فیلم را فیلمبرداری کنیم، باید تمرینات زیادی انجام دهیم. هر بار که فیلم را تماشا می کنم، می بینید که چقدر خودش را در آن جا گذاشته است. و کارهای زیادی انجام داد. یکی از کارهایی که او انجام داد این بود که عمداً با همسر و فرزندانش صحبت نکرد در حالی که ما مشغول فیلمبرداری بودیم تا او را در آن حالت احساسی قرار دهد که از دستش برود. و واقعا برایش سخت بود. او مشخصاً در این مورد با همسرش صحبت کرده و فقط اینطور نبود که 'هی، من فقط با بچه هایم صحبت نمی کنم.' این کار کاملاً انجام شد تا او واقعاً بتواند به آن وضعیت عاطفی برسد. بدیهی است که هیچ اسپویلری وجود ندارد، اما وقتی وارد آن بازی نهایی می شوید، واقعاً احساسی است. تلاش برای کارگردانی فیلم برای من احساسی بود، زیرا آشکارا برخورد من با برخی از شیاطینم بود و سخت بود. فیلمبرداری آن پرده سوم سخت بود.

لوک همسوورث در ENCOUNTER

من فکر می‌کنم بخش بزرگی از چیزی که لوک را در این نقش، و در نقش‌های دیگری که انجام داده، مانند «مرا سه بار بکش» یا حتی در «هیکوک» اینقدر قوی می‌کند، این است که او روی صحنه کار کرده و کارهای تئاتری را انجام داده است. من واقعاً فکر می‌کنم که این به شما درک بسیار بهتری از ارتباط می‌دهد تا اینکه صرفاً وارد یک نقش فیلم یا تلویزیون شوید. این واقعاً با چیزی که می بینیم لوک آورده است، ظاهر می شود. او و بیگانه شما به قلب این فیلم تبدیل می شوند.

یکی از چیزهایی که سر صحنه فیلمبرداری همیشه به بازیگران گفتم این بود: «ببین، من می‌دانم که همه این چیزهای عجیب و غریب وجود دارد، و بند از گردنش بیرون می‌آید و افکت‌های موجود و چیزهایی از این دست وجود دارد. ما درام می سازیم 'منچستر کنار دریا' را می سازیم. ما فیلم علمی تخیلی نمی سازیم. من از شما می خواهم که این واقعیت را حفظ کنید زیرا اگر در واقعیت بمانید، این کار نمی کند. لحظه ای که این احساس کمپ می کند، کار ما تمام شده است.' و من بسیار آگاه بودم که من واقعاً مرزهای آنچه را که مردم ممکن است با آن احساس راحتی کنند، به ویژه در رابطه با تتر، جابجا می‌کنم. من از طرفداران پر و پا قرص دیوید کراننبرگ و کلایو بارکر هستم، اما چون [ویل] با نوعی بدشکلی بدن و چیزهای غیرعادی عجیب و غریب سروکار دارد، فقط می خواستم آن را بپذیرم، حتی اگر می دانم ممکن است برای برخی از مخاطبان چالش برانگیز باشد. ممکن است کمی بیش از حد 'عامل ناخوشایند' یا هر چیز دیگری باشد. من می خواستم بازیگران فقط در آن واقعیت بمانند. چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر واقعاً این اتفاق می افتاد، چه واکنشی نسبت به آن نشان می دادید؟ به همین دلیل صحنه مورد علاقه من زمانی است که ویل را برای اولین بار در آن صحنه در اتاق نشیمن بیرون کشیدند. من سعی کردم آن را بسازم، بنابراین به بازیگران اجازه می‌دهم تمام چیزهایی را که مخاطب در حال حاضر فکر می‌کند، بگویند. رها کردن مخاطب از قلاب آخرین چیزی که می‌خواهید این است که نمی‌خواهید مخاطب اینطور بگوید: «خوب، آنها این را می‌پرسند یا آن را می‌پرسند». و ما در این مورد به همه موارد خواهیم پرداخت.

