نویسنده: دبی لین الیاس

سوزان بیر کارگردان/نویسنده که در ماه نوامبر در جشنواره فیلم AFI برای اولین بار حضور داشت و سپس نامزدی اسکار را به عنوان بهترین فیلم خارجی زبان دانمارک به دست آورد، دوباره با نویسنده آندرس توماس جنسن همکاری می‌کند تا پس از عروسی، دنباله‌ای برای او باشد. -درام برنده ساندنس 'برادران' را دریافت کرد.

بیر با نام تجاری برتر بصری خود که اکنون ثبت اختراع شده است، داستان خوب ساخته شده جیکوب را برای ما به ارمغان می آورد. او که یک میهن پرست سابق دانمارکی است، اکنون یک یتیم خانه را در بمبئی، هند اداره می کند و در آنجا علاقه خاصی به پسر کوچکی به نام پرامود پیدا کرده است. جیکوب بدون اینکه پولی برای ادامه کارهای خوبش چه با یتیم خانه و چه با پرامود داشته باشد، مجبور می شود به خانه برگردد و تلاش کند وجوهی را برای ادامه یتیم خانه به دست آورد. هنگامی که به خانه می‌رود، با یورگن ثروتمند و سرمایه‌دار ملاقات می‌کند که مشتاق سرمایه‌گذاری سالمی برای جیکوب و کارهای خوبش است.

اگرچه یورگن به تلاش های جیکوب بی علاقه به نظر می رسد، اما همچنان مایل به سرمایه گذاری است، با این وجود ژاکوب را به عروسی دخترش در روز بعد دعوت می کند. رازها و دروغ ها با شروع جشن ها به سطح می آیند، به ویژه زمانی که ژاکوب با هلنا، همسر یورگن، ظاهراً برای اولین بار ملاقات می کند. اما تعجب در عروسی، جیکوب متوجه می شود که هلنا، در واقع یک عشق سابق است که او را حدود 20 سال پیش در هند ترک کرده است. و نه کسی که یک اسپویلر باشد، تنها چیزی که می توانم بگویم این است که در یک فیلم Bier انتظار می رود، همه چیز کاملاً آنطور که به نظر می رسد نیست و وضوح بالقوه مخرب در هنگام نان تست توسط عروس در مراسم عروسی خود به نظر می رسد.

از جلوه‌های بصری خیره‌کننده‌اش گرفته تا بازی‌های غنی از مادز میکلسن در نقش ژاکوب محصور شده و چرخش پرشور رولف لاسگارد در نقش یورگن، فیلم هم حساس و هم قدرتمند است. میکلسن، درخشان‌ترین ستاره دانمارک، شخصیت محور، در نقش یعقوب با کیفیتی تقریباً پاچینوئی بی‌عیب و نقص است. میکلسون که اخیراً در «کازینو رویال» با جیمز باند نبرد کرده است، نه تنها شباهت زیادی به ویگو مورتنسن دارد، بلکه از نظر شدت و جذابیت کاریزماتیک او نیز شباهت زیادی دارد. سیدسه بابت نادسن در نقش هلنا، واقعیت ملموسی را به پروژه می آورد و به تعلیق و ملودرام داستان می افزاید.

در چیزی که بدون شک بهترین اثر بیر و جنسن از بین سه پروژه آنها تا به امروز است، فیلمنامه کاملاً نوشته شده و از نظر احساسی تأثیرگذار است. بیر و جنسن که در پارانویای مضمونی با زوایای تقریباً کتاب مقدسی رشد می‌کنند، به طرز ماهرانه‌ای شخصیت‌های خود و مخاطب را با زیرکی زیرکی دستکاری می‌کنند. بیر با ظرافت‌های بصری ثبت‌شده‌اش و ساختار سه‌پرده‌ای ماهرانه‌اش، هر پلان را با پیچ‌ش‌ها و چرخش‌های مبتکرانه‌ای که با خود فیلمنامه موازی می‌شود، به حساب می‌آورد. تمجید از دیدگاه او ویرایش پرنیل بچ کریستنسن و مورتون هاجبجرگ است. با این حال، شاید یکی از ناکامی‌های فیلم، پیشرفت‌های بی‌پایان داستان باشد که آن‌قدر گسترده هستند که تا پایان فیلم بخشی از ارتباط عاطفی با شخصیت‌ها را از دست می‌دهند.

داستان از ابتدا تا انتها شتاب ایجاد می کند، داستان عمیقاً در زیر سطح شخصیت ها و روابط آنها خراش می گیرد و قدرتی نادیده را ایجاد می کند که به مخاطب منتقل می شود. پس از عروسی که یادآور اینگمار برگمان با سبک اساسی خود است، چشم اندازی متمرکز از زندگی را ارائه می دهد.