برخورد - پشت صحنه

بخش بزرگی از قابلیت اتصال و رزونانس با شخصیت ویل و بیگانه، خود بیگانه واقعی و ساخت شما از آن در اشکال مختلف آن است. من عاشق تغییر آن هستم. شکل می گیرد. هر چه بیشتر با ویل یا ترزا ارتباط برقرار کند، رشد می کند. و من فکر می کنم که این واقعا جنبه جذابی است. اما من کنجکاو هستم، با توجه به پیشینه شما و سپس با خالقان موجودات بیگانه، جری [کنستانتین] و نیل [دامن] و دیوید میلر که آنها را وارد کشتی کردید، چگونه به طراحی ظاهر و کاربردها و ویژگی های آن پرداختید. این موجود؟

وقتی با جری کنستانتین، که خیلی وقت است او را می شناسم، نشستم، او دوست من است، به او گفتم: 'ببین...' در رویا، من می خواهم مردم وقتی عکسی برای فیلم من ببینند. ، که آن چیز می تواند آنقدر نمادین باشد که بدانید از ENCOUNTER است. در طراحی نیز سادگی خاصی وجود دارد. اما من گفتم: «نمی‌خواهم انسان‌سازی شود. من نمی خواهم دهان داشته باشد. نمیخوام چشم داشته باشه من نمی خواهم هیچ چیز قابل تشخیصی از هر نوع ویژگی که بتوانیم درک کنیم داشته باشم. که قرار است تا حدی فراتر از درک ما باشد.» و حتی با تغییر، تقریباً در هر تنوع غیرقابل تشخیص می شود. به نوعی بر روی خود ساخته می شود. و من می‌خواستم از رنگ‌های غیرمعمول مانند بنفش و نارنجی استفاده کنم که واقعاً رنگ‌های معمولی نیستند، زیرا قرار است نشان دهندبیگانه. وقتی می گویم بیگانه، نه [آثار] H.R. Giger. منظورم فقطبیگانه. این یک چیز بیگانه است و از این دنیا نیست. [من نمی خواهم] بیش از حد آن را توضیح دهم. دقیقا میدونم داره چیکار میکنه

قوانینی وجود دارد که من کاملاً درک می کنم که برای مخاطب توضیح نمی دهم. من عاشق فیلمسازی اروپایی هستم به این معنا که شما نیازی به توضیح بیش از حد ندارید. جایی که بیش از حد چیزها را توضیح می‌دهید، فکر می‌کنم واقعاً یک لایه از فیلم برداشته می‌شود. من دقیقا می دانم که این کار چه می کند. دقیقا. اما توضیح لازم نبود؛ فقط به نوعی اشاره به آن یا به نوعی طرح آن سوالات برای مخاطبان برای تصمیم گیری. حتی در پایان فیلم، بدون اسپویل، شما می توانید تصمیم بگیرید که آیا چیزی زیبا دیده اید یا چیزی وحشتناک. این تفسیر شما از پایان است. بدیهی است که داستان یک پایان قطعی دارد اما ابهام خاصی نیز در آن وجود دارد. این با شماست که تصمیم بگیرید سؤالاتی وجود دارد که ممکن است حقیقت داشته باشد. و سپس یک سوال دیگر ممکن است حقیقت نیز باشد. من می خواستم آن پایان باز را رهبری کنم. می خواستم تو را اذیت کند و باعث شود به آن فکر کنی. بنابراین این یک رویکرد کامل به طراحی بود و دانستن اینکه ما با چنین بودجه محدودی روبرو هستیم، واقعاً فقط قرار بود حدود 12 افکت دیجیتال باشد. بهترین جلوه ها در فیلم ها جلوه های عملی هستند که از نظر بصری تقویت می شوند. من با نیل داممن خوش شانس بودم زیرا او واقعاً فیلم را خیلی دوست داشت. فکر می کنم او در آن زمان روی «Solo» کار می کرد. او با این فیلم‌ها خوب کار می‌کرد، اما می‌گفت: «می‌دانی چیست؟ این در کنار است. من قصد دارم در این مورد به شما کمک کنم و نگران این نباشید که چقدر هزینه دارد. من با بودجه شما کار خواهم کرد.» و واقعاً فراتر رفت. ما بیش از 114 شات جلوه دیجیتالی داشتیم. و همه آنها جلوه های دو بعدی هستند زیرا ما نمی توانستیم جلوه های سه بعدی را بپردازیم. بنابراین همه چیز دو بعدی است. فقط پیشرفت ها حتی تمام آن دگرگونی‌هایی که [بیگانه] بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شود، همه اینها عملی است. هیچ افکت دیجیتالی در آنجا وجود ندارد. من با فیلمبرداران و گروهم می‌نشستم و می‌گفتم: «در این مورد باید به من اعتماد کنی.» همانطور که اشاره کردم 14 سال افکت کردم. و دوربین را اینجا نگه می‌داشتم و فقط آن را جلوی دوربین می‌چرخانم. من فقط این کلوزآپ کوچک را انجام می دهم و آن را به این سمت فشار می دهم. وقتی ویرایش شود این توهم ایجاد می کند، این توهم را ایجاد می کند که در حال رشد است. هیچ دکل در حال رشدی وجود نداشت. ما یک چیز داشتیم و آن یک تکه لاستیکی بود که می‌توانستیم آن را بکشیم و حرکت کنیم. اما غیر از این، همه اینها فقط یک توهم بود. فقط توهم دانستن نحوه استفاده صحیح از جلوه های عملی و فیلمبرداری صحیح از آنها است. بنابراین شما اساساً مخاطب را فریب می دهید تا فکر کند چیزی را می بیند. اما هرگز رشد نمی کند. در هیچ کدام از اینها رشدی وجود ندارد.

CHERYL TEXIERA و LUKE HEMSWORTH (l. to r.) در ENCOUNTER

همه چیز در مورد POV و نحوه استفاده از آن است. با من در مورد کار با DP خود، با Denton Adkinson صحبت کنید. بچه ها استوری بورد کردید؟ با توجه به سابقه شما، فکر می کنم می توانید به هر دو سمت بروید - استوری بورد یا لیست شات یا هر دو. ملاحظات شما به خصوص در مورد نورپردازی شما چه بود؟ باید بگویم گاراژ، وقتی برای اولین بار ویل را در گاراژ می بینیم و او در حال نقاشی است، پهنای باند تونال بصری آن صحنه کاملاً زیبا است. نورپردازی فوق‌العاده است و به طور مشابه، کاملاً به بچه‌های خارج از زمین مرتبط است. آن شب سیاه جوهری، و بعد می‌بینی که وقتی به میدان می‌رسند و ما رگه‌ای را در آسمان می‌بینیم که آن چیز روی زمین می‌افتد. گندم در حال سوختن است و درخشش زیبایی در آن است. این شبیه درخششی است که ویل وقتی آنجا نشسته و در گاراژ نقاشی می کند احساس می کند.

وای خدای من!! میشه یه چیزی بهت بگم؟ واقعا این فیلم رو گرفتی واقعا فهمیدی خیلی ممنون که این سوالات رو میپرسید باید به شما بگویم، این یکی از بهترین مصاحبه هایی است که تا به حال در مورد هر یک از پروژه هایم داشته ام! شما این را دریافت کردید و در واقع چیزهایی را دریافت می‌کنید که در آنجا وجود داشت و من فکر می‌کردم نامرئی هستند، که مردم نمی‌توانند آن‌ها را انتخاب کنند، شاید فقط در سطح زیرمتن. اما قبل از اینکه در مورد استوری بوردها صحبت کنیم، اجازه دهید لحظه ای درباره دنتون ادکینسون، DP من صحبت کنم. حالا او کسی است! ما این کار را در آگوستا، جورجیا انجام دادیم و من می خواستم این کار را در درجه اول با خدمه آگوستا انجام دهم. دنتون به نوعی شبیه DP بود. فکر می‌کنم قبلاً او را برای مدت کوتاهی ملاقات کردم، زیرا مدتی است که به آنها کمک کرده‌ام جامعه سینمایی خود را رشد دهند. اما اساساً و بدون عبارات نامشخص به من گفته شد: 'به هر حال، اگر قرار است این فیلم را بسازید، از دنتون به عنوان DP استفاده خواهید کرد.' و من می گویم: 'خیلی خب.' او مرد خوبی به نظر می رسید. بنابراین من و دنتون با هم آشنا شدیم و فقط کمی با هم صحبت کردیم. و ما فقط پیوند خوردیم. او الان برای من مثل یک برادر است. و من به شما می گویم، چیزی که او به فیلم آورد این است که ... من نمی خواهم بدون او فیلم بسازم. در واقع دو نفر هستند که من برای آنها می جنگم. چند فیلم دیگر به من پیشنهاد شده است و من می گویم: «دو نفر هستند که بدون آنها کار نمی کنم. و این دنتون، دی پی من، و پانکا کونرا، آهنگساز من است. و با دنتون واقعاً در مورد رنگ و استفاده از رنگ در این فیلم صحبت کردیم. کهربایی که در گاراژ است که اتفاقاً یک مجموعه بود. این در واقع مجموعه ای بود که ما ساختیم. کهربا، و همین بود، آن درخشش بود، آن حبابی که [ویل] برای خودش ایجاد کرده بود. و اتفاقاً تصحیح رنگ در آن صحنه خیلی کم بود. ما یک رنگ نویس عالی در فیلم داشتیم. اما تصحیح رنگ بسیار کمی وجود داشت زیرا نورپردازی آن بسیار عالی بود. هر شخصیت، مانند عوامل، پالت رنگ های خاص خود را داشت. شخصیت لوک از ویل پالت رنگی خاص خود را داشت. و همچنین اگر در عکس ابتدایی پروانه، که آشکارا اهمیت دارد، توجه کنید، از بسیار غنی می شود، اما با پایین رفتن از آن سنگر، ​​رنگ شروع به تخلیه به خاکستری فولادی می کند که نماینده عوامل است. و با ادامه فیلم، رنگ ها کمی زنده تر می شوند. پرتقال ها نارنجی تر می شوند. بنابراین آن چیز ناامیدی وجود داشت که به نوعی به امید منجر می شد. قطعاً آن چیزی بود که ما آن را رهبری می کردیم. بنابراین همانطور که شما کهربا را توصیف کردید، این حباب کوچک جمعی او بود. اما زمانی که آن حباب می ترکد، زمانی که دو جهان به زندگی ویل تجاوز می کنند، کمی سردتر می شود.

LUKE HEMSWORTH و ANNA HUTCHISON (l. to r.) در ENCOUNTER

و البته، شما همچنین آن رنگ را در بیگانه انتخاب می کنید. همانطور که حباب در گاراژ می ترکد، آن رنگ با ضربان بیگانه منتقل می شود. به طوری که بین هر فلس یا هر چیزی که با آن پوشانده شده است، دوباره آن رنگ را می بینیم. بنابراین ناپدید نمی شود. همیشه.

بله آره من نمی خواهم خیلی [بگویم]، اما نشان دهنده امید است. این یکی از موضوعات دیگر در این فیلم، امید است. بنابراین این نشان دهنده رنگ بود، مانند نارنجی. چیز دیگر استوری بورد است. پس این یک سوال عالی است. و موضوع اینجاست. من نمی توانم برای نجات جانم نقاشی بکشم. اما من قطعاً می‌خواستم این فیلم را استوری‌برد کنم، زیرا این اولین باری است که فیلمی را کارگردانی می‌کنم و هیچ راهی وجود نداشت که این فیلم را خراب کنم. می خواستم آماده باشم. چون این تنها فرصتی است که دارم، بهتر است با منابعی که دارم بهترین فیلمی را که می توانم بسازم. من این برنامه به نام Frame Forge 3D را دارم، که مانند یک نوع برنامه قبلی است که در آن خیلی خوب شده ام. من استوری برد برای افراد دیگر و چیزهای دیگری با آن ساخته ام. من کل فیلم را با بیش از 1400 استوری بورد به پایان رساندم. تنها چیزی که در مورد آن واقعا شگفت انگیز بود این بود که من توانستم بازیگرانم را به خانه ام بیاورند. دفتر من واقعا دیوانه است. همه جا اسباب بازی ها و مدل ها هستند. من صاحب کنسول تاردیس از فیلم تلویزیونی 'Doctor Who' در سال 1996 هستم. آن در دفتر من است و من یک سالن سینما در دفترم دارم.

بنابراین من همه را نشستم و کل فیلم را به عنوان یک انیمیشن به آنها نشان دادم، اساساً قبل از اینکه یک فریم را بگیریم. یکی از بازیگران گفت: این یک هدیه است. این کاملاً یک هدیه است.» چون فیلم را دیدند. من فقط آنها را از طریق آن راه انداختم. در Blu-ray، یک استوری برد برای مقایسه فیلم وجود دارد. واقعاً می توانید ببینید چقدر شبیه است. من سر صحنه فیلمبرداری به اینها وابسته نبودم، اما از قبل فیلم را در ذهنم تصور کرده بودم. بنابراین این فیلم در ذهن من بود. من از لیست های شات استفاده نکردم. من سعی کردم در روز اول از یک لیست شات استفاده کنم و نمی‌توانستم مغزم را دور آن بپیچم، بنابراین از استوری‌بردها به عنوان فهرست عکس‌هایم استفاده کردم. میدونی چیه؟ ما طبق برنامه و با بودجه کمتر وارد شدیم و هرگز در طول فیلمبرداری 15 روزه غذای دوم نخوردیم. من هر چیزی را که می خواستم شلیک کنم. همه اعضای خدمه، همه، از جمله PA، یک کپی از استوری بردها دریافت کردند. من آن را می خواستم. و ما آنها را شروع کردیم، بنابراین همه همیشه آنها را داشتند. دستیار من همیشه آنها را در کنار من داشت و وقتی سؤالی پیش می آمد، فقط می توانستم به استوری بورد اشاره کنم و بگویم: 'اوه، متوجه شدم.' بدیهی است که تنظیماتی در صحنه و غیره انجام شده است، اما کوتاه نویسی بسیار خوبی بود. من فکر می کنم این اشتباهی است که بسیاری از مردم مرتکب می شوند. آنها گاهی اوقات چیزهای زیادی را آنقدر نزدیک سینه نگه می دارند. باید درک کنید که ساختن یک فیلم چنین تجربه مشترکی است و نفس فقط در راه است. من خودمحور نیستم من خیلی خلاق هستم بنابراین، ما یک تخم مرغ بد نداشتیم. ما در صحنه فیلمبرداری، از تهیه کننده اجرایی گرفته تا پایین، کسی را نداشتیم که خودخواه باشد. راب هالوکس یک تهیه کننده اجرایی عالی است. و سپس تهیه کننده من امی بیلی، این اولین فیلم او به عنوان تهیه کننده بود و او تنها تهیه کننده فیلم بود، و او آن را از پارک بیرون انداخت زیرا فهمید که این برای ایجاد مشکل نیست، بلکه اطمینان از اینکه همه چیز به خوبی پیش می رود است. . و این کار را کرد. و ما خدمه‌ای داشتیم که واقعاً می‌دانستند ما چه می‌سازیم. همه سر صحنه فیلمی که ما می ساختیم را درک کردند.

کریس شورمن، وینسنت وارد، گلن کیوگ (ل. تا ر.) در ENCOUNTER

بنابراین، باید از شما بپرسم، پل، چه کار کردید، حالا که اولین فیلم شما تمام شده است، و همه آن را می بینند، چه چیزی در مورد خود به عنوان یک کارگردان یاد گرفتید که اکنون آن را جلو ببرید یا می توانید پروژه های آینده خود را پیش ببرید؟

من چیزهای زیادی یاد گرفتم زیرا نکته جالب اینجاست. هیچ وقت خودم را به عنوان کارگردان تصور نکردم. . این یک چیز حساب شده در مورد کارگردانی من بود. احساس کردم آماده ام. اما من اول نویسنده هستم. من یک قصه گو هستم . .مردم فکر می کنند من می خواهم هر چیزی را که می نویسم کارگردانی کنم و این درست نیست. من می گویم، 'این را به حرفه ای ها می سپارم.' من داستان های کوچکتری را که نوشته ام دوست دارم. اینها کسانی هستند که من به کارگردانی آنها علاقه مند هستم و این چیزی است که من یاد گرفتم. اطمینان حاصل کنید که برای آن لحظات آرام اجازه می دهید. لازم نیست هر صحنه ای با دیالوگ هدایت شود. ما فیلمبرداری می‌کردیم و قبل از اینکه برای بازیگرها فریاد بزنم، قطعاً دوربین‌ها را می‌گذاشتیم. حتی وقتی صحنه تمام می‌شد، ما همچنان به آنها اجازه می‌دادیم اجرا کنند، زیرا چیز دوست‌داشتنی در مورد فیلم‌برداری دیجیتالی، ما روی اژدهای سرخ فیلمبرداری کردیم، این است که شما نگران سوختن فیلم نباشید. بنابراین اجازه دادیم دوربین بچرخد تا آن لحظات صمیمانه را داشته باشیم. و وقتی وارد سرمقاله شدیم برای من شگفت انگیز بود!

می گوید که ما دو ویرایشگر در این مورد داشتیم. اولین نفر، داگ جاکوبسون کار بسیار خوبی در مونتاژ کردن فیلم انجام داد، اما واقعاً لازم بود کوین راس، که یکی از تدوین‌گران نامزد امی «چیزهای عجیب» بود، وارد شود و آن سرعت را پیدا کند، آن لحظات را بیابد. آن لحظات آرام بنابراین این یکی از چیزهایی است که من واقعاً نمی‌توانم صبر کنم تا آن را به کارگردانی بعدی بیاورم. فیلم ها نباید در مورد دیالوگ های مداوم باشند. آنها می توانند در مورد آن لحظات آرام و درون نگر باشند و خسته کننده نیست. این ترس وجود دارد که 'اوه خدای من، اگر همیشه اتفاقی در حال رخ دادن نباشم، حوصله مخاطب سر خواهد رفت.' اما طنز برای من این است که من از طرفداران پر و پا قرص فیلمسازانی مانند آندره تارکوفسکی هستم، که برخی از مردم [فیلم] او را با تماشای رنگ خشک مقایسه می کنند. اما اینها همان فیلم هایی هستند که من دوستشان دارم. 'بلید رانر' فیلم مورد علاقه من در تمام دوران است و فیلمی با سرعت یکنواخت است. و من احساس می‌کنم که سرعت فیلم ENCOUNTER این است که فیلمی آهسته است، اما با سرعت خوبی حرکت می‌کند. این یک تعریف خوب است که من همیشه دریافت می کنم. هیچکس حوصله اش را ندارد از استقبالش زیاد نمی ماند. 92 دقیقه است و این مدت زمان مناسبی برای آن است. فقط به هم می خورد وقت خود را می گیرد، اما به خوبی پیش می رود. و این برای من واقعاً مهم بود زیرا گاهی اوقات 92 دقیقه می تواند یک ابدیت باشد. پس این واقعاً چیزی است که یاد گرفتم.

همچنین به خود افتخار کنید و بدانید که توانایی انجام کارها را دارید. به خود و غرایز خود اعتماد کنید. مواقعی سر صحنه فیلمبرداری بود که به معنای واقعی کلمه می‌گفتم: «بسیار خوب، بچه‌ها باید در این مورد به من اعتماد کنید. من به شما قول می دهم که این کار درست می شود. من فقط می دانم که کار می کند.» و سپس فقط به دنبال آن بروید. بنابراین من واقعاً در مورد بعدی هیجان زده هستم که واقعاً شروع به فشار دادن مرزهای آنچه که امیدوارم به امضای من تبدیل شود. سه تأثیرگذار بر این موضوع دیوید کراننبرگ، دنیس ویلنوو و اتم اگویان بودند. من از طرفداران پر و پا قرص «آخرت شیرین» و «اگزوتیکا» هستم. در واقع بیشتر فیلم های او. من رفتار او با درام و نحوه برخورد او با شخصیت ها را دوست دارم. و بنابراین برای آوردن چنین احساسی به آن، اما با صدای خودم. بنابراین من دارم صدایم را پیدا می‌کنم و آن را احساس می‌کنم، و هیجان‌زده هستم که در هر کاری که بعد انجام می‌دهم، آن را کشف کنم، تا واقعاً مرزهای داستان‌گویی بصری را جابجا کنم، زیرا در پایان روز، زمانی که شما کارگردانی می‌کنید یک فیلم، یک داستان بصری است.

توسط دبی الیاس، مصاحبه اختصاصی 10/03/2019